TotalFishing

Een nieuw Noors avontuur deel 1

Door Johan Thielen

Zoals ieder jaar wilden wij, Simon, Wim en ik (Johan), ook dit najaar weer een vistrip ondernemen. Lang werd er getwijfeld over snoeken in zoet en/of brak water in Zweden of toch weer zoutwatervissen in en rondom de fjorden van Noorwegen .

De keuze viel uiteindelijk toch weer op Noorwegen. Bij de keuze van de exacte locatie moest rekening worden gehouden met de fysieke gesteldheid van Wim, die aangaf niet (meer) opgewassen te zijn tegen lange autoritten. We besloten daarom niet ver Noorwegen in te gaan en het werd het zuidelijk gelegen Trysnes, in de nabijheid van Kristiansand.

Vertrek in het donker

Voor het eerst zou ons visgezelschap gebruik maken van een overzetboot. Bij het plannen kwamen we er al snel achter dat het de moeite loont om kritisch naar prijzen te kijken. Zo bleek ‘Master Ferries’ al stukken goedkoper als ‘Color Line’ en verder bleek dat het goedkoper was de tickets zelf per internet te boeken dan via de eigenaar van de huisjes die nota bene tevens agent was van Color Line.

Met name omdat er ook nog eens een eigen boot meegenomen werd (Sens III) leverde een en ander nog een aardig financieel voordeel op. Het werd voor de heenreis Master Ferries vanuit Hanstholm en voor de terugreis Color Line vanuit Kristiansand. Master Ferries vaart namelijk niet meer in oktober.

Ook het meenemen van de eigen boot bleek voordeliger dan het huren van een boot aldaar, hoewel dit niet onze beweegreden was de SENS III weer eens mee te nemen. Het kwam ons voor dat we met onze 90 pk veel meer mogelijkheden zouden hebben dan de bootjes die plaatselijk konden worden gehuurd.

DE REIS

Op vrijdag 28 september was het eindelijk zover. Simon had overdag de boot klaar gezet en alle spullen gepakt. ’s Avonds kwamen de gezinnen zo rond 21.00 uur bij elkaar om nog lekker gezellig een bakje koffie te drinken en zo rond de klok van 22.00 was het dan zover. In het donker werd er innig afscheid genomen van alle familieleden.

Catamaran

We reden aan een stuk door en namen slechts korte stops, hetgeen mogelijk was omdat we elkaar voordurend afwisselden. De reis ging voor een groot gedeelte door heel slecht weer en ook ‘s morgens was het weer nog slecht. Met name de harde wind zorgde ervoor dat de veerboot niet op tijd kon varen.

In beginsel betekende dit dat de veerboot niet die middag zou vertrekken maar ’s avonds. Later zou blijken dat de reusachtige catamaran van Master Ferries ook nog eens door een net gevaren zou zijn en daardoor averij zou hebben opgelopen. De hele dag zaten we dan ook in onzekerheid of we nog wel of niet zouden varen die dag.

Dat ‘zitten’ deden we overigens in een soort cafetaria waar meer vastgelopen vissers zich ophielden. Daar werd lekker gegeten, een biertje gedronken en een kaartje gelegd. Inzet bij het kaarten waren steeds pilkers en zo kon het gebeuren dat Wim, die normaal altijd pilkers moet lenen van ons, nu zomaar pilkers van ons tegoed kreeg.

Pas ‘s avonds om ongeveer 18.00 uur werd zo’n beetje duidelijk dat de veerboot niet meer zou varen. Direct na dit bericht regelde Simon een hotel waar we een kamer kregen toegewezen met 3 stapelbedden.

Blij als we waren met de rustige kamer met zoveel slaapgelegenheid, kozen we direct ieder een stapelbed om vervolgens lekker te gaan dutten. Tot onze grote verbazing kwamen er echter vervolgens nog twee wildvreemde Noren bij ons op de kamer slapen. Tip: laat nooit Simon zoiets regelen.

Ook al zat er veel tegen, de sfeer bleef wonderwel goed en ‘s morgens bij het ontbijt werden er dan ook al weer leuke grappen gemaakt. Het weer bleek enorm opgeknapt en er kon dan ook gevaren worden. Het duurde allemaal wel weer even maar het praten met allerlei andere groepjes vissers, voornamelijk duitsers, maakte het wachten erg aangenaam

Eindelijk was het dan zover. Zoals hierboven al gemeld ging het bij deze veerboot om een gigantische catamaran. Mede doordat de voorkant de vorm had van een havikskop en ook als zodanig was beschilderd, maakte deze boot enorme indruk. De catamaran stoof als het ware over het water heen met een snelheid van zo’n 75 km per uur. Een boeiend spektakel.

Haventje

Na 2,5 uur kwamen we aan in Kristiansand en zo’n half uur later op de plaats van bestemming, Trysnes, waar het op dat moment regenachtig was. Desondanks oogde de omgeving waarin we terecht waren gekomen erg idyllisch. Een leuk en vreedzaam haventje met daarom heen erg leuke vissershuisjes en een mooi restaurant met terras.

De omgeving was, zoals gebruikelijk in een fjord, erg heuvel-/bergachtig maar was deze keer waren de kanten opvallend goed begroeid met groen, met name bomen. Ook ons huisje was erg mooi en van alle gemakken voorzien.

Snel werden de spullen uitgeladen, zij het dat een gedeelte van de lading helaas niet meer kon worden uitgeladen. Ter voorkoming van hoge invoerrechten had Simon namelijk een groot gedeelte van de blikjes bier beneden in de punt van de boot verstopt. Toen hij dat bier er weer uit wilde nemen moest hij tot zijn ontzetting, maar nog meer die van mij, bemerken dat een groot gedeelte verdwenen was in de dubbele bodem van de boot. Zo zie je maar weer dat misdaad niet loont!

Nadat de boot te water was gelaten wilden wij geen moment meer van onze vistijd verliezen. Snel werden de hengels in gereedheid gebracht om vervolgens naar open water te varen. Het werd echter geen spectaculaire vistocht. Hoewel de fishfinder diverse malen de aanwezigheid van vis aangaf, bleek deze moeilijk te vangen. Aan het eind van de tocht voeren we nog even naar een paal die daar was geplaatst om een ondiep stuk te markeren. Eerst toen werd er even redelijk gevangen. Er werden diverse koolvissen gevangen, wijting, een geep en een lipvis.

Boot in volle vaart

Nadat we terug bij de huisjes waren aangekomen begon de vermoeidheid van het reizen zijn tol te eisen. Er werd nog snel gegeten maar daarna viel een ieder snel in slaap.

WIJTINGEN OP DE VALREEP

De volgende dag kregen we een waterkaart waarop de goede visstekken stonden aangegeven.
Het was overigens 1 oktober en vanaf die dag mogen alle Noren kreeften vangen. Zij gaan op die dag dan ook massaal het water op om overal kreeftenvallen te leggen. Deze vinden ze terug doordat de vallen verbonden worden aan een touw met een boei. Ons viswater was dus bezaaid met boeien en vaak moest er sla-om worden gevaren.

Afgezien van deze hindernis liet de vis zich ook deze dag niet zomaar ophalen. We wisten de visstekken wel te vinden, maar het vangen van de vis viel bitter tegen. Wat we ook probeerden het wilde niet echt lukken. Weliswaar ving ieder wel een of meer geepjes, wat kleinere koolvissen en soms een lipvisje, in het grotere segment bleef de vangst in de ochtendsessie beperkt tot één grote koolvis, één grote kabeljauw en één grote polak.

Rond het middaguur toen we op het steigertje bij de huisjes onder het genot van een kaasplankje een biertje gingen drinken, vernamen we ook van anderen diverse sombere berichten over de vangsten. Het lag bij ons dus kennelijk niet alleen aan die rammelende bierblikjes onder in de boot.

Nadat ook ‘s middags vangsten van betekenis uitbleven probeerden we het ’s avonds in het fjord. Aanvankelijk leek ook dat op niets uit te lopen, doch toen we vlak bij de huisjes in de schemering met stukjes vis over de bodem gingen vissen, begonnen zowaar de wijtingen ineens fel te bijten. In korte tijd werd er een redelijke klus wijting gevangen met als bijvangst rode poon en bot.

HET HARINGLIJNTJE

Dinsdag 2 oktober 2007 was eigenlijk niet veel beter. Het eerste gebied dat werd afgevist gaf eigenlijk voornamelijk makreel. Die kon daar naar hartelust gevangen worden, doch daar hebben we er ook genoeg van in Nederland. Toen werd een gebied afgevist waar men “heek” zou moeten kunnen vangen. Simon ving daar ook de eerste heek van zijn leven, maar het was een klein exemplaar en daar bleef het bij. Wij ‘tobbers’ begonnen ons echt klein te voelen.

Vroeg in de middag gingen we weer lekker op het steigertje zitten. We hadden gezien dat daar door anderen zo nu en dan al een leuke vis was gevangen en besloten werd dan ook om daar een hengeltje uit te leggen. Dit bepaald niet zonder succes. We vingen tal van mooie vissen waaronder geep, koolvis, lipvis en rode poon, en dat alles onder een lekker zonnetje en onder genot van een drankje en stukjes gebakken wijting.

Wim had namelijk de dag tevoren gevangen wijting op heerlijke wijze bereid. Later kwamen er nog wat Duitsers bijzitten en weer wat later een andere Nederlandse jongen, genaamd Michael. Hij was daar met zijn opa en kwam met een supersterke ouderwetse hengel aanzetten en wist zelfs daarmee diverse vissen te pakken. Erg gezellig allemaal en wel zo gezellig dat we nagenoeg de hele middag zo doorbrachten.

Haringlijntje…

‘s Avonds gingen we nog even het fjord op om te kijken of daar ook nog wijting kon worden gevangen. Helaas ging dat niet meer zo goed als de keer daarvoor. In de buurt van een brug gaf de fishfinder op een gegeven wel aan het zou krioelen van vis, maar aanvankelijk kwam er niets boven.

Toen Johan er echter een haringlijntje met een pilkertje in gooide was het meteen de eerste inworp raak; aan iedere haak en ook aan de pilker zat een koolvisje. Het was uiteraard erg leuk op deze wijze te ontdekken dat de fishfinder het toch goed deed, maar hierop waren we natuurlijk niet uit en het haringlijntje werd dan ook weer snel ingepakt. Deze gebeurtenis zou overigens wel de enige noemenswaardige gebeurtenis van die avond blijven.

Klik hier voor een nieuw Noors avontuur deel II