Zicht op zeebaars 310
Zeebaars Van A Tot Z : Vanaf de strekdammen.
Ik ging op zoek naar Engelse artikelen want de zeebaarsvisserij was daar destijds al hot!
Ook binnen onze vereniging waren er een paar kunstaas idioten. Ze visten destijds met kale jigkoppen voorzien van een “ordinaire” witte Mister Twister twister. Twee van hen waren Kees van der Houwen en Flip Visser die na enkele tips van een aantal fervente vliegvissers op de idee kwamen om hun kale jigkoppen te gaan versieren met bucktail.
Ruim 35 jaar terug gaf ik al zeebaars lezingen op de Visma
Het was een hele strijd om de haartjes precies en netjes zo rondom de jigkop te binden dat de twister er nog goed tussen kon worden geprikt! De volgende tip was om naast de standaard witte bucktail ook wat kleurtjes te gebruiken.
Deze zeebaars werd gevangen aan een gebonden jigkop
Gewoon zomaar een klein plukje om het geheel aantrekkelijker te maken. Dit systeem wierp al snel zijn vruchten af zeker op die dagen dat het water helder was merkte je goed dat ze gek waren op bepaalde kleuren. Verreweg favoriet waren de kleuren kanariegeel, lichtblauw (lollypop) en felgroen uiteraard in combinatie met wit.
Het was DE tijd om zelf op onderzoek uit te gaan. De jigkoppen werden geel en fluo rood geverfd. Sommigen gingen zelfs zover dat ze avonden bezig waren om de jigkoppen te voorzien van “bewegende” oogjes. Het werd steeds gekker zo werden de wikkelingen werden afgelakt met parelmoer gekleurde nagellak en werden de haartjes precies op de juiste lengte afgeknipt om de twister zo’n goed mogelijke bewegingsvrijheid te geven.
De waterweg was destijds al een topstek
Na veel bloed, zweet maar geen tranen wierpen al deze kleine verbeteringen hun vruchten snel af en werden de vangsten gewoon beter. Misschien vreemd, maar we vistten in die begin tijd alleen met redelijk zware jigkoppen die in gewicht varieerden van 24 tot 35 gram! Ons visgebied was afhankelijk van de windrichting en het tij de zuider- of de noorder blokkendam.
Om het beste effect van je twister te krijgen is het belangrijk dat je deze recht op de jigkop zet!
Het materiaal dat we gebruikten was eigenlijk een bij elkaar geraapt zootje. Ik weet nog goed dat ik mijn eerste “kunstaas” aanbeet kreeg rond de kop van de Noorderblokkendam. Na de enorme dreun ging de vis van quitte en werd mijn holglas snoekhengel direct in een angstige curve getrokken waarna mijn Mitchell Benjamin het vrijwel direct begaf en ik alleen nog een stukkie nylon uit mijn topoog zag wapperen! Pfffff… niet normaal!
Effe lijmen en klaar voor de strijd!
Snel werden onze hengels aangepast aan dit grove geweld. Mijn eerste echte zeebaarsstok was een Sportex van 3 meter. De blank van deze strakke hengel kon gelukkig wel het één en ander hebben waardoor ik de kans kreeg om vriend zeebaars tijdens de dril te “sturen” en op die manier uit de gevarenzone kon houden. Als molen had ik gekozen een Shakespeare (Sigma) uit de 5000 serie voorzien van een 40/00 mm nylon lijn want dyneema lijnen bestonden toen uiteraard nog niet! Dat had ook wel weer zijn charme want als je een jigkop verspeelde hoefde je geen voorslag op te zetten maar kon je gewoon weer een nieuwe kop aanknopen.
Vanaf de vele strekdammen langs de kust vingen we mooie zeebaarzen aan de plug
Maar mijn eerste kunstaas avontuur begon vanaf een van de vele strekdammen voor de Westlandse kust. Beste tij was het afgaande water zodat je met je waadpak net richting kop van de dam kon waden. Soms best wel gevaarlijk door de vele verraderlijke gaten die je nauwelijks zag.
Slivers waren des tijd al dodelijk
Tijdens zo’n sessie wierp ik mijn (veel lichtere) jigkopjes over de vele keien aan de buiten kant van de strekdam. Dat waren de hotspots voor dikke baarzen. Die lichtere jigkopjes waren noodzaak omdat er hooguit een meter water boven zo’n strekdam stond.
Gebonden jigkop in combinatie met een twister ook na ruim 40 jaar nog killing
Dit waren mijn eerste avonturen waarbij het zwevend vissen top bleek te zijn. Als ik eenmaal vanaf de kop kon vissen wierp ik mijn jigkop richting noorden en liet hem met de afgaand water stroom langzaam langs de kop lopen. Juist omdat je nauwelijks contact had met je jigkop kwam de aanbeet snoeihard binnen! Een geweldige dicipline maar door het opspuiten van het strand zijn de strekdammen vrijwel helemaal onder het zand verdwenen!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
