TotalFishing

Zeevistrip Madagascar: Ballatsara Nosy-Bé (deel 3)

Door Hans Roose

Het einde van de reis nadert. Met een spetterende eindsessie erbij vangen we tijdens deze vijfdaagse reis 43 vissen, verdeeld over vijftien soorten. De derde dag besluiten we na het vangen van enkele bonitos van tactiek te veranderen. De octopussen die we op fluitloden door de oppervlakte trollen worden voorzien van de buiken van de bonito’s, inclusief de borstvinnen. Ideaal voor tonijn en zeilvis. De rest kunnen we gebruiken om later op de dag te palangrotten.

We schakelen over op een trolsessie langs de rand van het rif. De vóór de reis keurig uitgeselecteerde pluggen worden gemonteerd en we gaan op zoek naar de grotere specimen. Ik zet nu mijn joker in en monteer een witte Halco GT jig als trackbait.

Kleurenpracht uit de diepte.

Deze zware 200 grams plug loopt iets dieper dan het oppervlakte materiaal waarmee we de andere hengels uitrusten en zorgt voor een hels kabaal onder water.

Requins!

Langszij monteer ik een Redhead 4-delige swimbait van Sebile in de maat 15 inch. Dit stukje kunstaas snijdt als een slang door het oppervlakte: een dodelijke combinatie! Vrij snel blijkt de GT jig de juiste keuze wanneer een barracuda van het kunstvisje zijn maal maakt. Weliswaar een veel kleiner exemplaar dan diegene die ik de eerste dag miste, maar uiteindelijk de eerste barracuda die bleef hangen: een welkome vangst!

Welkom!

De volgende sleepactie levert dan de eindelijk lang verwachte Thazard op. Een prachtexemplaar van 115 centimeter heeft de glanzende coating van de GT Jig toegetakeld met diepe krassen. Maar nu zit de ambiance er wel volop in bij de bootbemanning. Alweer wordt de GT jig gegrepen, maar ditmaal gaat de Furrary hengel helemaal rond en de vis gaat er als een razende trein vandoor!

Als een razende...

De slip loopt op volle snelheid als de vis de boot langszij inhaalt. “Grande Coryphene!” jubelt Angelo luidkeels, maar ik denk er anders over. De vis springt niet, maar gaat in zijn eerste run voluit. Niet te stuiten sleurt hij de meters 60lbs dyneema tegen nooit geziene snelheid van de Stella molen!

Een prachtige wahoo.

De spoel is al meer dan halfweg, en na 100 meter run zit er nog niet de minste vertraging in. Paniekerig spoor ik Angelo aan de motoren te starten. Wanneer ik de bodem van de molenspoel duidelijk kan zien, slaat mijn hart in mijn keel! Met slechts een tiental slagen nog op de spoel, voel ik plots de verlossende kracht van de motoren, op volle snelheid vaart Angelo nu achter de vis aan.

Verleid door een swimbait.

Ik ben inmiddels naar de kop van de boot gesneld, zonder ook maar één meter draad te kunnen recupereren. Na een spectaculaire en spierverlammende dril waarbij het uiterste van materiaal en visser aangeboord worden komt de vis langszij: een prachtige wahoo van 154 centimeter. Nu kan de pret werkelijk niet meer op aan boord.

Maar nog houdt het feest niet op. Bij de volgende trolsessie langs de tombant, roept Moussa plots: “Espadon!” De grote bruine schaduw vlak onder de bonito-buik aan de rechtse zijlijn, doet mijn bloed stollen. Heel rustig inspecteert de zeilvis het aas zonder evenwel toe te happen. Plots zwenkt hij uit naar het midden en verdwijnt in het diepe gat!

Ook aan de wal is er van alles te zien...

“De GT jig !”, schiet het door mijn hoofd. En luttele seconden later krijg ik een immense klap op de Furrary. De zeilvis heeft echter het kunstaas een slag gegeven met zijn zwaard en daardoor is mijn GT jig vernesteld in de onderlijn! Ik draai binnen en de vernestelde GT jig komt van links naar rechts vanuit de diepte.

...zoals de vele soorten kameleons.

Breed uitzwenkend zie ik een grote bruine schaduw het gekke speeltje volgen. Mijn hart gaat nu wild tekeer, maar de jager slaat echter niet toe. Daarna wordt het stil op de boot. Muisstil. We trollen nog zeker twee uur, maar niet de minste beweging in het blauwe water. Tot plots de linkse molen zwaar begint te loeien. Een massieve sprong stopt even de ratel : Zeilvis op de swimbait!

Nauwelijks heb ik de hengel in mijn handen als ook de linkse zijlijn toeklapt en aan het ratelen slaat. Dubbelstrike op de bonitobuik! De ene zeilvis gaat er hard vandoor naar rechts, de andere naar links en de lijnen kruisen. Chaos op de boot alom en twee vissers ballen de spieren voor het gevecht van hun leven.

Plots valt de ene lijn slap. De vis heeft zich van de bonitobuik kunnen verlossen. Geen tijd voor gejammer de rechtse vis komt op zijn volle lengte uit het water en wandelt zo’n slordige dertig meter met zijn staart op de golven, wild schuddend met zijn kop en zwaard richting het hemelrijk! Walking the tail, wat een schouwspel!

Telkens de vis de kelder binnenduikt moeten mijn twee kompanen me vasthouden aan mijn riem. Anders was ik steevast mee de dieperik in gevlogen! Op geregelde tijden gieten ze een emmer water over mijn hoofd en op de molen, een verfrissing die hoogst welkom is.

Een dag met een gouden randje.

Na een kleine veertig minuten van de wildste kapriolen kunnen we de zilte rover landen. Een prachtexemplaar van 2.54 meter bij 41 kilo. Drie zeilvisaanbeten op één dag. Een dag die eigenlijk voordien al een gouden randje had!

Feest!

Guillaume leert me bij het avondeten dat de zeilvissen van de Indische oceaan een grotere variant zijn van die van de Pacific. Alwaar ze ginds gemiddeld 25 kilo halen, kunnen ze hier tot 60 kilo uitgroeien!

Ook de volgende dagen gaat het feest door en diverse soorten vullen onze lijst aan. Weliswaar hebben we enkel nog zeilvissen zien springen.