Zeevistrip Madagascar: Ballatsara Nosy-Bé (deel 2)

Door Hans Roose  

 

De tweede dag gaan we er weer met volle energie tegenaan. Vijf hengels worden uitgezet om te trollen, want nu gaan we nog wat verder het wijd op, op zoek naar grote vis. Weer net voorbij het eilandje Nosy Fan beginnen volop de jachten, en nu wordt werkelijk alles uit het arsenaal gehaald om de jagende bonitos te kunnen vangen. 

 

Het duurt wel lang tot we uiteindelijk merken dat kleine lepeltjes met haken voorzien van bucktail de klus klaren. Hola wat zijn die kleine bonito’s sterk, ze beuken op de Furrary als grote baarzen op een tweegrams-hengeltje en weten zelfs enkele meters 80lbs aan de slip te ontfutselen. 

 

Bonito’s zijn begeerd als aas om op grotere soorten te vissen. Maar eerst schakelen we over naar het speedjiggen. Ditmaal snijden we de opgejaagde scholen vis aan en werpen onze jig zo dicht mogelijk tegen de rand van de school, om zo onder de vissenjacht te jiggen. 

 

De eerste GT van de reis.

 

Met een forse dreun wordt het eerste succes verzilverd. De Zenaq plooit hoepelrond en de eerste GT van de reis meldt zich. Zo weten we een drietal prachtig zilveren GT’s van onder de opgejaagde aasvis te verschalken, vissen van respectievelijk  88, 96 en 98 centimeter, gaande van 12 tot 16 kilo. Duidelijk de juiste techniek gevonden, want popperen blijkt nu niet echt te werken.

 

Wanneer de vermoeidheid toeslaat, besluiten we de barriere van het rif te gaan opzoeken: 'le tombant derriere le Banc du Serpent'. Hier gaat de dieptemeter over van 70 meter naar plots geen meting meer: meer dan 1000 meter diep! 

 

Op de kop van de talud vertoont de dieptemeter een grote bol aasvis en als we net boven het zwarte gat komen, ratelt de middelste trolhengel: vis! Een prachtige aiguillette (de forsere tegenhanger van de geep uit de Noordzee) meldt zich aan. Hij maakt felle kapriolen en heeft, net als alle vissoorten hier in Nosy-be, een bekje vol scherpe tanden. De meetlat geeft 121 centimeter aan. 

 

Een prachtige aiguillette.

 

We doen nogmaals de talud en weer gaat de ratel af. Een barracuda heeft zich aan onze slider misgrepen, maar deze vis weet zich los te wrikken. Een derde taludsessie. Ditmaal is het geweld forser en de capriolen zijn weergaloos. Een prachtige mahi-mahi geeft het beste van zichzelf.

 

Forser geweld van een mahi-mahi.

 

Op de foto met zijn 104 centimeter en vanavond feest. We did the impossible: carpaccio van coryphene zal het worden, the best!

 

De volgende taludsessies laten ons beetloos, dus besluiten we nu de talud af te jiggen. Gezien de grote diepte, geen gemakkelijke klus om zo dicht mogelijk bij de talud te driften. Maar het werpt zijn vruchten af. Een eerste vis wordt naar boven gepompt: thazard. Een mooi exemplaar maar met zijn scheermes-scherpe tanden weet hij zich langszij de boot los te maken. 

 

De nochtans dikke kevlarkoord van de ene assisthook was niet tegen zijn knabbelaars bestand. Een tweede hazard meldt zich, maar die bijt de andere assisthook van de jig! Na hermontage gaat de volgende thazard met jig en al aan de haal. Nu wordt overal staalkabel en inox-stangen voor gemonteerd en worden ook de palangrotten ingezet. 

 

Op de kop van de talud vangen we een mooie vivanou. 

 

Wanneer ik een mooie vis omhoog pomp, die ik op 30 meter diepte als een merou herken aan zijn mooie rode kleur, roep ik vol adrenaline mijn twee kompanen op om te jiggen want ik meen drie GT’s te zien cirkelen rond mijn mistroostige merou. 

 

Deze begint echter wild nerveus te bonken en plots krijg ik een zware dreun. Alsof een volle zak cement aan mijn hengel hangt, gaat de vis gestaag terug de diepte in, maar de trage run gaat plots over in een snoeiharde vlucht. 

 

De slip gaat af tegen oorsuisende snelheid. Na vijftig meter valt alles plots stil. Ik begin binnen te draaien maar voel dat er nog steeds iets aan de lijn hangt.

 

Haaien in de buurt.

 

De merou was doodleuk in twee gebeten, enkel zijn kop bengelde nog aan mijn jig: “Requins …” Haaien!!!

 

Wordt vervolgd.