Zanzibar Inn, Lauvsnes - Noorwegen

Zanzibar Inn, Lauvsnes - Noorwegen

Door Johan Thielen

Na een reis van zo’n 25 uur arriveerden wij op onze eindbestemming. Voor de zoveelste keer waren wij er in geslaagd een nieuwe bestemming in Noorwegen te kiezen. De beurt was nu aan Lauvsnes, Noord Trøndelag. Weer iets noordelijker dan de laatste keer (Bremanger).

 
Knappe rit van zo’n 25 uur.

Het door ons geboekte huisje maakte onderdeel uit van een complex genaamd “Zanzibar Inn”. Dit complex ligt aan het begin van een fjord met rijk begroeide bergen. Een schitterend stukje natuur waarin ook allerlei dieren, vogels en vissen zich goed thuis voelen. Dagelijks konden zeearenden worden gezien die maar al te graag hun indrukwekkende spanwijdte ten toon spreidden.

Vaak werden zij daarbij gevolgd door een horde zeemeeuwen. Bij onze aanlegsteiger huisde een zeeotter en in de dagen die volgden doken er tot tweemaal toe dolfijnen rondom de bootjes op. Het fjord zelf is rijk aan vis. Direct na aankomst konden wij aan de oppervlakte al diverse jagende vissen waarnemen. Ook kwam er een rivier uit in het fjord die veel zalm zou moeten herbergen.

“Zanzibar Inn” bestaat uit diverse huisjes die weer zijn opgedeeld in vier redelijk luxe appartementen. In feite zijn alle benodigde voorzieningen aanwezig hetgeen wellicht mede veroorzaakt wordt door het feit dat het complex direct tegen het dorp ligt. Er is in ieder geval een redelijk grote supermarkt op slechts 100 meter en een goed restaurant direct naast de huisjes.

Fjord voor de deur.

Er zijn een tweetal aanlegsteigers waarvan er één met name bedoeld is voor de huurbootjes; redelijk ruime polyesterbootjes voorzien van een 40 PK Yamaha motor, goede apparatuur en diverse goede hengelsteunen. Op de dag van aankomst was het behoorlijk regenachtig. Toch kon Simon de verleiding niet weerstaan direct te gaan vissen en hij besloot dan ook de ‘zalmrivier’ uit te proberen.

Afgezien van een behoorlijk nat pak leverde hem dit helaas slechts enkele koolvisjes op. Nu is Simon geen echte zalmvisser, maar ook op grond van wat we later hoorden, zijn we gaan twijfelen aan het zalmgehalte van de rivier.

Die eerste avond, maar ook de volgende ochtend, gingen we even licht pilkeren vanaf de rotsen, direct voor onze deur. Dat leverde leuke sport op. We vingen tal van koolvisjes, diverse mooie makrelen en de eerste, meteen ook de laatste, schelvis.

Veel koolvisjes vanaf de kant.

Na het kantvermaak gingen we met onze bootjes het fjord verkennen. Onwennig werden de eerste stekken aangedaan die al pilkerend slechts kleine koolvissen opleverden. Toen we wat meer richting open zee gingen bleef de visserij taai, maar uiteindelijk werd het naarstig uitproberen van divers materiaal en veranderen van technieken, beloond.

Het snel diagonaal binnenhalen van een relatief lichte, roodkleurige pilker leverde diverse mooie pollakken op die fors strijd leverden. Tussendoor werd op een shadje nog een leng van de bodem meegepakt.

’s Middags gingen we verder richting open zee. Al varende konden wij diverse malen genieten van de in de fjorden zwevende zeearenden. Een enkele maal werd het bootje ook stilgelegd om het schouwspel beter te kunnen bekijken en vast te leggen op foto en film. Dit laatste bleek echter bijzonder moeilijk.

Eenmaal bij open zee aangekomen bleken de golven toch nog behoorlijk hoog. Vissen was wel mogelijk maar voor sommigen werd het toch wat teveel. Zowel Theo als Johan werden onwel en beiden moesten dan ook op enig moment overgeven. Zoals vaker blijkt dit ook goed voer voor de vissen. Zo werd tijdens het braken van Johan prompt zijn hengel krom getrokken. Die vis kon echter door het weinig attente binnenhalen van zieke Johan, weer ontsnappen.

Die middag werd met name in de boot van Simon en Theo goed gevangen. Zij namen daarmee dan ook direct revanche voor de ochtendsessie. De vangst was erg gevarieerd. Er werden diverse roodbaarzen gevangen, leng, lom, koolvissen, wederom mooie polakken, grote kabeljauw en lipvis.

Wederom mooie pollakken…...

..... En mooie gul. 

Nagenoeg alle vis werd overigens gevangen op de pilker, een enkeling met shad. Tegen acht uur ’s avonds kwamen wij pas weer terug bij de huisjes, terwijl Theo en Arno het eten klaar maakten (rijst met visprut). Na een heerlijk maal konden we die avond nog lekker even op het terrasje zitten en van een biertje genieten. Tegen 11 uur had iedereen het wel gehad en zocht zijn bedje op.

Genietend van een biertje op het terras.

Zondag 20 september 2009: kromme hengels

De voorspellingen voor deze dag waren slecht. In verband met het aantrekken van de wind zou er na 11.00 uur niet meer gevist kunnen worden. Wij gingen dan ook heel vroeg uit de veren om toch snel de nodige vismomenten te pakken. Op redelijk korte afstand van de huisjes werden de pilkers in het fjord losgelaten hetgeen zou leiden tot een bijzonder mooie visochtend met enerverende drillen.

We waren op scholen koolvis gestuit die op een diepte zaten van zo’n 60 tot 100 meter. Gemiddeld waren deze vissen zo’n 70 cm groot met mooie uitschieters naar 80+. De 4 tot 5 kilogram zware jongens gaven zich zelden snel gewonnen. Eenmaal gehaakt joegen zij door de slip en namen dan vaak zo’n 30 meter extra lijn

Machtig mooie sport op licht materiaal.

Onze relatief lichte hengels stonden bol en we hadden in het begin van de dril niets te vertellen. Eenmaal zover dat de lijn binnengehaald kon worden bleek de vis vaak onverwacht nieuwe krachten te hebben gevonden waarna deze er weer vandoor ging. Na enkele uren kwam er een abrupt einde aan deze mooie sport.

Theo, Arno, Johan en Saskia vertrokken na het eten op elandenjacht. Deze gezellige wandeling langs bossen, velden en water werd ook bekroond. Op twee verschillende plaatsen zagen we elanden en met enig geduld lukte het ons uiteindelijk ook nog de elanden vast te leggen op foto en film.

Gewapend met de camera op elandenjacht.

Maandag 21 september: Beppe troeft de mannen weer af

Om 6.30 uur deze dag was er al weer volop leven. Voor het eerst konden we deze vakantie weer genieten van de eieren van Pake. Deze gepensioneerde geweldenaar heeft een ware studie gewijd aan de productie en verwerking van eieren en weet deze dan ook op voortreffelijke wijze, vaak gecombineerd met spek, te bakken. Helaas zou later blijken dat hij er ook nog graag (eindeloos) over praat.

Mede om leuke filmbeelden te hebben werd besloten nog eens de stek te bezoeken waar de dag tevoren de grote koolvissen aasden. We werden daar ook direct op onze wenken bediend. In ieder bootje zaten drie vissers en meer dan eens stonden in ieder bootje drie hengels krom.

Kromme hengels!

Wederom werd een grote partij koolvis gevangen met hele mooie exemplaren. Pake gaf zelfs aan nog nimmer zo’n grote koolvissen te hebben gevangen. Er werden overigens ook wel andere vissoorten gevangen waaronder diverse makrelen. Toen we na een aantal uren veel vissen hadden gevangen en daarmee voldoende filmmateriaal hadden verzameld, werd de terugreis ingezet.

De middag was erg druilerig en winderig en er werd niet meer zoveel gevist. Toch wist Beppe die middag nog haar allermooiste en allergrootste vis van te vangen! Een mooie kelpkabeljauw, die veel weg had van een grote goudvis, maakte haar zo trots dat zij zelfs nu nog de hele dag naglundert.

Beppe met de allergrootste van de hééééle wereld.

Dinsdag 22 september: Regen en Steinkjer

Dinsdagochtend begon wederom druilerig. Er werd met de bootjes dichtbij in het fjord gevist met wederom als resultaat diverse vangsten van mooie koolvissen. Deze werden, voor zover mogelijk, steeds weer netjes teruggezet. Het weer wilde die dag niet echt opknappen, reden waarom ’s middags maar werd besloten het stadje Steinkjer te bezoeken.

Helaas had dit stadje, dat op een uur rijden lag, niet veel om het lijf zodat het bij een bliksembezoek bleef. Wel hadden alle mannen, met uitzondering van Simon, lekker in de auto kunnen slapen. Die avond werd uitgeroepen tot filmavond. Onder het genot van een hapje en een drankje werden enkele leuke visfilms bekeken.

 

Woensdag 23 september: het gezelschap voor de camera

De nacht van dinsdag op woensdag was erg onstuimig geweest en overdag was het niet beter. Volgens internet zouden we zelfs windpieken tot 22 meter per seconde krijgen. Iedereen kwam deze dag dan ook iets langzamer uit zijn bed dan de dagen ervoor en er werd ook later ontbeten. Tijdens het ontbijt werd weer genoten van de eieren van Pake hoewel iedereen steeds wel even verontrust naar het weer buiten keek.

Langzaam moesten we gaan bedenken hoe we de dag zonder vissen zouden gaan invullen. Johan leek het een goed idee om die dag iedereen voor de camera te interviewen en hem of haar over één aspect van de visvakantie te laten vertellen. Terwijl iedereen direct nerveus over een onderwerp begon na te denken, ging Johan direct zijn studio inrichten….

Na het filmen werd er haast gemaakt om toch nog even uit te varen. Het leek even een droog moment, doch wij vissers kwamen bedrogen uit. De vispakken werden goed getest op waterdichtheid hetgeen Simon overigens goed uitkwam omdat hij op de terugweg van Steinkjer een nieuw pak had gekocht.

Druilerig weer.

Er werd niet zoveel gevangen; diverse kleinere koolvissen, die terug werden gezet, een grauwe poon en diverse makrelen. Bijzonder van deze sessie was wel dat op enig moment rondom de boot van Arno, Johan en Pake twee dolfijnen werden waargenomen.

De boot van Simon zag er even later nog meer, te weten zes! Theo zag er twee, Beppe twee en ook Simon zag er twee. Dat was niet alles wat er te zien was die dag. Toen Theo namelijk besloot in de buurt van de nabijgelegen brug te urineren vanuit de boot, stopte er prompt een auto om het schouw- en/of klokkenspel gade te slaan en wellicht op film vast te leggen.

Ruig.

Later tijdens een écht droog moment, werd het nog eens geprobeerd, echter de vissen bleken niet te willen meewerken aan een succesvol vismoment. Bij terugkomst bleek Beppe (wie anders) de enige te zijn met een behoorlijk maatse koolvis. De hooghartige Duitsers, die daags tevoren waren gekomen en onze groep geen blik waardig hadden gegund, kwamen rondom hetzelfde tijdstip terug.

Zij hadden geen tips van Arno willen horen omdat zij immers ‘zwei Spezialisten’ in hun midden hadden. Zij hadden de gehele dag in regen en wind gevist en hadden welgeteld twee lommen gevangen.

Toch nog een echt droog moment.

Donderdag 24 september: zieken op zee

Na de dag van gisteren was iedereen erop gebrand iedere visseconde te pakken en veel mooie vissen te vangen. Daarbij speelde ook een rol dat de voorspellingen voor de volgende dagen zeer onheilspellend waren. Om zes uur ’s morgens was iedereen al weer uit de veren. Het was prachtig weer en er werd dan ook spoedig uitgevaren.

Om 7 uur zat iedereen in de bootjes, inclusief Saskia die eigenlijk al zeeziek wordt van het kijken naar een viskom. Na een indringend gesprek tussen de schippers werd met het oog op de aanwezigheid van Saskia besloten om te trachten halverwege richting open zee pollak te vangen.

Ondanks de angename omstandigheden, hadden de vissen in het fjord er echter geen zin in. De fishfinder gaf weliswaar aan dat er grote hoeveelheden vis zaten, maar belangrijke vangsten bleven uit. Op enig moment werd er dan ook koers gezet richting volle zee.

Aan het begin van het fjord, ofwel direct voor de deur van de open zee, werden diverse driften gemaakt op golven die wederom hoog (zo’n 2 meter), maar traag waren. Het bootje met Arno, Pake en Johan ging dit keer voor de bijzondere vangsten. Arno en Johan visten met wapperlijnen met haken beaasd met stukken vis.

Dit pakte goed uit. Arno wist direct al een mooie leng te pakken van maar liefst 90 cm terwijl hij kort daarop nog eens twee lommen van formaat binnenhaalde. Daarnaast vingen zowel Arno als Johan, en later ook Theo, nog diverse lommen en lengen van iets minder formaat. Simon kreeg iets minder kansen deze ochtend. Saskia was namelijk meteen het eerste uur voor open zee alsmaar stiller geworden, tot ze uiteindelijk groen zag.

Ook Pake was stilletjes geworden. Voor hun welzijn was het dan ook beter dat ze werden teruggebracht. In de golven moesten personen overstappen van de ene naar de andere boot, waarna Simon de ziekenboeg naar de huisjes vervoerde om vervolgens na een uurtje weer terug te komen met Pake, die het toch weer wilde proberen.

Al met al werd die ochtend redelijk gevangen, hoewel de gewenste vangst van een vis zoals bijvoorbeeld een doornhaai, heilbot of heek was uitgebleven. Vroeg die ochtend werd een middagpauze genomen waarin soep en sushi werd gegeten. Daarna ging ieder zijns weegs.

Machtig mooi gebied.

Theo vertrok nog gauw even met Pake en Beppe voor een vistochtje in het fjord en dan met name naar zijn geliefde brug. Jammerlijk voor hen waren die middag enkel de kleinere vissen bereid tot bijten. Simon verging het iets beter. Hij ving die middag vanuit zijn bootje diverse mooie roodbaarzen en een mooie grote pollak die hij zelf schatte op 91 cm? Zoals vaker bij vangsten van Simon ontbraken de harde bewijzen. Arno, die die ochtend al vele lommen had gevangen ving voor de verandering maar weer eens een dikke lom.

Toen iedereen weer bij het huisje was verzameld, werd duidelijk dat we onze laatste vismomenten in Lauvsnes beleefd hadden. De weersvoorspellingen werden er niet beter op. Het zou minimaal drie dagen bijzonder slecht weer worden. Vissen zou de volgende dag in ieder geval schier onmogelijk zijn en besloten werd dan ook de vakantie een dag te vervroegen en reeds de volgende ochtend te vertrekken.

Laat die avond werd de Chinese rijsttafel, die in Geldermalsen door Saskia zorgvuldig was voorbereid, genuttigd. Het geheel werd aangevuld met rijstflapjes met garnalen van Arno. Zoals alle dagen was het heerlijk. Natuurlijk werden er die avond ook nog wel borreltjes geschonken en werd er weer flink nagepraat over de voorbije dagen. Belangrijkste gespreksonderwerp was echter de visvakantie van mei 2010. Waar zouden we dan weer eens heen gaan?

Johan Thielen