TotalFishing

WK Kajakvissen 2013 Australië

Daniel van der Post was dit jaar de Nederlandse afgevaardigde op het WK Kajakvissen in Australië. Hij hield een dagboek bij. Lees in drie delen hoe het hem is vergaan tijdens dit evenement.

Het is zaterdag 26 oktober rond een uur of 06.00 en er stopt een auto voor mijn deur. Het is Ronny de Belgische afgevaardigde voor het WK samen met zijn vrouw die ons naar Schiphol brengt waar het grote avontuur echt gaat beginnen. Eenmaal op Schiphol aangekomen duurt het niet lang of Ronny en ik ontmoeten Gero en Marco die voor Duitsland uitkomen en Richard de Europese big boss van Hobie.

Met dit groepje reizen we af naar Sydney en daar zullen we de meeste andere Europese deelnemers ontmoeten om dan gezamenlijk verder te reizen naar de uiteindelijke bestemming Bemm River en Marlo. Na twee vluchten van zes en dertien uur komen we zondagavond rond een uur of 19.00 aan in Sydney.

Tijd voor een biertje in een plaatselijke bar....al vrij snel sluiten Hervé uit Frankrijk en Dennis uit Denemarken zich bij ons aan en het Europese team begint al aardig vorm te krijgen. Na een gezellig avondje met iets teveel biertjes ontmoeten we de volgende morgen Sami uit Finland en Gianluca uit Italië.

Met dit groepje reizen we in een busje verder naar de eerste bestemming van het WK: het plaatsje Bemm River, gelegen aan de Sydenham Inlet waar we maandagavond aankomen en we onze Engelse teamgenoten ontmoeten. Tevens kunnen we nu een eerste blik werpen op de kajaks die voor iedereen klaarliggen. Erg gaaf om daar je 'eigen' kajak te zien liggen compleet bestickerd en met je naam erop.

Een 'eigen kajak'.

Het Europese team is nu vrijwel compleet alleen Staffan uit Zweden komt een dagje later aan. Op dinsdag 29 oktober staat er weinig gepland en bezoeken we wat tackle shops .....altijd een gevaarlijke plek voor de portemonnee van een groepje fanatieke vissers en we gaan even kijken hoe de tweede locatie van het WK, Marlo, erbij ligt.

Marlo van uit de lucht.

In de avonduren worden alle deelnemers officieel welkom geheten en krijgen we de nodige uitleg over de reglementen en een tas vol met kunstaas en goodies. Woensdag 30 oktober staat er een oefensessie gepland op de eerste locatie en worden we wat op weg geholpen door de Australische deelnemers.

De Sydenham Inlet is een groot meer van ongeveer 2,5 bij 5 kilometer waar een rivier in uitkomt en een getijde geul heeft die in de zee uitmondt. Het meer is met een halve tot één meter water vrij ondiep en heeft slechts enkele wat diepere plekken maar ook genoeg zeer ondiepe plekken waar je zelfs met de kajak niet kunt varen. Uiteindelijk na een hoop proberen weet ik op een ondiep duikende Illex Chubby mijn allereerste bream te vangen.

Een mooie targetvis.

Ik heb al gelijk door dat deze vissen erg lastig te vangen zijn en dat het een bijzonder moeilijke opgave wordt om de Australiërs op hun thuiswater te verslaan. Het normale 'cast and retrieve' van je kunstaas lijkt hier niet voldoende….Nee, je moet echt met je kunstaas spelen en het zeer langzaam binnenvissen, twitchen en pauzes inlassen.

Ik heb vanuit Nederland twee hengels meegenomen die mij zeer geschikt leken. Een via de bekende hengelsportzaak Van der Poel uit Yerseke verkregen 1.90 meter lange witte Yasei perch (model 2014) met een werpgewicht van 3 tot 12 gram en een 2.05 meter lange Sportex Opal dropshot met een werp gewicht van 8 tot 19 gram die ik bij De Kock Hengelsport in België heb gehaald.

Beide hengels bevielen mij uitstekend en zijn zeer geschikt voor het ultralight vissen. Op beide hengels heb ik een Shimano Rarenium 2500 gezet en deze volgespoeld met Berkley fireline exceed 0,07 millimeter met een trekkracht van wel twee hele kilo's. Voor de laatste twee meter heb ik Shimano Ultegra fluorocarbon gebruikt met een treksterkte van 1.75 kg. De bream is een 'slimme' vis en ga je met dikkere lijnen vissen dan zal de bream je lijn zien en je kunstaas negeren.

Donderdag 31 oktober en vandaag is het de eerste van drie wedstrijd dagen en het gaat erom dat je elke dag de drie grootste breams die je vangt meeneemt in je livewell achterop de kajak en deze aan het einde van de dag aanbiedt zodat ze gewogen kunnen worden.

Wachten op het startschot.

Het is 6.45 uur en nog een kwartier te gaan voordat de wedstrijd gaat beginnen er liggen bijna vijftig kajaks op het water met deelnemers uit zeventien landen. De spanning begint te stijgen als een paar minuten voor de start het Australische volkslied klinkt. 7.00 uur en het startschot klinkt en alle kajaks stuiven weg naar de stekken.

Op weg naar de stekken.

Ik ga direct naar de plek toe waar ik gisteren mijn eerste bream heb gevangen plus nog wat aanbeten heb gehad.

Het is bewolkt en regelmatig krijgen we een pak regen over ons heen en dat met windkracht 5 lekker Hollands weertje dus. De uren verstrijken en wat ik ook probeer er gebeurt helemaal niks dus besluit ik om het aan de andere kant van het meer te gaan proberen daar waar de wind vol op staat....

Zitten ze hier...?

Er staan flinke golven wat het vissen wat lastig maakt maar er zijn hier heel wat andere deelnemers aan het vissen dus zal er hier wat te vangen zijn? Na twee uur zonder resultaat vind ik het mooi geweest en denk ik dit gaat hem niet worden. Terug naar de luwte kant van het meer, daar zaten ze gisteren....denk ik. Ben zeker een uur bezig geweest om tegen de wind en golven in te beuken om zodoende de andere kant van het meer te bereiken.

Al vrij snel vang ik daar een flathead (soort platvis) en deze heeft waarschijnlijk een kleine beschadiging op mijn lijn achter gelaten die ik niet heb gezien want even later word mijn Illex Chubby gegrepen door een bream maar dan.......lijnbreuk..#$!!# balen dus en dat is zachtjes uitgedrukt want het is inmiddels al 12.30 uur en er is maar tot 14.00 uur de tijd om te vissen.

Een flathead met tandjes.

Nadat ik er een nieuwe Chubby aan heb geknoopt is het na een paar worpen raak en dit is een sterke vis. Na een paar spannende minuten kan ik een zeer fraaie bream in mijn schepnet laten glijden. Yes eindelijk succes... later zou blijken dat deze bream 1.2 kg weegt en het was één van de grootste die die dag werd gevangen.

Een van de grootste van de dag.

Er werd mij verteld dat deze bream zeker dertig jaar oud moest zijn en dat verklaart ook gelijk gedeeltelijk waarom ze zo moeilijk te vangen zijn. Een kwartier later ving ik nog een bream alleen deze was een paar centimeter korter dan de minimum lengte van 29 cm. Aan het einde van de dag had ik dus één bream.....

Eentje, maar wel een mooie.

Vrijdag 1 november en er staat een 'navigation sessie' gepland op de tweede locatie Marlo genaamd. Dit is een totaal andere omgeving want dit is een rivier met een getijde stroming door de invloed van de zee. We mogen wel met de kajaks het water op om te gaan verkennen maar de hengels moesten thuis blijven. Er zijn vele splitsingen en mooie taluds en zandbanken te vinden op deze schitterende locatie.

Zandbanken en geulen.

Ook ligt er een groot ondiep meer aan één van de aftakkingen en hier liggen een paar mooie geultjes dat is een mooi stekkie voor morgen denk ik bij me eigen. Voor de rest is het genieten vandaag van de mooie natuur en het prachtige weer wat een groot verschil met gisteren zeg....

Natuurschoon.

Zaterdag 2 november vandaag is de tweede wedstrijd dag van het WK en tevens de eerste dag van het Australische bream kampioenschap en dat betekend dat er nog eens ruim vijftig extra kajaks bijkomen zodat het totale veld nu uit meer dan honderd kajaks bestaat. Om 7.00 uur nadat het Australische volkslied weer heeft geklonken gaat het hele veld van start en dat ziet er erg indrukwekkend uit.

Indrukwekkend.

Het is een lange sprint van een half uur om bij de stekken te komen maar ik kom als één van de eersten aan bij het meer. Ik ga gelijk bij een mooi talud bij een geultje liggen en begin te werpen met mijn Illex chubby. Er gebeurt echter niks en de uren verstrijken....om me heen zie ik ook weinig gebeuren bij de andere deelnemers en na een uur of drie besluit ik om een andere stek te gaan proberen op de rivier zelf. Hier ligt een fraaie splitsing waar ik wel vertrouwen in heb.

Het duurt even maar dan na eerst een paar flatheads te hebben gevangen en mijn lijn opnieuw te hebben geknoopt ( ja ja lijnbreuk zal me geen tweede keer overkomen door zo een flathead) eindelijk een bream. Helaas is hij net te klein en twee worpen later is het opnieuw raak maar wederom is de bream net te klein. Balen zeg... beide vissen zijn ongeveer twee centimeter te kort.

Weer een flathead.

Vervolgens blijft het stil maar in het laatste uur weet ik toch nog een bream te foppen maar deze is nog iets kleiner dan zijn voorgangers. Ik eindig deze dag met een dikke nul en dat was/is toch een teleurstellend resultaat voor mij en een goede klassering zit er niet meer in.

Later op de dag hoorde ik dat de eerste stek bij het meer waar ik dus in de ochtend uren heb gelegen toch behoorlijk wat vis heeft opgeleverd en dat ze begonnen te bijten een uurtje nadat ik die plek had verlaten. Mijn stek keuze was dus toch goed alleen de timing niet....

Zondag 3 november en dus de derde en laatste wedstrijd dag van het WK de avond ervoor hadden we al gehoord dat er slecht weer opkomst was en dat het onzeker was of we überhaupt wel konden gaan vissen. Ze voorspelden regen en een aantrekkende wind tot 7 a 8 Beaufort.....

Stevig windje.

Er werd besloten om de wedstrijd dag in te korten tot 12.00 i.p.v. 14.00 uur. Toen om 7.00 uur het startschot klonk stond er al een stevig windje maar het was nog goed te doen. Net als de dag ervoor besloot ik om naar het meer te gaan om het nogmaals te proberen in de geultjes die vanuit de rivier naar het meer lopen. Omdat een goed klassement er niet meer inzat ben ik wat meer gaan experimenteren met verschillende kunstaasjes die we gekregen hebben.

Na een aantal uren zonder resultaat gevist te hebben met diverse pluggen en bladpilkers trok de wind behoorlijk aan en werd het erg onstuimig op het meer. Omdat het zo ondiep is krijg je hele korte golven die het vissen niet gemakkelijker maken. Op een gegeven moment raak ik met de mirage drive (trapsysteem met vinnen) de bodem en komt mijn kajak dwars op de golven te liggen en beleef ik een paar hachelijke momenten.

Tijd om het meer te verlaten en wat stekken te proberen die iets meer beschutting geven. Veiligheid gaat dan toch voor.....al hoorde ik later dat onze Deense teamgenoot Dennis wel was blijven liggen daar en prompt begon te vangen nadat iedereen was gevlucht. Op een paar losse tikken na kreeg ik niks meer gevangen en werden we om 12.00 bijna letterlijk van het water geblazen. Er arriveerde een storm front en de wind trok aan tot 7 á 8 beaufort.

Wat een wind zeg... nooit eerder met zulke omstandigheden op het water gelegen maar gelukkig keerde iedereen weer heelhuids terug. Uiteindelijk ben ik 29ste geworden wat ergens achterin het klassement is maar het was echt een fantastisch avontuur om mee te maken. De wereld titel ging uiteindelijk naar een Australiër wat op zich niet echt een verrassing was.

Het was een fantastsch avontuur.

De top 6 bestaat uit enkel Australiërs en in de top 10 zitten maar liefst 8 Australiërs. De eerste Europeaan is te vinden op de 14de plek en is voor Staffan uit Zweden. En volgend jaar ?? Dan komt het hele circus naar Europa en zal het 4th Hobie Fishing World Championship voor het eerst in zijn bestaan op Europese wateren worden gehouden. Dank aan Richard en Gero van Hobie Europe, alle Europese teamgenoten en alle andere deelnemers voor deze onvergetelijke trip. Ik heb er ondanks het iets wat tegenvallende resultaat enorm van genoten….wordt vervolgt..??

Daniel van der Post

http://danielskayakfishingadventures.blogspot.nl