Witvisperikelen (deel 90)
Mijlpalen verplaatsen (deel II)
Door Leon Haenen
Ik ben blij dat ik afgelopen week de nylon lijn vervangen heb op mijn Rolling Pin. 28/00 Nylon van Shimano is het geworden. Vers van de rol, beproefd concept! Dat komt nu erg goed van pas. De hengel staat in de ultieme gevechtshouding. Ik voel dat de Victory blank voldoende body in huis heeft om dit gevecht tot een goed einde te brengen.
De één op één overbrenging van de Ray Walton Rolling Pin en het gewelddadige geluid dat dit apparaat ten gehore brengt tijdens deze dril bezorgt me nu zoveel plezier. Het klinkt alsof de centerpin op de pijnbank wordt gelegd. Het is lastig onder woorden te brengen, maar de ratelende klank voegt echt iets toe aan het drilgenot.
Ik heb enorm veel vertrouwen in het materiaal en durf behoorlijk veel druk op het geheel te zetten. Omwenteling na omwenteling komt de barbeel dichterbij. Alle signalen duiden erop dat ik een hele fraaie vis te pakken heb. Dat blijkt niet veel later ook echt zo te zijn, want als Tim de vis in zijn prachtig gecoate landgingsnet weet te parkeren, slaakt hij een welgemeende “ zooo”……
In gevecht!
Met 75 centimeter centimeter een nieuw PR op deze rivier, hier midden in de Ardennen. Ik sta te stuiteren op de keien. Wie had dat gedacht? Tim maakt een aantal fraaie foto’s met mijn toestel. We laten de vis even in het water rusten en maken de weegschaal in orde.
We willen graag weten wat deze vis weegt. 4.2 Kilo geeft de digitale Korum weegschaal aan. Mooi ding, die weegschaal. Gelukkig is het Kerst voor ik er erg in heb.
Prachtvis als beloning!
Voorzichtig houd ik de vis vast, vlak boven het water, terwijl ikzelf op mijn knieën zit. Dit is zo’n ongelofelijk mooi beest. Ik kan ernaar blijven kijken. Ik heb altijd al geroepen dat deze stek grote vissen zou herbergen en ik ben erg blij dat ik na al die tijd gelijk heb gekregen.
Als de vis zijn vrijheid terug heeft gekregen, voeren we weer een beetje bij. Een paar handjes hennep en een paar katapultjes pellets vliegen over de stek. Wij geloven er sterk in dat de stek onderhouden moet worden met voerdeeltjes.
Eigenlijk voeren we best veel op een dag. Niet veel, maar wel vaak. Meestal wel een kilo of twee pellets en een liter of twee hennep. Dat voeren is natuurlijk niet overal nodig. We vissen ook op stekken waar de barbelen niet veel uitwijkmogelijkheden hebben waardoor ze er toch wel liggen.
Hier is dat echter anders. Hier willen we er graag voor zorgen dat de reeds aanwezige vissen in het gebied blijven zwemmen waar we vissen. Voeren draagt hier vaak erg positief aan bij.
Lekker bij blijven voeren.
Als we de boterhammen op hebben, vangt Tim weer twee barbelen achter elkaar. Het gaat weer lekker vandaag. De barbelen hebben er erg veel zin in. Grappig om te zien hoeveel vissen er op onze stek springen. Gewoon, volledig uit het water!
Het is overigens geen gemakkelijke stek. Er staat erg veel groen op de rivierbodem. Als je verkeerd gooit, dan heb je kans dat de montage dusdanig vast komt te zitten dat je nooit meer los komt. Er liggen grote keien op de bodem.
En blijkbaar ook grote barbelen. We zijn een uur verder als ik weer een fraaie aanbeet op de hengel krijg. Ze zijn vandaag erg fel. Dat heeft ook wel iets, vind ik. Ik mag dat wel als er enige agressie mee gepaard gaat.
Zodra ik contact maak met de vis, weet ik al hoe laat het is. Het is er weer een uit het rijtje dikke jongens. Een herhaling van een uur geleden. Mijn hengel krijgt een hele heftige eerste run te verduren nadat de vis erachter is gekomen dat hij geprikt is door dat vervelende haakje.
Zo’n run gun je elke sportvisser die op barbeel vist. Er gaat iets barbaars van uit. Dan blijft de barbeel staan. Midden in de rivier. In de volle stroming. Even denk ik dat ik vasthang. Er is echt geen enkele beweging in te krijgen. Toch voel ik ook nu dat het goed gaat komen.
Het blijkt nog een hele klus om de vis aan mijn kant van de stroming te krijgen, maar uiteindelijk lukt me dat. De dril heeft ruim stroomafwaarts van onze stek plaatsgevonden. Ik verwacht niet dat de aanwezige vissen zich hieraan hebben gestoord.
Als Tim de vis landt, roept hij dat deze wel eens 80 centimeter zou kunnen zijn. Ik word al gek bij de gedachte. We doen er alles aan om de vis zo voorzichtig mogelijk te behandelen. Zelfs de onthaakmat ligt in het water, tegen de oever aan.
Deze kameraad blijkt een centimeter langer dan de vorige vis die ik ving. Een verbetering van mijn Ardennen PR met een centimeter: 76 centimeter! Met 4.3 kilo ook weer een hele zware vis. Ik ben benieuwd wat deze jongens in de winter zouden wegen. Het zou me niet verbazen als ze dan de 5 kilo bereiken. We gaan het deze winter allemaal meemaken. Let maar eens op.
Een vis met karakter, getuige de littekens op zijn lichaam.
Vandaag blijkt het toch ook mijn dag te zijn, want nog geen half uur later krijg ik weer een verwoestende beuk op mijn hengel. Ik probeer er allemaal zo bewust mogelijk van te genieten, omdat ik weet dat het niet altijd feest is aan de waterkant.
Voor de vierde keer vandaag heb ik het gevoel alsof ik een enorm beest heb gehaakt. Een ongelofelijke krachtmeting. Een dril die opeens lijkt over te zijn als de vis zich vastzwemt. Deze vis zag zijn kans schoon om ergens onder door te zwemmen waardoor ik nu het gevoel heb dat het niet goed gaat aflopen.
Een schurend gevoel langs de lijn. Ik voel het gewoon schuren. En dan is het even stil. Ik krijg geen enkele beweging meer in mijn montage. De vis is niet los, dat geloof ik niet. Ik besluit om niet te veel kracht te zetten en geef de vis lijn, veel lijn.
Dan wacht ik even af. Ik schat dat ik 30 tellen gewacht heb vooraleer ik de lijn strak trek. Met heel veel geweld probeer beweging in de vis te krijgen. Dat lukt ook nog in een keer. Het schurende gevoel houdt na een seconde of tien op en dan gaat de dril verder.
Stroomafwaarts welteverstaan. Ik dril deze keer voorzichtiger omdat ik het risico op lijnbreuk tot een minimum wil beperken. Uiteindelijk komt de vis aan mijn zijde van de rivier terecht. Over het algemeen heeft de vis dan verloren. Zo ook nu.
De rolmaat zegt dat we een 77 centimeter lange vis te pakken hebben. Ik wrijf heel even in mijn ogen. Echt? Ja hoor, het timmermansoog van mijn maat zegt ook dat dit voor de derde keer vandaag een persoonlijke verbetering van mijn PR barbeel in de Ardennen is.
Voor mij is dit een van de mooiste dagen ooit, kan ik jullie verzekeren. Dit heb ik nog niet eerder mee gemaakt.
Missie volbracht!
De nieuwe flavour combi die ik vandaag heb geprobeerd doet het hier erg goed. Het is een persoonlijke tic dat ik met twee kleuren pellets vis. Ik ben er zeker van dat het niet uit maakt of ik met twee donkergekleurde of twee rode pellets gevist zou hebben. Een pot nat wat mij betreft. Maar het oog wil ook wat….
De reuk en smaak van zo’n pellet is echter een ander verhaal. Ik geloof heilig dat de juiste smaak en reuk het verschil maakt tussen veel of weinig aanbeten als de vis het goed doet en in een aantal gevallen zelfs het verschil kan uitmaken tussen wel of geen aanbeten krijgen.
Mmmmmmmmmmmmmmmm...
Zeker als het een taaie dag blijkt te zijn. In de basis komt het erop neer dat ik 12 millimeter halibut en robin red pellets koop en die dan in een, op olie gebaseerde, reuk en smaakstof drenk. Werkt als een speer!
Tot de volgende keer.
Leon Haenen