WitvisPerikelen 11
Door Leon Haenen
De hele week spookt het al door mijn hoofd: wil terug naar de Grensmaas, op jacht naar barbeel, vis vangen met de dobber… Alle mogelijke stekken passeren de revue. Kan moeilijk kiezen. Een en ander wordt bemoeilijkt doordat ik zondag aanstaande niet al te veel tijd heb en echt chronisch behoefte heb aan het vangen van barbeel op de dobber.
Maak het mezelf hiermee niet al te makkelijk, dat weet ik. Maar toch… Vraag me af waar ik de meeste kans maak, waar heb ik het minste last van de vaak wispelturige waterstanden en waar staat er überhaupt nog water? De voorbereiding is in elk 100%.
De thermoskannen worden met hennep en tarwe gevuld en ik zorg dat ik zaterdag al alles klaar heb staan. De maden staan perfect verzorgd in de ijskast en de spoelen zijn voorzien van nieuwe nylon. Zaterdag loop ik nog even alles na en kan maar een ding concluderen: aan de voorbereiding ligt het in elk geval niet. Ben al eens slechter voorbereid vertrokken naar het water.
De maas is op deze plek niet veel breder dan 20 meter.
Zaterdagavond nog maar even naar de Maas. Voor mijn gemoedsrust een paar stekken bekijken en een keuze maken. Mijn eerste keuze ziet er goed uit. De Maas staat bijzonder laag en er is nog maar een smalle strook Maaswater die fatsoenlijk stroomt. Hier kan ik een mooie lange drift maken met de dobber. Op deze strook heb ik zelf nog niet eerder gevist. Ben benieuwd.
Er is behoorlijk wat activiteit in het ondiepe water te bespeuren en zie de barbelen ‘live’ paaien, een prachtig gezicht. Op nog geen twintig centimeter water knallen de barbelen over het fijne grind, met behoorlijke aantallen naast elkaar zorgen ze voor veel beweging in het water. Het bezorgt me ook een bijsmaak, een smaak die me zegt dat het wel weer eens heel taai zou kunnen gaan worden. Na nog een paar andere potentiële plekjes bekeken te hebben, valt de keuze toch op de eerste strook water.
Als ik zondag arriveer is er niemand aan het water. Geweldig, het rijk helemaal voor mij alleen. Het regent als ik uitstap. Zelden was ik zo blij met regen als vandaag. Laat maar komen, denk ik , terwijl ik mijn waadpak aantrek. Een regenjas heb ik niet eens, dus dat wordt een gedeeltelijk nat pak als deze regen doorzet. Het deert me helemaal niet. Heb zo’n ontzettende zin om te vissen, dat is niet normaal!
Op de stek aangekomen, voer ik eerst uitgebreid de zaden. Er springen al vissen, het is absoluut barbeel. Enigszins opgelaten breng ik de dobberhengel in stelling en start met vissen. Sta van meet af aan te freaken in mijn eentje, wat een geweldige stroming. Echt super. Diep is het niet, ik vis op een meter diepte en kan de bodem gewoon zien. Het water is qua helderheid van het kaliber aquarium. De strook water is niet veel breder dan een meter of 20.
Ik heb bij aanvang besloten om met mijn vijf grams dobber aan de andere kant van de stroming te vissen, ver van me vandaan. Daar drijven namelijk ook de luchtbelletjes die de barbeelzone aangeven, een tip die ik van Frans Vogels heb gekregen. Een wijsheid van formaat. Heb er al vaker mijn voordeel mee kunnen doen, zo ook vandaag hoop ik.
De belletjes bepalen de lijn die ik met mijn dobber bestrijk. Het eerste uur vliegt voorbij. Er zwemt barbeel op mijn stek, dat is zeker. Af en toe springt er een enthousiaste vis uit het water. Stroomafwaarts zie ik op het ondiepe echter dat er ook een groot aantal vissen aan het paaien zijn. Heb er echter alle vertrouwen in. Na anderhalf uur vissen krijg ik een aanbeet en voel de aanbeet tot in de hengeltop.
De zaden zijn klaar voor gebruik. Het laurierblad wordt toegevoegd aan de hennep.
In een relfex sla ik aan en voel direct dat het goed zit. Een barbeel aan de lijn, en een goeie zo te voelen!! De vis blijft staan in de volle stroming en zwemt gestaag een paar meter stroomopwaarts. Tot nu toe heb ik nog niets in te brengen. Ik voel vlinders in mijn buik van de adrenaline, heerlijk dit. Heb het idee dat de vis aanvankelijk geen idee heeft wat er gebeurt.
Dan opeens voel ik een paar korte felle tikken en draait de vis zich om vervolgens in het standje “the fast and the furious” stroomafwaarts te vertrekken. Onhoudbaar. Lijn zat op de spoel… doe maar lekker. De run duurt vijf tellen en dan valt de lijn slap. Los. Eerlijk gezegd denk ik dat ik deze vals gehaakt had. Enfin, binnendraaien en opnieuw beginnen.
Het duurt geen tien minuten of ik krijg weer een heerlijke aanbeet. Hangen! In deze enorme stroming doen de vissen hun status van krachtpatser eer aan. Wat een geweld op dit relatief lichte materiaal. De 1.75 LB hengel laat zien dat ie de baas is. Vol vertouwen dril ik de vis. De barbeel vecht tot aan het net. Uiteindelijk valt het formaat me een beetje tegen.
Een compacte vijftiger ligt op de mat. Ben tevreden, heb mijn targetvis weer gevangen, driftend. Ik laat de vis eerst even bijkomen in het landingsnet en leg hem dan pas op de mat. Terwijl ik het fototoestel uit de tas gris, spartelt de vis zichzelf een weg terug richting het water. Jeemig, wat een chaos. Ben te laat om de vis tegen te houden en blijf voor mijn gevoel enigszins met lege handen achter. Geen “bewijsmateriaal” dus, het zij zo.
Even een kort bakje koffie om de ergernis weg te drinken. Op naar de volgende… denk ik enigszins arrogant… Tijdens het aanbrengen van de nieuwe maden voel ik dat de haak bot is. Dat maar eerst even in orde maken, want het zou zonde zijn als ik daardoor de volgende vis niet goed zou haken. De nieuwe LS 2230 van Gamakatsu is er klaar voor… en ik ook!
Het water is iets gezakt en besluit de dobber niet lager te schuiven, maar schuif de nr. 1 loodhagel die als beetverklikker boven de haak zit, tien centimeter verder van de haak vandaan. Daar gaan we weer. 100% Gemotiveerd stuur ik de dobber door de stroming. Ik mis een mooie aanbeet, een hele snelle aanbeet, dat wel. Ik zit goed, dat voel ik aan alles. Opnieuw… en weer opnieuw.
Geconcentreerd bevis ik de stek drift na drift. Dan weer een aanbeet. Eentje uit het boekje. Heerlijk wordt de dobber schuin opzij onder water getrokken. Heb direct contact met de dobber en sla aan. WWWHHHAAA. Dat is er weer een! Met een enorme run wordt een begin gemaakt aan een dril die mijn dag helemaal top moet gaan maken. De vis weet van geen ophouden en vecht tot aan het net.
Durf deze barbeel niet te landen terwijl ikzelf nog ver in het water sta en besluit daarom langzaam maar zeker achteruit te lopen richting de oever, dat is veiliger. Een paar minuten later ligt mijn prijs in het net: een mooie vis van 67 cm die duidelijk klaar is met paaien. Snel maak ik een paar foto’s en geniet in mijn eentje van deze magistrale vis.
Twee toppers vereeuwigd op 1 foto.
Rond elf uur zakt het water nog verder en alle activiteit verdwijnt op het water. Ben tevreden, heb een paar heerlijke uren aan de Maas beleefd. Ik was er ook wel weer aan toe. Nu kan ik er weer een paar weken tegen. Nog een paar weken en dan gaat de visserij in de Ardennen weer open. Heerlijk.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
