Weerspiegeling 61 : Alle (nieuwe) begin is moeilijk.

Ruim drie weken heb ik niet gewerkt............, gevist dus. Wat een bijzondere gedachte is dit? Als ik met vakantie ga, betekent dit weg van huis om de dagelijkse gang van zaken te doorbreken. Andere dingen te gaan doen en nieuwe dingen te ervaren.

En heel erg zot; die dagelijkse gang is in feite ook al vakantie. Zo kan een gepensioneerd iemand zijn leven dus beleven. Ik ben me heel goed bewust dat een goede gezondheid daarbij belangrijk is. Mogelijk zelfs cruciaal.

Andere vakantiegangers visten in plaats van te werken...

Omdat ik na afloop van die afwezigheid van thuis al snel weer "mag" gaan gidsen, ga ik "proefvissen". Ik heb onvoldoende gevoel met de actuele situatie van het water, althans zo ervaar ik het. En dus ga ik alleen op stap, na de waterdata van Rijkswaterstaat te hebben bestudeerd. Ik kies voor een stuk rivier waar de watertemperatuur het laagst zou moeten zijn. Niet dus! Welke informatie kun je vandaag de dag nog vertrouwen?

De Weerribben, een mooie omgeving als alternatief voor de vervallen buitenlandse reis.
Ik ben zeker niet erg vroeg ter plekke, want ik heb altijd nog een hoop dingen te doen. Althans zo gaat het bij mij. Er staan maar een paar trailers en dus valt het met de drukte nog mee. Ongetwijfeld is er het e.e.a. veranderd wanneer ik terug kom. Maar nu gaat de boot na een welverdiende "vakantie" weer als vanouds te water.

Ik leg de boot in een rustig hoekje voor anker en maak de hengeluitrusting in orde. Er worden een paar pluggen gemonteerd en tuf dan weg. In ben reuze benieuwd wat er mogelijk blijkt deze dag. Vooralsnog gebeurt er echter helemaal niets. Dan zie ik dat een kleine vis veel moeite doet om de hengel krom te trekken. Vooralsnog blijft het bij een beetje sputteren en als ik de hengel uit de steun pak is de belhamel gevlogen. Die vond het belletje trekken waarschijnlijk wel spannend.

Slepend komt er verder geen enkele actie meer en daarom ga ik verticaal aan de slag. Op een interessant hoekje krijg ik een schitterende aanbeet. De vreugde is echter van korte duur, want dan is de vis alweer verdwenen. In ieder geval is hier dus iets mogelijk.  Uiteindelijk weet ik op één vierkante meter twee snoekbaarsjes te vangen. De hele vangst van deze dag. Want hoewel ik meerdere stekken op dezelfde diepte uitvis, gebeurt er helemaal niets.

Er is altijd wel iets te zien.

Ik laat evengoed geen meter onbenut en sleep de hele weg terug naar de helling. Behalve het passeren van een ijsvogel beleef ik geen spectaculaire momenten meer, want de snelle boten die langs scheuren, beschouw ik niet als zodanig. Het enige wat me onophoudelijk bezig houdt is het vuil in het water. Heb je de ene lijn net schoon gemaakt, dan kan de andere alweer.

De extra ruimte die het rivierwater geboden is, levert grote plakkaten wier en andere plantengroei op,  die resulteert in een eindeloze stroom van deze waterflora. Dan vraag je je af of daar ooit rekening mee is gehouden. Voor je het weet zijn de ondiepe waterreservoirs verland en zijn de betreffende investeringen verdampt. Het houdt veel mensen bezig. Zij halen een inkomen uit het herhalen van uitvindingen op het gebied van waterbeheersing. Zo loopt het rond pompen van geld parallel aan het rondpompen van water.

Mijn visdag zit er op en ik weet dat dit niet mijn bestemming van morgen zal zijn. Met een watertemperatuur van 27 graden zal het overigens overal lastig worden. Dit neemt niet weg dat ik het fijn heb gevonden deze dag op het water door te brengen.

Er is immers altijd wel iets te zien, te beleven.

In overleg met JP besluiten we de volgende dag toch te gaan. Hij heeft het varen/vissen al weer te lang gemist en suggereert een plek waar nauwelijks stroming is en in ieder geval weinig of zelfs geen waterplanten. Dan bedenk ik dat het waterniveau ter plaatse er toe heeft geleid dat een grote sluis open staat en we nog en extra optie in de schoot geworpen krijgen.

We treffen elkaar op een bekende plek, waar JP zijn auto achter laat. Eenmaal op het water slepen we een behoorlijk stuk, zonder enige actie. Ook hier is het water warm en de natuur op de oever roert zich ook nauwelijks. Ook een hotspot brengt geen oplossing voor het uitblijven van aanbeten. Het is echter veel minder warm dan de afgelopen tijd gebruikelijk is, tijdens deze zeer lange tropische periode.

Vervolgens gaan we werpen en warempel al snel staat JP met een kromme hengel. Een snoek heeft zijn plug gegrepen. Deze gaat helaas verloren tijdens de dril. Het geeft in ieder hoop.  Niet veel later krijgt hij opnieuw een aanbeet. Daar blijft het bij en als we na geruime tijd niets meer vernemen gaan we verder.

We slepen zowel ondiep als diep. En hoewel er diep duidelijk meer vis aanwezig is, blijven de aanbeten uit. "De vissen staan niet aan", zullen we maar zeggen. Door de openstaande sluis varen we een grote en  hard stromende rivier op. Voor JP een nieuwe ervaring. Ik zoek de neringen achter de kribben op en terwijl ik verticaal op onder zoek ga, werpt JP de omgeving op op jacht naar roofblei.

Wanneer we meerdere stekken hebben beproefd en er geen enkele respons komt, stoppen we hier mee. Dan slepen langs strekken om daar een roofblei te strikken. Dit blijkt evenmin te werken. Ondertussen vergaapt JP zich aan de talloze grote schepen die hier hun weg zoeken. Zwoegend tegen de stroom op en fluitend stroomafwaarts. En het vliegt door elkaar heen als in een kluwen. Het vereist dus veel kennis en kundigheid, maar bovenal het alert blijven op hetgeen er allemaal gebeurt.

Een paar van dit slag baarzen was onze beloning en het mooie weer natuurlijk.

Daarom vis ik zelf ook niet. Dit laat ik aan JP over, terwijl ik vaar. Uiteindelijk varen we nog een hotspot aan, maar deze blijkt vandaag evenmin hot te zijn. Daarom verlaten we de drukte en varen door de sluis terug naar rustiger water. Dan komen we in een haven, een afwijkende plek ten opzichte van al het andere. En daar haakt JP de eerste baars. Bij het landen gaat deze weer verloren. Dit maakt ons niet uit, want dat er actie komt, stemt ons hoopvol.

We zien veel vis jagen en veronderstellen dat het zowel om roofblei als baarzen gaat. En dus werpen we andermaal heel wat af. Specifieke roofblei-aasjes, spinners en spinnerbaits worden in gezet. We blijken kansloos te zijn, want het blijft bij inwerpen en binnen draaien zonder enige respons van onze geschubde vrienden. Ondertussen stijgt de watertemperatuur naar 28 graden!

Langs een damwand gebeurt het plotseling wel. We lokken enkele aanbeten uit van fraaie baarzen. Mooie formaten ook, hoewel niet kapitaal. Wij zijn er blij mee een landen een paar vissen. Wanneer er een lijn en de elektro motor terecht komt zijn we helaas geruime tijd bezig om alles te herstellen. Dan kunnen we weer verder en vertrekken wanneer de aanbeten uitblijven. Toch zijn we blij dat we op zo'n moeilijke dag actieve vis hebben gevonden en er een paar hebben weten te vangen.

Vanuit een vogelhut in de Weerribben zien we een bootje langs varen. Zelf zijn we hier later ook zo langs gevaren.

Hoewel het nog een lange weg terug is naar de helling, ervaren we geen enkele actie meer. Ook nu zijn we blij dat we zijn gegaan. JP heeft kennis kunnen maken met een geheel andere omgeving en laat weten voldoende te hebben aan de kennismaking. Daarbij mag het blijven. Ook in dit opzicht hebben we de dag dus goed benut. Het helpt bij het maken van keuzes ten aanzien van onze toekomstige bestemmingen.

Binnenkort gaan we weer en zullen we zien op welk water de keuze dan valt en welke invloed de verkoeling op de activiteit van de vissen heeft gehad