Vissen in Florida

De Florida connectie

Door Dik Ross

Na een vlucht van zo’n achtenhalf uur met een nieuwe vismaat voor een week, landen we op Miami airport. Een korte rit in een pendelbus brengt ons bij een autoverhuurbedrijf waar we hartelijk begroet worden door Michel, onze Florida connectie.

Na tweeënhalf uur rijden over een rechte weg door de Everglades bereiken we de westkust van Florida waar we de komende week ons visavontuur gaan beleven. Michel heeft hier al een paar jaar een 19’6” Key-West center console visboot liggen waarmee we de zee en mangrove-kreken zullen afstropen op zoek naar de vele soorten vis die hier om hun bestaan vechten. We kunnen hiervoor gebruik maken van materiaal in diverse gewichtsklassen; van lichte spinstokjes tot dikke poken met forse reels, geschikt voor o.a. de enorme groupers, haaien en tarpons die hier rondzwemmen.


“Een mooie Jack voor Dik”

Ikzelf ben een verstokte vliegvisser en heb mijn eigen spullen meegenomen. Bestaande uit een zoutwaterbestendige aftma, 8 en 10 set, met genoeg backing op de reel om een flinke vis te kunnen keren. De diverse soorten haaien en monstergroupers zijn niet aan mij besteedt, maar ik zal zeker genoeg actie beleven aan de vele andere soorten die hier de kustwateren onveilig maken .

Na een door visdromen geteisterde nacht staan we de volgende morgen vroeg op voor het kopen van proviand en de vergunningen. Een visvergunning kost zo’n 15 dollar per week.
Dat bedrag staat niet in verhouding tot de boete die je krijgt als je hem mist bij controle.
Vissen en natuurbescherming gaan hand in hand in Amerika (kunnen we nog een hoop van leren in Nederland). Met wetsdienaren als politie, douane of rangers valt niet te spotten. De mannen zijn groot en hebben geen gevoel voor humor.

Eenmaal op het water komen we al gauw wildlife tegen in de vorm van visarenden, pelikanen, diverse soorten reigers en dolfijnen die hier in grote getale rondzwemmen. Een geweldig gezicht, maar moelijk te fotograferen; ze lachen wel, maar willen niet stilzitten.

Als we de manatee-zone, ingesteld om de trots van Florida, de zeekoe, te beschermen voorbij zijn, gaat het gas erop en wordt ondertussen het wapentuig voor het laatst gecontroleerd. Alles moet perfect in orde zijn om een niet ondenkbare recordvis te kunnen pareren. Als we één van de Ten Thousand Islands (naam van dit gebied) naderen zien we flink wat meeuwen in het water duiken wat duidt op aasvis en meestal ook op rovers die wij op onze beurt weer willen belagen.

Michel brengt de boot in de buurt van het tumult en mijn chartreuse streamer raakt als eerste het water wat vrijwel direct resulteert in een aanbeet. Een aantal acrobatische luchtsprongen later wordt de Ladyfish weer aan zijn natuurlijke omgeving toevertrouwd. Er volgen nog diverse Spanish Mackerels en Ladyfish voor ons allen tot de school zich verplaatst.

Al slepend volgen we het geheel, totdat mijn vlieghengel bijna uit mijn hand getrokken wordt. Na een enerverende dril waar geen eind aan lijkt te komen herken ik de vis in het heldere water. Een Jack Crevalle, één van mijn favorieten, heeft de groene Clouser stevig in de mondhoek en lijkt niet van plan het kleinood terug te geven. Al struikelend ren ik rondjes in de boot om de sterke vis onder controle te houden. Na een rondje of tien weet Michel de vis aan zijn staart uit het water te tillen. Na een foto en onder knorrend protest geeft de mooie Jack mijn vlieg weer terug, mij achterlatend met een ernstig verhoogde hartslag en knikkende knieën. Wat een krachtpatsers! De twee daarop volgende dagen zijn vergelijkbaar. Veel Lady’s en Mackerels, en regelmatig een mooie Jack.

Dag vier ziet er veelbelovend uit. Strakblauwe zee, maar weinig leven in de lucht en in het water. Met dit weer kunnen we gelukkig een stuk de zee op naar een wrak waarvan Michel de coördinaten in zijn GPS heeft staan.

Na dik een half uur varen zien we in de verte al een boot liggen. Na wat manouvreren ankeren we op enige afstand van drie Amerikanen die met veel geknauw de één na de andere Spanish- en King Mackerel aan boort trekken. Kings heb ik nog niet gevangen dus binnen no-time ligt m’n zinkende lijn met blauwe deciever op diepte.

Ook het plastic van mijn maten gaat naar beneden. Mathijs voelt een tikje en draait beteutert z’n losse lijn op de molen; staal vergeten! De buren blijven mooie Mackerels omhoog trekken, wij staan op nul. Op de Fishfinder is te zien dat er wat puin op de bodem ligt dus we hebben goed geankerd.

Dan krijg ik eindelijk een aanbeet, een King? Mijn 10-hengel staat als een hoepel krom en als even later een Bluerunner van ± 25 cm boven komt moet de teleurstelling van mijn gezicht af te lezen zijn geweest, want ik word gewoon uitgelachen door mijn maten, die overigens nog niks hebben. Uit wraak verdwijnt de Bluerunner in de lifewell om later als aas te dienen. Top aas voor bijvoorbeeld Barracuda.

We houden stug vol, maar na wat klein spul besluiten we te verkassen. Na wat gerommel in de buurt zonder succes varen we terug naar de haven in de hoop daar ’s avonds de dag nog goed te kunnen maken.

Het geweldige eten in de buurt is altijd een goede troost als het met het vissen eens wat minder gaat. Met een overvolle maag (onbeperkt eten voor tien dollar) en een biertje in de hand vissen we ’s avonds op de docks. De stand van mijn collega’s heb ik niet bijgehouden, maar zelf vang ik die avond in een paar uur tijd drie Jacks en zeven mooie Snooks. Bij elke paal één. Wat wil je nog meer…..

De palen en aangemeerde boten zijn bedekt met algen, waterplanten, schelpdieren en krabbetjes, die weer voedsel zijn voor vissen. Kortom, een compleet ecosysteem.
De haven wemelt van de Tarpon, Snook en Jacks. Deze laatste trekken vaak in groepen door de haven en richten een ware slachting aan onder de aasvisjes. Dit is de tijd voor ons om de normaal schuwe Snook en Tarpon te kunnen vangen.


“Snook op Pantherkey”

Door het Jack-geweld zijn ze bang om de hond in de pot te vinden en bijten nu ook op alles wat beweegt. Hier worden je vaardigheden als visser flink op de proef gesteld, evenals je materiaal. Vaak moet je alles op alles zetten om de vis uit de met vlijmscherpe schelpen begroeide palen te houden. Dit heeft mij al een hengel en een vliegenlijn gekost, maar wat een spektakel!

Stel je voor; ondergaande zon, dolfijnen die met een grote boeggolf kleine visjes op een met mangroven begroeide modderbank jagen, rollende Tarpons, een dikke Snook van een meter onder de steiger, koud biertje in de ene hand – hengel in de andere…..  Mensen die thuis vragen; “waarom ga je toch steeds naar Florida om te vissen”?
Ja, waarom ging ik ook alweer?.....

Wordt vervolgd…..

Voor meer informatie over het vissen in Florida, mail naar: rdik@orange.nl
Of bekijk de website:
www.floridafishingadventures.nl

 

 


ANDEREN LAZEN OOK