Vanaf de kant op snoek! (deel 30)
Door Sjak Kroet
Het is vrijdag 3 februari en de winter heeft stevig toegeslagen. Plannen om met de nieuwe spinhengel op pad te gaan liggen voorlopig in de ijskast, haha… Het is gewoon niet anders, de presentatie van je aas moet nu heel langzaam en traag zijn. Niets is er trager dan doodaas zoals een dode spiering. Gelukkig dat de buffer spieringen nog toereikend is en de doodaashengel zijn werk kan blijven voortzetten, want niet gaan snoekvissen is geen optie!
Nu worden de stekken op het kleine water waar ik actief ben op snoek, wel snel dichtgelegd door koning winter. Met temperaturen overdag beneden nul gaat dat hard en zijn de visstekken beperkt op een aantal uitzonderingen na. Een stuw die het viswater openhoudt door de stroming is een mogelijkheid, ook omdat het kort voor de stuw dieper is.
Een stuw die het viswater openhoudt.
Plaatsen waar mensen de eenden voeren zijn nu ideaal, het water blijft daar open en niet alleen de eenden, maar ook de witvissen worden gevoerd. De snoek zal dit ervaren als een restaurant en kan zonder te reserveren toehappen. Verder kun je inlaten van een warmer watertype, door eventuele industrie, in een bepaalde beek ook goed uitproberen. Het water blijft hierdoor goed bevisbaar en wie weet wat er dan kan gebeuren…
Laat je vooral niet mislijden door de winterse kou, maar kies voor een viswater dichtbij huis, er zijn altijd plekjes waar het wel kan! Met de siliconenspray in de hand controleer ik de gevlochten vislijn, kan nu echt niet vet genoeg zijn met dit weertype. Ook de koffiekan wordt tot de rand toe volgeschonken, want een warme kop koffie is nu zeer welkom. “Je lijkt wel een Eskimo,” hoor ik Maria zeggen net voor vertrek. “Zo voel ik me ook, maar we gaan het toch proberen!” De autorit is kort, een stuw die aan de A73 ligt is binnen tien minuten bereikt en het water voor de stuw is open… Top.
De snoeken zullen nu kort voor de stuw tegen de stroomnaad aan liggen en op de bodem geplakt, loerend naar een makkelijke snack. Deze stuw heeft mij al regelmatig een kromme hengel bezorgd en meestal als koning winter de rest van het kleine water dichtgooit. Dit is misschien wel de diepste plek in de beek waar de vissen zich in deze barre omstandigheden kunnen terugtrekken om te overleven.
Twee dodaarzen duiken verschrikt op bij het inzetten van de spiering. De dodaars is de kleinste van de futenfamilie. Deze watervogel wordt slechts 26cm groot en is gek op kleine visjes en aangezien er hier twee van rondzwemmen, is de aanwezigheid van witvis een feit. Precies op de plek waar de stroming stilvalt en het water breekt, verwacht ik de aanwezigheid van roofvis. De dobber blijft zo mooi hangen tegen het stuitje en de spiering balanceert perfect tegen de bodem aan.
De spiering balanceert perfect…
Uren lang staar ik naar mijn dobber in de vrieskou, maar geen aanbeet lijkt me gegund. Gelukkig is zo af en toe het zonnetje het meest aangenaam. Je leert zo wel koffiedrinken en als je niet oplet dan wordt je stilletjes aan een cafeïnejunk! Omdat de statische manier op snoek niets oplevert, besluit ik de stek voor de stuw uit te kammen. Door de spiering 20 cm boven de bodem aan te bieden, drift deze langzaam en verleidelijk voor de stuw rond. Misschien dat de spiering zo toch nog tegen een snoek aanloopt en het ijskoude viswater laat exploderen.
Maar wat ik ook probeer, de rovers liggen steevast op de bodem en verroeren geen vin. Dan net na het middag uur stopt er onverwachts een auto achter mij! Nee, het is geen controle, maar Toon Barten, die hier iets verderop een varkensbedrijf runt. “Heey Sjak,” zal ook eens niet, weer achter de snoeken aan?” “Jazeker, maar ze doen helemaal niks…” “En dan toch nog een Big Smile… ongelofelijk! Kom hier dan zet ik die roofvissersogen op de foto, ha ha…”
Roofvissersogen!
Na een half uurtje dollen zegt Toon: “Ik ga naar huis, veelste koud, het gaat ook nog sneeuwen, kom dadelijk maar koffiedrinken, vindt ons Mien ook skon!” Daar zeg ik geen nee tegen, wetende dat de spiering niet meer wordt gepakt en de sneeuw serieus doorzet. Voor 13:00 uur blaas ik de aftocht wat achteraf geen verkeerde beslissing blijkt te zijn… wat een SNEEUW!
Zal volgende week nog een hele klus worden om de snoek aan de schubben te komen als die vorstperiode doorzet. Maar ik hou wel van een uitdaging… Misschien vangen we wel een sneeuwsnoek!
