Thailand deel 3: Koh Samui, groen eiland in de golf van Thailand

Thailand deel 3:

Koh Samui, groen eiland in de golf van Thailand

Door Peter Gerits

Samui International Airport: klein vliegveld, vanuit Phuket alleen bereikbaar met kleinere propellervliegtuigen. Als westerling kijk je je ogen uit op dat kleine vliegveld, waar je vanaf het vliegtuig met een elektratreintje naar de aankomsthal wordt vervoerd. Een aankomsthal welke voornamelijk bestaat uit een aantal houten palen en een strooien dak.

Onbewoond tropisch eiland.

We hebben, net als in andere plaatsen waar we door de warmte luchtige kleding dragen, steeds veel bekijks. Mijn dochter en haar man runnen in Weert namelijk een drukke tattooshop (pointblanktattoo.nl) en dat is goed afleesbaar aan hun huid. De Thaise bevolking waardeert dit soort kunst enorm en komen soms aandachtig de tekeningen van dichtbij bekijken.

Tattoo-art.

Een vriendelijke taxichauffeur brengt ons zo‘n kleine 30 kilometer verder zuidoostwaarts, naar Pavilion Boutique Resort op Lamai beach, enkele kilometers gelegen beneden het veel toeristischer Chaweng beach. Een verademing tegenover Phuket; de mensen zijn er veel vriendelijker en ook belangrijk, het is er minder hectisch en druk.

Het resort had een eigen stuk strand voor haar gasten, evenals de ernaast gelegen resorts.
Ook hier fantastische eetgelegenheden langs de redelijk drukke straat, maar ook ’s avonds op het strand.

Avonddiner op het strand.

Overdag trekken mannelijke en vrouwelijke (soms zie je het verschil niet!) verkopers over het strand waar je sierraden, zonnehoeden, brillen, speelgoed, kleding en etenswaar (de heerlijkste vruchten!!) bij kunt kopen.

Het eten in het resort was overheerlijk, maar verhoudingsgewijs ook betrekkelijk duur. We hadden 500 meter verder een soort eetmarkt gevonden waar je al voor 50 Bath, omgerekend € 1,25, een volledige noodle-maaltijd kon kopen. In de supermarkt ernaast kocht iedereen de bijbehorende frisdrank of biertjes, waarna je het geheel kon oppeuzelen en drinken aan grote lange tafels met plastic stoelen er omheen.

Ook de extra’s op je bord waren lekker goedkoop, bijvoorbeeld 1 gegrilde kippenbil + 1 flinke sparerib + 1 gegrilde lap gemarineerd spek samen voor 80 Bath (€ 2,00). Mijn dochter wilde een keer graag vis eten. Voor 200 Thai Bath kreeg ze een 40 cm lange gebakken papegaaivis voorgeschoteld van zeker 7 cm dik. Deze hebben ze met tweeën met veel moeite naar binnen gewerkt!

Zodoende was het teruglopen naar het resort vaak erg vermoeiend en plukken we nu nog steeds de naweeën van deze afgrijselijke schranspartijen. Maar goed, we gaan het over het vissen hebben.

Vanaf het strand
Op het strand zou men behoorlijk grote pijlinktvissen kunnen vangen, vooral tegen de avond. Ik heb het diverse mensen zien proberen en zelf ook enkele pogingen gewaagd met speciale squid lures die ik bij de plaatselijke winkelier kocht. Resultaat bij allen: een dikke nul.

Op een soort rif 30 meter uit de kant bleken zich volgens de snorkelaars nogal wat vissen op te houden. Tijdens mijn pogingen verspeelde ik diverse ondiep lopende Ikemen plugjes van Spro op de rotsen en planten van het rif, terwijl ik de pluggen toch behoorlijk hoog met geheven hengel binnenviste.

Babygrouper op Spro Ikemen.

Uiteindelijk heb ik er wel een paar wrakkenbaarsjes uitgeplukt en een soort meerval die me met de rugstekel een pijnlijke wond bezorgden aan mijn hand. Dat er ook af en toe grotere vissen joegen over het rifje was duidelijk. Ik heb tot twee keer toe grote gepen in doodsangst hoog uit het water springend weg zien vluchten, vermoedelijk voor jagende barracuda’s. Helaas werd mijn plug niet gegrepen!

Catfish met vervaarlijke stekel.

Visavontuur vanuit een long tail boat
Via het internet had ik ook diverse vismogelijkheden bekeken die werden aangeboden met een charterboot, en ook hiervoor werd ik gewaarschuwd door een medewerker van het bekende reisbureau, dat het alleen maar commerciële prietpraat was. Daar wilde ik echter zelf wel eens achter komen!

Gelukkig nog contact met het thuisfront.

Geboekt, via de receptie van het resort, op een zeewaardige long tail boat, met een Engels sprekende schipper/ visgids. Op de boot aanwezig, alles wat men nodig had voor de ankervisserij op grote snappers, barracuda’s en diverse andere exotische vissoorten. Tussendoor een gratis diner op een tropisch strand. Jaaaaah, dat leek ons wel wat!
We werden zelfs opgehaald bij het resort met een soort vrachtwagentje met een overdekte open laadbak met zitbanken.

De hobbelige rit naar het zuiden was uniek om eens mee te maken, maar erg vermoeiend. De chauffeur scheurde er flink op los en we moesten ons flink vasthouden met een hand, de andere hield de rugzak en hengels vast. Onze voeten zetten zich schrap tegen alles wat vastzat in de achterbak.

Een half uur later scheepten we in op het strand van Tong Krut: 2 personen met 2 x 20 lbs reishengels en bijbehorende reels, een plunjezak vol kunstaas, 2 molens en 2 spinhengels.
2 personen + de schipper in een grote 12 meter lange long tail boat met vier dwarsbanken onder een soort biminitop en een motor uit een vooroorlogse tank op de spiegel. De as naar de schroef was wel 3 meter lang en met een luid gebrul werd koers gezet naar een van de onbewoonde eilanden.

Long tail boats op een idyllisch strand.

De potige schipper was eigenlijk best wel handig met dit gevaarte, maar de Engelse taal was hij in de verste verten niet meester. Met enige moeite deelde hij ons tijdens het ankeren mede, dat de grote vissen op dat moment niet te vangen waren vanwege het vuile water. Dit werd veroorzaakt door de wind die op dat moment uit de foute richting kwam.

Maar goed, wat is groot? Ik had op de markt en in de eetzaken al snappers zien liggen van zeker een halve meter lang, als er eens een of twee van dat formaat tussen zouden zitten?
Aas: reepjes inktvis van ± 1 cm breed en 10 cm lang, al voorgesneden door onze schipper en visgids. Nee, barracuda was ook niet te vangen op dat moment.

Er lagen van het huis 3 hengels klaar van 1,5 meter lang met een top, zo dik als mijn pink. De molens waren waarschijnlijk van het merk Daiwa, ik meende namelijk de BG 90 te herkennen. Op zich een goede molen, ware het niet dat de molens zo verpoeierd waren door het zoute water, dat ze onherkenbaar onder de merkloze hengels hingen.

Op de spoel lag naar mijn mening zéker minder dan 100 meter nylon lijn van naar schatting 50/00 mm. Marko wilde het daar toch maar mee proberen, ze waren immers al opgetuigd met een stuk ondefinieerbaar ijzer als eindlood en 2 uitstaande haken maatje 1.

De schipper pakte zelf de beste hengel eruit en wees op het bakje met inktvis die op de haken moest worden geprikt en daarna naar de zee naast de boot. Alles murmelend en in duidelijk Engelse gebarentaal!

De vissende gids ving de ene na de andere op het achterdek, terwijl wij op het voordek af en toe beet kregen, maar heel weinig snappertjes in de boot kregen. Marko kreeg tot het middaguur zelfs bijna geen beet met zijn tonijnenset.

Peter en op de achtergrond de Thaise gids.

Rond 12.00 uur werden we afgezet op het strand van een idyllisch eiland, waar meerdere boten van dezelfde rederij waren aangemeerd. In de schaduw van enkele bomen stonden enkele picknicktafels en -banken en ons middagmaal, bestaande uit diverse pannetjes met daarin noodles, vlees, groenten en fruit, werden uitgeserveerd.

Picknickplaats.

Alles was nog redelijk warm. Een grote fles koude Cola completeerde ons diner. Eerlijk gezegd was het best goed te eten. Zoals eigenlijk alles wat we tot nu toe hadden gehad.
Vanuit zijn hangmat hield de schipper met enkele collega’s ons geamuseerd in de gaten, hoe zouden deze toeristen reageren op het pittige voedsel?

Thaise maaltijd.

Maar toen we extra de klaargezette sauzen, gemalen Spaanse pepers en suikerwater met gesneden verse pepertjes toevoegden, hoorden we er opeens helemaal bij en zagen we zelfs waarderende blikken in onze richting. Dat hadden ze niet verwacht, maar Marko en ik gebruiken thuis wel vaker pittige ingrediënten tijdens het koken, soms zelfs zo erg dat de tranen tijdens het eten over de wangen rollen!

Meteen na het eten moesten we onze gids aansporen om weer het water op te gaan. Deze keer voer hij de boot naar de andere kant van het eiland, in de luwte van de wind. Ook ankerde hij in wat dieper water. Inmiddels had ik de haken verwisseld. De grotere haken verving ik voor Midnight Moon-haakjes, maatje 8. De reepjes inktvis sneed ik in de lengte middendoor en meteen nadat de paternoster de bodem raakte: béét en 2x vis.

En toen begonnen we pas echt te vangen.

Ook Marko had de boothengel omgeruild voor eenzelfde hengelcombinatie als ik had en begon meteen te vangen, ook soms met 2 tegelijk. Daar had onze visgids niet van terug, we vingen nu zelfs minstens evenveel als hij. De visjes vanaf 20 cm. gingen in een ton. Onze vissen kregen eerst een tik op de keiharde kop, de Thai keek minder nauw.

Diverse soorten snappers en zeebrasems.

Rond 16.00 uur was de visdag ten einde. Ik schat dat Marko en ik minstens 40 vissen in de ton hadden gegooid. De kleinere vissen gingen retour. De gids gebaarde dat wij de vissen konden meenemen, maar met een royaal gebaar vertelden we hem dat hij ze kon houden voor zijn gezin. Eindelijk zagen we hem glimlachen en eindelijk hoorden we hem goed verstaanbaar: “Thank you” zeggen. Dat was het dan, wat de ankervisserij op Koh Samui betreft.

Resumé
Thailand is een fantastisch land, dat u zeker eens moet bezoeken als u de kans krijgt! Voor de echte sportvisserij bent u echter aangewezen op de rivieren en meren in de binnenlanden, waar gericht op grote Mekong-meervallen, Masheer, Giant Snakehead, Grootkopkarpers en Jungle Perch kan worden gevist. Zelfs de Zuid-Amerikaanse Arapaima schijnt er op diverse meren te zijn uitgezet.

Let wel op het beste vangstseizoen en informeer er naar bij goede hengelsport reisbureaus o.a. P&S Visreizen of rechtstreeks bij b.v. biggame-fishingthailand.com/ (zie een vorig verslag: “Chiang Mai Thailand”).

Van de big game-visserij in de zee rond Thailand moet u zich blijkbaar niet al te veel voorstellen. Het is precies zoals mensen van het reisbureau me hadden voorspeld: Veel kabaal en weinig wol. Een barracuda van rond de meter is er bij wijze van spreken wereldnieuws! Maar een bezoek aan het land, vooral het noorden, is absoluut de moeite waard!

Sportvissersgroet,
Peter Gerits.