TotalFishing

Thailand deel 2:

Phuket het toeristische eiland

Door Peter Gerits

Net terug van een weekje vissen op Denemarken. Terwijl Luc Mom met zijn vrouwtje in het hoge noorden van Thy de platvissen het leven zuur maakte, was ik tegelijkertijd met een paar gasten aan de oostkant van het eiland Langeland, waar we met de boot op kabeljauw wilden vissen. Via onze visvrienden op Facebook had ik het via Leonard Muys meegekregen. Over Langeland een volgende keer meer.

Ik bedenk me nu dat het vervolgverslag over de sportvisserij op Thailand nog niet helemaal klaar is. Dus maar snel aan de slag. In het vorige bericht waarschuwde ik vooral dat u zeker rekening moet houden met het juiste tijdstip bij het boeken van zo’n toch al vrij kostbare trip. Laat u daarbij goed informeren door de gespecialiseerde hengelsport- reisbureaus, zij spreken heel vaak uit ervaring en willen hun goede naam niet te grabbel gooien!

Maar goed, wij waren met de familie op vakantie en de visserij daarbij was eigenlijk bijzaak, maar voor mij persoonlijk niet geheel onbelangrijk. Hier beneden het vervolg over het sportvisgedeelte van onze vakantie, ditmaal in de zuidelijke regionen van het mooie Thailand.

Phuket
Voor de derde maal binnen 6 dagen weer in de vlieger, voor een binnenlandse vlucht. De bestemming is Phuket, een bekend toeristisch eiland aan de zuidwestkust van Thailand.
Gelukkig konden we de 3 uur wachttijd op een prettige manier overbruggen in het enorme restaurantgedeelte van Bankok Airport Suvarnabhumi, waar zelfs voor de kleine 4-jarige meid een lekkere hap was te krijgen. Verheerlijkt hapte ze in de “extra groot en extra lekker” hamburger, zoals ze deze zelf noemde.

Ronald van Mac Phuket.

In het vliegtuig pikten we alleen de lekkerste beetjes uit de aangeboden maaltijd van Bankok Air.
Rond 24.00 uur stonden we dan in de hal van Phuket Airport. De loketten van de personenvervoerbedrijfjes waren reeds gesloten. Er stond een man die wel een busje voor ons zou kunnen regelen en inderdaad, na luttele minuten kwam er een fantastisch ruime Toyota personenbusje voorrijden.

1400 Bath moest het kosten, maar na wat afdingen kwamen we tot 1000 Bath (€ 25) overeen, terwijl de chauffeur en de beller veelbetekenend met elkaar koeterwaalden. Met een rit van 35 km in het verschiet, werd halverwege plotseling gestopt bij een kantoortje langs de weg, waar de chauffeur naar binnen liep.

Even later kwam er een vrouw naar buiten die zich voorstelde als directrice van het taxibedrijf, of we mee naar binnen wilden komen om te betalen. Wij naar binnen, waar we een rekening kregen van 1200 Thai Bath. Overdonderd en even later ook kwaad herhaalde ik de gemaakte afspraak.

Tja, dat wordt dan lopen, suggereerde het aanwezige personeel. Pas toen mijn schoonzoon zijn brede getrainde borstkast oppompte, koos men eieren voor hun geld en was men ook tevreden met 1100 Bath. Nou vooruit dan, maar de fooi van 200 Bath die we in ons achterhoofd hadden voor de chauffeur, kon hij op zijn buik schrijven! En zo hadden we dan toch geld verdiend.

Het ging ons niet zozeer om de duiten, maar men had ons in het noorden al gewaarschuwd voor oplichterpraktijken in het toeristische zuiden en ik probeer me zoveel als mogelijk aan gemaakte afspraken te houden en verlang van anderen dat ze dat ook doen. Twintig minuten later stonden wij met de bus voor de ingang van een zwaar bewaakt droomresort, nog steeds teleurgesteld en kwaad op de leugenachtige chauffeur.

En warempel, hij dacht nog een fooi te krijgen ook! Met de neus omhoog beenden we met onze koffers door een immens grote hal naar de receptie, de ongelukkig kijkende chauffeur achter ons latend. Bij de receptie werd ons tot overmaat van ramp verteld, dat er een overboeking had plaatsgevonden betreffend onze bestelde appartementen. Grrrr… daar gaan we weer.

We konden in plaats van de 2 geboekte appartementen nu één grote familiesuite betrekken met 2 grote slaapkamers, alles er op en er aan. Hè hè, deze keer vielen we dan eens met de kont in de Thaise boter! Even later zaten mijn schoonzoon en ik op een van de 3 balkons met een lekkere pot Singa-bier en ik zelf met een heerlijk geurende sigaar, te genieten van de tropische nacht.

Onze familiesuite beslaat de gehele breedte op de tweede verdieping.

Over Phuket kan ik een heleboel vertellen;
a) Over het geweldig luxe hotel waarin we gesetteld waren (Banthai Beach Resort, Patong),
b) de grote drukke éénrichtingsboulevard voor ons hotel, waar de bewakers van het hotel met bezwerende stopbewegingen en fluitend op de scheidsrechtersfluit het verkeer tegen hield om de gasten te laten oversteken naar het strand,
c) de vele souvenirwinkeltjes en eethuisjes,
d) de vele dames van lichte zeden, maar over de sportvisserij… heel héél weinig!

Je kon er inderdaad een boottrip boeken. Men ging dan met de gasten naar een bekende drop-off, waar je met een gezelschap kon gaan bodemvissen op snappers enz. Van een medewerker van P&S Visreizen had ik al gehoord dat deze visserij helemaal kapot was gemaakt en erger, vooral ook de big game-visserij.

Ik besloot het dan toch maar om het eens bij het krieken van de dag vanaf het strand in de baai te gaan proberen. Schoonzoon Marko zag het helemaal niet zitten en bleef in het appartement.
De avond tevoren had ik 2 reuzengarnalen gekocht als aas. Hartstikke duur voor Thailand! Ze werden gewogen en verkocht als barbecuespijs in de eetgelegenheid.

Nettenvisser in de vroege ochtend.

De Cormoran Blackbull reishengel meegenomen, een aantal wartelloodjes en een aantal haakjes met als kleinste maat 10. Tijdens de ontwakende tropische dag, met geluiden en vooral geuren die wij westerlingen niet thuis kunnen brengen, bij de eerste inworp meteen al beet op een half garnalenschijfje van ’n halve centimeter dik. Mis!

Dit ging zo een hele poos door. Af en toe werd de hengel zelfs bijna uit mijn handen gerukt, maar steeds sloeg ik de top in het luchtledige. Ongeveer 300 meter verder zag ik 3 jongemannen staan vissen. Daar maar naartoe gescharreld en af staan kijken hoe zij het deden.
Een van de jongens stond te vissen in een smetteloos wit overhemd en in een zwarte pantalon, duidelijk behorend bij een duur maatkostuum, waarmee hij gewoon het water in liep.

Geregeld kwamen kleine King George Whitings (jaaah, eerder aandachtig gekeken naar de filmpjes van Rex Hunt!) en visjes uit de familie van de zeebrasems op de kant, niet groter dan 20 cm. Hij vertelde me dat ze visten met strandwormen en liet een van de anderen die hij dé expert noemde, wormen voor me vangen.

Ik keek mijn ogen uit! Hij nam een stukje vis en bij het terugtrekken van een golf schoof hij ermee heen en weer over het zand in het terugtrekkende water. Ineens kwamen er een paar kleine grijparmpjes uit het zand en de jongeman liet het stukje vis pakken, ondertussen zijn duim en wijsvinger om de armpjes in het zand te drukken. In een vloeiende ruk trok hij een dunne, zagerachtige worm van zeker 25 cm uit het zand.

Zeewater rond de 30 graden.

Mijn haken waren te groot voor deze visserij en de playboy gaf het bevel aan de andere jongen om een onderlijntje voor mij te maken. Hij had de losse onderlijntjes al klaar op een kartonnetje en behendig knoopte hij er twee op mijn hoofdlijn, haakmaatje 14! Ongeveer 2 cm worm op de haak en gooien maar.

Na 5 seconden: ‘Beng’, weer zo’n harde beet, alsof er een snoekje van 60 cm op je kunstaas klapte en de vis hing ook meteen. Zo ving ik toch ’n stuk of 15 visjes, die zich wonderlijk genoeg fel verzetten en de hengel in een prachtig mooie boog trokken.

De heren waren maar wat blij met de gevangen visjes die ik bij hun vangst voegde en zeker ook met de 2 reuzengarnalen, waarvan er van een nog maar voor de helft over was. Rond 08.00 uur werd het te druk op het strand en hield ik ‘t verder met mijn vis-escapades op Phuket voor gezien.

Kleine vissen voor blije mensen.

Voor de rest van de dag werd lekker lui met de familie in het zwembad gesparteld en liet ik me een heerlijk koel Singa-biertje op de zwembadbar klaarzetten. Morgen vertrekken we voor 10 dagen naar de andere kant van Thailand!

Bar in het zwembad.