TotalFishing

Sørøya Fishing goes Costa Rica (Deel 4)

Door Marc van Roie

De trip in de mangrove was een ware belevenis. De diversiteit aan dieren en vogels welke je hier tegenkomt is gewoon teveel om op te noemen.

We waren nog maar net circa vijftig meter in de mangrove en het eerste wat we zagen was een slang welke boven ons hoofd in de bomen zat.

Trip in de mangrove.

Dat was niet echt waar ik op uit was, maar als de gids welke zowat dagelijks in de mangrove vertoefd het al zolang overleefde zou ik die ene dag ook wel halen was mijn gedachte.   

Slangen in de bomen. 

Diverse vogels, allen om ter mooist waarvan ik de naam niet van ken waren langs de oevers op jacht naar krabbetjes.

Op jacht naar krabbetjes.
 
Mooi en onbekend. 

Deze was niet blij met ons gezelschap.

Toekans verscholen zich hoog in de bomen en waren moeilijk te fotograferen. En met veel moeite slaagde ik er in om twee verschillende soorten te fotograferen. Deze met de rode had ik nog nooit gezien.

Toekan met rode snavel.
 
De gele snavel zagen we het meest.

Ook hadden we het geluk om zowat twee luiaards te spotten. Deze zijn goed vertegenwoordigd maar je oog moet er net op vallen.   

Luiaard verborgen in de bomen.  

Ook deze was goed verborgen.

Terwijl we langzaam verder de mangrove introkken kwamen de diverse soorten apen welke ons nauwlettend in de gaten hielden meer en meer naar het kanaal toe.

  
Even de aap uithangen.  

Ze houden ons in de gaten. 

Leguanen in diverse kleuren waren ook goed vertegenwoordigd en het moment dat je krokodillen ontmoet waar je op nauwelijks een meter voorbij moet in een klein bootje word je echt wel stil.

Leguaan.

Hier word je stil van.

Als kers op de taart kon ik bij het verlaten van de mangrove nog net een kolibri fotograferen.

Kolibri.

Het was een spannende en mooie dag welke ik volgend jaar beslist overdoe.

's Anderendaags werd er opnieuw gestopt bij de uitgang van de rivier om aasvis te vangen. Dit was echter gemakkelijker gezegd dan gedaan en toen we anderhalf uur later nog geen visje gevangen hadden besloten we om alvast richting Cano eiland te gaan en onderweg nog even te proberen bij een onderwaterberg.

Ondanks dat hier er aardig wat vis te zien vingen we hier op een uurtje slechts een snapper van circa anderhalve kilo welke in principe tamelijk groot was om als aasvis te gebruiken.

Aangekomen bij de eerste rotspartij zei Pablo dat het best was om hier alleen maar te popperen of te jiggen en we de overmaatse aasvis later zouden inzetten.

Ik begin met de Range Lure wissel met de Berkley Splashers en vervolgens de Halco Rooster Popper maar wat ik ook probeer niets werkt. Na drie rondjes zonder aanbeet of volger verkassen we naar de volgende stek. Hier zowat hetzelfde scenario, drie rondjes zonder vis. Toen we ook daar verkasten begon ik te vrezen dat het taai zou worden vandaag. Het was moeilijk geweest om een aasvisje te vangen, reeds drie rotspartijen uitgekamd zonder teken van leven, dus??

Bij de volgende stek stopte Pablo de boot en zei dat we hier een poosje evenwijdig langs een grote onderwaterrots zouden driften en we ook de aasvis zouden gebruiken. Terwijl ik de rots bestookte met poppers ging Pablo met de veren paternoster aan de slag om te proberen nog wat aasvisjes te vangen.

Eerste worp, de Halco Rooster Popper had nog maar net het wateroppervlak geraakt en werd onmiddellijk gegrepen. Ik voelde meteen dat het niet groot was en na een paar korte runs kon ik een Bigeye Jack landen wat weerom een nieuwe soort voor mij betekende.

Bigeye Jack.

Ongeveer een half uurtje later hoor ik dat de ratel van de reel een paar maal tik, tik zegt. Snel de popper binnendraaien en afwachten. Opnieuw een paar tikjes en weerom stop. Het leek er op dat de aasvis aardig zenuwachtig aan het worden was en een paar tellen later begon de lijn langzaam af te lopen.

Heel voorzichtig zette ik de ratel uit en nam de hengel uit de steun. Het was duidelijk dat de aasvis gegrepen was en gezien de afmeting van deze wachten ik een poosje voor de slip dicht ging. Langzaam druk opbouwen en YES, hij zat aan de haak.

Ook nu kwam er geen explosie en bleef de vis gewoon doorzwemmen. De slip werd nu zo strak gezet dat de Westin hengel tot het maximum belast werd. Het kon niet helpen, de vis bleef gewoon onverstoord verder gaan. "Big Grouper", zei Pablo terwijl hij de boot starte om de vis te volgen zo dat ik wat lijn kon winnen.

Het kon niet baten. Ondanks dat de slip maximaal dicht stond kon ik de vis niet stoppen. Ik had geen kans en na ongeveer tien minuten gebeurde het onvermijdelijke. De 1,20mm leader brak op een scherpe steen.

Ook al heb ik in het verleden met de Westin hengel reeds heilbotten tot honderd kilo gevangen kon ik deze grouper niet stoppen. De rest van de dag heb ik mij zowat lam geworpen zonder ook nog maar een aanbeet. Het was taai.

Langzaam druk opbouwen.

Vandaag is het de laatste dag en gezien Rooster naast Heilbot mijn favoriete vis is zeg ik tegen Pablo dat ik nu uitsluitend wil popperen en proberen om nog een Rooster te vangen. Direct zetten we koers richting rotsformaties in het zuiden. Onderweg word onze aandacht getrokken door een paar Pelikanen welke in een baai aan het duiken zijn.

"It can be hunting Roosters", zei Pablo. Zouden we echt zoveel geluk hebben? In de baai word het zeer snel ondiep vandaar dat er daar een aardige branding loopt en net in die branding duiken de Pelikanen.

Pablo probeert de boot zo goed mogelijk bij de branding te loodsen terwijl de eerste popper richting branding suisde. Deze raakte het oppervlak, twee maal splash, splach en pats boem, de eerste Rooster hing aan de haak. Het was een mooie en een sterke. Tot drie maal toe kwam hij in volle glorie uit het water.

Rechts van de branding stak er een klein rotspuntje boven water en toen de Rooster die richting uitging vreesde ik het ergste. Gelukkig draaide hij op het laatste moment en kwam plotseling richting boot. Foute keuze van de Rooster want twee minuutjes later kon ik hem landen.

Sterk was hij.

Ook de volgende twee worpen leverde een Rooster op en toen was het over. De ganse stroomnaad viste ik nog af maar zonder gevolg, op naar de volgende stek. Ik was in ieder geval reeds tevreden, slechts een half uurtje aan het vissen en reeds drie Roosters.

Aangekomen bij de eerste rotsformatie duurde het niet lang of de eerste Rooster melde zich. Was het mijn geluksdag vandaag of waren ze gewoon los. Ik weet het niet. Het zou gaan vervelen moest ik elke dril gaan beschrijven. Feit is dat ik die dag zo maar even elf, jawel, élf Roosters wist te vangen.

Ik weet hoe moeilijk Roosters te vangen zijn. Ze springen echt niet in de boot en eerlijk gezegd had ik reeds tevreden geweest indien ik elf Roosters zou vangen tijdens de ganse vakantie. Dit keer ving ik er in totaal 31 en Eric 7 wat de totaal score op 38 brengt.

Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost, ik heb me zowat half lam geworpen maar het resultaat mag er wezen.

De laatste voor dit jaar.

Met een beetje weemoed neem ik die avond afscheid van Pablo en word de volgende dag om zes uur opgehaald door de taxi.

Mijn dank gaat uit naar Pablo Chaves welke naar mijn gevoel een geweldige visgids is. Ook Toine Aarts welke de trip tot in de puntjes regelde en ons tot mijn grote verbazing dagelijks opvolgde.

Wil je naar Costa Rica is Toine zeker de aangewezen persoon. Kijk hier voor meer informatie.

Marc