TotalFishing

Speedjig-avontuur op Sao Vicente, Cabo Verde (incl. filmpje)

Door Bram Bokkers & Bert Goeree.

Na een wat turbulente reis landen we uiteindelijk op Praia. Vanuit hier zouden we aansluitend een binnenlandse vlucht nemen naar Sao Vicente. Het is inmiddels twaalf uur ‘s nachts wanneer we horen dat het vliegtuig, dat ons naar onze eindbestemming moet brengen, het moet laten afweten door het zeer slechte weer; het regent en onweert enorm.

In kleine groepjes worden gestrande reizigers naar in de buurt gelegen hotels gebracht om te overnachten. Aangezien onze nieuw ingeplande vlucht de volgende morgen al om zes uur in de ochtend vertrekt, besluiten wij op het vliegveld te blijven. Na wederom de nodige vertraging vertrekken we uiteindelijk om acht uur, maar een uurtje later komen we dan toch op Sao Vicente aan, onze eindbestemming.

Onder een zwaar beladen lucht.

Sao Vicente is één van de zeven eilanden die de Kaap Verdische eilanden en bekend staat als ‘s werelds beste bestemming voor blauwe marlijn. Deze eilandengroep bevindt zich in de Atlantische Oceaan, het meest oostelijke eiland bevindt zich op ongeveer vijfhonderd kilometer voor de Senegalese kust.

Berno Niebuhr, een Duitse booteigenaar die al vele jaren woonachtig is op Sao Vicente, staat ons op te wachten. Berno chartert hier al verscheidende jaren twee big game boten waarvan één van zijn boten de aankomende dagen ons zijn dienst zal bewijzen.

Mooi spul om mee uit te varen.

Het is september en later in het blauwe marlijn seizoen. In deze tijd van het jaar is de zee doorgaans een stuk kalmer waardoor er ook andere sportvismogelijkheden ontstaan naast big game vissen alleen. Dit is dan ook het doel van onze reis; ons plan is speedjigging en het liefst op grote amberjack.

Het speedjiggen is hier de laatste drie jaar mondjesmaat uitgeprobeerd en staat nog een beetje in de kinderschoenen. Inmiddels zijn al enkele veelbelovende stekken gevonden en mooie vangsten werden reeds gemaakt. Tijd dus om deze visserij alhier wereldkundig te maken, maar dan moeten we het natuurlijk wel laten zien. Hier ligt deze week dus een mooie uitdaging voor ons weggelegd!

Ready for speedjiggin’

Noodweer
Wanneer Berno ons naar ons appartementencomplex rijdt doet het tropische eiland grauw aan; alle Kaap Verdische eilanden hebben last van het enorme noodweer en door de harde wind zijn vele palmbomen beschadigd. Ook regent het pijpenstelen wat grote problemen veroorzaakt in het verkeer.

Voor veel deuren liggen zandzakken opgestapeld, een soms toch vergeefse poging om het water buiten te houden. Het is vele jaren geleden dat het hier zo geregend heeft en het is duidelijk dat deze omstandigheden geen routineklus zijn voor de bewoners.

Noodweer.

Bij een temperatuur van rond de 30 graden Celsius en een luchtvochtigheid van 90 procent komen we vies en bezweet aan bij ons appartement. Een douche en een paar ijskoude biertjes doen wonderen en we komen bij van de vermoeiende reis. Later die avond ontmoeten we onze oude vriend, Capt. Simon Bracey, en na wat bijgepraat te hebben maken we de verdere plannen voor de aankomende dagen.

Ideale omstandigheden
Wanneer we de volgende dag al vroeg in de haven aankomen is de motor al aan het warmdraaien en Simon en de deckmates staan klaar om te vertrekken. Waar we in de eerste instantie nog wat bang voor waren bleek onterecht, de weersvooruitzichten zijn goed; de wind is gaan liggen en we zien zelfs een stukje zon.

We varen de haven uit en zien een enorme visarend die boven het water cirkelt op zoek naar iets eetbaars. Na een tankstop zien we hem weer zitten op een meerpaal, hij heeft blijkbaar een vis gevangen die hij vakkundig uit elkaar trekt. We varen anderhalf uur richting het zuiden.

Vakkundige visslachter.

Hier bevinden zich de coördinaten van de stek die we willen bevissen. In het voorgaande jaar zijn hier al enkele goede vangsten geboekt. De locatie werd ooit gevormd door twee kraters waardoor bij de uitbarsting veel lava in de zee terecht is gekomen, de zeebodem heeft hier daardoor veel structuur.

De ideale locatie om onze jigs te water te laten. De dieptemeter geeft een gevarieerde diepte tussen de vijftig en tachtig meter aan. Het is gebleken dat het beste tijdstip is op het moment dat de stroom aantrekt. Gelukkig waait het niet erg hard en kunnen we licht vissen.

Heavy stuff
We maken een paar proefworpen. Een 275 grams jig blijkt voldoende zwaar om zo verticaal mogelijk te kunnen vissen. De jigs waar3/0 Owner-haak die gemonteerd zit met een stuk kevlar lijn. Door deze constructie komen we minder snel vast te zitten en ontdoet de vis zich minder snel van de haak. De kleuren lopen uiteen van groen, blauw naar roze.

Diverse jigs.

De hengels waar we mee vissen zijn kort en krachtig. Dit laatste is geen overbodige luxe wanneer een grote vis de rotsachtige bodem wil opzoeken. De hengels hebben en wat soepelere top om de klappen van het speedjiggen te kunnen opvangen. We gebruiken een krachtige molen met een hoge indraaisnelheid waar een paar honderd meter 80-ponds dyneema opgespoeld zit.

Een onderlijn van 1,2 mm fluorocarbon maakt de set compleet. De slip wordt uiterst zorgvuldig afgesteld. Alleen wanneer de lijn, knoop of speld onder zeer zware druk komen te staan, geeft de molen lijn af. Dit is de enige manier om een grote vis uit de buurt van de rotsachtige bodem te houden.

Slip moet perfect ingesteld zijn.

Eerste kennismaking
Wanneer ons materiaal in orde is, zoekt Simon de exacte coördinaten op. Gekeken wordt hoe de stroming loopt en hoe hard het stroomt, dit in verband met de driften die we gaan maken. Wat we nu alleen nog maar nodig hebben zijn grote scholen aasvis op de dieptemeter. De spot overlapt een groot gebied en aasvissen zijn van groot belang.

Na even rondgevaren te hebben geeft Simon het sein; een grote bal aasvissen bevindt zicht ongeveer twintig meter boven de bodem, het is hier zeventig meter diep. De jigs gaan overboord en wanneer een jig de bodem heeft bereikt moet deze met krachtige, agressieve op-en-neer gaande bewegingen naar boven worden gevist.

Hierbij is het belangrijk dat het zakken op een zo natuurlijk mogelijke wijze gebeurd. Geen visserij voor watjes, moe wordt je er van en niet zo’n klein beetje ook. Door het constant naar boven draaien van de jig kom je op een gegeven moment in de buurt van aasvissen terecht, daar waar de grote rovers actief zijn. De stroom zit er nog niet zo goed in en we kunnen even oefenen.

Toch duurt het niet lang voordat ik een klap op mijn hengel krijg bij een neergaande beweging van de jig. Even wordt er lijn van mijn spoel getrokken, maar als snel geeft de vis het op. Het blijkt een amberjack van rond de vijf kilo, een kleintje natuurlijk, maar het begin is er en daarmee het vertrouwen ook. Al snel krijgen we meerdere aanbeten, we vangen allemaal vis.

Niet voor watjes.

De vangsten bestaan uit amberjack, grouper, barracuda, black jack en red snapper. Naarmate het harder begint te stromen nemen de aantal aanbeten toe, maar als het tij eruit gaat valt het helemaal stil. Moe maar opgewonden van deze spectaculaire visserij varen we terug naar de haven. We hebben al leuk vis gevangen, nu de echte beren nog.

Prachtige visserij met de speedjig.

Red Snapper doet ook mee.

Groupers kunnen er niet van afblijven.

Spelbreker
De volgende ochtend worden we ruw gewekt door hevige onweersklappen. De anders zo blauwe lucht is ver te zoeken; zwarte wolkenmassa’s maken het zo levendige Mindelo tot een spookstad. Het begint weer te regenen en hard te waaien en wanneer we naar de haven lopen lijken de wegen veranderd te zijn in rivieren.

Het water stroomt letterlijk de berg af. Het is duidelijk dat Sao Vicente in een zware weerdepressie zit, uitgerekend nu wij hier zitten. Vissen zit er vandaag niet in en mistroostig besluiten we een bak koffie te drinken in één van de weinige gelegenheden die nog open is. Laat het morgen alsjeblieft droog worden!

Er is weinig geopend.

Serieuze vissen
Onze gebeden zijn verhoord. De volgende dag worden we aangenaam verrast met een blauwe lucht en een zonnetje. We gaan vandaag vissen op de zelfde stek van twee dagen geleden. Het tij is gunstig en we snellen naar de stek. Eenmaal aangekomen maken we de spullen in orde en zoeken de geschikte locatie om te beginnen.

De stroom zit er al goed in. Wanneer we een eerste drift hebben gemaakt varen we opnieuw op om weer een nieuwe te maken. Dit is perfect te doen met een GPS. We kunnen zo het hele het gebied afvissen zonder iets over te slaan. Bert ontdekt, wanneer hij zijn jig langer in de buurt van de bodem houdt, dat de groupers er maar slecht vanaf kunnen blijven en hij vangt er een aantal.

Wanneer Bert zijn jig wil controleren en deze snel opdraait, wordt deze vlak onder de boot in sneltreinvaart gegrepen. Nog nooit heb ik een molen zo snel zoveel lijn af zien geven en een hengel zo onder druk zien staan. Het overvalt Bert ook en hij kan niets anders doen dan de hengel te klemmen. Binnen no-time is de spoel half leeg gezwommen en de vis er weer af.

In hoog tempo verdwijnt de lijn van de molen.

Simon denkt dat een grote geelvintonijn de dader is. Scherp en vol adrenaline na deze gebeurtenis vissen we verder. Nog geen tien minuten later krijgt deckmate Tony een snoeiharde aanbeet. Voordat hij het in de gaten heeft trekt de vis zijn hengel op de reling en knapt de lijn. We horen een grote vloek en dan blijft het heel stil.

Dit was ook duidelijk een hele grote vis! We realiseren ons steeds meer dat hier beneden echt serieuze vissen rond zwemmen die ons en ons materiaal tot in de kleinste puntjes testen. De spanning is nu heel anders aan boord dan twee dagen geleden… het is nu menens!

Herkansing
We staan met z’n drieën serieus te vissen en willen geen fouten meer maken. Simon geeft door dat er zich op veertig meter diepte een grote aasbal bevindt. Snel draai ik de jig omhoog. Binnen luttele seconden klapt mijn hengel in een hoepel en begint de spoel gris lijn af te geven. Ik ben nu aan de beurt, maar heb de situatie snel onder controle en laat de vis zijn eerste run afmaken.

Wanneer de vis vaart mindert probeer ik kostbare meters lijn terug te winnen. Al snel voel ik dat de vis weer ‘op zijn staart gaat staan’ en steeds de diepte in wil. Met krachtige stoten probeert hij naar de gevaarlijk rotsachtige bodem te zwemmen. Dit spelletje herhaalt zich keer op keer en ik begin het goed mijn armen en rug te voelen.

Ben dan ook blij wanneer de vis na een kwartier pompen eindelijk zichtbaar wordt in de diepte. Het blijkt een reusachtige amberjack te zijn. Eenmaal aan het oppervlak gekomen zijn er twee man nodig om de vis aan boord te hijsen. Ik ben helemaal aan m’n eind… aan het eind van mijn Latijn, maar erg blij dat we eindelijk de vis, waarvoor we gekomen zijn, gevangen hebben.

Keihard werken, maar de beloning is binnen.

Trots poseer ik voor de camera, waarbij Tony mij helpt me de vis goed vast houden en hij is zeker zo blij als ik. Wanneer we de vis wegen geeft de Salter 80 lb. aan. Het is ondertussen laat geworden en we besluiten naar de haven terug te varen. Er heerst een voldane sfeer op de boot.

Imposante kop.

De volgende dagen doen we een paar andere stekken aan en vangen we nog een aantal mooie vissen. De 80 lb. amberjack blijft de grootste en Bert vangt alsnog zijn geelvintonijn. We verspelen toch weer een heel grote vis, het is wel duidelijk dat er hier ware monsters rondzwemmen en dat de grootste hier nog lang niet gevangen is.

Bert vangt alsnog zijn geelvintonijn.

Het weer blijft bij vlagen erg slecht en later in de week zouden we zelfs nog twee lokale vissers redden van een zekere verdrinkingsdood die duidelijk overvallen werden door het steeds terugkerende noodweer.

Lokale vissers in nood…

... en gered van een zekere verdrinkingsdood.

Ook onze terugreis werd door de weersomstandigheden gekenmerkt door enorme vertragingen en na een slopende terugreis komen we uiteindelijk toch weer op Schiphol aan. De afgelopen week was een waar avontuur dat zeker als geslaagd mag worden genoemd. We nemen ons voor volgend jaar geen vissen meer te verspelen, want onze grootste vis moet hier absoluut nog boven komen!

Filmpje Speedjigging Sao Vicente:

Weetjes Sao Vicente:

Vliegduur Kaap Verdië: 6 uur
TACV Airlines biedt de beste aansluitingen
Marlijn wordt het hele jaar door gevangen, beste run doorgaans april t/m juni
Augustus t/m oktober: marlijn, geelvintonijn, zeilvis, jigging
Vanaf midden juli tot eind september over het algemeen de windstillere maanden
Vissoorten jigging: amberjack tot 80kg, black jack, horse eye-jack, tandbaarzen, juweelbaarzen, tonijn, wahoo, barracuda, red snapper en vele anderen
Hotelaccommodaties naar keuz,e variërend van eenvoudig tot luxe
Naar keuze slepend vissen/combinatie jigging, slepend vissen of alleen jigging
Speciale, goedkopere tarieven voor jigging