Scherentuin 2008 (deel 2)
door Marc van de Kerckhove
Samen met mijn vismaat Luc Declerck hebben we nu onze tiende trip naar de Scherentuin achter de rug. Weken op voorhand hadden we alles goed voorbereid. Boot grondig nagekeken, hengelspullen in orde gebracht,veel en verschillend kunstaas meegenomen
In deel 1 vertelde ik dat we een goedwerkende oplossing hadden gevonden om effectief tusssen de plantenresten door te kuennen vissen. Door hier met jerkbaits door te vissen kan je namelijk enkel maar de stekken verstoren. Constant plantenresten aan de haken en planten losrukken zal je niet veel aanbeten opleveren. Met een Fin-S fish 7” opgefleurd op een bijhorende wormhaak waarvan de haakpunt goed verdoken zat kon je hier zo goed als “wiervrij” vissen.
De combinatie met een hengel van 2.5m zorgt ervoor dat je voldoende lengte had om het visje heel secuur tussen de planten te sturen en ook in de openingen kon laten zakken. Dit is trouwens één van onze favoriete visserijen. Opvallend hoe weinig aanbeten er werden gemist en hoe weinig vissen zich konden ontdoen van deze enkele haak!
Aan onze jerkbaits vissen wij steeds met dreggen zonder weerhaak en hebben er volgens ons nog niet meer vis mee verspeeld dan wanneer we met weerhaken visten. Wanneer je dan zelf eens “gehaakt” bent, kan ik je verzekeren dat je blij bent dat je er de weerhaken hebt van dichtgeknepen. Dit hebben we trouwens dit jaar beiden zelf kunnen ervaren!
Met een Screaming Devil floating hebben we de laatste 2 jaar ook al aardig wat mooie vissen aan de haak kunnen slaan. Eerlijk gezegd hadden we daarvoor getwijfeld aan de vangkracht van deze herriemakers in de Scherentuin. Op onze thuiswateren hoefden we niet meer overtuigd te worden, maar daar op de zo rustige stekken?
Tot ik vorig jaar op een stek, waar we al met onze jerkbaits en shads een halfuur alles hadden uitgekamd en dat alles zonder één stoot, dan toch een Devil had aangespeld. Resultaat: op dezelfde stek na de eerste worp108cm en na de tweede worp 102cm en enkele worpen later nog ééntje van 98 cm!
Nu ook weer rustig gevist, geen harde rukken zodat je de ratels geen 50m verder vanuit je boot nog kan horen. Een vloeiende zachte beweging zodat je Devil slechts lichte kantelbewegingen maakte was voldoende. Zo kon je hem op gewenste diepte houden of ook heel dicht tegen de oppervlakte vissen. Wij vinden hem zeker altijd eens het proberen waard.
Aan onze onderlijnen hechten we ook veel belang, natuurlijk om lijnbreuk te voorkomen, maar ook voor een optimale presentatie van ons kunstaas te verkrijgen. Sinds een jaar of acht gebruiken Luc en ik bij het werpend vissen enkel nog lange fluocarbon onderlijnen van 80 lbs en we hebben er een goede ervaring mee. De lange onderlijnen hebben geen negatieve invloed op de bewegingen van onze jerkbaits. We houden deze onderlijnen graag lang, van minimum 80cm tot 100cm en dit om volgende reden:
De lange en in het water bijna onzichtbare FC zorgt voor een zeer natuurlijke presentatie van je kunstaas. Zeker in het heldere water zoals dat van de Scherentuin, lijkt het of je kunstaasje er mooi vrij rondzwemt (zonder zware kabel, spinstang en wartels)
We denken dat het belang van een zo natuurlijk mogelijke aasaanbieding zeker niet mag onderschat worden. We hebben zelfs een sterk vermoeden dat dit ook zijn invloed heeft op het verminderen van het aantal “volgers”.Een ander voordeel van lange onderlijnen is dat men minder vis en kunstaas verspeelt door lijnbreuk.
Even verklaren: doordat men tijdens het jerken zijn kunstaas heel onregelmatig voortbeweegt kan het gebeuren dat een snoek zijn schot volledig mist en Essox kan zowel een halve meter voor als achter het kunstaas belanden. Wie is het nog niet tegen gekomen tijdens het jerken….plots krijgt men een aanbeet, aanslag, voelt iets, een kolk en ....niets meer. Je draait in en alles weg, wat rest is enkel nog een wapperende hoofdlijn!De snoek is boven de onderlijn gewoon door de hoofdlijn gegaan.
Nog een extra voordeel van de lange onderlijn heb je wanneer de snoek zich tijdens de dril rond de lijn weet te draaien en dan de hoofdlijn gevaarlijk dicht in de omgeving van zijn scherpe tanden komt. We beweren nu ook niet dat deze onderlijnen 100% veilig zijn, maar welke zijn dat wel?
Wat we wel weten uit onze ervaring is, dat we sinds we met FC vissen, na het landen van toch meer dan 3000 snoeken, op al deze aanbeten het nog maar 2 keer een vis is gelukt om door onze onderlijn te gaan. Regelmatige controle en bij beschadiging direct verwisselen is hier wel zeer belangrijk. Hier spreken we enkel wel over onze ervaringen bij het vissen in de Scherentuin en op onze Nederlandse en Belgische wateren.
Want volgens de verhalen van onze vismaten Geert en Ronny over de supersterke snoeken in de Ierse meren is de vechtlust van deze vissen van een heel ander kaliber en zijn daar enkel de sterkste onderlijnen goed genoeg.
We hebben in de voorbije jaren in de Scherentuin regelmatig grote aantallen kunnen vangen, dit jaar was het heel wat minder. Het liep nu eens niet als vanzelf en het was meestal een taaie visserij. Dagelijks zoeken naar goede stekken, met soms meer dan 60km varen per dag.
Als het je dan toch lukte om regelmatig een “moeilijke” vis te vangen door eens anders te vissen of met nieuwe dingen te proberen …was onze voldoening er zeker niet minder om. De afwisseling en het steeds opnieuw zoeken naar betere methodes en dit dan nog eens met je vrienden te kunnen delen, vind ik het leukste aan onze hobby.
Klik hier voor deel 1 van het verslag over de Scherentuin 2008
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
