TotalFishing

Sao Vicente 2012

Door Frank Caes

Verleden jaar bevisten wij de Atlantische Oceaan ter hoogte van de Canarische Eilanden La Gomera en Gran Canaria op voornamelijk blauwe en -in mindere mate- witte marlijn. Door de tegenvallende vangstresultaten verkaste booteigenaar Marco Polo zijn 44-voeter, de ‘Ice Blue’, naar het Zuidelijker gelegen Sao Vicento, één van de 10 eilanden van Cabo Verde. Wij hoorden van andere big-gamers dat de vangsten hier beter zouden zijn dan die op de Canarische Eilanden. Afwachten maar.

Afwachten maar…

Begin mei vertrokken Marco Polo, Jeantino en Frank naar Mindelo, Sao Vicente. Ons plan was om een week te big gamen op voornamelijk blauwe marlijn, met hopelijk als bijvangsten geelvintonijn en witte marlijn. Ter plekke werden we al opgewacht door de Gran Canarische en zeer ervaren big game-kapitein Pedro Gomez, die gedurende de ganse week de Ice Blue zou sturen naar de beste marlijnstekken in de ruime buurt.

Ice Blue

Pedro werd bijgestaan door de uit Lanzarotto afkomstige, ervaren dekmaat Santi. Ook de lokale dekmaat Joseph zou deel uitmaken van onze big game bemanning gedurende onze ruime visweek. De weersverwachtingen waren niet denderend; licht bewolkt met een krachtige noordenwind tussen windkracht 6 en 8 zouden de ganse week deel uitmaken van onze vistrip. Om deze reden werd er steeds zo goed als mogelijk gevist achter het eiland dat in de luwte ligt. Eén dag werd er niet gevist aangezien er windkracht 8 à 9 werd voorspeld en vissen werd hierdoor bijna onmogelijk.

Gezellige club bij elkaar.

Het vissen op zich is eigenlijk vrij simpel. Er werd gevist met vier 80- of 130-ponds hengels met bijbehorende reels. Aan de leaders werden vrij grote kunstaasoctopussen gehangen, voorzien van 2 grote en vlijmscherpe enkelhaken. De lijnen worden, al naargelang, uitgezet op 30 tot 100 meter achter de boot, op aangeven van kapitein Pedro.

Hopen dat je zo snel mogelijk in de vis komt…

De kunstaasoctopussen blijven net onder de wateroppervlakte en ‘ploepen’ er af en toe eens uit zodat zij een aantrekkelijk bellenspoor trekken. De lijnen worden aan outriggers gehangen en het slepen kan beginnen. Er wordt getrold met een snelheid van ongeveer 8 knopen over water dat qua diepte varieert van enkele honderden meters tot enkele kilometers.

Het is raak en iedereen aan boord staat in de euforische stand!

Vanaf dag 1 was het vrij snel bingo. Binnen het uur werden één van de nepoctopussen gegrepen door een blauwe marlijn. Vrij snel ontdeed deze prachtige sportvis zich van het grote stuk kunstaas. We hadden er dan ook meteen vertrouwen in. Tijd om te balen hadden we niet echt, want niet veel later kregen we weer een heftige aanbeet. Deze keer was het wel bingo.

Bingo!

Een blauwe marlijn werd ditmaal wel goed gehaakt en werd perfect afgedrild door Jeantino, die de eerste mocht vangen. Uiteindelijk werd de leader gepakt door dekmaat Santi en werd de blauwe marlijn langs de boot gebracht waardoor andere dekmaat Joseph Santi bijsprong om de blauwe vechtjas professioneel te onthaken. Pedro schatte het gewicht van onze eerste marlijn op ruim 450 pond.

Machtige sportvis.

In totaal vingen wij die week 6 blauwe marlijnen en 1 witte marlijn. De blauwe marlijnen varieerden in gewicht van 350 tot 700 pond. De altijd kleinere witte marlijn woog ongeveer 50 pond. Wij hanteerden voor alle blauwe marlijnen het catch and release-systeem. De witte marlijn werd meegenomen voor consumptie. Wij visten de ganse week rond de Kaapverdische Eilanden Sao Vicento en het primitieve Sao Antoa.

Professioneel onthaken.

De blauwe marlijnen gaven ons sport van de bovenste plank; telkens snoeiharde aanbeten, gepaard gaande met minutenlang krijsende reels. Dikwijls namen deze Ferrari’s van de Atlantische Oceaan zoveel lijn van de reel dat de backing het diende over te nemen van de lijn. Als je dan weet dat er ongeveer 800 meter lijn op de reels waren gespoeld, kan je je voorstellen hoe hoog ons adrenalinepeil aan boord was bij een run.

Zulke vissen laten je adrenalinepeil door het plafond schieten.

De runs van de marlijnen gingen steevast gepaard met verschillende prachtige sprongen volledig uit het water. Als visser moest je dan ook over een vrij goede conditie beschikken om deze supervechtjassen vanuit je vechtstoel naar de boot toe te drillen. Niet zelden waren wij te uitgeput om onze vangst nog eens vlug in het water te aanschouwen bij het onthaken. Nu lijkt 7 marlijnen op één week tijd misschien voor sommigen eerder mager wat aantallen betreft, maar elke gevangen vis gaat gepaard met nog ongeveer een 3-tal missers en een hoop spektakel en adrenaline. Wat aanbeten betreft hebben we dus niet te klagen gehad.

Hij mag in de mast gehesen worden!

Bijvangsten zoals tonijn hebben we niet gevangen. Wel hebben we enkele uurtjes gejigd, maar de vangsten waren eerder mager te noemen. Een drietal relatief kleine vissen werden er door ons naar boven gehaald.

Mooie vissen op licht materiaal.

Wij kunnen tevreden terugblikken op een supergeslaagde visvakantie waarbij er veel gelachen is en een opperbeste teamgeest heerste op de Ice Blue. Een woord van dank aan booteigenaar Marco Polo is hier dan ook meer dan op zijn plaats aangezien zonder hem deze supergeorganiseerde trip nooit had kunnen plaatsvinden. Bedankt Marco Polo!

Marco Polo, Jeantino, Pedro, Santi, Joseph en Frank.