TotalFishing

Rovers van de oase.

Door Ronny de Groote

‘Krekk, krekk, krekk!’ vliegt hees krijsend een purperreiger weg tijdens het zetten van de haak bij de zoveelste aanbeet van de dag. Een fractie van een seconde later springt er een kapitale zwartbaars, met mijn oppervlakte plug uit zijn bek hangend, bijna een meter boven het wateroppervlakte uit .

Charles met een super mooie vis

Als kleine kinderen joelen Charles en ik bij het aanschouwen van dit prachtige waterballet. Dolenthousiast vangen we de een na de andere Micropterus Salmoides. We bevinden ons op dit ogenblik aan de rand van het beroemde ornithologische Parc National Sous Massa op ongeveer 80 kilometer ten zuiden van het Marokkaanse Agadir.

Hier vliegen niet enkel meer dan driehonderd verschillende vogelsoorten rond, maar ook de Amerikaanse sportvis bij uitstek floreert hier uitstekend. Dagen van honderd, en meer, aanbeten blijken in dit gebied helemaal geen uitzondering.

Sous Massa.
Een van de bekendste Marokkaanse hengelsportplaatsen op dit ogenblik is de Massa rivier in de buurt van het gelijknamige dorp. Deze waterweg slingert zich als een groene ad(d)er door het voornamelijk dorre landschap. Het mag duidelijk zijn dat deze vallei in feite één grote vruchtbare oase is aan de rand van de woestijn.
De Massa rivier is zelden breder dan dertig meter, en op sommige plaatsen moet je zelf het riet opzij duwen wil je in een ander stukje doordringen. Op het eerste zicht zou je het eerder als een aaneenschakeling van langgerekte plassen i.p.v. een waterloop kunnen beschouwen.

Het potentieel van het stuwmeer van Youssef Ben Tachefine is in het geheel nog niet ontgonnen of bekend

Les Palmiers
De ochtend na onze aankomst ontmoeten we Mohammed, onze gids/roeier, stip op de afgesproken plaats. Het eerste stuk van de rivier waar hij ons naartoe brengt noemt hij ‘les palmiers’ of ‘de palmbomen’.
Tijdens onze observaties van een hoger gelegen punt zien we onmiddellijk een paar zwartbaarzen van respectabele afmetingen net onder de oppervlakte kruizen. Het water is hier kristalhelder en zonder problemen is het witte zand van de drie meter dieper gelegen bodem tussen het woekerende wier waarneembaar. Her en der schuiven zwarte silhouetten langzaam van ons weg.

De topstekken liggen soms op een half uur roeiafstand.

Nog vooraleer de roeiboot klaar is sta ik reeds met een kromme hengel in mijn handen. Een zwartbaarsje, dat zijn eerste broek nog maar net is ontgroeid, kan het niet laten om mijn bijna even lange plug aan te vallen.
De volgende drie uur blijft de actie in een gestaag tempo komen en qua aantallen mogen we dan ook niet klagen. Echter de afmetingen van de door ons gevangen zwartbaarzen zijn niet van dit formaat dat je er lyrisch van wordt. Blijkbaar lassen de grotere exemplaren een hongerstaking in.

Bij de derde worp was het reeds raak.

Aangezien de temperatuur hier op de middag gemakkelijk 4O graden Celsius haalt besluiten we een pauze in te lassen en deze in een plaatselijke ‘taverne’ door te brengen.
Om 14.30 uur zetten we koers naar een ander stuk van deze rivier. In’ het woud’ is het hek bij de eerste worp reeds van de dam. Bijna bij iedere daaropvolgende worp is het raak. Is het aantal zwartbaarzen dat langskomt fenomenaal, dan valt hun gemiddelde lengte met ongeveer 25 cm toch een beetje tegen. Zeker als je weet dat dit stukje rivier zwartbaarzen van meer dan 4 kilogram heeft voortgebracht.

Echte hotspot

De vele aanbeten zorgen er echter wel voor dat we een grote verscheidenheid aan hengeltechnieken grondig kunnen exploiteren. Spinnerbaits; oppervlakte pluggen; kunstwormen, kikkers, salamanders, krekels en natuurgetrouwe kreeftjes; diepduikende pluggen, buzzerbaits enz passeren allemaal de revue en aan allen vangen we‘les blacks’.

Gekkenhuis.
De volgende ochtend zijn we reeds vroeg uit de veren, want het programma wilt dat we nu een langer stuk van de rivier gaan bevissen en vooraleer we in zwartbaarsgebied komen moet er eerst nog een behoorlijk eind geroeid worden.

Bij aankomst wordt het ons onmiddellijk duidelijk waarom we niet gelijk aan de slag kunnen. Het water is hier zanderiggeel en de doorzichtbaarheid is quasi nihil. Gezien het feit dat zwartbaarzen, net zoals snoek, hoofdzakelijk jagen op het zicht is het evident dat we dus eerst helder water moeten opzoeken. Ongeveer een halfuurtje stroomopwaarts ondergaat het water als het ware een metamorfose. De gele kleur verdwijnt in het niks en maakt plaats voor het smaragdgroene wier en voor kristalhelder water. De poort van het Micropterusrijk opent zich in al haar glorie voor ons.

Lokale herder.

Charles is volledig weg van zijn Deps Buzzjet en dit is best begrijpelijk aangezien dit een paradepaardje is van dit gerenommeerde Japanse kunstaasmerk. Ik hou het bij een gewone spinner. Vingen we gisteren reeds een ongelooflijk aantal zwartbaarzen dan is nu het hek helemaal van de dam. Tijdens het eerste half uur is iedere worp een zwartbaars. Dit is te gek om waar te zijn. Met een doorsnee van dertig tot vijfendertig centimeter komen zelf al in het iets betere formaat terecht.

Maar teveel vangen gaat echter ook vrij snel vervelen en aangezien we de stek grotendeels hebben afgeroomd vragen we Mohammed om een stukje verder stroomopwaarts te roeien.

Groot aas.
Honderdvijftig meter verder stroomopwaarts en de rivier versmalt hier naar maximaal zes meter. De gehele doorgang is over een afstand van wel veertig meter afgesloten door een wiergordel. Enkel bijna op het einde is er een cirkelvormige opening met een diameter van ongeveer vijf meter. We vragen Mohammed om vijftien meter hier vandaan halt te houden. Ondertussen hebben we ons kleiner kunstaas verwisseld voor een groter formaat. Charles gaat in eerste instantie voor een 14 cm lange Deps Sillentkiller en ik diep een 12cm lange popper uit mijn kunstaasbox.

Voor de tweede maal in een uur tijd zet ik mijn persoonlijk record iets scherper.

Bij de impact van mijn oppervlakte kunstaas op het water knalt er gelijk een grote zwartbaars op. Ik zou zelf durven zweren dat hij mijn kustaas nog in de vlucht heeft genomen. Zo klein moet het verschil geweest zijn tussen impact en aanval. Zijn agressiviteit maakt het in feite voor mij vrij gemakkelijk aangezien hij zichzelf reeds heeft gehaakt.

Vervolgens komt hij tweemaal in vol ornaat het water uit gesprongen, maar onder een rigoureuze druk, en met de hengeltop onder water, weet ik deze krachtpatser toch zonder al te veel problemen dichter bij de boot te brengen. Op zicht is dit geen sinecure aangezien er slechts een halve meter water boven de weelderige wiergroei staat.

Tijdens de sprongen is het me reeds duidelijk geworden dat het een klepper is, maar zodra hij dichter bij de boot komt krijg ik het vermoeden dat het wel eens een nieuw persoonlijk record zwartbaars zou kunnen zijn. Dit staat al een paar jaar op 49cm en na meting doet deze rover daar nog eens 2 cm bij. Wat mij betreft kan deze trip niet meer stuk.

Heerlijke dril…

Charles wilt natuurlijk niet achterblijven en biedt zijn kunstaas eveneens in deze opening aan. De aanbeet blijft iets langer uit, maar wat zwartbaarsvissen betreft heeft mijn compagnon reeds meerdere watertjes doorzwommen. De ervaringen hebben hem geleerd dat hij soms zijn kunstaas 10, 20, ja zelf 30 seconden eerst moet laten liggen vooraleer het met een of twee korte rukjes tot leven te brengen. Echter 5 seconden later knalt er ook een kapitaal exemplaar op zijn kunstaas. Na meting blijkt deze net een centimetertje korter te zijn dan die van daarnet. Twee zwartbaarzen van 50 en 51 cm binnen de drie minuten maakt het wel echt bijzonder.

Aangezien grote zwartbaarzen meestal ( quasi) solitaire vissen zijn geef ik deze opening nog een laatste kans. Ik laat mijn kunstaas bijna een minuut liggen zonder ook maar enige beweging er in te brengen. Plotseling lijkt het of het water rond de plug een net iets andere stroming heeft. Door de invalshoek van de zon kan ik, niettegenstaande ik een polaroid bril draag, niet door het wateroppervlakte heenkijken. Is het een zinsbegoocheling of zou er toch…?

Beheerst breng ik het kunstaas met een korte tik in beweging en op dat zelfde ogenblik wordt mijn vermoeden bevestigd. Met zijn vijfenveertig centimeter is deze ‘beduidend’ kleiner dan zijn spitsbroeders van daarnet.
Na bijna 250 zwartbaarzen op anderhalve dag vissen vangen we hier binnen de vijf minuten drie exemplaren waar menig doorwinterde zwartbaarsvisser begint bij te water tanden. We zijn hier duidelijk in een school grotere exemplaren terecht gekomen.

Andere wereld…

De volgende uren bevissen we iedere belovende stek die we tegenkomen centimeter per centimeter af. We gaan nu resoluut voor groter kunstaas en op het ogenblik dat ik een 18cm lange Stickbait aan de lijn knoop vraagt Mohammed me lachend of ik een zwartbaars van 10kilogram wil vangen. Twee worpen later is er een ‘knulletje’ van precies 36 cm mee aan de haal.

Nieuw persoonlijk record.
We beleven een van die dagen die voor altijd in het rood in onze agenda zal staan. We hebben de voorbije uren ruw geschat reeds een tweehondertal zwartbaarzen gevangen en de laatste honderd daarvan zijn stuk voor stuk 35cm plussers.

Op een gegeven ogenblik weet Charles een paar zwaargewichten te lokaliseren. Terwijl hij zijn kunstaas in hun richting gooit roept hij ‘ Rechts Ronny, vier of vijf kleppers!’. Echter zijn worp is niet zijn allerbeste ooit. Het is ons namelijk opgevallen dat indien we ons kunstaas op een paar centimeter van het wier aanbieden dat de aanbeet reeds tijdens de impact gebeurd. Echter nu was zijn worp een halve meter te kort en daardoor heeft Charles zijn target net iets meer tijd om te reageren. In plaats van onmiddellijk aan te vallen volgt hij nu op tien centimeter Charles buzzerbait. ‘Snel, gooit een meter na mij in!’ roept hij me toe.

De Deps Sillentkiller en Buzzjet, de Storm Chug Bug, de Sara Spook, de Fox micro jointed Dolphin en Twitch Stick zijn maar een paar van de oppervlakte kunstaasjes die het bij zwartbaars prima doen. Soms is het nodig om natuurgetrouwe kikker-, krekel-, kreeft- en wormimitaties uit je tas te toveren.

Ik laat mijn langzaam zinkend kunstaas net zolang zakken tot wanneer ik het tien-vijftien centimeter onder het oppervlakte kan binnenvissen. Gezien het feit dat dit alles zich afspeelt terwijl dat Charles zijn kunstaas langzaam naar de boot brengt moet alles vrij snel gebeurenen ik haal dan ook mijn kunstaas net iets sneller binnen dan hem. Dezelfde vis blijft Charles kunstaas volgen, maar op het ogenblik dat mijn tweedelige jerkbait in zijn vizier verschijnt knalt hij er zonder dralen vol op. Veel langer had het echt niet mogen duren want er stond nog slechts drie meter lijn uit.

Uit alle macht probeer ik deze vis aan de oppervlakte te houden, want slechts een meter rest er tussen de boot en een meters dik wierbed. Gelijktijdig roepen we’ Het is een vijftiger!’. Na meting blijkt dit met zijn 52 cm inderdaad te kloppen.

Een persoonlijk record dat vijf jaar heeft stand gehouden wordt hier binnen de twee-drie uur tweemaal verbroken.
Alles bij elkaar vangen we die dag ongeveer 250 zwartbaarzen, meer dan 50% is groter dan 35cm. Op zijn minst een dertigtal laat zelf de 45cm achter zich en een vis van dit formaat is in het, Europese, zwartbaarsmilieu reeds meer dan een behoorlijk vis. Hoe moeten we dan een paar tientallen van dit formaat per dag beschrijven?

Het lijkt wel of er geen kleintjes meer rondzwommen.

Maar wat op zichzelf minstens even mooi is is het feit dat bijna alle aanbeten aan oppervlakte kunstaas of aan kunstaas dat slechts een tiental centimeter onder het oppervlakte wordt gevist zijn gevangen. Visueel is dit het crème de la crème en het is daarom best begrijpelijk waarom miljoen vissers over de gehele wereld in de ban zijn van deze rover.

Informatie.
Als hengelsportbestemming is Marokko in volle expansie. Ieder jaar opnieuw bezoeken steeds meer en meer pionierende hengelaars dit Magreb land.

Zijn het tot voor kort de rovers van het zilte sop die de meeste aandacht krijgen dan bereiken ons nu regelmatig berichten van mega vangsten op het zoete water.

Dit Noord-Afrikaanse land biedt heus meer dan een visrijke kustlijn.

Zware karpers en knoerten van zwartbaarzen zijn maar een paar van de vissoorten die prima gedijen in de vele stuwmeren, rivieren en oases die het Atlas gebergte rijk is.

Op zwartbaars kan er in de Qued Massa of op het nabijgelegen stuwmeer Youssef Ben Tachefine het gehele jaar door gevist worden.

Echter in de periode van juni tot begin september kan het er verschrikkelijk warm zijn. Daarom wordt aangeraden om je zwartbaarssessie tussen oktober en eind mei te plannen.

Voor meer informatie kan je contact opnemen met Guy Geffroy, of met een van zijn medewerkers, van GP-Chasse et Pêche uit Parijs. Dit zijn hun gegevens: GP- Chasse et Peche, 12 rue de Saussure, 75017 Parijs, Frankrijk. Telefonisch kan het op het nummer 0033147644747, via fax: 0033147644748 of via é-mail: gp.guy.geffroy@wanadoo.fr. Naast het Frans is Guy Geffroy de Engelse taal machtig.