Rovers Down Under Part 6

Door Sebastian van Koningshoven

 

Een week vissen op Flinders Reef, het laat zich eigenlijk alleen maar vertellen als een jongensboek. Het hele avontuur begon eind september, als ik ‘s ochtends wakker word gebeld door mijn baas Cliff, van Northern Conquest Charters. Ik werk sinds maart 2013 als deckhand voor dit sportvischarterbedrijf dat vanuit Townsville (Queensland, Australië) vrijwel het hele jaar door trips organiseert naar Hinchinbrook Island, het Groot Barrièrerif en de verre riffen van de Koraal Zee. 

 

“Sebas, heb je het druk aanstaande week?” Nee hoor, ik heb deze hele week toch vakantie. “Heb je toevallig zin om voor een week naar de verre riffen van de Koraal Zee te gaan?” Zo, dat is nog eens even lekker wakker worden. Natuurlijk grijp ik het aanbod met beide handen aan en spring toch wel even een gat in de lucht.

 

Narrow banded spanish mackerel, een van de vele vissoorten die we vangen tijdens onze trips.

 

Flinders Reef ligt in de Koraal Zee, ver voorij het Groot Barrièrerif. Vanuit Townsville ligt dit rif systeem op ongeveer een derde van de afstand als je naar Vanuatu zou varen. Omdat deze riffen zo afgelegen zijn is er nog niet eens een kaart die dit gebied duidelijk aan kunnen geven! 

 

De reis naar deze plek zal ongeveer 24 uur duren. Ik werk deze trip samen met Allan Zavodny (AZ), een ras echte big-game kapitein die al dik 35 jaar in het vak zit en daardoor al gigantisch veel ervaring heeft. AZ heeft over de hele wereld dan ook al heel wat prestigeuze big-game wedstrijden gewonnen en heeft vele marlijnen tot 1200 pond gevangen. 

 

Een oude foto van de vele 1000+pond marlijnen die AZ heeft gevangen als big-game schipper.

 

Daarnaast werk ik ook met mijn vismaat Tom die letterlijk in de kamer naast mij op de campus van de universiteit woont. Dit belooft een geweldige trip te worden.

 

Mijn uitzicht voor de komende week.

 

De voorbereidingen voor de trip zijn zeer uitgebreid en nemen veel tijd in beslag. Alles wordt klaar gemaakt voor vertrek, waaronder de tenderboot die we meenemen. Als de de klanten eenmaal zijn aangekomen zorgen we dat al hun spullen netjes worden opgeborgen (inclusief de 32 peperdure hengel set-ups die ze hebben meegenomen) en zijn we klaar voor vertrek.

 

Tijdens de briefing kregen we te horen waar de klanten voor zijn gekomen en waar, op welke vissoorten kan worden gevist. Tussen de namen die worden opgenoemd  springt er voor mij toch wel een naam tussenuit: dogtooth tuna (Gymnosarda Unicolor). 

 

Een vis die lastig te vinden is vanwege zijn voorkeur voor afgelegen riffen. Een vis waarover ik al vele verhalen heb gehoord. Over die verhalen kan ik kort zijn; gebroken hengels, gebroken molens, gebroken 100lb lijn, gebroken 200lb leaders, gebroken kevlar assist haken, gebroken harten,  onstopbare runs, vergane kunstaas collecties…

 

Een 52.5kg zware dogtooth van een Flinders Reefs trip een paar jaar terug, ze zwemmen er nog twee keer zo groot...

 

Tijdens de reis wordt er een heerlijk avondmaal klaar gemaakt door Tom. Tom is een echte kok en weet altijd voor een feest te zorgen. De avond valt en de klanten gaan naar bed. Niet veel later zoeken Tom en ik ons mandje op om later op ons beurt AZ af te wisselen met het besturen van de boot. 

 

Om precies twee uur ‘s nachts word ik wakker gemaakt door Tom om de boot voor de komende drie uur te besturen. We zijn inmiddels dichtbij de buitenste rand van het Groot Barrièrerif terecht gekomen. Ik moet nog wel even de boot secuur door een kanaal tussen twee riffen doorsturen, maar dat vergt gelukkig weinig moeite, aangezien de boot van alle high-tech elektronica is voorzien. 

 

Het is pikdonker en het enige licht dat ik kan zien is de schijnwerper van de boot die op het water schijnt en de volle maan. Ik kijk op de dieptemeter en zie opeens dat de diepte afloopt van 60 meter naar 150 en nog geen tien meter verder 400! Ik kijk op de GPS en zie dat we inderdaad precies op de rand van de continentale plaat zitten, waar het Groot Barrièrerif ophoudt. Het wordt ruim dieper dan een kilometer.

 

Even later staat AZ al weer klaar om het roer over te nemen en mag ik nog even onder zeil. Als ik wakker word is het al licht en staan er al twee trolhengels uit. Eerst even koffie en dan aan de bak. Het is misschien makkelijk om te vergeten, maar ik ben hier nu eenmaal om te werken, niet om vakantie te vieren. 

 

Een van de klanten is nog maar net wakker of we krijgen een aanbeet op de troll-vibe die aan de outrigger hangt, helaas blijft de vis niet hangen. AZ die alles haarscherp vanaf de fly bridge heeft gezien zegt dat het een Mahi Mahi was. In ieder geval een goed teken en dat terwijl we nog dik twee uur moeten varen voordat we bij het zuidelijkste puntje van de Flinders Reefs aankomen. 

 

Vijf minuten later is het wel raak. Een aanbeet op dezelfde hengel. Een prachtig mooie magie magie schiet door de oppervlakte. Niet heel veel later is de vis bij de boot. Het gaffen gaat me bij deze vis een stuk moeilijker af dan gedacht, mede dankzij de platte bouw van de vis. Uiteindelijk lukt het en mag de vis door naar de koelruimte onder het dek. Mahi mahi is een ware delicatesse en zo hebben we gelijk wat lekkers te eten voor vanavond!

 

Mahi mahi (Dolphin fish), de eerste vis van de trip na een paar minuten trollen.

 

Twee uur later komen we aan bij Little Flinders Reef. De meest zuidelijk atol van het Flinder Reefs systeem. De atol heeft een doorsnede van ruim een kilometer. Midden op de atol staat hooguit een meter water en rondom is het 1,5 kilometer diep, een heel bijzondere gewaarwording dus. 

 

De zuidelijke atol van het Flinders Reefs systeem.

 

We blijven hier niet al te lang, maar een van de klanten weet toch een gigantische aanbeet te krijgen op een grote popper. Helaas wordt deze aanbeet niet verzilverd. We varen verder en een uur later komen we aan bij het zuidpuntje van de Western Ribbon (Westelijke Lint), het westelijke deel van Flinder Reefs. 

 

De klanten beginnen te smijten met grote poppers en stickbaits. Zoals verwacht laten de aanbeten niet lang op zich wachten. De eerste red baas, green jobfish, coral trouwt, bluefin trevally’s en uiteraard giant trevally’s worden geland, fantastisch dit! 

 

Meer dan eens zien we verschillende soorten haaien achter de gehaakte vissen aankomen en het duurt dan ook niet lang voordat de eerste vissenkoppen aan boord zijn. Het gebeurt zelfs een paar keer dat we black tips en silky sharks vangen aan de poppers en stickbaits. In het begin is het een heel gedoe om de dure stukken kunstaas te verwijderen,  maar uiteindelijk worden we er een stuk handiger in.

 

Red bass: een van de rifbewoners die we wisten te vangen op poppers, stickbaits en knife jigs. Let op de kromme hengel links boven: vis in overvloed.

 

Vervolgens komen we aan bij de zuidwestelijke hoek van de Western Ribbon. Driehonderd meter water onder de boot en met een worpje van nog geen 50 meter belanden de poppers en stickbaits in de twee meter water boven het rif in een mooie stroomnaad. Een lijn van wit zeeschuim dat parallel aan het rif naar het zuiden stroomt en een kleine stroom die er haaks, uit oostelijke richting op in stroomt. 

 

Mooi om te zien is dat er veel aas aanwezig is: vliegende vissen, vliegende inktvissen (ja die bestaan wonderbaarlijk genoeg) en long tom (pelagische geep soort) laten zich aan de oppervlakte zien. We zien een aantal boomerangs op de dieptemeter verschijnen en hier moet het dus gebeuren.

 

De eerste worp van de klant die op de boeg van de boot staat, lijkt niks op te leveren totdat ik vijf meter voor de boot ineens een torpedovormige schaduw van ongeveer een meter lang rustig naar de stickbait zie toe zwemmen.

 

De karakteristieke vorm van de schaduw herken ik maar al te goed, dogtooth tune! De vis weigert het houten stuk kunstaas en zwemt onder de boot door. Ik sta op dit moment nog boven in de fly bridge en kan alles uitstekend zien. Alleen de klant en ik hebben de vis gezien, alleen weet de klant niet om wat voor vis het gaat. Snel schreeuw ik: Dogtooth!!! 

 

Iedereen staat ineens op scherp. De aanbeet bij de eerste worp bleef naar mijn idee uit, omdat het kunstaas te langzaam werd aangeboden. Ik adviseer een van de klanten dan ook meteen om het kunstaas zo snel mogelijk binnen te draaien. De daarop volgende worp van de desbetreffende klant is er een die ik niet snel zal vergeten. 

 

Bij het landen van het kunstaas, begint hij zo hard als hij kan binnen te draaien. Ik denk dat het vier slagen duurde… het water explodeert vijf meter rechts van de stickbait. Een dogtooth van ongeveer een meter scheurt half uit het water door de oppervlakte en grist zonder pardon de stickbait van de oppervlakte. 

 

De Stella 10000 schreeuwt het uit, maar zo snel als de aanbeet kwam, zo snel is het hele feest ook weer over. Ik hoor een harde pats, de klant valt bijna achterover en de 80lb gevlochten lijn wappert in de wind. Lijn gebroken… Ik herinner me nu weer alle verhalen die ik heb aan moeten horen. Ik sta er eigenlijk op dat moment ook niet versteld van dat de 80lb gevlochten lijn brak alsof het naaigaren was. 

 

Ik heb heel wat sterke vissen gevangen en gevangen zien worden: giant trevally’s, marlijnen, Spanish mackerel, verschillende soorten tonijn enzovoorts, maar dit slaat echt alles. Deze vissoort zit op een totaal ander niveau. De snelheid, de explosiviteit maar ook de agressie en toch de precisie bij het pakken van een stuk kunstaas dat meer door de lucht vliegt dan over het water stuitert, maken me even stil. 

 

Een van de andere klanten die inmiddels ook op de boeg staat maakt zijn worp naar waar we de dogtooth voor het laatst zagen. Hij begint met het tergend langzaam binnen draaien van de stickbait. Ik zie twee dogtooths van hetzelfde formaat de stickbait tot de boot volgen, maar zoals ik al verwachtte, blijft ook hier weer de aanbeet uit. Ook hem adviseer ik om sneller binnen te draaien. 

 

Maar dat blijkt tevergeefs als hij de volgende worp inzet. De stickbait vliegt nog boven het water als ik een kolk zie, links van waar de stickbait zou landen. Als het kunstaas het water raakt gebeurt er vrijwel hetzelfde als wat er bij de andere klant gebeurde. Helaas voor deze klant is tijdens zijn worp, zijn lijn in een lus rond zijn top oog geslagen. Ik denk dat jullie wel snappen hoe dat afliep. 

 

Even rekenen: 2 stickbaits weg binnen een minuut. Normaal maakt dit niet zoveel uit. Het gaat nu echter om twee Moutoukenmaru (hele mond vol) stickbaits. Inclusief verzendkosten €330,- per stuk, €660,- weg binnen een minuut. Doen ze goed die dogtooth. 

 

Een van de klanten weet dan toch een dogtooth te haken, op een knife jig weliswaar. Het lijkt om een mooie vis te gaan, maar schijn bedriegt uiteraard en een visje van net 50 centimeter komt boven. We kunnen er allemaal wel om lachen.

 

Kleinere dogtooth op de knife jig, de grotere waren ons te slim af.

 

We blijven vis vangen naarmate de zon lager gaat staan. Terwijl ik op het dek een red baas onthaak, hoor ik AZ opeens: Yellowfin Tuna! Ik kijk in de richting waar AZ naar wijst en zie een grote groep vogels op ongeveer 1 kilometer afstand in het water duiken. Snel spring ik met een van de klanten in de kleinere tenderboot en zetten we koers richting de duikende vogels. De gameboot volgt. 

 

Al snel weten de klanten mooie geelvintonijnen te haken aan kleinere stickbaits. Mooi, hebben we ook weer sashimi en sushi aan boord! Dan zie ik opeens een tweede groep vogels links van ons duiken. De klant in de tenderboot ziet het ook en wil daar gelijk naar toe. De zee is mooi vlak, dus scheuren we snel door. Eenmaal op werpafstand gaat de klant zijn gang, maar de aanbeten blijven uit…vreemd. 

 

Ik zie een grote geelvintonijn onder de boot door schieten, maar het leek er niet op alsof deze achter een prooi aan zat. En dan wordt snel alles duidelijk. Uit het niets zie ik in één keer allemaal grote grijze vinnen boven komen. Een gigantische groep zwartpunt- en zijdehaaien zijn achter de school tonijnen aangezwommen om de restjes op te pikken. 

 

Door het heldere water kan ik goed zien hoe groot deze school haaien is. Zonder overdrijven gaat het hier om zeker 1000 haaien tot 2,5 meter. De klant en ik staan verbouwereerd te kijken, terwijl sommige haaien met hun snuit nieuwsgierig de boot aantikken en verder zwemmen. Tijdens elke trip met Northern Conquest komen we wel haaien tegen, maar ik heb nog nooit zoveel haaien op een plek gezien, echt bizar. Snel varen we weer terug naar de boot.

 

Kleine geelvin tonijnen, fanatastische sport op licht  materiaal, zijn het hele jaar door rondom de Flinders Reefs te vangen en smaken ook nog eens fantastisch!

 

Eenmaal aangekomen zie ik dat Tom al een van de geelvintonijnen vakkundig heeft omgetoverd tot steaks die gelijk de vriezer in mogen, zodat we vanavond nog even sashimi plakjes kunnen snijden. 

 

Zonsondergang, het was me een dagje wel.

 

Na een waar feestmaal waarbij we allemaal een goede hoeveelheid sashimi achter de kiezen hebben en de klanten naar bed zijn,  is het tijd om de boot nog even grondig schoon te maken en de afwas te doen. Ook hierna mogen Tom en ik naar dromenland toe. Het was me het dagje wel.