TotalFishing

Roofvis
Rivier in het vizier
Rivier in het vizier 331

Rivier in het vizier 331

Door Yvo Bindels

Na enkele dagen met koude oostenwind is vandaag de wind gedraaid naar zuid. Dat maakt het meteen een stukje aangenamer buiten.

Toch maar het warmtepak aan. De rivieren in Nederland lopen over, overal hoog water en flinke stroming. Snoekbaarsvissen dus!

De uiterwaarden staan onder en als riviervisser moet je wel je gebied kennen nu wil je het veilig houden. Een paal, muurtje of krib vlak onder de waterspiegel kan leiden tot flinke schade en het laatste wat je wil is hulpeloos in de stroming meegevoerd worden richting vrachtschepen. Vandaar dat we vandaag het thuiswater opzoeken.

Han houdt de boot even vast terwijl ik auto en trailer parkeer. Het instappen in de boot vind ik altijd een mooi moment; op naar een nieuw visavontuur! De rivier stroomt hard en voert het nodige hout en drijfvuil af.

Bij ons beiden heeft een gele wobshad de voorkeur. Bij Han een oude 13 centimeter wob, bij mij de 15 centimeter 2.0. De shads zijn soepel en zwemmen al bij de geringste beweging. Daardoor zijn ze zeer geschikt om nu op snoekbaars te vissen. Dregje op de rug zodat we geen vuil of mossels oppikken.

Han slaat de lucht in. Raak! Soow, dat is lekker snel. “Een beste ook!”, roept Han. Het blijkt om een mooie snoek te gaan. Niet lang klooien en scheppen die handel. Mooi, de eerste is binnen. De snoek is al goed doorvoed en in prima conditie. Na een plaatje zwemt ie krachtig weg. Niks geleden zo.

Compleet geïnhaleerd!

Stevige snoek voor Han.

Amper een kwartiertje verder een beste aanbeet bij mij. Nu is het wel een snoekbaars die kopschuddend in de oppervlakte komt. De onthaakmat is nog nat van de snoek, dus de snoekbaars kan zo erop. De laatste dagen aardig wat krassen en sneden op mijn vingers gehad van de scherpe kieuwdeksels, hoort erbij.

Felle kleuren doen het weer goed vandaag.

Een ijsvogel vliegt voorbij. De beverburchten staan onder water. Ze zouden mogelijk bomen opzoeken om te slapen. Zou een leuk plaatje opleveren! Maar vooralsnog is er geen bever te bekennen. Wel zijn er genoeg bijtsporen aan de wilgen. Ook zijn er heel wat bomen wit. Geen sneeuw of ijs, maar aalscholverstront. Grote groepen strijken er neer.

De volgende aanbeet laat even op zich wachten. Han heeft een Komodoshad erop gezet en mist daarop een stevige aanbeet. Zonde. Poosje later de herkansing en dat levert een fraaie snoekbaars op. Een echt dikkertje. Mooie vis! Was weer een knal van een aanbeet. Dat blijft gaaf op ondiep stromend water.

Mooie vis op de Komodo shad.

Dan gaan we een aantal stekken verkennen. Bij zulk hoog water is alles toch net even anders. Het vele drijfvuil gooit op enkele plekken roet in het eten. Het kan wel maar vist niet echt lekker.

Een blauwe reiger staat geduldig langs de waterkant op de uitkijk. Wat zou ie vangen? Vissen, ratten, kreefjes? Zouden ze ook wel eens een dodaarsje proberen te pakken? Een woeste ram op m’n Playboyshad 165 brengt me resoluut terug bij de les.

Blauwe reiger staat op de loer.

De slip giert het uit en de hengel krijgt op z’n donder. Wat een geweld! Overduidelijk meerval. De vis neemt een run naar het midden van de rivier. Han neemt snel de buitenboordmotor over.

De vis voelt enorm zwaar aan. Mijn verticaalhengel staat hoepel krom maar de vis doet wat ie wil. Ik krijg hem werkelijk geen centimeter van zijn nu rustigere koers. Moet een jumbo zijn. Spannend.

Ik ben vastberaden om het lang te gaan volhouden. Han waarschuwt voor een flinke pluk drijfvuil, ik ontwijk het door met de hengeltop te sturen. Er komen nog meer plakkaten takken en drijfvuil aan. Als mijn lijntje daarin raakt ben ik kansloos.

Zo weten we samen een goed half uur vol te maken. Han zorgt er keurig voor dat de hoek naar de vis goed is en we weten het ergste drijfvuil te ontwijken.

De overige hengels liggen plat in de boot en de fronttroller is er inmiddels uit. Ik kan nu een rondje door de boot lopen, mocht het nodig zijn.

Nog steeds maximale spanning erop en m’n arm begint te verzuren. Man, wat kan dit materiaal veel hebben. 6,3 kilo gamakatsu neo lijntje en een jighaak maat 5/0. De vis blijft diep en geeft geen krimp. In de volle stroming moet ie toch wel eens moe worden lijkt me.

Soms neemt ie een run, maar blijft verder redelijk onder de boot. Zelfs nu krijg ik de vis met maximale druk geen 10 centimeter omhoog. Ik begin me af te vragen of ik dit monster überhaupt omhoog krijg, ook al zou ie niet meer zwemmen. Heel langzaam naderen we enkele serieuze obstakels.

Een brug met de nodige pijlers en aangemeerde boten. Daar moeten we voor zien te blijven. Maar het is nog steeds de vis die bepaalt waar ie zwemt. Ik droom al stiekem van een 2+ meter monster. Vissen van anderhalve meter hebben we wel vaker gevangen zo, maar dit is toch een heel ander kaliber. Ik sta aardig te dampen in m’n warmtepak.

Dan zwemt de vis in een indrukwekkende lange sprint richting twee grote schepen die aangemeerd liggen tegen elkaar. De vis zwemt duidelijk gericht eronder in. Ongelofelijk, wat een kracht na een klein uur drillen.

Ik kan hem niet stoppen…de vis gaat vol eronder…aaarrgh…dat kan niet goed gaan… pats. Lijnbreuk. G$#vr&$%!!! Werkelijk onhoudbaar. Vol ongeloof knoop ik een nieuwe onderlijn aan mijn hoofdlijn.

Dit heeft ons uiteindelijk een uurtje vistijd gekost en de middag gaat dan snel voorbij. We zitten nog in de goede periode net voor de schemering dus ik ga niet lopen mokken en we gaan gewoon lekker door. Weer is het de Playboyshad 165 die al vrij snel opgevangen wordt. Een mooie snoek vormt een welkom troostprijsje.

Troostprijs na de lange meervaldril.