Rivier in het vizier 330

Rivier in het vizier 330  

Door Yvo Bindels

Als ik de vistas in m’n auto zet vliegt een groepje vogels op uit de voortuin. Ik herken ze meteen, putters oftewel distelvinken.

Ze blijven dichtbij zitten in een hogere boom. Ik neem wat afstand en pak het fototoestel uit m’n tas. Ze dalen opnieuw af. Het zijn de zaadjes van de lavendel waaraan ze zich tegoed doen. Ze schrikken van een grotere vogel die passeert en vliegen opnieuw op.

De aantrekkingskracht van de lavendel is blijkbaar groot. Ze zakken weer af waarna ik wat plaatjes kan maken van de mooi gekleurde vogeltjes.

De putters zullen vast geen slechte adem hebben van de lavendel.

Daar komt Sandokan aan. Vlak voor het middaguur glijdt de boot van de trailer. Het is enorm druk op de rivier met vissers. Vooral Belgen. Op alle bekende stekken liggen meerdere boten. Wordt weer een soort van stoelendans. Wij gaan niet tussen de drukte liggen en varen een aardig eindje door. Een controleur van de plaatselijke vereniging doet een controlerondje. Goede zaak uiteraard.

Het stroomt aardig. We speuren enkele plekjes af met slanke diepduikende pluggen, maar dat levert niks op. Verticaal is het echter al snel raak op een vorkstaartje. Een sterke snoekbaars bonkt lekker op m’n verticaalhengeltje. Mooie gouden strakke vis, een echte riviersnoekbaars. Daarna mis ik een aanbeet en daar blijft het bij op deze stek.

Strakke vis.

De volgende stek werpen we uit, maar levert niets op. We besluiten nog verder door te varen en diverse stekken te verkennen. Het ziet er goed uit, maar het is duidelijk geen bijtuurtje. Eindelijk weer een tik, nu bij Sando. Een nogal gehavende baars is de dader. Aan de beschadigde kam te zien is deze vis een keer door het oog van de naald gegaan.

Gehavend exemplaar.

Een grote gele kwikstaart hupt over de keien vlak boven het water. Voordat ik foto kan nemen neemt ie de vleugels. Ook wij verkassen een stukkie. Twee keer hebben we na een hanger de shads weten te bevrijden.

Nu is het echter buigen of barsten en dat is meestal dat laatste dan. Middels een albrightknoop knoop ik een nieuwe 9 kilo fluoro carbon onderlijn aan de hoofdlijn. Een halve meter ongeveer. Kleine maar stevige fast lock snap erop.

Twee buizerds duidelijk herkenbaar aan de ‘vingers’ die aan de uiteinden van de vleugels lijken te zitten.

Tijd om even op te warmen met een lekkere kop snert. De koude en redelijke stijve vingers worden weer wat soepeler na het vasthouden van de hete kop soep. Vol goede moed verder. We gaan na een stroeve startperiode grotere shads met meer actie nemen. Een 15 centimeter grote Wobshad 2.0 om precies te zijn. Op de volgende stek is het gelukkig al snel raak. Een mooie snoekbaars is stevig op het twinex dregje gehaakt. Haakmaat 2 om precies te zijn.

Heerlijk zo’n stevig bonkende vis op de strakke titan hengel. De  snoekbaars is  goed gehaakt. Middels de staartgreep pak ik hem beet en met de andere hand ondersteun ik de buik. Sando houdt ondertussen de hengel vast mocht de vis nog even woest doen. Zo kan ik de vis eenvoudig aan boord liften. Daar gaan m’n opgewarmde vingers.

Goed gehaakt op de twinex maat 2.

Amper is de shad weer beneden of het is opnieuw raak. Zo is het uren rustig en plotseling wat actie achtereen. Hoort typisch bij deze korte winterdagen. Na het terugzetten van deze snoekbaars vissen we geconcentreerd verder. Altijd mooi als je op het puntje van je stoel zit vol vertrouwen in afwachting op een volgende aanbeet.

Nu gaat het opeens rap.

Ik voel dat m’n shad licht beroerd wordt, maar het is geen beet en ik kan de reflex nog net onderdrukken. “Leek wel alsof m’n shad een vis raakte”, zeg ik tegen Sando en op dat moment volgt een keiharde aanbeet. Genieten! Waarschijnlijk voelde ik vooraf de vis die erlangs zwom of de shad miste. Deze zit minder goed gehaakt, dus geen risico en scheppen die hap.

Felgeel scoort duidelijk het beste.

Zo beleven we een gouden uurtje. Eigenlijk niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk want de riviersnoekbaarzen hebben veelal een mooi gouden schubbenkleed. Telkens bewonder ik de bekraste koppen en de mooie kleuren van de snoekbaarzen. Prachtige schepsels.

Sando zet er ook een gele wob op en hoeft ook niet lang te wachten. Dit is gaaf vissen zo! In tegenstelling tot de eerste uurtjes loopt de teller nu lekker op en de aanbeten zijn prachtig. 

Sando met een echte beauty.

We vissen  lekker tot in de schemering door voordat we de handdoek in de ring gooien. Het is nog een stuk terugvaren in het donker en dat blijft opletten op de rivier. Ik overzie een stuk hout dat tegen de boot bonkt.

Gelukkig klein van formaat en onschadelijk, maar genoeg waarschuwing om de snelheid nog verder te doen minderen. Als we bij de trailerhelling arriveren, is het donker. Gelukkig zijn we goed op elkaar ingespeeld en verloopt de rest soepel.  

De laatste van vandaag.

Inmiddels lengen de dagen alweer en kijk ik stiekem alweer vooruit naar het voorjaar, waarin de verscheidenheid aan mogelijke vistechnieken groter is. Maar tot dan eerst genieten van de verticaalvisserij op de rivier en de woeste snoekbaarsaanbeten.

Voor alle lezers een gelukkig en visrijk 2018 gewenst!
Yvo Bindels