Rivier in het vizier 307
Door Yvo Bindels
Na een korte nachtrust rij ik in het donker richting rivier. Ik ben de ochtendspits voor en kan lekker door karren. Als ik bij de helling arriveer, komt net de zon op. Ik ben wat te vroeg, dus kan met een dampende kop koffie genieten van het fraaie uitzicht.
Precies op de afgesproken tijd arriveert Lucien en de begroeting is zoals altijd allerhartelijkst: “Ey makker!” We maken de Tomasco klaar en laden onze spullen in de boot.
We gaan een dagje verticalen, dus de hoeveelheid materiaal valt reuze mee. Vier doosjes topshads en drie strakke stokkies zijn voor mij meer dan voldoende.
Mooie start van de dag.
Onder de oranje gloed van de opkomende zon laten we onze shads richting bodem zakken en kan het spelletje beginnen. Lucien kent dit water goed en zal de elektromotor bedienen.
Ik heb dus de luxe dat ik me enkel op de shad hoef te concentreren. De eerste minuten is het altijd uitzoeken hoe diep de vissen zitten en welk gewicht loodkop nodig is.
De 24 gram waarmee ik begon is net te zwaar voor een mooie glijvlucht, dus schakel ik meteen over naar 21. Dat werkt beter en op het einde van het eerste kribvak is de blauwe komodoshad gegrepen door een snoekbaars.
Geen joekel, maar het begin is er en snel succes lijkt ons een goed teken. Lucien mag vlak erna nummer twee aantikken, hij vist met een nieuwe kleur van de HS Playboy shad, Chart back om precies te zijn.
We starten met enkele kleine vissen.
Dat zijn gele shad met witte kwispelstaartje geliefd is, blijkt al snel. Lucien vangt in korte tijd nog twee snoekbaarzen en lost er nog eentje. Ook ik los er eentje.
Het zijn vooralsnog kleine vissen maar we krijgen geregeld beet, dus het gaat lekker zo. Af en toe wisselen we van shad en kleuren om te zien of er echt iets uitspringt qua vangkracht. Bij Lucien loopt er nog een baars tussendoor.
Puntgave vis.
Bij mij blijkt de Boney Shaker gelijk een shot in de roos. Met name de kleur Passion kiwi. Door de vorkstaart is de druk op de lijn minder en kan ik iets lichter vissen.
Een 18 grams loodkop is nu voldoende voor een goede presentatie vlak boven de bodem. De teller staat ondertussen op de dubbele cijfers en af en toe vangen we een iets betere vis.
Naast de heerlijke visserij is het lekker rustig op het water. Maar niet in de boot. Met Lucien erbij lach ik in een uur meer dan Queen Elizabeth in d’r leven. Wat zou ze er een spierpijn van hebben!
Enkele meeuwen nemen een bad voor het zandstrandje van een groot kribvak. Een groepje ganzen rust uit op hetzelfde strandje.
Door de lage waterstand is er een mooi zandstrandje voor de vogels.
Zo rond het middaguur merken we dat een trage aanbieding meer aanbeten oplevert dan een actievere aanbieding, terwijl dat in de vroege ochtend juist andersom was.
Een grondel heeft zich vastgeprikt op de scherpe dreg toen hij de shad attaqueerde. In een mooi kribvak pakken we regelmatig een vis. Op vijf meter diepte is het te doen hier.
Hanekam fier overeind.
Als de tijd tussen de aanbeten steeds langer wordt, lijkt het tijd om te verkassen. Toch stuurt Lucien de boot nog een laatste keer langs het randje dat de vis opleverde.
Na een mooie aanbeet op m’n boney shaker, voel ik meteen zware tegenstand. Hengel hoepeltje rond. Minutenlang stampt een grote snoekbaars rondjes recht onder de boot.
Er lijkt geen einde aan te komen, wat een power. Een naderende duwbak zuigt aardig wat water weg en zo worden we richting de kribkop gezogen. De laatste plek waar je wel met zo’n zware vis wilt knokken is pal voor de kribkop.
Lucien doorziet tijdig het naderende onheil en stuurt de boot de rivier op, een stuk voor de kribkop uit. Het net ligt ondertussen klaar.
Vlak onder het wateroppervlak vang ik een eerste glimp van de snoekbaars op. Het is een reus als ik me niet vergis. Nogmaals duikt de snoekbaars in het stromende water de diepte in.
Nu die vis verspelen zou enorm zuur zijn, maar ik heb er een goed gevoel bij en geniet van de pittige dril. Lucien geniet volop mee en klopt alvast op m’n schouder.
Maar eerst nog zien binnen te krijgen! En dan geeft de beauty zich eindelijk over, “Wat een beauty!”. Als Lucien het net onder de dikke witte pens schuift stuiteren we toch wel even door de boot. Je weet dat het op de rivieren zomaar kan, maar zo’n bonusvis is toch wel bijzonder.
Rivierbeauty!
De shad zit zo diep in de enorme bek dat de lange snoektang maar net lang genoeg is. We meten de vis netjes op de plank. Exact 99 centimeter. We maken snel enkele platen, want grote snoekbaarzen zijn doorgaans aardig kwetsbaar, zeker na zo’n uitputtende dril.
Als ik de vis in het water wil ondersteunen, slaat ze zich al opvallend snel uit m’n handen. Meteen erna komt de vis echter weer in het oppervlak, moet duidelijk nog even op adem komen.
Terug in het vrij heldere water.
Lucien geeft d’r evenveel aandacht als een pasgeboren baby en wacht tot de snoekbaars duidelijk op eigen krachten in balans blijft en weg zwemt. Nu blijft ze gelukkig definitief in de diepte.
De middagpauze gebruiken we om na te genieten en de inwendige mens op te warmen met heerlijke snert die Lucien in twee thermosbakjes heeft meegenomen.
Nog niet echt met de voeten op aarde vissen we verder. Naast enkele snoekbaarzen is het Lucien die na het optikken een mooie roofbleiaanbeet krijgt en de zilveren sprinter mag landen. En niet veel later lijkt een snelle vis wederom een roofblei, deze keer op de HS Playboy 135.
Het is inderdaad een flinke roofblei die het materiaal van Lucien aardig op de proef stelt. Bij het zien van het schepnet sprint de rover er nog eens vandoor. Topsport op lichte hengel.
De imposante vis wordt uiteindelijk keurig richting net gedirigeerd en niet veel later mag Lucien met haar poseren.
Zijn tweede zilveren sprinter is een fraaie!
Alsof het feest nog niet groot genoeg is, mag ik soort nummer vijf vangen. Een snoek die vlak achter de kribkop op de loer lag is kortstondig de sjaak.
Na nog enkele snoekbaarzen begint het langzaam te schemeren. Omdat het water zeer laag staat en de helling maar net lang genoeg is, willen we graag in het daglicht traileren. We ruimen op het gemak op dus.
Soort nummer vijf vandaag.
We kijken terug op een geslaagde visdag. In uitstekende gezelschap en bij goed weer heerlijk gevist. Daarnaast enkele prachtige rivierbewoners mogen vangen. Mijn grijns die blijft in elk geval wel plakken tot in Limburg.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
