TotalFishing

Rivier in het vizier 305

Door Yvo Bindels

Het kost een paar zweetdruppels onder de stralend blauwe hemel, maar dan staan caravan en voortent mooi op maar dertig meter van de Adriatische zee. Kroatië vormt dit jaar het vakantieland voor ons gezin. En met een camping aan zee, heb ik uiteraard een hengeltje meegenomen.

Niet dat ik hier fanatiek ga jagen, maar af en toe een uurtje aan de waterkant zie ik wel zitten. Tijdens het snorkelen de eerste dagen zie we dat het vooral kleine, maar mooie visjes zijn die hier onder de kant zwemmen.

De kust is bezaaid met grillige rotsen, vooral de eerste ondiepe zone is bij de fraai gekleurde aquariumvisjes in trek. De haven en daarbij horende korte pier is vrij van zwemmers en lijkt me een geschikte plek om dat Nemo-gespuis later eens te gaan belagen.

Het is geen wonder dat het Kroatië zo populair is als vakantiebestemming. Er zijn overal prachtige plekjes te vinden. Het bruist van het leven in de gezellige, maar authentieke dorpen en steden.

De terrassen in de havenplaatsen zoals Porec zitten dan ook goed vol met mensen die genieten van de gastvrije en betaalbare Kroatische keuken. Tel daar een uitstekend klimaat bij op en een kraakheldere zee en de ingrediënten voor een onvergetelijke tijd zijn compleet.

Kroatië is een prachtig vakantieland.

Tot zover het gedeelte om bij weg te dromen, we gaan vissen! Vanavond ga ik een eerste poging in de haven wagen. Ik heb de keuze uit een matchhengel en een spinhengel. Het wordt die eerste, voorzien van 16/00mm nylon lijn, dobber van twee gram en haakje 12.

Een broodje dient als aas. De eerste vlok wordt al vrij snel kaalgeplukt door een groepje minivisjes. Ik zet de dobber op een meter of drie en vis wat verder uit de kant.

Ook gooi ik enkele stukjes brood in het oppervlak. Dat brood wordt als snel belaagd door een hele crèche. In een ooghoek zie ik m’n dobber wegschieten en kan de haak zetten. Ik word aangenaam verrast door de vechtlust en kracht van een zeebrasempje van een centimeter of twintig.

Aan het kleine bekkie te zien, zou m’n haakje eigenlijk nog iets kleiner mogen. Iets voor een volgende keer. Het is vooral het minispul dat keer op keer m’n haak kaal vreet.

De baai in de Adriatische zee die direct aan de camping grenst.

Het is al bijna donker als het brood dat ik regelmatig in het oppervlak heb gestrooid, wordt gepakt door iets grotere vis. Dobber dus flink omlaag en een vlok erbij! Meteen loopt de lijn strak en is het weer zo’n zeebrasem die dapper alle kanten op schiet. Na nog zo’n exemplaar is het donker en tijd om te kappen.

De volgende avond vang ik met een veel lichtere dobber, een dunner onderlijntje van 12/00mm en haakje 20 ook wat van het kleinere spul. Prachtig om te zien, maar die visserij is nu weinig uitdagend meer. Een grote mantelmeeuw ziet dat een visje net iets te suffig is na het terugzetten en vist deze gelijk op.

Allerlei 'Nemo' gespuis waarvan ik de naam niet weet.

Opeens schiet de dobber in een razend tempo door het oppervlak vlak na het inwerpen. Woow, de haak zetten hoeft al niet meer want een geep jumpt aan strakke lijn door de slip heen die gelukkig heel licht stond afgesteld.

Dankzij de lange zachte hengel in combinatie met een goede slip lukt het om deze zilveren flits uiteindelijk te temmen aan het dunne lijntje. Na het terugzetten schiet de geep er in de oppervlakte snel vandoor.

Geep op licht materiaal is wel spektakel
.
Zoals bij alle vakanties vliegen de dagen te snel voorbij. Vissen komt er nauwelijks nog van. Wel probeer ik nog met gekochte sardientjes (stuk of twintig voor amper een halve euro) en bodemlood wat groters te vangen.

Dit resulteert bij elke inworp in een tikkende top en een kaalgevreten graat/haak. Met een dobbermontage hetzelfde verhaal. Met pijn en moeite weet ik twee vissen er mee te vangen. Al de andere plukken het zachte sardientjesvlees en beetje bij beetje vanaf.

Stukje sardien als aas ziet er goed uit, maar ik vang er niet veel mee.

Tijdens het snorkelen op het zwemgedeelte stuit ik op enkele iets grotere vissen. Het zijn dunlipharders. De grootste schat ik op 45 centimeter. Ze vreten de algen van enkele ondiep gelegen rotsen af.

Ze laten zich tot op een goede meter benaderen. Zal ik ze een keertje bevissen? Het schijnen schuwe azers te zijn, hoewel het hier zo onderwater daar totaal niet op lijkt.

Om ze veilig tussen deze rotsen uit te kunnen drillen, heb ik sowieso de iets pittigere spinstok nodig. Ook is deze plek wat verder uit de kant en is er meer werpgewicht nodig. Het is er zo ondiep dat het met een korst zou moeten kunnen, anders loopt de boel ook gegarandeerd vast.

Als op een avond de zwemmers voor de schemering het water uit zijn waag ik een poging. In het heldere water zie ik net de toppen van de rots waar ze zwommen. Toch een eindje uit de kant. Met een vier grams doorzichtige dobber werp ik het korstje op haak 10 die kant op.

Klein gespuis stort zich gelijk erop en de korst is weg. Volgende poging een herhaling. Dit gaat niet werken dus. Ik zal eerst die harders aan het azen moeten krijgen. Ik stop een snee brood onder water zodat deze zwaar genoeg wordt om te voeren op de juiste afstand.

Na de derde snee komen er ook wat grotere vissen bij. Nu of nooit dus. M’n korstje belandt perfect tussen de grotere kringen en wordt vrijwel tegelijk weggewerkt. Hangen!

De spinstok gaat krom en op het randje dril ik de vis weg bij de rotspunten. Op het open water mag ie lekker uitrazen, en dat doet hij ook! Wederom ben ik onder de indruk van de power van een vis.

Ik bekijk de harder even kort in het oppervlak en maak een plaatje alvorens ik hem los tik. Na nog een hardertje is het mysterie er voor mij wel van af en laat ik ze met rust.

Hardertje op broodkorst.

De laatste dagen vis ik enkel nog met korstjes op open dieper water vanaf de pier. Het vergt wat meer geduld, maar zo vang ik mooie vissen tussen de 20 en 30 centimeter, voor deze baai zijn dit al duidelijk de grotere exemplaren.

De meeste soorten ken ik niet van naam, maar zal ik nog wel opzoeken. Opvallend is ook dat ze de 16/00mm lijn te dik vinden en de korstjes dan mijden. Met 12/00mm lukt het aanzienlijk beter, maar is wel op het randje om ze uit het water te kunnen tillen. 14/00mm Zou prima zijn, maar heb ik niet bij me.

Mooie vissies op de drijvende korsten.

De mensen die het aan het materiaal te zien op grotere vis voorzien hebben, zie ik helaas niets vangen. Ik vermoed dan ook dat deze baai niet echt geschikt is voor deze visserij.

Ook bij het snorkelen zijn de harders eigenlijk de enige vissen van boven de dertig centimeter die ik gezien heb.

Dus mocht je ook eens een vergelijkbare camping bezoeken aan een van de vele baaien aan de Adriatische zee, neem dan zeker ook de lichte uitrusting mee, mocht je af en toe een visje willen vangen. Of geniet simpelweg van gezin, zon, zee en strand!

Vakantiegroet uit Porec!