Rivier in het vizier 300
Door Yvo Bindels
De meteorologische lente is begonnen! Misschien wel de mooiste tijd van het jaar. Maar als ik naar buiten kijk lijkt het meer op herfst. Donker weer en harde wind. M’n verkoudheid ben ik nog niet helemaal kwijt, maar bloed kruipt waar het niet gaan kan. Een paar uurtjes een frisse neus halen kan geen kwaad, toch?
Vismaat Hans zit in hetzelfde schuitje. Het zal dus een half dagje worden vandaag. Als ik vlakbij de trailerhelling ben, rijdt Hans achter me. Mooie timing. Tijdens het klaarmaken van de boot, merk ik dat ik nog niet geheel hersteld ben, alles lijkt zwaarder normaal. Eenmaal op het water ben ik dat gelijk vergeten.
Een frisse neus halen kan geen kwaad, toch?
De wind waait precies in de lengterichting van de rivier, stroomafwaarts. Gelukkig is de Tomasco niet zo windgevoelig en backtrollend met de buitenboordmotor zijn zelfs de harde windvlagen aardig te pareren. Het is heerlijk rustig op de rivier, dus we kunnen mooie lange driften maken zoals we willen en waar we willen.
Verticaal speuren we de bodem af. Als de zon heel even tussen de wolken doorprikt, pak ik ’t fotoapparaat. De hengel die daarom even tussen m’n knieën geklemd is, buigt stevig door. Snel grijp de hengel, ja hij hangt nog.
Een snoekbaars heeft zich bij de aanbeet al vanzelf gehaakt. De fin-s die toch een flink stuk boven de bodem gehangen moet hebben is goed weggewerkt. Mazzeltje, maar de kop is er toch maar mooi af.
De shad is aardig weggewerkt.
Het verticalen op de rivier blijft een van m’n favoriete visserijen. Vooral de aanbeten die vaak spijkerhard zijn, maken het zo spannend. Het stromende water voegt daar nog een extra dimensie aan toe. Een ijsvogel is zelfs tegen de wind in razend snel. Met de tweede milde winter op rij zal de populatie zeker op peil blijven.
De ijsvogels hebben zeker baat bij milde winters.
Het zonnetje wint steeds meer terrein en de zonnestralen voelen weldadig. De rivier die we bevissen geeft maar zelden veel snoekbaarzen prijs, en ook vandaag is het weer aardig zoeken.
Op een volgende stek is het echter vrij snel raak. Mijn komodo op 18 grams jipkop is hard gepakt. Hans schept de vis, want in de harde stroming en wind naar de snoekbaars graaien is geen goed idee.
Langs een beboste helling gebruiken vier buizerds de opstijgende warme lucht. Ze cirkelen luid roepend om elkaar heen. Moet toch gaaf zijn om zo te kunnen zweven.
Een groepje sijzen kwettert gezellig en doet zich te goed aan de zaadjes uit de elzenproppen. Ze zijn niet echt schuw en daardoor geschikt om van redelijk dichtbij op de foto te zetten zonder een flinke zoomlens te hoeven gebruiken.
Mannetjesijs, herkenbaar aan z’n zwarte kapje.
De volgende stek die we proberen ligt er qua stroming prachtig bij. Toch blijven de aanbeten uit. Op dit water is het nu echt zoeken, weten we en hebben we vrede mee.
De vissen die we vangen zijn doorgaans wel van fraai formaat en maken de visloze periodes meer dan goed.
Terug naar de eerste stek van de dag. We trollen er een stukje met diepduikende pluggen. Meerval zou hier zomaar kunnen, maar het stroomt net te hard om zo lekker en secuur te kunnen te vissen. Ik heb het idee dat de snoekbaarzen aardig vastliggen en kies voor een fin-s en hou deze vlak boven de boven zo stil mogelijk.
Af en toe voel ik of ik nog vlak boven de bodem zit, maar verder hangt de shad stil. Uit het niks is daar die spijkerharde aanbeet, je zou haast ervan schrikken, zo hard. Kicken dus. Het is ook een mooie en sterke snoekbaars. Hans wacht de vis weer met het grote rubbernet op, binnen!
Nummer drie op een stilhangende shad.
We besluiten om de snoekbaarzen verder met rust te laten en zoeken het laatste uurtje van de dag een windluwe hoek van een rivierplas op. Onderweg komen we een grote groep aalscholvers tegen en een heel lint meerkoeten. Ze lijken zich totaal niet aan de golven te storen. Het op en neer dobberen van die hele rij zwarte dotjes ziet er leuk uit.
De meerkoeten dobberen kort langs de oever.
Op vier meter diepte trollen we een stukje. Heerlijk om even van die harde wind af te zijn, de zon voelt ook dubbel zo warm hier. Als snel klapt mijn hengel dubbel. Het DT-plugje is gegrepen.
Het is duidelijk weerstand van een snoek aan de andere kant. Rustig drillen met de lichte hengel en vrij dunne lijn. Hans staat al lachend met het net klaar en het scheppen gaat hem wederom goed af.
De snoek draait als een krokodil en rolt zichzelf aardig op. Kan geen kwaad in het net met zachte rubbercoating, even terugrollen en de haken zijn zo los. Een snel kiekje en terug met de rover.
Een stukje verderop maakt een zwaan zijn territorium kenbaar aan een ander zwanenpaartje. Met opgebolde vleugels stevent de macho op de indringers af. Het laatste stukje gaat zelfs vliegend. Het koppeltje is geïntimideerd en druipt gelijk af.
Tevreden peddelt de zwaan terug nadat orde op zaken is gezet.
Mijn lijnt schraapt over iets ruws, een mosselbank, pats lijnbreuk. Even kijken of het plugje naar het oppervlak komt drijven. Helaas… We besluiten iets dieper en sneller te trollen met grotere pluggen.
Goede keuze, want het is al snel raak! Gelukkig is het nu Hans zijn beurt. Zijn red-head Triple Pikefighter is gegrepen. Ook Hans mag met een snoek op de foto.
De tweede snoek is voor Hans.
Als om 13.00 uur de zon verdwijnt achter een dik pak donkere wolken, vinden we het best geweest. Net als de we de spullen hebben opgeruimd begint het te regenen. Mooie timing dus.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
