Rivier in het vizier 282

Door: Yvo Bindels

 



28 September 2013 -  In de ochtendschemering rij ik richting trailerhelling. In een klein hobbelig weiland liggen drie koeien dicht bijeen onder een oude perenboom. De damp die uit hun grote neusgaten komt, verraadt dat het behoorlijk fris is. Overal begint blad te verkleuren; het is definitief herfst.

 

Hoewel ik een kwartier vroeger ben dan gepland, staat Hans al op me te wachten aan de helling. Zoals altijd met goede zin en een aanstekelijke lach. Deze ochtend gaan we de Maas op. Deze rivier is al weken kraakhelder en stroomt niet. Gisteren stond er zelfs even 0,0 afvoer in de tabel van Rijkswaterstaat, vanochtend slechts 25 kuub per seconde.

 

Het is nu definitief herfst.

 

Hoewel het er nu beslist niet gemakkelijk is, zal er toch wel een visje te vangen zijn links of rechts. De roofvissen moeten immers hun reserves aanleggen voor de winter. Vorige week konden we nog een hele serie snoeken strikken met Bulldawgs en Quatro Devils in het oppervlak dicht bij de afstervende planten. 

 

Vorige week was de snoek behoorlijk actief.

 

De zon komt net boven de oeverbegroeiing uit. Het zonlicht geeft de dunne laag mist boven het gladde water een gouden schijn en het plaatje werkt enigszins verpozend op me. Een mooi moment om op het water te zijn. Met de elektromotor vaar ik langzaam naar de eerste stek die vlakbij is. Enkele groepen ganzen passeren ons in kleine v-formaties. Het gewiek van hun vleugels is duidelijk hoorbaar. Hun gesnater is natuurlijk ook niet te missen. 

 

Een dun laagje mist boven de gladde waterspiegel.

 

We gaan werpend met kleine shads aan de gang met een dikke baars als doel. Het is er op deze stek eigenlijk nog te vroeg in het jaar voor. Over een maand zal deze techniek hier succesvoller zijn. Als onze shadjes niet worden gegrepen, is het tijd om de Suzuki te starten. Trollend met kleine plugjes is het bij Hans al meteen raak. Op zijn Jointed shadrapje weet hij een baarsje te verleiden en meteen erna nog een. Hij heeft er zichtbaar lol in. 

 

Met plugjes is Hans al meteen succesvol.

 

Als we nogmaals over de stek trollen wordt mijn zes ponds lijn behoorlijk op de proef gesteld bij een harde aanbeet. Ik weet vrijwel zeker dat het roofblei is. Maar goed dat de slip niet te zwaar stond en de hengel een zachte top heeft. Op dit materiaal geeft de roofblei prima sport, maar moet na een minuut of twee toch de handdoek in de ring gooien.

 

De aanbeet verraadde al dat het een roofblei was. 

 

Na deze roofblei krijgen we geen enkele aanbeet meer op de rivierplas. Op naar de rivier dus. Het is ondertussen prachtig weer geworden. Een strak blauwe hemel en niet al te veel wind. Ik wil graag even met de nieuwe Komodo Claw vissen, een zachte rivierkreeftimitatie. De twee scharen hebben een veelbelovende golvende actie bij het optikken en het laten dalen van de kreeft. 

 

Ik heb er een op 14 gram geprikt voor het subtielere werk en eentje op 28 gram voor het maken van meer snelheid. Ik parkeer de boot boven een mosselbank en laat de 14 grams jigkop met donkerrood gekleurde Claw tot aan de bodem zakken. Bij de derde sprong voorwaarts wordt de kreeft al gepakt. Hangen!

 

Doordat ik met een enkele haak vis, kan ik de dikke baars veilig met de duimgreep beetpakken en vervolgens landen. Natuurlijk zijn Hans en ik benieuwd of er nog meer baarzen zitten en laten snel onze aasjes weer zakken. Na een kwartier lijkt het er echter op dat er slechts die ene baars actief was. We nemen nog de proef op de som door er met kleine plugjes overheen te trollen. Niks. 

 

Dan zoeken we de rivieroever op. Vorige week konden Sando en ik tussen de planten de nodige snoeken vangen. Helaas liggen er nu veel afstervende plantenresten in het oppervlak waardoor er nauwelijks tussen de planten te vissen is zonder groen op te pikken. We trollen een stuk, maar dat schiet niet op. Elke minuut plantenresten eraan.

 

Ook aan de overzijde van de rivier is dit het geval. We zouden natuurlijk wat verder uit de kant met groot kunstaas meters kunnen maken op snoek, maar daarvoor ben ik niet zo in the mood. Ik zoek enkele ondiepe plekken op waar wat minder planten zijn. Daar gaan we jerkend aan de slag. 

 

Ik kies voor een grote zinkende Piketime jerkbait die ik verder uit de oever mooi kan laten afzinken. Het ziet er allemaal prachtig uit, maar de snoeken geven niet thuis. Als we een honderd meter verkassen, sleep ik een groenoranje Bulldawg in het propellerwater. Deze wordt al rap onderschept door een snoek.

 

Helaas heeft de snoek het rubberaas flink geïnhaleerd. Hopen dat er geen kieuwbogen geraakt zijn. Tijdens de dril wordt in elk geval de staart van de Bulldawg eraf gebeten, maar die blijft drijven en pikken we later wel op. Het landen en onthaken van de snoek verloopt gelukkig probleemloos. De afgebeten staart vis ik even op en kan thuis weer eraan gesmolten worden. Dit door beide gedeeltes gelijkmatig te verhitten totdat het rubber begint te smelten en vervolgens de delen tegen elkaar te drukken. Verder blijft het bij deze ene snoek op de rivier.

 

Toch nog een snoek vandaag.

 

Als ik een klein plugje inzet op m’n baarshengel, loop ik tegen een zware vis aan. Geen idee of het aanbeet was of dat ik een vis vals gehaakt heb, maar er is geen houden aan. De vis zwemt waar ie wil en ik heb het idee dat deze nog niet eens op stoom is, omdat het vrij langzaam gaat. Een gehaakte karper, snoek of misschien een grote meerval? Ik heb geen flauw idee. 

 

De ontspannen ochtend is omgevlogen. (Foto Pol Heijmans)

 

Het machteloze gevoel wordt na een ruime minuut beëindigd als het plugje losschiet. Is misschien maar het beste in dit geval. De ochtend is omgevlogen en rond 13.00 uur zoeken we de trailerhelling weer op. Daar varen Pol en z’n vrouw Huguette ons tegemoet.

 

Wisseling van de wacht.

 

Zij gaan net starten. Wisseling van de wacht dus. We delen nog even wat informatie en hopen dat ze een mooie serie roofvissen kunnen strikken.

 

Yvo Bindels