TotalFishing

Op zoek naar Maasmonsters

Door Leon Haenen

Het is nog donker als ik bij mijn broer arriveer. Hij is zelf al druk in de weer met de voorbereidingen aan zijn boot. Zijn nieuwe boot, moet ik eigenlijk zeggen.

Lambert is sinds kort de trotse bezitter van een Starweld boot. Ik noemde dit 'schip' al eens eerder een visserslimousine, daarmee heb ik niets teveel gezegd… Dit is er toch echt wel een. Ongelofelijk hoe professioneel alles is afgewerkt. Natuurlijk een zee van ruimte en een comfort waar je spontaan van gaat watertanden. Het geheel wordt afgemaakt met een brute buitenboordmotor. De technische snufjes maken de boot helemaal af.

:
in een mum van tijd ligt de 'limousine' in het water.

Vandaag gaan we op zoek naar meerval. Met wormen. Een techniek die ik nog niet zo goed beheers. Mijn broer natuurlijk wel. Hij is een roofvisser in hart en nieren. Ik heb geluk met een broer met zoveel roofvisknowhow in huis.

Ik vis vandaag met geleend materiaal. Als de hengel in mijn handen wordt gedrukt, waar het vandaag allemaal mee moet gaan gebeuren, dan ervaar ik meteen dat het hier om serieus materiaal gaat. Een heerlijke ABU reel , gemonteerd aan een dito hengel. Een korte stok die net iets langer is dan twee meter.

We gaan vandaag aan de slag met Madcat Teasers. Een soort octopusimitatie in een te vrolijke uitvoering. Zodra je het reggae-achtige kralenspel op een neer beweegt door het water, rammelen de balletjes tegen elkaar en daar worden die meervallen helemaal gek van jonguh………..

Enfin, ik zie het ding voor het eerst in het echt en vraag me af of ik dit zelf gekocht zou hebben in een winkel. Ik krijg echter vertrouwen door de manier waarop Lambert het speeltje aanprijst.

Spele-dingetjes met kralen…….teasers…..

De uit de kluiten gewassen dreg waarmee deze 'plager' is uitgerust wordt helemaal behangen met dikke dauwwormen. Tevens een dreg waaraan je een beetje Rijnaak aan kunt laten aanmeren. Een stuk of tien wormen bedekken de haken. Vervolgens ga je als het ware verticalen boven de rivierbodem.

Terwijl je op je dieptemeter je eigen teaser op een neer ziet dansen, geeft dat zelfde stuk elektronica ook aan wanneer er een meerval in aantocht is. En ik kan jullie nu, achteraf, melden dat die dieptemeter meer aantrekkingskracht op mij heeft uitgeoefend dan ik ooit voor mogelijk had kunnen houden.

Je ziet namelijk die monsters vanuit het niets stijgen naar die verleidelijke, trillingen producerende, vrolijk ogende rammelaar. Met andere woorden, die hele dieptemeter wordt als het ware een soort van elektronische glazen bol die de nabije toekomst kan voorspellen. Duuuhhh…….echt! je kunt namelijk al zeggen…daar komt ie…daar komt ie….BAM!

Televisie kijken was nog nooit zo spannend.

Broerlief acht de ochtenduren de beste tijd voor onze visserij. Hij neemt me mee naar een aantal zones waar hij ze in het verleden ook heeft weten te misleiden. Er staat niet teveel stroming en de kleur van het water is redelijk goed te noemen. Naast de verticaalvisserij monteer ik een tweede hengel met een dobbermontage.

Ook daaraan wordt met wormen gevist. Gespannen maken we de eerste drift. Ik heb totaal geen idee wat ik moet verwachten en blijf geconcentreerd naar de dieptemeter kijken. Op verzoek laat ik de wormen ongeveer een meter boven de bodem hangen en beweeg ze zachtjes op en neer.

We zijn nog geen half uur aan het vissen als ik mijn broer uit het niets zie aanslaan. Ik schrik er zelfs van. De aanbeet was snoeihard, maar toch mist hij de vis. Lambert heeft het druk. Naast het bedienen van de fronttroller is hij ook degene die het kwakhout gebruikt. Het geluid uit het Hongaarse stukje handwerk galmt over het water.

Met regelmaat produceert hij de diepe tonen die gegarandeerd een kilometer ver te horen zijn. Ongelofelijk hoe hij dit doet. Een eerste poging van mij om dit na te doen, lijkt nergens op. Het vereist enige oefening om de typische klanken te kunnen produceren. Ik kan me heel goed voorstellen dat meervallen nieuwsgierig worden als ze het geluid horen. Tevens begrijp ik ook dat ze er redelijk snel aan gewend zijn en er niet meer naar om kijken. Kwakhoutdressuur…….aha…..

Verschillende modellen kwakhoutjes in de boot aanwezig.

Terwijl ik relaxed in mijn zetel aan het verticalen ben, zie ik Lambert vanuit een geknielde houding zitten, loerend naar zijn eigen dieptemeter, in zijn linkerhand de hengel, rechts het kwakhout. “Kijk”, roept Lambert en wijst naar zijn scherm. Ik kan duidelijk zien dat er vanuit het diepe een schim schuin omhoog komt richting het aas: “ BAM!”

Ook de tweede aanbeet is voor hem. Hij slaat hard aan en haakt de vis. Direct ontstaat er een heerlijk gevecht onder de boot. Wat een ongelofelijke power hebben deze vissen. Ik haal snel de dobbermontage binnen en leg ook even mijn verticaalhengel weg. Dit wil ik wel even meemaken.

De St. Croix Muskyhengel die hij voor de meervalvisserij gebruikt staat hoepeltje krom. De vis duikt onder de boot en broerlief kan niet anders dan meebuigen. De hengeltop duikt diep onder water. Wat is dit vet. Langzaam maar zeker wordt er terrein gewonnen. Na een dril van een minuut of tien komt de meerval voor het eerst aan het wateroppervlak. Hij wordt geschat op 120 centimeter. Vlak voordat we de vis kunnen landen, schiet de haak los. Maakt niks uit. Wij rekenen het goed. Dit wil ik ook graag meemaken.

Na de geloste vis worden de haken voorzien van verse wormen.

Tijdens de volgende drift over de zelfde strook water zie ik de dobber uit het niets wegschieten. Voordat ik kan reageren komt deze al weer bovendrijven. Vreemd. Ik neem het besluit om de tweede hengel uit het water te halen zodat ik me volledig kan concentreren op de verticaalstok. Af en toe zien we een vis richting het aas komen, maar er is toch twijfel.

De meervallen komen even nieuwsgierig kijken en haken dan weer af. Lambert krijgt nog een goede aanbeet, maar weet deze niet te verzilveren. Wellicht pakken de vissen enkel de wormen.

Met een duim op de reel blijf ik geconcentreerd vissen terwijl ik met een oog op de monitor kijk.

Terwijl ik geconcentreerd naar het scherm aan het kijken ben, komt mijn moment van de dag. Sterker nog, achteraf kan ik wel roepen dat dit misschien wel het mooiste moment van het afgelopen jaar is. Nadat ook ik een vreemde schim omhoog zie komen, krijg ik een verwoestende aanbeet waardoor de hengel hard op de boot slaat. Whhaaaa, wat is dit?

Ik heb niet eens de tijd gehad om Lambert te zeggen dat ik er een zag stijgen op de monitor. Ik reageer in een reflex en voel direct dat ik iets groots gehaakt heb. Echt heftig gehaakt. Het startsein voor een enorm gevecht wordt gegeven. Omdat het niet mijn eigen spullen zijn, weet ik aanvankelijk niet hoe hard ik kan drillen.

De vis maakt dat niets uit en vertrekt met een onhoudbare run. Eventjes word ik geassisteerd door Lambert die de slip vaster zet. Ik vraag of hij het zeker weet. Hij knikt resoluut. “Trek maar”, zegt hij met een zelfverzekerde glimlach op zijn gezicht.

De dril van het jaar

Voordat ik er erg in heb, hang ik met mijn volle gewicht in de hengel. Wat een power. Wat een sterk materiaal. Het lijkt er even op dat het deze vis niet uitmaakt. Het is grappig om te zien hoe de boot van richting verandert door de vis.

Ondanks het feit dat de slip van de ABUreel een paar slagen vaster gezet is, weet deze vis toch nog steeds lijn van de reel te snoepen. Dan roept mijn broer vrij droog dat dit een dikke vis is. Er is geen houden aan. Naar mate de vis dichter bij de boot komt, lijkt het af en toe of ik de vis los.

De vis draait waarschijnlijk rond onder water waardoor af en toe de spanning volledig wegvalt. Ik heb echter van meet af aan het vertrouwen dat ik deze vis aan boord ga krijgen. We vissen op vijf meter diepte. Het gevecht onder de boot duurt vrij lang. Ik geniet met volle teugen. Nooit eerder ervoer ik zo’n enorme kracht tijdens de dril. Het is werkelijk met niets te vergelijken wat ik tot op heden heb meegemaakt.

Gewelddadig hard werd er aan de montage getrokken

Elke keer als ik denk dat ik terreinwinst boek, perst de vis er een nieuwe aanval uit. Op enig moment hang ik eenvoudigweg in de hengel. Ik gebruik mijn volle gewicht om kracht te zetten en voer de druk steeds verder op. Temeer omdat het vertrouwen in het materiaal erg groot geworden is tijdens de laatste tien minuten van de dril.

Als ik ineens luchtbellen boven zie komen, is dat blijkbaar een teken dat het eind van het gevecht in zicht is...en dat blijkt ook te kloppen. Als ik de enorme vis voor het eerst aan het wateroppervlak zie komen, wordt ik wel een beetje nerveus. Deze mag dus niet ontsnappen.

Terwijl ik de vis tot vlak bij de boot dirigeer, pakt mijn broer de lijn vast en tikt de vis op zijn kop. In een woeste reactie verdwijnt deze weer onder de boot. Ik kan niet anders dan meebuigen, de hengeltop diep onder water houdend. Tandenknarsend houd ik stand. De vis geeft eindelijk op.

Lambert schuift zijn enorme kolenschoppen in de bek van de vis en trekt deze met een vloeiende beweging binnen boord. Ik zie een vis van dit formaat voor het eerst live. Met respect raak ik de meerval voor het eerst aan en ik betrap me zelf erop dat ik het dier aan het aaien ben.

Als Lambert me de onthaaktang overhandigd, heb ik inmiddels de handschoenen aangetrokken en wordt de dreg uit de bek verwijderd, mooi voorin gehaakt. Ik bekijk de meerval grondig. Ik ben erg onder de indruk van het formaat bek van deze vis. Ik zie hier niet alleen vissen in verdwijnen, maar ook watervogels. Ik ben er zeker van dat hier een beetje meerkoet met een hap naar binnen wordt gewerkt. …als ware het een kipnugget.

hoger durfde ik de meerval niet op te tillen.

Als we even later de boot aan de oever leggen om foto’s te maken, leef ik nog in de euforische gedachte dat ik deze vis wel even zal optillen. Niet dus. Uit angst voor beschadiging durf ik hem ook niet aan zijn bek op te tillen en acht ik een greep onder de zijvinnen ook als eng. Dat wil ik niet. Dan maar voor op het dek, terwijl ik op mijn knieën zit.

Nadat we een paar foto’s hebben gemaakt, mag de vis terug het water in. Met enkele krachtige staartslagen neemt ze afscheid. Ik blijf trillend achter in de boot. Ik zit van kop tot teen onder het slijm, maar het deert me niet. Ik ben erg dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken, dit smaakt naar meer. Dit wil ik nog eens meemaken. De toekomst zal het uitwijzen.

Uniek!