TotalFishing

Op roofblei-jacht voor Vaderdag

Door: Priscilla Fransen

Vandaag een dagje op ‘roofblei-tour’. Ik heb mijn vader meegenomen, dit ter ere van Vaderdag. Heb het schrijven van dit artikel een beetje uitgesteld, want Vaderdag is toch al weer een paar maanden geleden. Maar wat is er nou een leuker Vaderdagcadeau als samen op pad gaan?

Een grote koelbox gaat ook mee vol met hapjes en ‘s morgens vroeg varen we de haven uit. Vroeger, toen ik nog een klein meisje was, heb ik vele uren met mijn vader aan de waterkant gezeten. Van hem heb ik alle kneepjes geleerd op witvisgebied. Deze dag zijn de rollen echter omgedraaid, nu is het mijn beurt om pa alles te leren over roofblei.

We beginnen met mijn favoriete manier: trollen. Met het tempo iets hoger dan het snoektempo, varen we op het mooiste viswater van Oost-Nederland. Nog geen 10 minuten en BAM! De eerste schone roofblei klapt op mijn hengel. Een korte maar heftige drill naar de boot toe. Pap staat in de startblokken met het schepnet en de adrenaline giert door onze lijven. We landen samen een mooi kleintje van 52 cm. De dag begint net, maar deze kan al niet meer stuk.

Maar wat is er nou een leuker Vaderdagcadeau als samen op pad gaan?

Genietend van een kop koffie varen we op zoek naar een spot waar de roofblei actief is. Allebei de hengeltjes in de hand en een tweede klap op de hengel! Pap slaat aan van schrik, maar de vis heeft het aas al goed te pakken. Een megadrill, dus duidelijk weer een roofblei. Onvermoeibaar vecht de vis tegen mijn vader. Enkele minuten later wordt er onder water opgegeven en pap kan de vis keurig landen in het net.

Voor het eiland en uit de wind zien we dat de roofblei actief aan het jagen is. Ik zeg tegen pa: “Tijd voor een andere techniek.” De Minn-Kota gaat te water zodat we op één en dezelfde plek blijven liggen. Spinners gaan aan de hengels, worden ingegooid en worden zo snel mogelijk binnengedraaid. Hier en daar horen we af en toe een vis op het water klappen. Snel die richting uitgooien. Ik voel wat, slaan en yes, raak! Nummer drie is geland. Kort daarna een missertje en vervolgens werd het rustig.

We leggen aan op het eiland, lunchtijd. Vanmorgen vroeg ben ik naar de winkel geweest voor lekkere, zomerse hapjes. Tijdens het genieten van de mooie natuur en de heerlijke hapjes bespreken we de dag tot nu toe. Mijn vader vindt het fantastisch, zo samen met zijn dochter mee op roofblei-jacht. Ik denk dat hij het virus wel te pakken heeft nu.

Tijdens het kletsen merken we op dat ze toch nog steeds actief zijn. Pap pakt zijn hengel uit de boot en gaat de kantjes af en ik zie hem opeens aanslaan. “Heb je beet?” “Jaaa!”, roept pa, “Dit is echt geweldig! Ik ren snel naar de boot om mijn hengel ook te pakken. We hebben er allebei nog één gevangen en zijn daarna weer uitgevaren. Het aantal tot nu toe staat dus op 5.

Het is een heerlijke dag en eindelijk weer eens mooi weer. De vakanties zijn inmiddels voorbij en we zijn bijna alleen op het water. Niet alleen het vissen is hier mooi, als je om je heen kijkt zie je echt van alles. Eendjes lekker aan het dobberen met jonkies die al bijna net zo groot zijn als moeder. Langs de waterkant staan prachtige blonde koeien te grazen en af en toe loopt er een naar het water om te drinken.

Prachtige blonde koeien staan te grazen en af en toe loopt er een naar het water om te drinken.

Later in de middag komt mijn vaste vismaat een kijkje nemen, we pikken hem op bij de trailerhelling. Met alledrie een hengel in de hand trollen we op snoeksnelheid. Mijn vriend vist het liefst op snoek en snoekbaars, maar ook op deze snelheid heb ik zo nu en dan een mooie roofblei weten te verleiden.

Zo ook vandaag, want binnen twintig minuten wederom een aanslag op de hengel. Meteen een enorm gevecht aan mijn hengel, volgens mij de meest wilde vis van de dag. Na het landen van deze roofblei bedenk ik me dat het mijn 50ste roofblei is; dat was dus de topper van de dag en een feestje waard!

Denk dat er dit jaar nog veel Vaderdagen zullen volgen…