TotalFishing

Op haksa (zeebaars) in Marokko

Tekst en foto's: Mourat Akkouh
Tekstbewerking en aanvullende fotografie: Lucky Luc Mom

Mourat Akkouh is een zeer bevlogen zeebaarsvisser die ik ken van de Noordpier. Bij Mourat is er altijd wel vis te vinden, zelfs als anderen niets vangen. Als het zeebaarsseizoen hier al een tijdje ten einde is, gaat Mourat er graag een weekje tussenuit naar zijn geboorteland Marokko.

Marokko heeft een lange kustlijn en het verhaal dat Mourat hier beschrijft, is over het deel van Marokko, dat ligt aan de Middelandse Zee. En in dit geval specifiek de baai van Al Hoceima. Hij was daar van 2 tot en met 7 febuari 2015.

De baai van Al Hoceima in Marokko ligt er schitterend bij vanaf een afstand.

Van dichtbij is het nog mooier en ruik je de vis bijna.

De benaming in het Riffijns voor zeebaars is haksa. Een mooie sterke naam voor een vissoort die een sterke naam verdient. Dus die houden we erin. In februari is het volop haksa-seizoen in Marokko. Grote scholen vis trekken langs de kust om zich te goed te doen aan alles wat aangeboden wordt. Deze vissen zijn supersterk en geven een prachtige sport aan de hengel.

Mourat Akkouh is gek op zeebaarsvissen en zoekt vaak de uitersten op.

Mourat beschrijft hieronder zijn visserij in die week in februari.
De eerste dag dat ik kon vissen ben ik lekker vroeg opgestaan om maar zoveel mogelijk vistijd te hebben. Om 6.30 uur dus het bed uit en dan tien minuten rijden naar mijn vaste visplek midden in de baai van Al Hoceima.

En meestal niet zonder succes.

Op deze plek stroomt een riviertje naar zee. De monding van dit riviertje is ondiep en bezaaid met keien. Voor de roofvis is dit een prima plek om te jagen, want er zwemmen hier kleine harders, sardines en allerlei ander klein grut waar ze op jagen. In de zomer is dit ook een prima plek voor leervis en voor bluefish die tot wel 40 kilo groot kan worden.

Als het Nederlandse zeebaarsseizoen allang is afgelopen vetrekt Mourat graag een weekje naar Marokko om daar de vissen verder te belagen.

Er stond deze dag weinig wind en er waren maar kleine golven, maar de stroming zat er goed in en dat is erg belangrijk om roofvissen tot jagen aan te zetten. Toen ik naar mijn geliefde plek toe liep, zag ik vanuit de verte al een andere sportvisser staan genaamd Mohammed. Als je "Mohammed" roept in Marokko kijkt er altijd wel iemand om, maar dit terzijde haha. Op mijn vraag of hij al wat had gevangen werd bevestigend geantwoord. Er lag al een mooie vis op de kant.

in het heldere water kun je de zeebaarzen op vis zien jagen.

Dan begint je bloed toch sneller door je aderen te stromen en kan je bijna niet wachten om in te gooien. Uit mijn vistas haalde ik mijn geheime wapen(s) tevoorschijn om deze dag mee te beginnen. De Daiwa Shoreliner shiner en de Duel hardcore lipless Minnow UV moesten het gaan doen.

Maar de eerste 1,5 uur krijg ik helaas geen aanbeet van vis. Nog een keer inwerpen dan en na een bepaalde tijd was het wel raak. Ik dacht eerst dat ik vastzat aan een kei maar die kei begon te zwemmen dus dat moest wel vis zijn.

Na een kort maar hard gevecht kwam er een mooie vis bij de kant van 50 centimeter en 2,5 kilo zwaar, dus moddervet. De eerste twee dagen van mijn visvakantie kwam ik tot een vangst van zeven vissen van rond de 50 centimeter en dat is toch een mooi resultaat.

Op een gegeven moment ging de wind liggen en dat betekent dat dan ook de haksa's stoppen met jagen. Even rust dus maar.

De eerste dagen al meteen een aantal mooie vissen op de kant.

Het voordeel van windstil weer is dat de Marokkaanse vissers volop gaan vissen op sepia (zeekat). Een niet te versmaden lekkernij die dan volop op de vismarkt te verkrijgen is. Dus daar heb ik mijn buik letterlijk van vol gegeten.

De wind kwam nu vanuit een andere richting, zodat ik naar een andere locatie moest verhuizen om kans te maken op vis. Uit ervaring weet ik dat de vissen dan meestal naar een diepere plek gaan, waar golven staan tot wel twee meter hoog. Dus geen plug of shadwerk meer. We gaan nu 'shore jigging' beoefenen. Vissen met bijvoorbeeld een metal jig van IMA van 40 gram voorzien van 'dancing assisthooks'.

Er zijn veel rotsen in de baai. Mooi voor de vis maar soms lastig voor de visser.

De eerste worp gooide ik schuin tegen de wind in en liet de metal jig in een vrij val naar de bodem gaan. Er zijn hier veel rotsen op de bodem, dus het is wel oppassen geblazen.

Twee rukken aan de metal jig en laten vallen en dan weer rustig binnendraaien. Dit een paar keer herhalen terwijl de metal jig ondertussen wordt meegenomen door de stroming. Opeens volgt vanuit het niets 'Bam!' een keiharde aanbeet en zit er een vis aan mijn lijn en een mooie ook zo te voelen.

Als er dan opeens een mooie vis van 66 cm boven komt kan er met trots gelachen worden.

Het landen van deze vis bij de rotsen is een kunst op zich. Na een paar runs van de vis kan ik hem nu binnenhalen vanaf een rotsplateau. Maar verdorie, hij schiet los en valt naar beneden. Ik haast me naar beneden en pak de vis met blote handen op, wat zoals u weet niet zo heel slim is.

Overal zag ik bloed behalve bij de vis pfff. Dat moest ik later maar even regelen. Nu eerst de vis verder veilig stellen, want anders was alle moeite voor niets geweest. En was er voor niets bloed vergoten.

Na weging en meting bleek het een mooie vis te zijn van 66 centimeter bij net geen vier kilo zwaar. Dat is toch een dikke vis hoor. Mohammed (who else ?) rent op mij af om een paar foto's te nemen en zegt terloops dat er hier nog veel grotere vissen zitten, wel tot tien kilo zwaar. Voorlopig vind ik deze vis al weer erg mooi en ben er ruim tevreden mee.

Het was weer een zeer mooie visvakantie maar aan alles komt een einde helaas. Nog eventjes en dan begint het Nederlandse seizoen weer. En daarna weer terug naar Marokko. Zo kan ik bijna het gehele jaar door vissen op zeebaars.

De zeebaars kan goed doorgroeien bij Marokko en heeft door zijn leefgebied tussen de vele rotsen weinig last van commerciele visserij. In totaal heb ik deze week 11 vissen gevangen. Dit ondanks het slechte weer om deze vissen goed te kunnen belagen.

In mijn dromen heb ik nog wel een paar superaanbeten gehad maar die tel ik maar even niet mee. Ik zie weer uit naar het Nederlandse zeebaarsseizoen, dat als het goed is weer medio mei zal beginnen. Die vissen zal ik dan weer gewoon zeebaars gaan noemen. Maar in Marokko blijft het haksa !

Ik wens u mooie aanbeten aan de waterkant en hoop u te ontmoeten.