TotalFishing

Op elke schouder een engeltje

Door Diederik Terlaak Poot

Donderdag 19 oktober had ik op elke schouder een engeltje: ik heb zoals Volkmar het noemde een “schofterig grote” roofblei gevangen! Een ware kanjer! De engeltjes bewaarden goed hun evenwicht want ondank een hoop gewiebel bleven ze zitten!

Oktober 2006 was niet het bleie roverfeest waarop ik hoopte. Was het vorig jaar elke keer “bal”, nu waren de 2 keren dat ik dit jaar in oktober de rivier op ben geweest slecht. De eerste keer in oktober ving ik alleen een roofbleitje bij de trailerhelling (!), van net over de 20 cm na een visloze dag met de boot. De dinsdag een week erna kwam ik niet verder dan 5 roofbleitjes formaat snoekaas. De donderdag daar direct op, 19 oktober, zou het bewolkt worden met motregen en milde temperaturen, ook gedurende de voorgaande nacht. Daarom, ondanks dat de moeheid van dinsdag op het water nog in mijn lijf zat, die dienderdag de boot naar de rivier getrokken.

Diederik is niet snel onder de indruk van een stevige roofblei. Regelmatig stond hij al met prachtige vissen bij vangstberichten op Total Fishing, zoals destijds met deze vis van 73 cm.

Op de heenreis kletterde regen op de voorruit. Nou ja, donker weer met regen is voor het roofbleivissen wel goed, maar voor het eigen comfort is droog weer toch net even fijner. Vlak bij de rivier werd het droog en het bleef droog. Terwijl de wolken van donker grijs naar licht grijs verkleurden liet ik de boot in de rivier glijden. Op de eerste stek werden alle pluggen, van hooglopend tot diepduikend genegeerd, maar op de Asp spinner kon ik 2 roofbleien, van 59 cm en een paar cm daar onder, vangen. Op de volgende stek kon ik met volhouden 5 roofbleitjes formaat snoekaas vangen, 4 daarvan weer op een dieper geviste Asp spinner. Ik ging verder naar een stek waar grotere roofbleien gevangen kunnen worden, tenminste als ze het doen. Het is een wat dieper stuk van de rivier. Op de zoveelste keer dat ik langs de stek wilde trollen hing ik er een zinkende Sledge-6, van het Japanse merk Evergreen aan, gekocht voor (schrik niet) 14 euro per stuk op de Fair. Bij een kuil nu een klap en de 20 grammer sprong helemaal krom. De hengel veerde een paar keer op en neer, en veerde toen weer terug… Los! Bij inspectie bleek een dreg wat uitgebogen,en dat voor 14 euro…

Ik had nog drijvende Sledge-6, die ook diep zou moeten duiken. Dan die er maar eens aan. Er kwam wat bewolking op zetten. Ik trolde weer langs het plekje van de geloste roofblei. Op eens veerde hengel recht en viel de lijn slap, maar daar was de weerstand weer. Dan opeens weer de weerstand weg. Wat was dat nu? Een sliertje wier aan de dreg? Maar even indraaien… Helemaal geen weerstand! De plug zou er toch niet af zijn? Snel doordraaien en opeens heel veel weerstand. De plug leek wel vast te zitten aan de bodem. Ik trok de hengel krom en die bleef krom. Gebonk! De plug zat vast aan een vis! Ik was nu bijna boven de vis gedreven en de hengel stond krom tot in het handvat maar de vis bleef diep, en dat blijkbaar zonder moeite. Zou ik dan een metersnoek gehaakt hebben?

Toen begon de slip te tikken. De vis trok lijn van de spoel, en nog eens. Ik kon de vis niet liften en keek snel op mijn horloge. Het lukte nu de vis iets omhoog te krijgen maar steeds kwam er weer een korte uithaal richting bodem, op de typische manier van (toch) een roofblei. De uithalen gingen nu ook naar rechts en links en onder de boot door. Met de lange 2,60 meter hengel kon ik makkelijk onder de boot de lijn vrij houden van de motor. De parabolische hengel in combinatie met de perfecte molenslip kon ik de voortdurende krachtexplosies opvangen. Dit ging wel even duren en de boot dreef steeds verder de rivier af. Met de elektromotor probeerde ik tussen het pareren van de woeste uithalen door naar een ondieper stuk te varen, met minder dan 4 meter water onder de kiel, zodat ik kon ankeren.

De uithalen waren nog wel woest, maar nu kwam steeds na elke run een paar tellen later wellingen aan de oppervlakte: de vis kwam hoger en verloor langzaam kracht. Een keer roste de vis vlak onder het oppervlakte weg. De plug zat zo te zien goed vast met 2 dreggen. Dat stelde me gerust. Het lukte me een ondieper deel van de rivier te bereiken en met één hand wierp ik het anker overboord (uit voorzorg heb ik het ankertouw op 8 meter van het anker vast). Het werkte, en de boot kwam stil, tenminste t.o.v. de grond. Ik stond achter de vis af te drillen en hield de roofblei met angst weg van het ankertouw. Nu zag ik voor het eerst even een hoog, een heel hoog zilveren lichaam oplichten in het wat troebele water onder de me. Tsjonge jonge, die kon wel eens over de 80 gaan! Met de hand pakken is dan geen optie meer vanuit een boot, zeker niet in de volle stroming. Hengel in de linkerhand overpakken en met de rechterhand het schepnet uitklappen.

Dat ging gelukkig snel deze keer. Ik probeerde de grote roofblei naar het oppervlakte te pompen. Dat lukte, maar onmiddellijk schoot de grote vis weer probleemloos de diepte in. Weer kwam de vis even vlak onder het oppervlakte en de schrik sloeg mij om het hart: De vis zat nog maar aan één puntje van een dreg in de “wang” vast. Het was zo te zien nog maar een heel klein stukje staal wat in de vis zat, en ik knijp altijd mijn weerhaken plat… De ander dreg was los geraakt!! Waahaaa, ik werd wanhopig! En er was niemand in de buurt om de nu zeer noodzakelijke geestelijke bijstand te verlenen. Hoofd koel houden Diederik, heeeel rustig drillen nu en niet te hard trekken. Denk aan dat minieme stukje weefsel waar een puntje met platte knobbel in zit. “easy does it now”.

De vis zat op een gegeven ogenblik nog slechts met één haakpunt in de wang vast…

De roofblei dacht helemaal niet aan mijn probleem en ging wild te keer en stormde weer de diepte in en nog eens. Ik bracht de vis enigszins geforceerd naar het oppervlakte, want de haak kon elk moment los schieten. Het net in het water en toen bleek dat het net eigenlijk te klein was om de roofblei even te omringen! Wat nu, Nu de roofblei wist wel wat, weer lekker naar beneden rossen, en die punt los wrikken. Ik moest het net goed diep steken, dan had ik een kans, maar dan ook slechts één kans. De vis moest er in één keer in en de dreggen mochten niet vast komen in het net terwijl de vis nog niet in de zak lag. Dit kon eigenlijk niet goed gaan.

Ik stak het net in het water wat meteen door de sterke stroom weg gedrukt werd. Met moeite trok ik de roofblei in het oppervlakte en de stroom kreeg meteen ook vat op de vis. Heel rustig blijven en in één keer raak scheppen. De vis stuitte tegen een rand van het net, maar met met een vloeiende door halende beweging lukte het de dikzak er in te krijgen! Yes yes yes, ik had de roofblei binnen! De grote wijzer van mijn horloge stond meer dan 10 minuten verder….

Zo nu de zware vis binnenboord hijsen. Pfoe! De armen van het driehoeksnet kwamen meteen bij elkaar. De vis was niet alleen erg lang, maar ook zeer hoog gebouwd en heel zwaar. Op de bodem, plug los en uit het net en zenuwachtig graaien naar het meetlint in de tas. Die roofblei ging flink over de 80 en wel… de roofblei maakte een klap ik reageerde snel door de vis met 2 handen tegen het net te drukken. Tot mijn ontsteltenis zag ik nog net het laatste stuk meetlint als een vertrekkende slang over de bootrand in het water glijden. In 2 tellen was ik bij de spiegel en kon met mijn vingertoppen net niet het einde pakken van het meetlint dat nu vrolijk kronkelend heel langzaam zonk…

Snel goed en strak gemeten en daarna nog een statiefoto met een (kronkelig) meetlint.

Ik had nog een ander meetlint ergens in mijn tas, maar waar! Even zoeken in de binnenzakjes, hebbes! Nu de wetenschap bevredigen: de lengte was..86 cm…. Wat? 86 cm? Over de 85 cm? Nog een keer. Ja hoor ik zat hier tegen een roofblei van 86 cm aan te kijken… Dat kon wel eens een Nederlands record betekenen! Ik kon een vreugdekreet niet onderdrukken, en de eerste dagen zijn er geen ganzen of andere watervogels meer gezien op dat stuk rivier. Na snel een stel foto’s van de vis met het meetlint ook maar het gewicht vaststellen met de digitale weegschaal: 13,5 lbs na aftrek schepnet, dat is 6,1 kg, dus 12 pond en een ons. In de nek pakken was absoluut niet mogelijk, de “schouders” waren te hoog, de vis gewoon te groot. Met de kieuwgreep tilde ik deze kanjer roofblei op en zette hem terug in het stromende water van de rivier. Met die grijze rug was het net een duikboot die langzaam naar de diepte verdween met een paar rustige staartslagen.

Bijna niet beet te pakken…

Ik belde het thuisfront met de mededeling dat ik een Nederlands record roofblei had gevangen en stuurde vismaten Volkmar en Wim een sms-je met de lengte. Beiden had ik per ommegaande aan de mobiele “lijn”. Daarna zat ik even rustig, kijken naar de omgeving, en realiseerde me wat voor supervis ik had gevangen. Eigenlijk was ik klaar met vissen. Wat kon je na zo’n vangst nog meer wensen? Nog even werpen op mini roofblei? Trollen met de hoop op een snoekbaarsje?

Nou ja, misschien waren er wel meer roofbleien. Na die gigant heb ik inderdaad nog een roofblei gevangen. De vis was 70 cm. Normaal vind ik dat groot, maar - het klinkt natuurlijk wel heel erg eigenwijs - na zo’n 12 ponds roofblei van meer dan 85 cm lijkt een 70-er een gewone vis en die pak je zo in de nek. Na nog een gemiste roofblei hield ik het voor gezien. De dag was meer dan geslaagd en ik racete terug naar de trailerhelling. Nu zie ik nog steeds voor me dat magnifieke grote zilveren geschubde lichaam, de kop en dan meteen daarachter de snel oplopende rug, en die staart als 2 handen. Een hele onverwachte en aangename wending in mijn oktobervisserij dit jaar!

Mede dankzij dit materiaal moest de roofblei uiteindelijk buigen….

Naschrift: S’Avonds op de dag dat ik de grote roofblei ving lees ik op Total Fishing dat het weekend er voor door Eduard Schippers, een vismaat van Eddy te Mebel, een nog langere roofblei had gevangen van 88 cm, tijdens het snoeken met een 15 cm (!) shad. Eduard zit met zijn roofblei al heel dicht bij die magische 90 cm grens!
Ik had dus niet het Nederlandse record gevangen. Maar dat verandert op zich niet aan het formaat en de voldoening die ik had gehad om deze grote roofblei te mogen vangen. Bovendien was mijn vis heel zwaar gebouwd, dus het record wat betreft gewicht voor een Nederlandse roofblei heb ik wel in handen gehad.