TotalFishing

Once in a lifetime ervaring op IJsland

Sensationeel zalmvissen met mini hitch tubes (deel 2)

Tekst: Nico de Boer, fotografie: Nico de Boer en Henny Weel

Daar sta ik dan met de wormhengel in mijn hand en Helgi hoog boven me op de bergrand. Speurend en gebarend. Met zijn sterk polariserende zonnebril op kan hij de zalmen zien optrekken en zien staan achter de barrière en mij van aanwijzingen voorzien.

Het wordt een uniek samenspel waarbij ik zijn armgebaren en commando’s als ‘more out’, ‘left’, ‘give line’, ‘straight’, ‘lift’, ‘down’, ‘take’ en ‘strike’ millimeterprecies uitvoer. En als ik aansla, zet ik me schrap en geef de vis geen meter stroomafwaarts, want dan ben je hem kwijt.

Helgi geeft aanwijzingen vanaf de bergrand.

De Blanda-zalmen staan bekend als de sterkste zalmen van IJsland en zo’n vis zou meteen de stroomversnelling terug afspurten, de bocht omgaan langs de rotsen en absoluut lijnbreuk veroorzaken. Zeker omdat je als visser hier geen enkele mogelijkheid hebt om de vis te kunnen volgen.

Hangen, en een beste ook!

Dat is de reden waarom Helgi hier (bijna) nooit de vliegenhengel inzet. Ik maal er niet om, leer eigenlijk nu pas echt goed de wormtechniek en heb een fascinerende ochtend met zeven zalmen. En als ik er ’s avonds met de vlieg (‘Red Francis’, tweehandig) nog vier bij vang in de Blanda, ben ik met 11 vissen (de zwaarste was 17 lbs) op mijn eerste dag natuurlijk echt spekkoper.

Rustig dirigeren naar de oever.

Mini hitch tube
Maar de dagen erna slaat de fascinatie voor zalmvissen pas weer echt helemaal toe. In West Canada had ik ooit op zomer-steelhead gevist met het ‘riffle hitch’ systeem, toen ik grote ‘dearhair caddis flies’ liet ‘skaten’ over het wateroppervlak door de lijn niet in de punt van het oog van de vlieg te knopen, maar aan de zijkant. Zodoende trok de vlieg een prachtig V-spoor als je hem viste onder een hoek van 45° stroomafwaarts.

Een prachtige en sterke Blanda-zalm van 17 pond.

In Oost Canada had ik hetzelfde gedaan en ook met ‘bombers’ droog gevist op Atlantische zalm. Maar eerlijk gezegd was mijn geloof in die technieken nooit zo overtuigend. Tot nu toe dan, want nu weet ik wel beter. Het water in de Vididalsá staat tamelijk laag als ik er ben, maar in tegenstelling tot veel zalmvissers die het idee hebben dat laagwatercondities hun kans op het verschalken van zalm behoorlijk decimeert, ga ik er met open mind tegenaan.

Ik krijg van Helgi een ‘mini hitch tube’ van pakweg 1 ½ cm lang. Een hol staafje plastic met een paar frutsels haar erop en een enkel stukje zilvertinsel meegebonden. Echt een niemendalletje! De lijn voer ik door een gaatje aan de zijkant (net achter de kop) naar binnen en een minidregje completeert het geheel.

Het niemendalletje waaraan ik de meeste vissen ving.

Omdat zalmen bij laagwatercondities sterker afhankelijk zijn van zuurstofrijke plekken, de ‘lies’ (ligplaatsen waar ze uitrusten) nu beter te zien zijn en de vissen een grotere agressiviteit vertonen voor de beste positie in de rivier en die agressiviteit ook uiten in sneller toeslaan bij een goede presentatie van de vlieg, ga ik te werk als bij forelvissen. Meer peuteren dus.

Eenhandig precisie werpen (Sage aftma 9 met drijvende lijn) en uiterst geconcentreerd contact zoeken met je vlieg om hem meteen na de worp en zolang mogelijk te laten ‘skaten’ in het wateroppervlak. Met opgeheven hengel voor een rotsblok langs, erachter, langs een steile oever, over kuilen en ‘channels’ (kanaaltjes gevormd door beddingen), achter stroomversnellingen en over het vliedende stuk water in de ‘neck van de pool’.

Een prachtige verse vis van 16 pond op een mini hitch tube van 1 ½ centimeter.

Kortom: ik doe mijn uiterste best en ben uiterst behoedzaam bezig, in de wetenschap dat ook zalm op laagwater een voorzichtige benadering vereist. Ik vang er zes in de Vididalsá en verspeel er ook nog drie. En pak er de volgende halve dag in de Midfjardará ook nog twee. Allemaal op mijn V-sporen trekkende niemendalletje van 1 ½ cm. Wat een sensatie! En wat een fabelachtig mooie techniek.

Je ziet de vis komen, vaak met open gesperde bek grist hij het vliegje van het wateroppervlak, waarbij je niet mag aanslaan. Pas als hij zijn halve rol in het water heeft gemaakt en zijn opwaartse beweging omzet in een neergaande, loopt je lijn strak en zet je de haak.

Let op het minivliegje in zijn kaakhoek.

De rest kan je je wel voorstellen. Sensatie van de bovenste plank. Op een eenhandige stok een vis van 16 pond drillen, is echt kicken. Mijn zalmvisvirus is dan ook weer helemaal terug, zeker weten!

Informatie
Icelandair is de (voortreffelijke) vliegtuigmaatschappij die dagelijks vluchten van en naar IJsland verzorgd. Muntplein 2, 1012 WR Amsterdam, www.icelandair.nl.
Lax-á Angling Club is de outfitter die veruit de meeste rivieren in IJsland beheert, hun kantoor is te vinden in: Akurvarf 16, 203 Kópavogur, Iceland, www.lax-a.is , email: lax-a@lax-a.is.
De dagelijkse verslagen/ervaringen zijn te vinden op www.laxa.online.com.
Je moet je visspullen desinfecteren voor je IJsland binnenkomt, dat kan je laten doen op de luchthaven, maar aan te bevelen is dat te doen via een veearts of dierenarts in Nederland.