Norway Light (Deel 4)

Door Peter Gerits  

 

De dagen daarop worden ingevuld door leuke pilkervisserij met onze lichte pilkertjes op gul en beleven we ook heel veel plezier aan het spinnen op grote makrelen met lepeltjes tot 20 gram. We gaan ook nog een middag naar de randen van de open zee, waar we met pluggen enkele pollakken willen verschalken. Ik denk dat de pollakken ons nog steeds kennen van vorige edities en laten ze ons mooi voor joker in de boot zitten met onze uitgekiende spulletjes. Het werd dus niets en dat kan ook daar wel eens voorkomen.

 

Op een stille avond, twee dagen voordat we weer aan de terugreis moeten beginnen, zitten we samen op de steiger met een hartverwarmend gevoel, intens genietend naar de bijna wolkenloze einder te kijken.

 

Genieten vanaf het terras van de prachtige kleuren en de immense Noorse natuur.

 

De muggen plagen ons, vanwege de geringe wind en als ik mijn glas leeg heb, zeg ik langs mijn neus weg tegen Bert: "Zullen we het eens een uurtje proberen op grote koolvis?" Bert kijkt me aan, of ik misschien wat sterkers in mijn glas had. We hebben immers al enkele keren, zij het maar kort, speciaal op deze vissen gevist, zonder enig resultaat.

 

Toch moeten ze er zitten, want enkele Duitsers hadden op een nacht een behoorlijke klus van deze donkere jagers weten te vangen, niet ver van ons verblijf vandaan. Bert gaat overstag en vijf minuten later is de boot gestart en draai ik de neus naar een plaats, een kleine twee kilometer verderop.

 

Er liggen al een paar bootjes, waaronder die van onze Duitse benedenburen. Nee, ze hadden allemaal nog niets gevangen! Langzaan sturen we de boot over een diepte van meer dan 100 meter, tot aan de onderwaterberg die ineens op onze dieptemeter omhoog rijst tot zo´n 20 meter onder de kiel.

 

We proberen het op deze taluds, maar het resultaat is slechts enkele kleine koolvissen van rond de 40 centimeter en ik vang er een mooie gul, die vanaf de rand van deze berg achter mijn pilkertje aanzwom en deze enkele meters onder de oppervlakte te grazen nam. Daar zijn we eigenlijk niet voor gekomen en langzaam laten we daarna de boot weer over de diepere plaatsen varen.

 

Boven 109 meter diep water zien we plots enkele voorzichtige silhouetten op onze sonar, tussen de 30 en 40 meter onder ons. We laten onze slanke pilkertjes van 60 gram snel zakken, Bert deze keer een zilver/blauw kleurige Königspilker en ik een zilverkleurig naamloos geval dat ik eens op de Visma had gekocht. 

 

Liever zouden we lichter vissen, maar de kleine koolvis is er zo nadrukkelijk aanwezig, dat je met echt licht kunstaas niet door deze school heen geraakt. We tellen de zakkende meters met een natte vinger af en als we denken dat het pilkertje op 50 meter is, gaat de klep dicht en draaien we het spul met vrij grote snelheid naar binnen, tenminste dat hadden we ooit gelezen en bekeken op DVD´s.

 

Bert zijn spinhengel staat ineens krom en zwiept een beetje op en neer. "Verdorie, toch weer een kleine koolvis!!!" Maar de vis schijnt ineens in de gaten te hebben dat hij vastzit en vertrekt echt met een rotgang recht omlaag, naar de bodem, zo´n 80 meter dieper. 

 

Mooie koolvis. In de verte op de achtergrond het dorpje Lauvsnes, 1,5 km verder in het holst van de nacht.

 

Wij hebben voor deze visserij 30/00 monofiele nylon op onze molenspoel gedraaid. De gedachte hierachter is, dat rekloze gevlochten lijnen een vissenbek kunnen laten uitscheuren, terwijl nylon een behoorlijke rek heeft, zodat dit tot een minimum wordt beperkt.  Als de vis bij de bodem is aangekomen, begint het gevecht, want meteen na het haken heeft de visser helemaal niets te vertellen.

 

Langzaam wordt het donkere vislijf omhoog gepompt, waarbij hij toch nog geregeld geweldige uitvallen maakt, zodat de aandacht absoluut niet mag verslappen. Een verkeerd afgestelde slip wordt meteen afgestraft met een wapperende lijn. 

 

Gelukkig heeft Bert al veel te veel ervaring om het pleit in het voordeel van de vis te laten beslechten en na dik tien minuten komt deze moegestreden naar de oppervlakte. Geheel uitgeblust draait hij daar nog een laatste rondje, waarna hij deskundig door Bert in de boot wordt geholpen. Wauw, een dikke tachtiger!!!

 

Als de avond valt en de wind valt weg, is het pollaktijd. Hier Bert met een mooie vis op zijn favoriete pilker.

 

Ook dit gevecht wordt door mij zoveel mogelijk gefilmd, ik bemerk echter dat er een heel klein vlekje op de lens zit, die het scherpstellen van de omgeving bemoeilijkt, zeker bij deze lage lux waarden. Snel gaat Bert met de vis op de foto en zet deze weer terug in zijn element. Direct laat hij zijn pilkertje weer laten zakken tot..….. hé, de lijn valt slap! 

 

Meteen bijdraaien en een lompe vuilniszak schudt wat meewarig aan de hengel, maar niet voor lang! Zoeffffffff, daar vliegt de lijn weer met grote vaart van Bert’s Penn-molen. Ik kan gelukkig de boot een beetje bijdraaien, zodat ik naar het licht van de ondergegane zon kan filmen, het is immers 02.00 uur midden in de nacht en nog steeds licht genoeg om de krant te kunnen lezen! Gelukkig lukt het filmen nu beter. 

 

Ook een mooie gul wist het snel geviste pilkertje te arresteren, heel bijzonder!

 

Wat een mooi gevecht, wat een mooie omgeving, wat een mooie beelden, wat een mooi gezang….. Gezang???? Onze Duitse collega´s komen bij ons in de buurt liggen en in de verte komt nog een bootje langzaam onze kant op, waarin een oosterbuur met een geweldige keel aan het jodelen is geslagen. Het gejodel kaatst terug van de hoge rotswanden en geeft een apart 'Tiroler' tintje aan deze dril.

 

Een rap binnengedraaide blauwe Königspilker wist toch een heleboel koolvissen te verleiden.

 

Ook deze keer weet Bert een mooie koolvis van rond de 90 centimeter te landen, zodat ik mijn camera maar snel aan de kant leg en ook graag mee wil delen aan dit feest. We laten samen het kunstaas zakken en staan ook bijna gelijktijdig met een kromme hengel. De Duitsers komen nog dichterbij en het gejodel is verstomd. Verwoed doen ze enige moedige pogingen om "auch ein Großer Seelachs" aan de schubben te komen, helaas voor hen, tevergeefs.

 

Nadat Bert met negen grote koolvissen door mij tot Köhlerkönig wordt gekroond (zonder instemming van de vrolijke jodelaars), gunt Bert mij de zetel aan zijn rechterzijde, door mijn vangst van toch nog drie stuks. De blauw/zilveren Königpilkertjes van Bert, die hij notabene online bij een Duits bedrijf had besteld en waar ik in het begin van dit relaas ook over sprak, waren de enige pilkertjes die het erg goed hadden gedaan.

 

Mijn zilverkleurige pilker, werd maar door enkele vissen geattaqueerd. Waar onze 'Tiroler' collega´s mee visten, weten we niet. Feit is, dat geen van hen een vis in de boot heeft weten te krijgen. De daarop volgende dagen worden we als godenzonen bejegend en laten de Duitsers, die naar blijkt uit de plaats Ulm in Beieren komen, zich door ons maar al te graag uitleggen op welke subtiele manier er op "Dorsch und Seelachs" kan worden gevist.

 

Met een nonchalant gebaar delen we aan ieder ook nog eens een paar eigengemaakte pilkertjes uit, zodat wij "Holländer" op een nog hoger voetstuk worden geplaatst. De grijns op onze gezichten is er nu na een aantal jaren nog steeds niet af gekomen!

 

Een begeleidend filmpje van Bert over onze aanpak om koolvissen te verleiden, deel 3 uit de serie.

 

 

Weer naar huis

 

Onherroepelijk komt in iedere vakantie steevast de dag dat we afscheid moeten nemen van de gastvrijheid en het onderkomen bij de familie Aakervik. Natuurlijk nemen we het ons voor om het ‘t volgend jaar nog eens dunnetjes over te doen, maar meestal is er een volgende keer een geheel andere visserij die dus ook op een heel andere manier moet worden benaderd. 

 

 

Maar ook naar die manier gaan wij steeds graag op zoek en ik durf er bijna gif op in te nemen dat het ons dan ook weer zal lukken. Het is namelijk ontzettend verslavend dit Norway Light! Mocht u vragen hebben of advies , wilt u graag hulp bij het boeken of zelfs eens met ons meerijden om met lichte materialen in de fjorden van Flatanger een fantastische visvakantie te beleven, kunt u mij altijd mailen via info@dufish.nl

 

Mijn bootje is weer helemaal schoongespoten met zoet water en klaar voor de terugreis.

 

Nog een paar filmjes uit de acht delige serie over ons Norway Light gevoel:

 

 

 

 

Misschien tot ziens en………… kromme hengels toegewenst!
 

Peter Gerits.