TotalFishing

Noorse parel: Hemingodden – Ballstad/Lofoten (deel 1)

Tekst en foto’s: Arnout Terlouw

De Lofoten, een eilandengroep voor de westkust van Noorwegen ten noorden van de poolcirkel, wordt algemeen beschouwd als het mooiste wat Noorwegen te bieden heeft en ik kan het daar alleen maar mee eens zijn! Met zijn scherpe pieken, die steil uit blauwe, heldere water van de Noord-Atlantische oceaan oprijzen, de diepe fjorden en prachtige stranden, biedt Lofoten een betoverend, bijna magisch ‘Lord of the Rings’ landschap.

Door de bijzonder ligging wordt deze archipel omgeven door een van de rijkste visgronden van Noorwegen. Dat weten niet alleen de Noorse beroepsvissers al eeuwenlang, maar ook vele fanatieke sportvissers die hier keer op keer naar terugkeren. Op zoek naar grote, beresterke koolvissen, dikke ‘skrei’ kabeljauw en heilbotten zo groot als een garagedeur!

Maar de rotsachtige kust met zijn ontelbare eilandjes vormen ook een ideale biotoop voor prachtige pollakken, terwijl de ondiepe, zanderige baaien enorm grote schollen herbergen…. En dan hebben we het nog niet over zeeforel en zalm waar (nog) nauwelijks op gevist wordt!

We zijn er klaar voor!
Afgelopen augustus was ik via DinTur te gast in Hemmingodden-Fishing Lodge in Ballstad, een van de belangrijkste vissershavens van de Lofoten. Juul en Lebbis zouden mij, net als vorig jaar naar Senja, weer vergezellen, maar dat ging om privé redenen niet door.

Gelukkig vond ik in de persoon van Wijbrand Buma een prima vervanger. Het zou zijn eerste Noorwegentrip worden… beter gezegd, het zou zijn eerste zeevistrip op een boot(je) worden! Hopelijk zou hij geen last van zeeziekte krijgen, maar ik was in ieder geval verzekerd van uitstekend gezelschap en met zijn kookkunsten ook van een prima innerlijke verzorging!

Op 24 augustus stappen we op het vliegtuig naar Noorwegen en na een tussenstop in Oslo komen we eind van de middag aan in Evenes. Huurauto opgehaald en op weg richting Ballstad over de E10, een van de mooiste routes van heel Noorwegen! De dik drie uur rijden vliegen voorbij en we vergapen ons aan het steeds ruiger wordende landschap voordat we van de E10 afbuigen richting Ballstad.

In het schemerdonker bereiken we de lodge waar we hartelijk ontvangen worden door Trond-Ketil Nilsen, de beheerder/eigenaar die ons de sleutel geeft van ons onderkomen voor de komende week: een deel van een huis wat vroeger in gebruik was bij lokale vissers, maar nu verbouwd is tot een modern appartement. Slaapkamers genoeg voor twee man!

De weersvoorspelling voor de komende twee/drie dagen ziet er goed uit... Paar uurtjes slaap pakken, hengels in orde maken en dan zijn we er klaar voor!

Wat een begin!
Nadat we ’s ochtend eerst wat hoognodige boodschappen hebben gedaan (handig zo’n supermarktje op twee minuten loopafstand) wijst Trond ons een paar stekken op de kaarten voordat we een kijkje nemen bij onze vismachine voor deze week: een hagelnieuwe 24 ft Kaasbøll met 150 PK erachter.

Dat zit wel goed! Er liggen ook een paar, zeer stabiele 20 ft Øien– uit ervaring weet ik dat dat prima, stabiele visboten zijn, zeker met de 70 PK motoren die ze hier hebben, maar gezien de weersvoorspelling met wind en regen voor later in de week, is een iets grotere boot met een overkapping wel zo fijn…

Boterhammen smeren, thermoskan vullen, vispakken aan en we zijn op weg naar de eerste stekken op zo’n 10-15 minuten varen. Op de eerste punten bij Storskallen is weinig bijzonders te zien op het scherm van de fish finder, dus op naar de volgende punten bij Veggskallen.

Aanvankelijk is daar ook niet heel veel te zien. We zien een bootje van Nordic Sea Angling liggen, die blijkbaar op het ondiepe aan het driften zijn op heilbot.

Op de overgang van 40/50 meter naar 70 meter is meer vis te zien en als we hier onze shads laten zakken is het al snel raak! De eerste koolvis van zo’n 7-8 kg meldt zich en geeft op het lichte materiaal prima sport.

We vissen met spinhengels van zo’n 40-100 gram, als het kan zelfs nog lichter, 30-70 gram, waarmee je nog prima een shad met loodkop tot 100 gram kunt vissen. Veel stroming staat er namelijk niet en de vissen zijn dan ook niet echt gretig, maar er zitten er genoeg!

Af en toe even stil laten vallen tijdens het (snel) binnendraaien is ook nu weer de truc om een aanbeet uit te lokken. Ik vermaak me prima en de vissen, meest koolvissen met af en toe een kabeljauw, worden steeds groter en sterker! Ook Wijbrand krijgt langzaam maar zeker de smaak te pakken en elke drift, die behoorlijk lang duurt vanwege de geringe stroming, staan we geregeld met een tot in het handvat gekromde hengel.

Zeker als ik voor nog meer lol en sport mijn lichte, gele Illex pak met daarop een Penn Clash 4000 gevuld met 0.20 mm Spiderwire Blue Camo braid. Die combinatie geeft geen krimp, ook niet bij de grootste koolvissen!

We vangen die eerste middag/avond heel wat meter+ koolvissen tot 115 centimeter. Een hoopgevend begin!

Koolvisorgie
de volgende ochtend zijn we met een mooi zeetje weer op de stek van gisteren te vinden, nu met opkomend tij al is er wederom van stroming nauwelijks spraken. Het is even zoeken voordat we de scholen met aasvis én koolvissen gevonden hebben, maar dan gaat het weer los.

Opvallend is dat sommige koolvissen kogelrond zijn, terwijl andere juist mager zijn en parasieten (zeeluis) met zich meedragen. Opvallen is ook dat van de grote kabeljauwen geen spoor te bekennen is.

Maar dat wordt ruimschoots goed gemaakt door de grote, beresterke koolvissen, die niet voor niets de tonijnen van het koude noorden worden genoemd! Onze Gunki G’Bump shads en Berkley Giant Ripple shads met 85-112 grams Berkley jigkoppen en de 100 grams Savage Gear Sandeels bewijzen ook nu weer hun vangkracht.

Wijbrand begint het spelletje ook steeds beter door te krijgen (wel zo leuk!) en regelmatig staan we beide met een kromme hengel terwijl de slip overuren maakt. Genieten met een grote G!

Genieten doen we ook weer later die dag op dezelfde stekken, op nauwelijks een kwartiertje varen. We vangen ons klem aan grote koolvissen van 90-110 centimeter met als toppers een lange vis van 118 centimeter en eentje die een centimeter of wat korter is maar een stuk dikker is en richting de 15/16 kilo gaat.