Boh, als ik mijn eigen verhalen op Total Fishing terug lees, dan besef ik pas hoe lang het geleden is dat ik de inwendige rust heb gehad om “iets op papier” te zetten. Gevoelsmatig is dat moment nu aangebroken. De mensen die me kennen, weten dat ik de afgelopen jaren het een en ander voor de kiezen heb gekregen, zowel privé als zakelijk….dat maakte het tussen de oren lastig om te bloggen over mijn grote passie, het vissen.
Enfin, we kunnen met opgeheven hoofd vooruit kijken en dat betekent voor mij ook dat ik weer met regelmaat mijn visserij avonturen aan het digitale papier ga toevertrouwen. Hier, bij Total Fishing. Ik ben blij dat ik het vertrouwen van Willem heb gekregen om dit op te pakken. Ik hoop dat jullie ervan kunnen genieten.
Weerzien
Het was alweer een hele tijd geleden ( lees: een paar jaar) dat ik met Tim Janssen heb gevist. Na een hele tijd pimpampetten over de gsm om een datum op tafel te krijgen, was de teerling dan eindelijk geworpen. We hadden een date.......Janssen zal zich wel enorm aan me geërgerd hebben de afgelopen jaren, want ik bleek meester in het afzeggen van afspraken. Het zit een beetje in mijn aard dat ik het niet leuk vind om vis-afspraken heel ver van tevoren af te spreken en Janssen trekt dat niet goed…. Hou toch van hem. We zijn echte vrienden geworden in de loop der jaren.
De eerste van de dag was al snel een feit!
Vandaag ga ik zijn kant op om samen met hem op een klein riviertje te vissen op barbeel en Kopvoorn. We hebben besloten om met de dobber te gaan vissen. Dat is voor mij een paar jaar geleden, maar ik hoop dat het net zo gaat als met fietsen….dat verleer je normaliter toch ook niet snel. Per slot van rekening was het altijd een specialisme van me. Een fikse rit, want ik doe er ruim anderhalf uur over om op de afgesproken plek te komen. Het weerzien is zoals ik het had verwacht. Echt, warm en jongensachtig. Vooral dat laatste bepaalt toch wel de klik die we samen hebben.
Als we richting de rivier lopen krijg ik tekst en uitleg over het afgelopen seizoen aan deze rivier. Hij heeft hier nogal succes gehad. Tim vist hier geregeld en kent het water op zijn duimpje. Als we aan de oever arriveren wijst hij me de zone aan waar we gaan starten. Feitelijk staan we naar een redelijk ondiepe zone te kijken waar aan de overzijde een diepere strook water staat. Hier raast de stroming hard langs de oever, Ik ken de stek, ik heb hier al eerder met Tim gevist. Jaren geleden.
Meestal ga je hier niet zonder vis naar huis, maar het blijft vissen. Ik heb deze visserij al een eeuwigheid niet meer gedaan en ben echt benieuwd hoe het me zal vergaan. Janssen is echter vol zelfvertrouwen. We nemen natuurlijk stelling in aan de stroom-opwaartse zijde van de stek. We hebben een drift van ruim 25 meter voor ons liggen en vlak voor ons wordt het ongeveer 2 meter diep. Aan het eind van de stek wordt het iets ondieper. Tim voorspelt feilloos waar we de aanbeten mogen verwachten. Ik ga rechts staan. Dan sta ik met mijn goede oog aan zijn kant en kan ik hem dus ook zien. Ben eenzijdig blind zoals jullie wellicht weten. Rechts staan is nu wel zo praktisch.
Gevangen aan zijn favoriete centrepin, de “Bob James” van Fox.
Vol goede moed worden de hengels opgetuigd. Tim heeft zelfs twee dobberhengels voorbereid. Een zwaardere en een lichtere dobber. Maar voordat deze te water worden gelaten gaat ie eerst aan de slag met een zware stok om te voeren. In een mum van tijd vult ie zijn zogenaamde “bopper” een keer of tien met een rijk buffet van maden, casters en hennep. Met enig gevoel voor precisie worden ze op de stek gedropt. Werkt goed, dat ding. Na de eerste worp kom ik er al achter dat ik ( ja, echt waar) mijn lijn verkeerd op de centrepin heb gespoeld. Ik moet dus vandaag precies andersom draaien om de lijn binnen te draaien, het kan wel, maar het is niet echt handig. Ik besluit er toch mee door te vissen. Het ziet er redelijk gehandicapt uit, maar technisch kan het wel. Het voorval heeft alles te maken met het feit dat ik de reel in Engeland tweedehands heb gekocht en er zat al lijn op. Ik heb mijn rolletje er gewoon aan vastgeknoopt en ben het geheel gewoon gaan opspoelen zonder er verder bij na te denken. Bijzonder. Het spreekt voor zich dat Tim me hier uren mee kan pesten. Dom van me.
Ik denk dat we een half uur aan het vissen zijn als ik Tim vervaarlijk zie aanslaan. Het is meteen raak. Hij wordt getrakteerd op een heerlijk felle dril door een barbeel. Omdat de vis in eerste instantie redelijk onhoudbaar is, rent Tim door het ondiepe om de vis enigszins bij te benen. Dat lukt en hij komt dan ook als winnaar uit de bus. Aldus de Dierenaar ( Dierenees lijkt me beter) is dit de manier waarop je op de stek de vis uit drilt. Ik parkeer het net onder de barbeel. Mega vet! Snel een paar plaatjes en door. Ik maak worp na worp, maar krijg geen enkele aanbeet. Het gaat voor mij alles behalve makkelijk. Dan zie ik die lange weer aanslaan. Weer vis! God wat mooi. Tim vist graag zonder ratel op zijn pin en de dril gaat dan ook vrij geruisloos. Hij is van mening dat er teveel weerstand ontstaat als je de ratel gebruikt. Hij heeft daar wel gelijk in, maar Ik ervaar dat toch zelf als minder sexy. Ik kick gewoonweg op die dikke ratel waar die Kingpins mee zijn uitgerust. Enfin, smaken verschillen. Deze barbeel trakteert ons ook op een harde en lange dril. Dat is toch wel een van de charmes van het dobbervissen. Het is gewoonweg allemaal intenser.
Nummer 2 van de dag.
Nadat we even een bak koffie gedronken hebben gaan we weer richting de stek. Natuurlijk wordt er geregeld gevoerd. Dan is het eindelijk mijn beurt. Voor het eerst zie ik mijn dobber lekker uit het zicht verdwijnen. Mijn oude Fox stok doet wat ie moet doen, de haak zetten bij het aanslaan. Al snel wordt me duidelijk dat dit geen barbeel is. Ik vermoed een kopvoorn en niet veel later wordt dat ook bevestigd als we de vis voor het eerst aan het oppervlak zien. Geen vis voor in de boeken, maar ik ben er zo blij mee als een klein kind dat zojuist een ijsje gekregen heeft. Mooi om te zien hoe deze vis zijn bek nog vol heeft zitten met maden en casters. Boh, wat voelt het goed als het allemaal lukt. Heerlijk!
Na mijn vis blijft het heel lang stil op de stek. Te lang als het aan Tim ligt, want hij wil verkassen, een metertje of honderd stroomafwaarts. Hij legt uit wat we gaan doen en vervolgens gaat ie zelf eerst op verkenning en voert de nieuwe stek aan. Ik vertrouw in deze 100% op hetgeen hij voorstelt. Als Tim vlakbij de nieuwe stek arriveert, zie ik hem heel even volledig onder water verdwijnen…..echt! Hij glijd uit en struikelt over een boom die onder water ligt. Binnen de tel staat ie ook weer recht. Ik pis bijna in mijn waadpak van het lachen. Hilarisch! Niet veel later staan we gebroederlijk naast elkaar. Tim heeft zijn zogenaamde spod station met banksticks in het hard stromende water geplaatst. Met allemaal bakjes met aas en klein materiaal. Een zelfbouw constructie die ideaal is voor deze visserij. Wat je allemaal met klittenband kunt maken…..whow.
Wie het kleine niet eert…
De nieuwe stek heeft voor mij een aantal nadelen. We gaan veel dieper in het water staan en ik ben een stuk kleiner dan Janssen. Dus bij mij klotst het water al snel tot aan het randje van het waadpak. Tel daar een enorme stroming bij op en je weet dat het allemaal niet meer zo relaxed gaat. Ik moet me zelf schrap zetten om niet onderuit te gaan, ondanks mijn compacte obese lichaamsbouw. Ik besluit dus iets op te schuiven waar ik net iets stabieler sta. Terwijl ik aan het verhuizen ben, roept Tim dat ie een vis heeft gehaakt. We vissen ver van ons vandaan aan de overzijde van de rivier waar een aantal bomen over de rivier heen hangen. Binnen een mum van tijd staat hij bij mij op het ondiepere deel. Tim heeft het aan de stok met een zeer sterke vis. Hij zegt dat ie denkt dat het een dikke kopvoorn is. Als ik niet veel later de kopvoorn in beeld krijg, kijk ik Tim even kort aan. Dat is wel een hele dikke bak zeg. We besluiten even terug te lopen naar het eilandje midden in de rivier waar onze spullen liggen. Deze moet even langs de meetlat gelegd worden. Daar blijkt dat het beest gewoon 60 cm is. 60 fokking centimeters. Ik ben al 25 jaar op zoek naar de eerste zestiger en hij vangt hem hier gewoon weer. Ja weer, want inmiddels kan de man een album aanleggen met 60 plus vissen. Nu moet ik er wel bij zeggen dat deze rivier erom bekend staat dat er hele zware en dikke kopvoorns vanaf komen, maar dan nog….ga er maar aan staan. Onthoud dat deze jongen in 2024 een 60 plus kopvoorn heel hoog op de verlanglijst heeft staan, dus daar kom ik nog een keer op terug
Als ik de foto maak, zie ik gewoon dat dit echte buitencategorie vissen zijn. Wat een schoonheid. Omdat we op het eilandje zijn, maken we van de gelegenheid gebruik om even te pauzeren. Ik trakteer ons op vers gebakken spek en ei op een heerlijk vers broodje, afgetopt met een Affligem dubbel. Geloof me als ik zeg dat dat smaakt na zo’n enerverend ochtendje.
DE vis van de dag is voor Tim, wat een prachtexemplaar.
Na de pauze gaan we nog een uurtje op de nieuwe stek vissen. Na tien minuten vissen zie ik vanuit de enige ooghoek die ik nog heb Tim’s Spod station langs drijven. De stroming heeft toch besloten om het geheel mee te nemen. Het lukt nog net om het tableautje bij een van de poten vast te pakken, maar alles wat er op lag zijn we kwijt. Jemig, wat een ellende. Om er nog enigszins positief naar te kijken kunnen we nu wel stellen dat er voldoende aas op de stek terecht gaat komen, want een litertje maden, een litertje casters en een bak vol hennep lijkt me meer dan zat. Al zijn aasbakken en alles wat er aan haken en lood ook op lag is natuurlijk ook weg. We kunnen er natuurlijk wel mee lachen. Er gebeurt altijd wel van alles als we samen zijn. Niet veel later staat Tim met een buideltje om zijn middel met nieuwe voorraad maden.
Dan haakt ie de volgende vis heel ver van ons vandaan. Deze is niet te houden. Tim doet wat ie kan, maar we kunnen er onmogelijk heen lopen en oversteken naar de andere kant kan hier ook niet. Het moet vanuit stand gebeuren……en dat lukt niet. Spijtig genoeg verspeelt hij deze vis. Niet veel later gebeurt het hem nog eens. IK moest het vandaag doen met een enkele aanbeet. Ok, dat hoort erbij, maar ik baal er stiekem toch wel van. We kijken alvast vooruit naar een nieuwe sessie en bepalen nu alvast wat we dan anders gaan doen. Ik kan wel een lijstje maken voor mezelf Die volgende sessie komt er zeker aan, maar wanneer, dat weten we niet. Want ik houd niet van vooruit plannen….en Janssen doet niet anders.
Leon Haenen