TotalFishing

Henk Simonsz en Berend Masselink maakten een combi-trip door Schotland, Noord-Ierland en Ierland. Beiden op hun motorfiets bewapend met slechts een reishengeltje en één doosje kunstaas beleefden zij prachtige momenten.

Motor/vistrip door Schotland-Noord-Ierland en Ierland (deel 1)

Tekst en foto’s Henk Simonsz en Berend Masselink

Een roofvistrip op het zoete of zoute water betekent vaak een behoorlijke voorbereiding en een scala aan hulpmiddelen om er in ieder geval voor je gevoel een geslaagde visdag van te maken. Als wij met de boot gaan vissen sta ik er iedere keer weer van te kijken wat je allemaal meeneemt en mee moet nemen om alles goed te laten functioneren.

Maar we leggen het ons allemaal zelf op want als het moet blijkt er veel overbodige ballast te bestaan die je best kunt missen. Zeker als het om het genieten gaat van de visserij die je voor ogen hebt. Weinig materiaal meenemen betekent vaak ook dat je mobieler bent en makkelijker op stekken komt waar je anders niet zo gauw terecht kunt.

Denk aan een bellyboot of kayak, die mogelijkheden bieden die je met een “normale” boot niet hebt. Andersom net zo goed natuurlijk, maar iedere manier van vissen heeft wel weer wat voordelen. Zo wilde ik graag nog eens een trip per motor maken door Ierland en dan het liefst rijdend via de zuidflank van Schotland, oversteken naar Noord-Ierland, daar de kustlijn volgen via de meest onherbergzame wegen en dan zo afzakken langs de Ierse kust naar beneden. Daarna middendoor terug en via Schotland weer naar de boot in Engeland.

Dit was grofweg geschetst het gebied wat we wilden bezoeken. Aan land in het uiterste noorden van Engeland, dan via de Zuid-Schotse berglanden naar de westkust, oversteken naar Noord-Ierland en daar via het noorden de kust volgen om uiteindelijk via het westen, Ierland in te rijden.

Motormaatje Berend Masselink voelde er ook veel voor en als je dan toch in Ierland bent is het natuurlijk stom om geen hengelsportmateriaal mee te nemen zodat je er een geweldig mooie combi-trip van kunt maken. Ook een leuk iets om de praktische mogelijkheden van een reishengel eens goed uit te testen en te kijken wat je nu echt mee moet nemen op zo’n trip en wat eigenlijk overbodig is. Ook was ik benieuwd wat je nu echt mist om gewoon lekker te kunnen vissen op wateren waar je terecht komt en waar je van te voren geen weet van hebt.

We maakten een reisplan op hoofdlijnen dat zou moeten plaatsvinden in oktober van het vorige jaar. Verder een lijstje van spullen die we in ieder geval mee wilden nemen. Het voordeel is natuurlijk dat wanneer je met 2 motoren gaat je aardig wat bagage mee kunt nemen en als je van elkaar weet wat de één meeneemt hoeft de ander dat niet nog eens dubbel in te pakken. Een onthaaktang is bijvoorbeeld absoluut nodig maar 2 stuks niet. Al die dingen schelen al snel veel aan gewicht en ruimte, zodat je die plaats weer kunt opvullen met andere nuttige zaken.

We spraken af een set met hengelspullen klaar te maken volgens het ideale plaatje en dan opnieuw te kijken wat er allemaal nog af kon. Want zoals alle sportvissers neem je toch weer te veel mee als je de kans krijgt. Ook het kunstaas moest een beetje tactisch gekozen worden zodat je er mee kunt vissen op de zoetwaterplassen maar ook op het zoute water langs de kust. We hadden afgesproken maximaal 1 kunstaasdoos per persoon, 1 hengel en wat accessoires zoals tangen, reservespulletjes om een onderlijntje te kunnen maken etcetera, 2 molens met verschillende lijndiktes en kleding zoals een regenpak en een paar laarzen.

We zouden beiden op onze eigen motor gaan. Dit is het Italiaanse oogappeltje van Berend, een Cagiva met het befaamde 900ss Ducatiblok en sublieme stuureigenschappen.

Ook moesten we de overtochten plannen en kijken waar je de beste aanbiedingen kon krijgen. We wilden het liefst vanuit IJmuiden vertrekken en dan in Newcastle aankomen in Engeland. Van daaruit wilden we naar de westkant van Schotland rijden en daar een oversteek maken naar Belfast. Berend kwam met het voorstel om ‘s middags via DFDS Seaways te vertrekken uit IJmuiden, de hele nacht door te varen om de volgende morgen om 9 uur aan te komen in Newcastle. Daarbij een eigen hut met een goed bed zodat je de volgende morgen lekker uitgerust op je motor kunt springen om de doorsteek richting Engelse westkust te maken. Vandaar zouden we dan met een snelle ferry oversteken naar Belfast en via binnenwegen de kustlijn gaan volgen, eerst in noordelijke richting, dan naar het westen en vervolgens weer oostwaarts naar het zuiden van Noord-Ierland.

Voor de liefhebber nog wat info over de motorfietsen waarop we zouden gaan reizen. Berend houdt van Italiaans design en motorgeluid dus dat hij op een Cagiva rijdt is niet verwonderlijk. Een semi allroadmachine met een Ducati 900 cc blok inclusief een heerlijke sound, geen straf om erachter te rijden. Mijn werkpaard voor deze trip was een Yamaha Super Tenere 1200, een fijne allroadmachine die uitstekend rijdt op de snellere stukken maar ook in het terrein aardig kan meekomen, vandaar de naam allroad. Voor ons ideale reisgenoten omdat we letterlijk van plan waren van de gebaande wegen af te wijken en de meest ruige en ontoegankelijke stukken van Ierland op te zoeken en daar ook te gaan vissen. Ook hadden we beiden een navigatiesysteem op de motor, altijd makkelijk als je de richting kwijt bent of gericht naar een bepaalde plek wil.

Dit is “de fiets” waarop ik het zou moeten doen. Japanse kwaliteit en betrouwbaarheid en buiten uitstekende rijeigenschappen op de verharde weg, ook goede off the road kwaliteiten. Speciaal voor deze trip heb ik er later nog een topkoffer op laten monteren.

De bagage die we konden meenemen moest verspreid worden over 2 bagagerollen die we beiden achterop de buddyseat meenamen en de koffers die aan de motor hingen. Daarbij 2 topkoffers of een tanktas die echt handig zijn als je onverhoopt wat wil pakken zoals een camera, portemonnee of je papieren bij een controle. De bagagerol hangt bij sommige motoren over de normale koffers, niet erg als je gestopt bent en ergens gaat bivakkeren, maar wel vervelend als je onderweg iets wil pakken.

Ons plan was verder om een tentje mee te nemen en daarin te overnachten. ‘s Morgens wakker worden aan een gaaf meertje en bij zonsopkomst al achter de snoek aan leek me wel wat. Gelukkig was Berend wat realistischer en wees erop dat het voor hetzelfde geld de hele trip zou regenen en dan is het geen prettig vooruitzicht om met je natte motorkleding eerst het tentje op te zetten en er daarna in te gaan liggen slapen. Nog erger was dat je ‘s morgens weer je natte spullen aan moest trekken omdat het niet of nauwelijks zou drogen.

Dus ondanks het feit dat de tent al op de motor was vastgemaakt hebben we besloten hem er op het laatste moment toch maar af te gooien. We zouden wel kijken waar we terecht kwamen en zo duur kon dat nooit zijn. Berend had een adres van een leuke hotelletje in Noord-Ierland en ik had nog een contact in Ierland zelf. Voor de rest zou het improviseren worden, ook geen straf en het geeft een extra dimensie aan het vrije gevoel als je zo door Ierland aan het toeren bent.

In de rij voor de boot die ons naar Newcastle zou brengen…

Hengelmateriaal en overigen
Na veel passen meten en vooral weglaten, hadden we beiden een gevarieerde set aan hengelsportmateriaal samengesteld dat we zouden meenemen. Daarmee zouden we op de meeste plaatsen wel uit de voeten kunnen. Als hengel koos ik een 240 cm reishengel met een stevige actie. Met een beetje fantasie kan je daar veel technieken mee beoefenen, wel niet perfect tot in het detail maar we konden ook geen 6 hengels per persoon meenemen. We wilden werpend kunnen vissen met een flinke shad of plug, maar ook kunnen jerken en eventueel wat trollen of backtrollen als we een keer ergens een bootje konden versieren, kortom het moest een hengel worden van het type manusje-van-alles voor één trip….en die werd gevonden.

Hengelsportmateriaal (1 persoon) m.u.v. de tangen:

Hengel: Spro Globetrotter GT reishengel, type Pro MH, lengte 240 cm, transportlengte 52 cm, werpgewicht 25-60 gram. Het is een vijfdelige hengel en lekker pittig met goede topactie die erg goed bevallen is.

Kunstaas: 4 Pikefighter pluggen van 9 tot 15 cm, 2 Screaming Devils drijvend en zinkend, 2 Rappers jerkbaits, 6 Scud lepels, 10 Wob en Dull shads van 6 –15 cm, Verder nog uit de HS shadjes serie de Heartbreaker, Fast Eddy, Playboy 90 en Dancing Queen plus de benodigde loodkopjes in verschillende gewichten, totaal 20 shadjes, 5 Asp spinners in verschillende grammen en kleuren en twee 10 cm Fatso’s zinkend in baarskleur en tenslotte wat prototypes van nieuw materiaal. Alles kon, na veel passen en meten, uiteindelijk in 1 doos worden gepropt.

Overige: laarzen, dun licht regenjack en broek, sleevetang, sleeves, fluorocarbon van 30 tot 110 lbs, reservelijnen, extra haken, knip-, onthaak- en splitringtang. Doosje met splitringen, spelden, wartels, en allerlei ander klein grut om te kunnen improviseren. 1x 2500 Melissa molen met 2 spoelen met respectievelijk een 10 lbs lijntje en 20 lbs lijn.

Vertrek
Twee adressen stonden alvast in de navigatie, de hengelspullen waren goed voor elkaar -inclusief de benodigde kleding- en dat was genoeg om te kunnen vertrekken. Als extra nog wat spanbandjes om de motor goed vast te kunnen zetten op de veerboot en we konden gaan. Ik zou vanuit het noorden richting IJmuiden rijden en Berend zou me tegemoet rijden vanuit het midden van het land.

We konden aan boord.

Vanaf het moment dat ik de motor startte, een afscheidskus met groet aan m’n geliefde en een aai aan de hondjes gaf, en het gas opendraaide richting het onbekende avontuur, maakte zich een heerlijk gevoel van mij meester. Wat een voorrecht om met deze motor naar zo’n schitterend eiland te kunnen gaan om daar te genieten van de mooiste plekjes die de natuur te bieden heeft met visrijke wateren waar we konden gaan vissen. Daarbij ook nog eens door de fraaie glooiende heuvels van het Zuid-Schotse bergland te kunnen rijden, richting de tweede ferry die ons naar Noord-Ierland zou brengen. Het ultieme gevoel van vrijheid voor mij…

Eerst wat binnenwegen richting snelweg om aan het gewicht en de balans van de motor te wennen. Dat viel reuze mee, hij liep als een trein en reageerde goed op het gas en bleef opvallend stabiel in de bochten. ABS en Traction Control aan en met een flinke dot gas onder ideale omstandigheden de Afsluitdijk over richting de zeehavens van IJmuiden.

Het inchecken bij de doorlaatpost van DFDS Seaways in de haven van IJmuiden verliep vlotjes en nadat we de tickets voor de overtocht naar Newcastle en die voor onze hut hadden gehad konden we ons opstellen in de rij en wachtten we op een teken dat we aan boord konden.

Eindelijk onderweg, het avontuur tegemoet..

Tijdens het wachten spraken we met andere motorrijders die dezelfde kant uitgingen om zo onderling nog wat informatie uit te wisselen. Keurig op tijd kregen we van de marshall een seintje dat we konden inschepen en via de neus het schip binnen konden rijden. We werden naar een speciaal motorplekje gedirigeerd waar in de vloer ringen en kabels zijn aangebracht om de spanbanden aan te bevestigen. Een simpel klusje, motor op de standaard, postelastiek om de voorrem en 4 spanbandjes zodat hij geen kant op kon, zelfs niet met zware deining. Daarna alleen de losse spullen van de motor gepakt en via de trap naar boven op zoek naar onze hut.

We hadden een klein tasje geprepareerd voor de eerste overnachting zodat we geen andere grote spullen hoefden uit te pakken. Het tasje mee, portemonnee en papieren erbij en we konden zo verder. De hut zag er uitstekend uit. Alles klein en doordacht maar toch zodanig dat je goed uit de voeten kon. Een stevig stapelbed gelukkig zodat we hopelijk niet gebroken zouden hoeven op te staan, een eigen douche, koelkastje en zelfs tv. Nou was dat wel het laatste waar we behoefte aan hadden, maar het was al met al erg compleet.

Aan boord een en al luxe en glitter…

Snel omkleden en eerst op zoek naar een mogelijkheid een goede bak koffie te drinken en wat simpels te eten. Die mogelijkheden waren ruimschoots aanwezig en binnen no time zaten we op een soort terras gezellig te fantaseren over hoe het allemaal zou zijn aan de overkant en wat we allemaal wilden gaan doen qua visserij. De tijd vloog om en voordat we het wisten was het al rond 22 uur en gingen we op tijd naar bed om de volgende ochtend zo fris mogelijk te kunnen starten.

Eenmaal op bed liet ik alles nog eens rustig de revue passeren en lag al vooraf te genieten van wat ons nog allemaal te wachten stond. De lome golfslag van het grote schip liet me echter weinig tijd om verder na te denken want voordat ik het wist was ik in dromenland. Om 7 uur werd ik ruw gewekt door m’n reiswekker met een uiterst irritant geluid, voor mij de enige manier om wakker te worden…. We hadden prima geslapen en we voelden ons beiden topfit. Snel een douche en op zoek naar een ontbijt aan boord. Opnieuw mogelijkheden genoeg aan boord, we namen alle tijd voor een stevig ontbijt zodat we er een tijdje tegenaan zouden kunnen.

Aan boord kon je op een beeldscherm precies zien waar we waren, en ook de plaats van bestemming.

Na het ontbijt bereidden we ons voor op de rit van Newcastle aan de oostkust richting Stranraer aan de westkust waar we om 16.00 uur de oversteek moesten maken naar Noord-Ierland. Verder moesten we ons geestelijk prepareren op het linksrijden, toch altijd weer even wennen. Je kunt je hierbij geen foutjes permitteren, zeker niet op een motorfiets. De gevaarlijkste momenten zijn die, wanneer je op een rustige weg rijdt met weinig verkeer en bijvoorbeeld linksaf een weg inslaat. Daarbij ga je als je niet oppast automatisch verder op de rechterrijstrook terwijl je eigenlijk een heel kort bochtje moet maken om links verder te gaan, beetje tegen onze gewoontes is. Ook als je ergens keert en terugrijdt heb je soms gevaarlijke momenten, net als op verkeerspleinen. Maar we waren erg goed voorbereid dus dat zou wel goed komen.

Vanuit onze hut konden we zien hoe we de haven van Newcastle binnenvoeren. Een goed moment om de spullen te pakken en richting benedendek te gaan. Nadat de toegangsdeuren ontsloten waren konden we naar onze ‘fietsen’ die er nog keurig bij stonden. Spanbandjes los, spullen inpakken en alles nog eens controleren. We waren klaar voor de volgende etappe en hadden er zin an!

Via een oversized loopplank reden we de boot af waar we na enkele minuten slalommen door het havengebied de juiste weg te pakken hadden. We draaiden een prachtige provinciale weg met uitstekend asfalt op die enkele honderden kilometers onze leidraad richting Schotse westkust zou worden. Motorrijden doe je baksteensgewijs achter elkaar met gepaste afstand, zodat we bij een noodstop elkaar niet in de wielen zouden rijden. Met een lekker zonnetje in de rug konden we een stevig tempo aanhouden en genoten we van de mooi doorlopende bochten door het glooiende landschap dat steeds mooier en ruiger begon te worden. Het werd halverwege ook een stuk rustiger op de weg waardoor we tijd hadden om ons heen te kijken en te genieten van de fraaie natuur.

Nu nog even flink doorrijden voor het laatste stuk door het Zuid-Schotse bergland.

De start was qua weer in ieder geval veelbelovend, heel anders dan je in oktober gewend bent in deze streken. De paar honderd kilometers die volgden waren heerlijk om te rijden. We genoten van de grootsheid van het Zuid-Schotse bergland en maakten op het lange stuk 2 tussenstops bij benzinestations. Naast het volgooien van de tanks aten we het een en ander uit de ongezonde welgevulde ruif van de Tesco pompstations en op zo’n rit smaakt dat nog lekker ook. Vaak is het voedsel waar je normaal niet aan denkt omdat het of te vet of ongezond is, maar ach, je maakt niet iedere maand een trip naar Ierland. Met een bak verse koffie achter de kiezen werd de reis verder voortgezet naar de westkust.

Het links rijden hadden we snel onder controle, hoewel je altijd alert moet blijven. Vooral de verkeerspleinen waren even wennen. Maar hoe drukker het werd des te gemakkelijker reden we met de verkeersstroom mee en konden ook af en toe wat langzame wagens en vrachtwagens inhalen waar de weg tweebaans was. Op het moment dat het rustiger werd zat het linkse ritme er al aardig in en reden we vlot door. Dat moest ook wel, want toen we het havengebied van Stranraer binnenreden bleken we niet al te veel tijd meer over te hebben. De Ierse mentaliteit, je niet meer druk maken over bijzaken, konden we vanaf dat moment rustig in praktijk gaan brengen, de ferry naar Belfast was immers gehaald. Nu zijn we beiden gelukkig geen types die permanent nagelbijtend rondlopen, maar lekker makkelijk denken past nu eenmaal prima bij een Ierse trip.

Je zou er zo voorbijrijden, maar hier koop je de lekkerste kabeljauwfilet van Noord-Ierland…

We konden vrijwel gelijk aan boord en de motoren weer vastzetten, ditmaal tussen een groep Ierse bikers die er net een trip naar het Europese vasteland op hadden zitten. Altijd leuk even bij te praten als motorrijders onder elkaar. Al ken je elkaar niet, je hebt altijd een bepaalde band en maakt gelijk contact. Niet voor niets groet iedere motorrijder de andere onderweg.

Het laatste stukje over de Ierse zee richting Belfast vloog om en binnen 2 uur voeren we met de boot de haven van Belfast binnen. Uitchecken ging eveneens vlot zonder tijdverlies. Binnen no time zaten we op de magnifieke Coast Road richting het noordelijkste puntje van Noord-Ierland, met onderweg de mooiste uitzichten die je maar bedenken kon. Halverwege deze Antrim kustweg wisten we een supergezellig hotelletje in Cushendall. Omdat er rotsblokken op de weg waren gevallen moesten we wel iets omrijden.

Met zo’n presentatie móet het gewoon smaken en dat deed het dan ook, echt heerlijk.

Een paar dorpjes voor de eindbestemming wist Berend nog een ouderwetse fish & chipstent waar je naast de patat misschien wel de beste kabeljauw van Noord-Ierland kreeg voor weinig geld. Een lieftallig Iers meisje toonde ons met veel trots hun topproduct. Buiten bij de motoren en het fraaie uitzicht over de baai lieten we ons deze avondmaaltijd goed smaken. De fraaie locatie, de vallende avond en de dikke moot superverse vis -bijna voor de deur gevangen- maakte het plaatje compleet. Onder de indruk van het uitzicht kwamen we even helemaal tot rust, alvorens de motoren weer aan te trappen en de laatste kilometers af te leggen naar het hotel. (wordt vervolgd)

Even lekker bijkomen met een fraai uitzicht over de baai.