image description

Marc op maandag 21 Vakantievissen in Portugal 2016 Alentejo kust (Deel 1)

Marc op maandag 21 

Vakantievissen in Portugal 2016 Alentejo kust (Deel 1) 

Door Marc Borst 

Een huizenruil brengt ons voor de zomervakantie in zuidwest Portugal. Het vakantiehuisje in Almograve van de Portugese familie ligt een paar honderd meter van de oceaan. Zij blij met ons plekkie in Amsterdam en wij blij in het dorpje in de rustige regio even boven de Algarve, ruim twee uur rijden vanaf Lissabon.

Er zijn aardig wat weblogs en video's van lokale sportvissers op het internet te vinden: allerlei soorten zeebrasems, snappers en zeebaarzen komen voorbij.

Google Earth onthult een mooie maar ruige rotskust met hier en daar een strand of een klein vissershaventje. Even verderop bij Vila Nova de Milfontes mondt de Mira uit in zee. Er is daar ook een grote brug. Er zullen hopelijk toch wel mooie, leuke visplekjes in die buurt te vinden zijn?


Het strand van Almograve in panorama gezien vanaf de rotsen.

Ondanks 'strenge' selectiecriteria lukt het toch nog om de rugzak voor driekwart te vullen met visspullen: drie reishengels (strandhengel, karperhengel en spinhengel), een hengelsteun, een waadpak plus 'bespikete' schoenen, twee doosjes 'van alles wat' (kunstaas en dobbers) en een tasje met lijnen en haken.

De rest van de vulling is de verder tijdens de vakantie ook nog nodige kleding die eigenlijk fungeert als bubbeltjesplastic om de drie molens een beetje te beschermen. Wel ben ik zo slim om weinig lood mee te nemen. Als nodig is dat ter plekke prima te koop. Het hele zaak blijft nog ruim onder de maximaal 23 kilo voor de vliegreis.


Hierzo lekker strandvissen?

De eerste wandeling langs het strand en de kliffen doet me echter de moed een beetje in de schoenen zinken. De branding begint, ook aan het strand, al op enkele honderden meters afstand en is, zelfs bij weinig wind, toch ietsie hoger dan ik had ingeschat...


Het kan wel...

De stranden zijn voorzien van uitgespreide rotspartijen waarvan er bij laag water veel droog komen.


Dit kan ook als je het gewend bent. Op je slippers en in korte broek...

De rotsen bestaan uit lagen leisteen die vaak verticaal staan en recht de zee in steken.


Je kunt er klauterend overheen. Klauteren en vissen tegelíjkertijd is multitasken. Dan kun je goed in zijn.

Voor mij niet echt fijne plekken om te staan want het is nergens recht en één uitglijer levert geheid meer op dan een blauwe plek. In mijn geval is een misstap een reëel scenario wink. Hier moet ik ook niet gaan rondlopen met een dun ademend waadpak: dat is vragen om een scheur in de broek tijdens een of andere klauteractie…

Het getijdeverschil is ruim drie meter, zodat bij laag water goed te zien is waar de rotsen liggen. In de geulen tussen deze rotsen staat een paar meter water, maar het is erg helder, dus daar is overdag weinig grotere vis te verwachten.


Geulen met een paar meter water.

Overdag vanaf het strand vissen is daar in de zomer niet toegestaan. Het is ook geen goed idee, want het ligt helemaal 'vol'. Daar ga je niet met een hengel tussen staan. Ik denk dat het een tijdje duren voordat er voor mij succes vanaf deze plek valt te melden.

Toch zien we de locals op allerlei plekken vissen.

Het zal het wel waard zijn.


Op een 'rustige' plek is het dan weer te druk.


Te druk...

Tijdens de eerste poging de volgende ochtend sta ik rond 07:30 uur op het strand met de spinhengel en een lepeltje. Het lijkt me leuk om in die wilde branding iets te vangen.

Er staat iets meer wind dan verwacht, maar ik krijg het lepeltje toch nog ver genoeg. Ik haak iets groots bij de tweede worp, maar dat blijkt al snel toch een rotsblok te zijn wink . M'n popper blijkt toch niet zo bestand tegen de golven en dat was dan poging uno.

Tijdens de tweede poging, een paar dagen later, ga ik rond 07:30 (laag water) met de bombetta en een reepje inmiddels aangeschafte inktvis aan de slag. Vanaf de rotsen is er in een soort poel te vissen. Ik kies voor inktvis omdat het zo lekker stevig is en zo makkelijk op de haak blijft zitten. Je kunt de overgebleven inkvistjes weer in de vriezer gooien. Maar als je wat wilt vangen, kies je eerder voor garnalen…


Een rustig plekje met mooie open ruimtes tussen de stenen.

De noordenwind is matig en er staat weinig deining is op deze plek. Helaas geen enkele aanbeet aan de bijna drie meter lange haaklijn, wel enkele haakjes aan de stenen gedoneerd.

De derde poging de eerste vis van de vakantie te vangen is ook weer vroeg in de ochtend, maar nu aan het strand van Furnas aan de monding van de rivier Mira, tegenover het stadje Vila Nova de Milfontes.


Strand Furnes.

Op zich heerlijk om lekker vroeg als een van de eersten op het strand te zijn, maar het vissen met dunne reepjes inktvis levert slechts één rammeltje op. De teller staat nog op nul. Er is ook nog geen enkel praatje met een locale visser gemaakt.

Maar de hengelsportzaak in Vila Nova de Milfontes geeft de tip om het bij de brug te proberen. Deze plek blijkt prima toegankelijk met de auto en fungeert ook als trailerhelling.

Er blijken ook een paar charterboten actief in Milfontes (Meer over een dagje bootvissen in deel 2). Ik heb voor nu ook 'Koreaantjes', een soort zagertjes, aangeschaft, want als die geen belangstelling opleveren zit er geen vis. Op naar de brug!

Het is opkomend water en de stroming giert mooi langs de brugpeilers. De aanwezige vissers vissen met een loodje van pakweg 50 gram en één lange aaslijn.

Sommigen hebben de hengel in de hand, anderen vissen met twee hengels uit de steun. Ik ga met de karperhengel uit de hand vissen. 50 Gram lood en aan het haakje zes gaat een cocktail van inktvis en een koreaantje.

De stroming neemt het lood mee over de bodem en ik voel meteen tikjes van kleine vissen. Ik verspeel het eerste loodje aan de steile rand vlak voor de kant (Weet ik in ieder geval dat-ie daar zit…). Hier ga ik wel wat vangen.

Ik maak de aaslijn iets langer en pak een 30 grams loodje. De visjes zijn echter lastiger dan gedacht te haken. Snel aantikken geeft alleen missers en na een langere drift is het haakje leeg. Of de zaak komt alsnog vast te zitten met hulp van dikke plukken zeegras die aan de lijn blijven hangen.

Maar uiteindelijk mag ik de eerste vis van de vakantie landen, een pieterman.

De andere vissers vangen af en toe ook iets kleins. Het hoge water nadert en de stroming en de hoeveelheid zeegras nemen af.

De aanbeetjes zijn nu nog beter te voelen en een zeebrasempje is de klos. De tweede soort van de vakantie.

En dan is het doosje koreaantjes alweer op, de inktvis is duidelijk minder in trek en er volgt geen vis meer.

De volgende keer laat ik de koreaantjes achterwege en moet de inktvis het tocht echt doen. Ook ga ik het met kunstaas proberen. De bijna heilige black minnow zou het toch hier ook moeten kunnen laten zien? Maar helaas geen tikkie...

Ik krijg een buurman. Ook hij vist met een loodje en een enkele haaklijn. Z'n aas is echter een groot soort platwormen. En verdomd, na een kwartiertje vissen krijgt hij iets groters aan de lijn. De pret is echter al snel voorbij omdat de haak blijkt uitgebogen(!). Mijn eerste vis van de dag is een lipvis.

We raken aan de praat. Luis komt uit de buurt en is goed op de hoogte van de plaatselijke vismogelijkheden. De platwormen blijken superaas voor de grotere dorades alhier, maar zijn lastig te verkrijgen. In z'n tijd als speervisser heeft hij hele grote courvina's in de gaten en holen rond de brugpeilers gezien én gevangen. "Maar die vang je aan een hengel niet overdag," zegt hij.

De grotere vissen laten het verder afweten en we vermaken ons al babbelend met het vissen met zijn koreaantjes. We vangen een aantal zeebrasempjes. Een half wormpje blijkt beter dan een hele, omdat dan slechts de haak is bedekt. Nu levert snel aanslaan wel regelmatiger vis op. We hebben zelfs een dubbelstrike.

Toch nog een en ander opgestoken van het vissen hier. Een paar dagen later vis ik hier nog eenmaal. Nu met de strandhengel en een flinke reep makreel als aas, vandaag geen gepruts op klein grut. 100 Gram lood komt nét iets verder en blijft ook nét iets beter liggen.

Ook nu weer een praatje, ditmaal met een oudere heer die z'n hondjes aan het uitlaten is. Hij blijkt fanatiek visser, die liefst vanuit de kayak. Hij vist hier al heel lang, vertelt bij en kent hier alle geultjes, gaten en plekken. Hij keurt m'n montage goed, maar de haaklijn moet nog dichter bij het lood en mag wat langer…

Er is veel veranderd, vertelt hij, door bijvoorbeeld de toegenomen landbouw langs de rivier, met als gevolg meer lozingen in de rivier. "Vroeger kwamen veel roggen hier paaien en vingen we er ook veel, de laatste tien jaar nauwelijks meer. Ook zijn grote tongen hier een zeldzaamheid geworden. De verzanding heeft de rivermonding grotendeels ondiep gemaakt waardoor de vis er minder makkelijk in trekt," zegt hij. Het water blijkt overigens zout te zijn tot aan het stadje Odemira, ongeveer 20 kilometer landinwaards.
 
Dan is het tijd voor 'The one that got away'. De oudere heer geeft een vader en zoon uitgebreide instructie over waar met hun bootje te gaan vissen en ze laten 'm te water. Ik sta vlak naast de helling, maar wel aan de goede kant, het opkomende water duwt het bootje naar rechts.

Want op dat moment voel ik paar een paar serieuze tikken. En nog een paar…aanslaan en jawel, er zit iets aan. Het is groter dan er tot nu toe aan de haak wilde komen. Blijven draaien, niet te snel en niet te langzaam. Maar helaas, dan weet de vis langs de rand vlak voor de kant naar beneden te duiken en blijkt m'n nylon voorslag toch nog te kort. De gevlochten lijn schuurt door en wég is de vis, grrr.….. Ja, hier baal ik wel van, zoveel kansen krijg je hier niet. Alleen al om te weten welke soort het was!

Laatste poging
Dan is het tijd voor de laatste poging vanaf de kant bij Almograve. De oudere heer gaf als tip een bepaald punt bij hoog water te bevissen. Het is een diepere put vlak voor de kant. Tijdens laag water ga ik kijken of ik de plek kan vinden en inderdaad, ik vind een dieper gat vlak voor de kant.


De stek tijdens laag water.

Het is wel een meter of vijftien naar beneden vissen en de scherpe stenen lonken overal, maargoed, de uitdaging is nu om op deze plek überhaupt iets te vangen.


Ben er klaar voor!

Twee uur voor hoog water bezet ik het plekje, makreel en inktvis voor aan de haak. De karperhengel in de hand, dikke voorslag en staande lijn, dunne aaslijntjes (20/00mm fluorocarbon), kleine haakjes, 50 gram lood. Bij vastzitten verlies is, als het goed is, alleen het dunste onderdeel. En daar hoef ik inderdaad niet lang op de wachten.

Een uurtje voordat het water op z'n hoogst is, komt er 'local' naast me zitten. Dat geeft moed. Het lijkt er zelfs op dat hij niet helemaal blij is. Zit ik op z'n plekje? Dan is het voor nu helemaal goed.

Hij vist met garnaal en vangt al snel z'n eerste zeebrasem. Dat geeft ook moed, er is hier dus inderdaad iets te vangen. Als je dus maar garnalen hebt… Het duurt bij mij nog even voordat de cocktail van inktvis en makreel eindelijk die succesvolle aanbeet oplevert. Ook lukt het de vis veilig over de stenen naar boven te krijgen. Het is een leuke zeebrasem.

De buurman gaat het een stukje verderop proberen.


Ook dit is nu een stek geworden, precieze worpen nodig om op de zandlaag te komen!

Ik krijg even later nog één aanbeet. Na de 'rammel' wacht ik even, maar de vis blijkt al vertrokken.

Die missie hier iets te vangen is, hoewel op bescheiden wijze, dus toch nog geslaagd! Hele andere visserij hier dan bij ons vanaf pier of strand. Leuk dus om wat nieuwe inzichten opgedaan te hebben én een paar nieuwe soorten voor op het lijstje.  

Ohja, je moet eigenlijk een vergunning hebben om in Portugal in zee te vissen, maar van controles daarop was niets te merken. Alleen voor het dagje bootvissen is die vergunning wel aangeschaft. Over dat dagje meer in het volgende deel.

Groeten!
Marc

ANDEREN LAZEN OOK

image description
Peter dobbert door… naar 2023…
Willem Moorman -
image description
De haken en ogen van een Noorse vistrip (17)
Marc Borst -