Maagdelijke riffen in Zuid Egypte! (deel 1)

Veel vis op maagdelijke riffen in Zuid Egypte!

door Wim Verhagen

‘Bonk …Bonk… Fish!’, werd er op de deur van de douche ruimte gebonsd. ‘Wat … nu al?’ De lijnen lagen koud anderhalve minuut in en ik wilde net mijn hoofd opfrissen. Ik rende naar buiten en op het achterdek stond Amr, deckhand en kok, met een kromme hengel in zijn handen.

‘Big fish…Sailfish!’…Wauw… Ik nam de hengel over,  één van de twee andere Deckies, Mohammed, gespte me snel m’n buttpad om  en 80 meter achter de boot sprong de vis een aantal keer achtereen uit het water.


Dit slag Maanfuselier is perfect als aasvis

Dzjieeeee…’, zeker 60 – 70 meter lijn gierde in een ongelofelijke vaart van de reel en toen…viel de lijn slap … weg vis…en kon ik een gemolesteerde aasvis binnendraaien. 

Jammer, veel kansen op Sailfish krijg je niet op de Rode Zee, maar het was pas half zeven in de ochtend op m’n 2de visdag van deze tiendaagse trip, er kon dus nog van alles gebeuren. ‘Kan ik toch nog mooi m’n gezicht op gaan frissen’, dacht ik, want ik heb er een hekel aan om ongewassen de dag in te gaan en van die gewoonte wilde ik ook hier niet afwijken.

Daar kwam echter niets van.  Op hetzelfde moment strike nummer twee, en even later kon een aardige elf ponds Barracuda gegafft worden. De captain had ’t gas nog niet opengezet of wéér een strike, opnieuw op ’t levend aas…’Weer een Sail…’t zal toch niet…’ Maar nee, dit voelde heel anders aan.

Met zeer veel moeite kreeg ik een enorme massa meegedraaid. Zeker twintig minuten had ik nodig om een grote lege kunstmestzak binnen te draaien. ´Shit …kostbare vistijd verknoeit net nu de vis lekker actief is.´


Een razendsnelle Dogtooth van 20 kg (1.15 m)
 
Geen tijd om m´n teleurstelling te verwerken, nu een double strike!  Mohammed pakte de ene hengel, en zelf nam ik de 20 ponds Penn powerstick uit de rodholder. Vis één, opnieuw een meter barracuda, werd binnen vijf minuten gegafft. Mijn vis blééf lijn nemen, als een stoomlocomotief! De lijn wees schuin de diepte in. ‘Tuna’, volgens Amr. Best mogelijk, maar volgens mij had de vis zich nu vastgezwommen aan de bodem. Voor zo’n twintig minuten lang was er geen beweging in te krijgen… ‘Is no bottom…water is very deep here…is fish!’, volgens Amr.

En zowaar ... er kon wat lijn gewonnen worden door maximale druk uit te oefenen op mijn tegenstander. ‘Deze hengel is veel te licht, straks snel Marcel bellen en vragen om een paar 130 ponds combinaties mee te nemen’, schoot het door mijn hoofd. Marcel, mijn vismaat, zit nog thuis in Nederland en stapt morgen op de boot… Gekheid natuurlijk, maar deze hengel is aan de lichte kant.

Na een lange tijd zagen we de vis onder de boot cirkelen. Wel een forse, maar toch ook weer geen overdreven grote vis. Toen de vis eindelijk gegafft kon worden keek ik op mijn horloge. ‘Zo hee…anderhalf uur…mijn langste dril ooit!’ Dat het zo lang duurde kwam omdat de vis niet in de bek, maar onder de kieuwen gehaakt zat. Daardoor kon ik hem moeilijk keren.


Vele baracuda’s

Waar?
In welk visparadijs was ik nu beland? Hierboven zei ik al dat ik bezig was aan een tiendaagse trip op de Rode Zee. Alleen deze keer niet in het nu zo langzamerhand wel grijs geviste gebied boven Hurghada, maar in het diepe zuiden van Egypte. Met als vertrekpunt het vissersplaatsje Marsa Alam. Dat ligt zo’n 285 kilometer zuidelijker dan Hurghada en bezit nog absoluut maagdelijke riffen waar, op een enkele local na, nauwelijks wordt gevist.

Wel is het gebied al zo’n tien jaar bekend bij duikers en zijn er diverse tentenkampen te vinden, maar dat gaat veranderen want er wordt stevig gebouwd in Marsa Alam. Er moeten ook hier diverse Hotelcomplexen verschijnen om aan al die duikers en eventuele zonaanbidders plaats te bieden. Of dat net zo groots gaat uitpakken als in Hurghada zal de toekomst leren. Persoonlijk hoop ik van niet, want het is er nu nog heerlijk stil, een ideale plek voor rustzoekers.


Een 7 kg hard vechtende Red Reef Snapper

De bekende ‘Star’ boten vissen hier 2 ½ tot drie maanden per jaar, van mei tot juli. In de overige maanden staat er te veel wind om prettig te kunnen vissen. Er zijn hier geen eilandjes waarachter gescholen kan worden, zoals bij Hurghada.

Wij zaten dit keer op de ‘Star III’, een prima schip voor wie niet het meest luxe wil. Voor diegene die het nog niet weet, er wordt op de boot geslapen, elke visser, maximaal 4, heeft zijn eigen hut.    
  
Er wordt altijd overnacht bij een rif, vlakbij het visgebied, zodat je de volgende morgen direct kan vissen en geen lange vaartijd kwijt bent.  De eerste drie visdagen viste ik ten Noorden van Marsa Alam, de overige dagen viste ik samen met Marcel in het Zuiden, waarbij we Ras Qulan aandeden.

Van hieruit worden ook trips georganiseerd, maar alleen dan wanneer er voldoende personen zijn om minimaal  4 boten te vullen voor een trip van minimaal 10 dagen. Dit vanwege de veiligheid. Je zit hier namelijk in Niemandsland en wanneer er zich een calamiteit voordoet heb je een probleem, wanneer je alleen bent. Dit is volgens Amr wel dé stek voor Yellowfin in de Rode Zee gedurende deze maanden…


Mooie Red Roving grouper van 7 kg (83 cm)

Terug naar dag twee.
Het was dus een Dogtooth Tuna, een forse vis, 1.06 cm lang en 29 pond zwaar. Gister had ik er, buiten diverse barracuda’s, ook al één van 40 pond gevangen… Na de fotosessie kon ik me dan eindelijk op gaan frissen!? Ik was behoorlijk vermoeid en mijn rug deed zeer van het lange staan…’Rrr…rrrrrr…’, wéér liep een reel af. In een reflex draaide ik me om, greep de hengel en in de verte scheerde een Sailfish over het water… ‘Sailfish?!...Sailfish!!!’… Een nieuw adrenalineshot, weg vermoeidheid, vergeten mijn pijn.

Toch vertwijfeld draaide ik de enorme bocht die in de lijn was ontstaan doordat de vis met grote snelheid naar rechts was gezwommen eruit, biddende dat de vis nu niet weer losschoot… Dat lukte, ik had nu contact met de vis, ondanks dat deze nog steeds veel lijn nam, groeide het vertrouwen op een goede afloop…

Na zo’n 10 minuten namen de krachten van de vis af, en vijf minuten later lag de vis langszij… Twee Deckies stonden klaar om te helpen en even later was de vangst van m’n tweede Rode Zee Zeilvis ooit een feit! Yes!!! Ik had zoëven de hoofdprijs hier gevangen!!! 2 meter 17 bij 64 pond, een mooi PR!  En daar bleef het niet bij…


Sailfish van 2.17 cm!

Haaien.
Er gebeurde nog van alles vandaag. Zo verspeelde ik maar liefst drie haaien die de dode aasvis niet konden laten lopen… Ik vis steevast met kort pianowire omdat dit meer aanbeten oplevert, maar bij een haai is 30cm pianowire te kort, dat neem ik maar voor lief…

Tijdens de dril van een barracuda cirkelden er zelfs twee haaien (Silky Sharks) rondom de boot. Na enige gewenning kwamen ze zelfs zo dichtbij dat de captain ze over de bol kon aaien…

Nog mooier werd het toen ze vertrokken waren en hun plek werd ingenomen door een Oceanic Whitetip Shark. Deze accepteerde na enige aarzeling een door de Captain met de hand aangeboden barracuda… Grandioos!  Deze haai bleef tijdens de hele middagpauze van een uur om de boot cirkelen.

Volgens Amr wemelt het rondom de riffen van Marsa Alam van de haaien, maar vissen ze er niet gericht op. Dit omdat ze geen haaien mogen aanlanden. Is hier ten strengste verboden. Maar voor wie zijn vis wil releasen maken ze wel een uitzondering.

Einde van een superdag.
Verder kwamen er na eerst diverse barracuda’s tot 1.20 m gevangen te hebben, nog twee tonijnen binnen. De eerste, opnieuw een Dogtooth, deed er een half uur over eer hij geland kon worden. Een schitterende vis van 1.16m bij 42 pond, opnieuw een PR!


Mijn record Yellowfin van 1.25 m - 29 kg

De volgende was een Yellowfin, een van m’n meest favoriete Big Game vissen!  Met 1.25 m bij 58 pond ook een PR! Ik vond het na deze vangst wel genoeg voor vandaag, maar helaas… ?!, even later weer een strike. Na 5 minuten drillen ving ik m’n eerste Yellowspotted Trevally ooit, 5,1 kg en dus m’n 4de PR vandaag!

Klik hier voor Maagdelijke riffen in Zuid Egypte! deel 2!


ANDEREN LAZEN OOK