Wat ben ik blij dat de witte laken weer van ons land af is gesmolten. Ik ben nu eenmaal een warmtemens. IJs op de sloten is voor geen enkele sportvisser een leuk gezicht. Ik heb het geluk dat mijn vishobby zich grotendeels aan de zoute waterkant afspeelt. De zee is, behalve de eerste paar meters dichtbij het strand, zelden bevroren vanwege het zoutgehalte.
De vorige sessie wat het nog bitter koud en spraken we nog Fries: “IT GIET OAN”.
Dat neemt niet weg dat ook de zeevissen hun gedrag aanpassen aan de lage temperatuur van het zeewater en dat het dan ook voor de kustvissers wachten is totdat de temperatuur ten goede keert zodat de vangsten weer zullen toenemen. Er kan altijd gevist worden dus aan het zoute , maar of er gevangen wordt? Maar vissen is meer dan vis vangen, toch?
Noordzeekanaal-update
Mijn laatste sessie op de Noordpier was er één van ernstige koude en een totaal gebrek aan aanbeten op de hengel. Ik zag in mijn Lucky Luc op Zout-archief van vorig jaar (Nummer artikel = week in het jaar ongeveer) dat dezelfde periode ook toen problemen opleverde met de visvangst.
Het was stil op de Noordpier qua vissers en ook de vis was afwezig.
Omdat ik toch de hengeltoppen in beweging wilde zien, ben ik weer eens naar het Noordzeekanaal getrokken om de wat diepere plekken (vaargeul 15 meter) te verkennen op vis. Gelukkig was het op deze sessie droog weer en de temperatuur ging met het zonnetje al naar de tien graden. Maar zonder paraplu was het nog niet echt lekker.
Van het Noordzeekanaal werd ik ook toen niet echt warmer.
Ook al moest ik de kale knar nog steeds beschermen tegen de ‘windchillfactor’ (windkracht ZW 7), ik had toch een beetje het voorjaarsgevoel. En de vis had dat ook, want de aanbeten bleven niet uit.
Gelukkig was op deze sessie het witte laken verdwenen en werd het aangenamer.
Helaas bestond de vangst veelal uit zeer kleine wijtingen die voor een druk gerammel op de toppen zorgde. Een paar mooie botten daarnaast zorgden voor een prima afwisselende vangst. Op een gegeven moment ben ik met 1 haak gaan vissen met een lange dwarrellijn.
En nog vis ook in de vorm van een aantal mooie botten.
Daardoor kon ik nog verder in de vaargeul komen. De tweede vaargeul wel te verstaan, want dichtbij had ik geen aanbeten. De enkele haak had ik grof beaasd met zeepieren en opgebonden mesheften. Hopelijk zwom er nog wat knaps qua formaat tussen de minivissen.
En een veelvoud aan helaas veel te kleine wijtingen.
Gelukkig voor mij diende de eerste knappe wijting van 34 cm zich al na de eerste inworp met deze aasaanbieding aan. Toch nog een knappe vis op de foto. En daarna nog drie van dat formaat en toen vond ik het mooi geweest, want de visdag liep inmiddels al teneinde.
Gelukkig door een andere, grovere aasaanbieding toch nog wat knaps op de foto.
Mijn verwachting voor de Noordpier is dat deze nog wel even wat tijd nodig heeft om zich te herstellen van het ernstig koude kustwater waar de vissen vanuit naar dieper water zijn gevlucht.
En daarna nog drie van een mooi formaat. Daar heb je nu wat geluk bij nodig!
Maar er is hoop, want als u de berichten van vorig jaar leest, herstelde de natuur zich supersnel en kwam de schar gewoon weer terug en namen de vangsten weer in alle hevigheid toe. Nu maar hopen dat dat dit jaar ook weer gebeurt!
Hopelijk is de volgende keer de parkeerplaats weer niet als enige gevuld met mijn eigen auto, want dat duidt meestal op meer vis langs de pier. Veel geluk! Op naar de lente!
LET OP: De wet aangaande het in bezit hebben van ondermaatse zeevis is in 2012 gewijzigd. Het in bezit hebben van ondermaatse vis is nu strafbaar en er staan hoge boetes op. Ook al is de vis niet meer levensvatbaar, de vis dient teruggeven te worden aan het eco-systeem om daar een ander doel te dienen. Vergewis u dus van de minimummaten van zeevis en wees verstandig, want je kunt er nu op wachten dat er ook op de Noordpier controle komt.
Visgroet van lucky Luc Mom
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
