Lucky Luc op Zout 58: Gran Canaria/Mogan - deel 1

Yvonne en ik zijn net weer terug van een mega viservaring op het heerlijk warme Gran Canaria. Dit keer was het prachtige vissersdorpje Mogan onze uitvalsbasis. Van Bert Goeree van www.tightlines.nl had ik een zeer waardevolle tip gekregen dat er sinds een paar jaar een zeer goede vissersboot in deze haven ligt genaamd de “Calrei”.

Vader Marin Das en zoon Randy zijn beide zeer ervaren vissers en hebben al aardig wat verschillende zeeën met diverse boten bevist. Hun vorige uitvalsbasis was Spanje, waar ze volop gevist hebben op grote tonijnen en alles wat daar verder voorkomt.

 
Gran Canaria/Mogan is een prachtige bestemming om in de winter te vissen.

Helaas was deze visserij door ernstige overbevissing zodanig teruggelopen dat ze een andere uitvalsbasis zochten om de sportvisserij te beoefenen en dat is Gran Canaria/Mogan geworden. Toen ik de boot voor het eerst zag liggen, sprong ik inwendig een gat in de lucht. Wat een prachtboot. Ongekend goed onderhouden voor Spaanse begrippen. Maar het zijn dan ook Belgen en die weten meestal van wanten wat vissen betreft!! Maar ik moest nog eventjes wachten, want we moesten even bijkomen van de reis en wat in het vat zit verzuurd niet.
 

De natuur is indrukwekkend.

Het is een prachtreportage geworden en ik heb daar dankzij hun mijn zwaarste vis ooit gevangen. De komende weken zal ik daar verslag van doen, maar wie niet kan wachten kan ook vast eens kijken op www.calreicharters.com die boordevol foto’s van mooie vangsten staat. Tevens zult u dan vaststellen dat deze bestemming geen droom hoeft te blijven omdat de prijzen goed betaalbaar zijn. Maar eerst even opwarmen vanaf de kant!

Kantvisserij Gran Canaria/Mogan, een heerlijk vermaak

Als je vermoeid na de dik vier uur durende vliegreis in je appartement aankomt en je bij het open doen van je koffer voor het eerst weer een blik werpt op je prachtige reishengels, waaronder een Shimano/Beastmaster 4.25 voor het zware kantwerk en een lichtere spinhengel voor de subtiele visserij met de dobbers, kan je eigenlijk niet wachten op het moment om ze te gaan gebruiken.


Eerst maar eens aas scoren. Hiermee kan het niet meer mis gaan!

Maar dit was een combinatie vis/strandvakantie, dus eerst maar eens even op een andere manier genieten van deze prachtlocatie. Dat bijkomen ging snel, dus de volgende dag was ik al gauw bezig de hengels aan het optuigen. Omdat alle visstekken op loopafstand liggen, konden ze zo bijna twee weken in gevechtshouding blijven staan.


Volop verse vis bij de Spar.

Eerst maar eens naar de plaatselijke Spar gegaan die altijd in Spanje een ontzettend goede, verse visafdeling heeft. De buit was snel gevonden. Tien verse sardines, een kilo langoustines en een kilo mini-octopussen uit de diepvries, maakten de vismunitie compleet. Nog wat brood voor de vele aanwezige havenharders en de pret kon beginnen. Eerst maar eens op klein grut beginnen langs de kant met een schuifdobbertje.


Vanaf de kant regende het lipvisjes, maar verder was het droog!

Binnen tien seconden was het dobbertje al onder water vertrokken en na de eerste vijf missers (supersnelle visjes) hing er al een prachtige lipvis aan waarvan er van dezelfde soort nog zeer veel zouden volgen. Maar op een gegeven moment wordt je daar al weer gauw verwend mee en ga je over op wat anders.


Het was wel oppassen geblazen op de ongelijke rotsen! Iets te overmoedig helaas.

Een eenvoudige montage werd gemonteerd met een dwarrellijn achter het lood met daaraan een stukje langoustinevlees, opgebonden met binddraad wat onmisbaar is bij de aanbieding van wat groter aas. Er zit zoveel kleine vis dat je anders aan het beazen blijft. Na korte tijd kwam er een hagedisvis uit. Als je die voor het eerst vangt heeft deze vis een beangstigend voorkomen door zijn enorme rij tandjes in de bek. Hij lijkt op een hagedis en dat maakt hem zeer speciaal.


De vele visjes waaronder de hagedisvis maakten het vissen leuk.

In de hectiek van de vangst en het totaalgebeuren, maakte ik nog een behoorlijke klapper tussen de rotsen en veroorzaakte ik een aardig aantal zeer bezorgde gezichten om me heen die mij zagen verdwijnen tussen de stenen. Gelukkig liep ik alleen zware schaafwonden op en een gewaarschuwd ego, maar u bent gewaarschuwd op deze ongelijke rotsen als u hier gaat vissen. Gelukkig verzachten de vele kleine vissen de pijn van de verwondingen en besloot ik het de komende sessie op een beter begaanbare plek in de avonduren te gaan proberen.


De late middag-/avondsessie leverde een prachtige aanbeet op.

Dat was geen slechte gedachte, want het leverde mij een pracht van een “grouper” op. Een baarsachtige waarvan er nogal wat rondzwemmen qua soort in deze wateren, dus even moeilijk te determineren. De ‘grouper’ had geen enkele moeite met mijn aangeboden hele sardine die je het best in bevroren toestand kunt aanbieden op de zeebodem. Dan blijft hij er veel beter aanzitten bij het werpen. De zware beastmaster die ik eigenlijk had meegenomen om de roggen te bevechten vanaf het strand, gaf een prachtige aanbeet te zien, dus deze sessie was ook wederom geslaagd.


Met een prachtige ‘grouper’ als gevolg die geen moeite had met mijn hele sardine.

De haven van Mogan is vergeven van de harders in behoorlijke formaten. Alleen in de haven zelf mag je officieel niet vissen. Maar bij hoog water zijn er zoveel harders te vinden in het regenwaterafvoerkanaal (het regent bijna nooit, maar als het regent, regent het hard!!) welke je oversteekt met het bruggetje dat je je lol op kunt.

 
Wat een kleuren!! Missie geslaagd!

Maar hoe leuk de kantvisserij ook was, de hoop was toch gevestigd op een grote pijlstaartrog vanaf de “Calrei”. Gelukkig kon ik al snel opstappen op deze prachtboot en kon ik gaan proberen mijn droomvis te vangen.


Als je wint heb je “vrienden”.

Dat mijn droom zeer snel zou uitkomen en nog veel meer dan dat, wist ik toen nog niet. Maar daarover in het volgende deel over Gran Canaria meer! Binnenkort weer op de scharretjes en dat blijft natuurlijk ook leuk. Iedere visserij heeft zijn aparte charme en moet je gewoon niet gaan vergelijken met elkaar. Zolang ik maar aan het zoute water zit, want dat betekent dat ik leef! Leven is vissen, vissen is leven!


Wat een prachtlocatie!! Hopelijk volgend jaar weer!

Visgroet van Lucky Luc en medevisser/fotograaf Yvonne Mom.


ANDEREN LAZEN OOK