TotalFishing

Wat was het afgelopen week weer eens een heerlijke visserij! Daar was ik wel even aan toe na mijn beide bootdebacles. Letterlijk en figuurlijk dus weer met beide benen weer op de grond. Je kunt niet alles goed schijnbaar, ook al pak ik normaliter altijd wel mijn visje mee. De gehele dag door weer prachtige aanbeten op de strandhengels, hoewel het per getij wel duidelijk verschilde qua visgrootte. Maar het was weer moddervet genieten geblazen!

Het was even een soort mini-survival met de fiets aan het begin van de Noordpier door het vele opgewaaide zand van de laatste stormachtige dagen. Gelukkig wordt het meestal zeer snel door de bulldozer weer weggeschoven.

Door omstandigheden was ik wat verlaat aan mijn vissessie begonnen, maar ik was nog net op tijd op de Noordpier om toch nog een groot gedeelte van het afgaande getij mee te maken. Dat afgaande getij bleek het getij te zijn waar de schar het zoals eigenlijk vanouds het beste deed. De eerste inworpen waren alle haken bezet en draaide ik volop vis uit het water. Niet alles was even groot, maar het gemiddelde was toch echt wel een hele mooie handschar.

Het was meteen raak vanaf het begin en meestal met twee vissen tegelijk (ik vis max. met twee haken!).

En ik heb behoorlijke handen hoor mensen! Er zaten echt hele moddervette scharren tussen van 30 cm en nog even iets meer. Allemaal bomvol met kuit, want ze zitten nu midden in de paaiperiode. Je kon merken dat de zeebodem bezaaid ligt met mesheften, want bijna iedere schar zat bomvol met deze voor hun prachtige lekkernij.

Het was een genot om weer met beide benen op de grond te staan!

Gelukkig pasten mijn zeepieren ook nog gewoon op het menu zodat het overgrote gedeelte van de dag genieten was van een prachtig geruk aan de toppen van de hengels met alle gevolgen van dien. Het opkomend tij drukte de visvangst enigszins en het formaat vis werd opeens een stuk kleiner. Die kleine scharren hebben dus denk ik minder last van de zware stroom dan hun grotere soortgenoten.

Er zaten een paar moddervette 30-plussers bij.

Wat was ik blij om dit weer even mee te maken! Dat sterkte mijn vertrouwen weer! Een wedstrijdvisser zal ik dan ook nooit worden omdat ik daar niet het type voor ben. Dat heeft u vorige week wel gelezen in mijn verslag over de Grevelingen.

En die toverden een glimlach van oor tot oor die niet meer weg ging.

Maar het blijft natuurlijk wel razend knap dat de echte wedstrijdcracks zoals John Beun en Erik Remijn, de latere winnaar, gewoon wel een mooie portie vis wisten te vangen, ook al waren vele daarvan ondermaats. Maar ga ze eerst maar eens vangen! Op dat soort wateren zonder stroom is het de visser die het hem doet en bij mijn visserij moet de vis naar mijn aas toekomen en dat doen ze meestal alleen onder invloed van stroom. Ik was niet meer kapot te krijgen op deze visdag, temeer omdat het ook nog eens mijn verjaardag was. Een mooier cadeau had ik mijzelf niet kunnen geven!

Af en toe een minigulletje of wijting die voer voor de meeuwen was.

Nu nog even een mededeling voor een ieder die dit leest: Vanaf nu in 2012 is iedere ondermaatse zeevis die u in uw bezit heeft en dus niet terug geven heeft aan het ecosysteem, strafbaar. Er kan per vis geverbaliseerd worden, dus let u s.v.p. op de maten van uw vis. Ik weet ook wel dat de meeste kleine wijtingen en gulletjes het niet zullen overleven als u ze terugzet en het niet erg leuk is om ze in zee te zien drijven, maar zo zijn nu eenmaal de regels.

Af en toe ook weer eens een broodmagere, groene schar die vanaf nu door mij “hulkschar” wordt genoemd. Ik heb deze laten onderzoeken bij Imares te IJmuiden en het bleek een veel voorkomende pigmentstoornis te zijn bij de schar. Maar waarom ving ik ze vroeger dan nooit?

Maar men moet ergens beginnen om bijvoorbeeld kwetsbare vissoorten zoals de zeebaars te beschermen voor overbevissing. Want die taaie vissen kun je bijna altijd wel terugzetten. En meenemen onder het motto ‘die overleeft het toch niet’, slaat vaak nergens op.

Wat zijn het toch prachtige beesten die grote scharren, en vooral superlekker! Wat heb ik toch een prachthobby.

Ze worden pas paairijp bij 36 cm, dus alles wat eerder wordt weggevangen kan niet meer paaien en dat heeft dus een directe invloed op de visstand.

Als klap op de vuurpijl nog een prachtige bot van 38 cm die me een snoeiharde aanbeet bezorgde en best een pittige strijd leverde in de volle stroom.

Niemand is roomser dan de paus, dus ook ik niet, maar wees verstandig en neem bovenstaande regel in acht, want er zal zeker op gecontroleerd gaan worden.

Echt wel een hele moddervette bot!