LEPSØY, voor sportvissers en de rest van het gezin…

LEPSØY 2007

Door Johan Thielen

Ook dit jaar weer hadden de families Talsma en Thielen besloten Noorwegen aan te doen. In 2006 hadden zij in het voorjaar Hitra en in het najaar het iets zuidelijker gelegen Ekilsoy bezocht. Omdat de vrouwen en kinderen weer eens meegingen werd goed gezocht naar een locatie waar in de omgeving ook gezinsactiviteiten ondernomen konden worden.

Na veel informatie te hebben ingewonnen viel onze keuze op de regio in de buurt van Bergen. Juist nadat onze keuze daarop was gevallen kwam ook “De Kampioen” van de ANWB met een reportage over Bergen. Enige nadeel was dat het in Bergen 366 dagen van het jaar zou regenen. Wij lieten ons hierdoor niet afschrikken en boekten via Landall/Novasol twee huisjes in het hele kleine plaatsje Lepsøy, zo’n 40 kilometer van Bergen. 

Op 26 april 2007 vertrokken wij met de auto. In Puttgarten/Duitsland staken wij met het veer over naar Rodby/Denemarken en vervolgens namen we vanuit Denemarken de brug naar Zweden (Malmo). Van daaruit reden we op Oslo aan waarna we over de A7 geleidelijk afbogen richting de kust. De route vanaf dat moment was schitterend. We kwamen door mooie skigebieden waar vaak nog erg veel sneeuw lag en wij soms langs metershoge muren van sneeuw reden.

In de gebieden er omheen, waar de sneeuw aan het smelten was, konden we erg mooie, vaak immense watervallen aanschouwen, soms tegen een voorgrond van mooi lentegroen. In feite hadden we iedere kilometer kunnen stoppen en een natuurreportage kunnen maken, zo mooi was dit alles.

Wij kwamen op 27 april 2007 in een zonovergoten Lepsøy bij de huisjes aan. Ook hier troffen we het weer. Splinternieuwe huisjes, voorzien van alle comfort en een gezellige hulpvaardige eigenaresse. Ook de bootjes die door ons besproken waren zagen er goed uit. Met de 10 pk motoren wisten deze bootjes daar toch nog hoge snelheden te behalen.

Uiteraard gingen we direct na het uitladen van de auto’s vissen en op zeer korte afstand van de huisjes wisten we al direct diverse mooie koolvissen te haken. De stekken die vis gaven werden door ons door middel van de handgps gemarkeerd en de volgende ochtend bezochten wij die stekken dan nog eens. Ook werden er met succes andere stekken verkend en na een paar uurtjes vissen was er een indrukwekkende partij koolvissen gevangen met daarnaast een enkele polak en leng.

Op 28 april bezochten wij het nabijgelegen Bergen hetgeen wellicht ook door het (aanhoudende) mooie weer een bijzonder aangenaam uitstapje was. Er lagen diverse mooie schepen in de haven van Bergen en ook het schip van Greenpeace kwam net aan. Bijzonder mooie aanblik gaven de bekende kleurige houten handelshuisjes hieronder op de foto te zien vanaf de overzijde van de haven.

Er waren erg veel bezoekers die dag hetgeen maakte dat het een gezellige drukte was op de terrasjes. Ook het wandelen op de vismarkt was erg aangenaam. Van een Belgische medewerker van een viskraam mochten wij een stukje gerookte walvis proeven dat eigenlijk best lekker smaakte. Al met al was en is Bergen de moeite van een bezoek zeker waard!

Vroeg avond gingen we weer vissen met twee bootjes. Van een plaatselijke monteur hadden wij een tip gekregen om op een bepaalde plaats te zoeken naar een ‘berg’onder water met als ondiepste punt zo’n 30 meter. Met behulp van onze handgps en de eveneens van huis meegenomen dieptemeter/fishfinder lukte het ons deze stek te vinden. Vanaf dat moment ontstond een waar visfestijn. We kregen direct een serie aanbeten van voornamelijk koolvissen, vaak van fors formaat (50-70 cm). Zodra de aanbeten afnamen legden wij de boot weer bij de oorsprong van de drift  waarna het festijn van voren af aan begon. Tussen de koolvissen door werden ook diverse mooie exemplaren van polakken gevangen.

Ook in de dagen die volgden bleef het vissen een waar genot. We konden naar hartelust experimenteren met materialen en vismethoden. Het beste werd er gevangen met licht materiaal. Een lichte hengel met een lengte van zo’n  2.70m tot 3.00m voorzien van molen met gevlochten draad van zo’n 10/00 tot 16/00. Als onderlijn namen we een stuk fluor carbon van zo’n 42 mm met aan het uiteinde een kleine wartel waaraan een lichte pilker werd bevestigd (75-125 gram). Soms wierpen we de pilker uit en soms lieten we hem gewoon vallen. Als de pilker de bodem bereikt had haalden we deze op redelijke snelheid binnen waarna vaak een aanbeet volgde.

De shad met jigkop leverde weinig aanbeten op, evenals de leng/lom-onderlijn, dwz 
de wapperlijn met fluoriserende slang met aan het uiteinde een kunstinktvisje waaronder zich een haak bevindt die dan voorzien is van een stukje vis. Weliswaar vingen we diverse lengen, doch steeds met pilker.

Ook de kleinsten onder ons konden overigens vissen. De huisjes bevonden zich namelijk boven het water zodat vanaf de veranda voor de huisjes een lijntje in het water kon worden gelaten. Een garnaaltje als aas deed het bijzonder goed. Telkenmale was het prijs en onder de gevangen vissen bevond zich onder andere de hieronder getoonde koekoekslipvis, gevangen door de trotse Stin. Ook de kleine Simon was blij met z’n visje.

Een dag hadden we uitgetrokken voor een bezoek aan het plaatsje Flåm. Van daaruit gaat namelijk een treintje vrij steil de bergen in langs mooie natuurtaferelen. Diverse keren hadden we over deze treinrit gelezen als zou het bijzonder spectaculair zijn. De reis naar Flåm was schitterend. Er moesten hoge bergen worden beklommen die steeds werden gevolgd door prachtige afdalingen. We passeerden weer diverse mooie watervallen en andere natuurlijke taferelen.

Even hebben we nog koffie gedronken bij een haven aan de smalste fjord van Noorwegen. Ook daar was het erg mooi. Van daaraf was het niet meer zover naar Flåm. Hoewel de treinrit erg mooi was, hadden we op grond van hetgeen we gelezen hadden, hogere verwachtingen gehad. Desalniettemin hadden we deze dag niet willen missen. Hieronder is overigens nog een van de watervallen te zien die tijdens de treinrit kan worden aanschouwd.

Ook de laatste dagen van ons verblijf werd er volop gevist. De vangsten werden in feite alsmaar beter. We leerden het viswater steeds beter kennen en we verstonden op een gegeven moment de kunst de boot dusdanig te manoeuvreren dat alleen grotere exemplaren werden gevangen.

Wij hadden overigens gedacht dat zuidelijker in Noorwegen het vissen minder zou worden. Dit bleek dus absoluut een onjuiste gedachte, zeker indien wij een vergelijking maakten met ons vorig visverblijf te Ekilsoy. Wel hebben wij het idee dat noordelijker grotere vissen gevangen kunnen worden. Opmerkelijk was dat de vangst voornamelijk bestond uit koolvis en dat er slecht één kabeljauw werd gevangen.

Op 4 mei vertrokken we weer huiswaarts .De terugreis verliep weer even vlot en was mede vanwege de mooie natuur tot aan Oslo prachtig. We hadden nu overigens de A40 terug genomen en waren zo in staat de drukte van Oslo te vermijden door onder Oslo door te rijden. Na zo’n 23 uur rijden waren we weer thuis waarmee er weer een einde kwam aan een schitterend visavontuur. Voor vragen kunt u mij mailen op jmaj.thielen@hetnet.nl


    

ANDEREN LAZEN OOK