TotalFishing

SOROYA, Visparadijs in Noord Noorwegen (3)

Door Joop Folkers

’s Nachts viel de wind vrijwel helemaal weg en daarom besloten we de volgende dag een enorm rif op slechts 5 mijl vanuit de kust te gaan bestoken. Het rif dat de mooie naam “Breidgrounds” droeg was volgens de locals vooral in het voorjaar een topstek voor alles wat kabeljauw heette!

Beroepsvissers hadden hier de afgelopen winter nog een kabel-U van ruim 47 kilo gevangen!! Ook van een 60+ ponder keek men hier niet echt vreemd meer op. Goede vooruitzichten dus. Wel vertelde men ons, dat het uitgebreide rif juist in deze periode was vergeven van de koolvis waardoor je de dieper zwemmende kabeljauw nauwelijks kon bereiken!

“Een krijsende massa wit gevederde vrienden die zich allemaal te goed deden aan miniharing en zandaal”

Eigenlijk hadden we onze GPS niet nodig want de plaats waar het rif lag was het werkelijk vergeven van de meeuwen. Een grote krijsende massa wit gevederde vrienden die zich allemaal tegoed deden aan de miniharing en dito zandaal die door de kleinere koolvis naar de oppervlakte werden gejaagd. Een uniek schouwspel dat ik nog nooit van mijn leven had gezien. Zenuwachtig werden onze zware shadkoppen richting bodem gestuurd, onderweg werden ze al regelmatig aangevallen door grote en kleine koolvis. Zoals gewoonlijk hoefden we ook nu niet lang te wachten op onze eerste aanbeet. In tegenstelling tot bij de koolvisvisserij waarbij je je kunstaas snel binnen moet spinnen was het nu juist andersom. Nu was het zaak dat je de shad zo langzaam mogelijk over het rif liet “zwemmen”. Al snel bleek de enorme aantrekkingskracht van dit fel gekleurde stukje silicone. Terwijl onze Duitse medevisser werkelijk geen beet kreeg op zijn 150 grams pilker vingen wij werkelijk de ene na de andere grove gul.

””

Boven op het rif ging het meestal om vissen van pakweg 10 pond maar op het moment dat je aan eind van het rif kwam en de waterdiepte snel opliep tot 50 a 60 meter waren het allemaal vissen met het predicaat 20+ pond! Werkelijk onvoorstelbaar wat een vis hier zat. Ondanks deze topvisserij wilde ik toch ook filmen om het thuisfront mee te laten genieten van dit “wonder”! Uiteraard was ook onze duitse vriend inmiddels overgeschakeld op de shadvisserij waardoor het kon gebeuren dat ik zo nu en dan maar liefst 2 dikke 20 tot 30 ponds gullen in een shot had!! Kortom het is eigenlijk niet te beschrijven hoeveel zware kabeljauw er rond dit eiland huist! Daarbij komt nog dat je alle vis weer netjes terug zet in hun element.

Ondanks het feit dat de armen en onze rug wat begonnen tegen te stribbelen bleven we gewoon doorvissen. Dit zijn immers van die zeldzame dagen waarop je de gul van je leven kunt verwachten. Helaas bleef dit uit maar dat de nodige 40 ponders zijn gesneuveld staat vast. Zoals overal ter wereld, klonk ook hier dat oervervelende bekende fluitje en leek het rif te zijn uitgestorven! Terwijl de aanbeten abrupt verstomden trokken de meeuwen zich massaal terug richting eiland. Eigenlijk met tegenzin voeren we richting haven. Wat een dag en dan te bedenken dat je hier tijdens de maanden februari en maart vissen van boven de 40 kilo kunt verwachten.

Zoals gepland besloten we de laatste dag te besteden aan vriend heilbot. Een vissoort waar, zoals al eerder vermeld een mysterieus snufje hangt! Een moeilijk te vangen vis waar in principe weinig gericht op gevist wordt. Oke, er zijn uiteraard wel beroepsvissers gespecialiseerd in het vangen van heilbot. Veelal maakt men hier gebruik van zgn. long-lines (lange lijn met tientallen haken voorzien van natuurlijk aas) waarmee ze in de regel dieper water bestoken.

Maar goed, het weer was niet al te best, toen we uitvoeren voor onze laatste heilbot sessie . We besloten het dicht onder de kust te proberen in vrijwel hetzelfde gebied waar we eerder deze week al een mooie heilbot hadden weten te vangen. In eerste instantie werd besloten om het met de pilker te proberen. Vorig jaar hadden we immers zeer goede heilbotvangsten (18 stuks) geboekt aan de 100 en 170 grams rood/gele (kleurcode REYE) Atomsilda’s van Shimano. Na wat mooie schelvis en een enkele zeewolf haakte Eric een andere vissoort die er vrij snel vandoor ging stopte en weer de diepte in dook. Na enkele minuten verscheen er een mooie heilbot naast de boot. De vis woog ruim 3 kilo en werd na een fotootje weer in zijn element terug gezet. Hierna werd het rustig zelfs de vrijwel alles overheersende koolvis liet het afweten.

“Zelfs de allesoverheersende koolvis liet het even afweten…”

Eric besloot een dikke schelvisfile rond de bodem aan te bieden. Een aassoort, waaraan ik jaren geleden al eens een mooie heilbot rond de Noord Kaap zag sneuvelen. Vrij snel had Eric zijn eerste aanbeet, maar helaas schoot de heilbot, want dat was het op zeker, tijdens de dril los. Jammer maar niets aan te doen. Even later was het mijn beurt. Na een werkelijk harde aanbeet ging de vis er als een bezetene vandoor. Dat het ook hier om heilbot ging was al snel zeker. De gehaakte vis bleef namelijk rond de bodem zwemmen terwijl ik de droge dreunen van zijn staart op je hengeltop goed kon voelen. Het duurde ruim tien minuten voordat we wederom een schitterende ruim 20 ponds zware heilbot konden aanschouwen. Zo, onze missie was wederom geslaagd! De rest van de dag vingen we nog wat mooie gullen en een enkele zeewolf.

We besloten terug te keren naar ons verblijf omdat we dezelfde avond nog naar Hasvik zouden vertrekken waar we nog twee dagen in het Hasvik hotel zouden logeren. Ook aan deze kant van het eiland wilden we graag nog een dag vissen. Samen met een beroepsvisser werd een groot rif even ten westen van de haven opgezocht. Nou, hier was het precies hetzelfde als op die andere gulstek. De ene na de andere gul pakte onze shads. Frappant was dat de pilker ook nu wederom veel minder productief bleek! Bij het aanschouwen van onze shads schoot onze schipper eerst in de lach. Neen, hier kon je alleen kabeljauw vangen aan “stoere”pilkers en niet aan die rubberen “fluppies”. Een redenering waarop hij al snel weer terug kwam! Vol bewondering en wenkbrauwen fronzend sloeg hij onze manier van vissen gade. Neen, neen de vis hoefde hij niet te hebben die kon gewoon terug!

Na een vorstelijk ontbijt namen we s-morgens afscheid van het mooie, zeer visrijke en onvoorspelbare Soroya en voeren we met de ferry de besneeuwde bergen van het vaste land weer tegemoet. We hadden besloten om de laatste twee dagen door te brengen in het gezellige Olderdalen gelegen aan het Lyngenfjord. Hier hadden we tenslotte vorig jaar ook heel veel vis gevangen waaronder het nieuwe Ned. Record zeewolf en een aantal 40+gullen. Het weer was grandioos. De wind was totaal weggevallen en de zon had de temperatuur opgestuwd tot waarden boven de 22 graden. We besloten s-avonds nog het fjord op te gaan op zoek naar zeewolf. Dat lukte buitengewoon want binnen een tijdsbestek van effe 4 uur vingen we maar liefst 21 zeewolven waarvan de zwaarste een gewicht van ruim 7 kilo op de weegschaal bracht. De gul die we vingen was niet al te groot maar dat kwam mede door het feit dat we niet echte goede stekken zijn gevaren.

Het noorden van Noorwegen kent naast Soroya en Steigen natuurlijk nog veel meer goede visstekken. Het belangrijkste is wel dat je je altijd goed laat informeren. Ga nooit zo maar op de bonnefooi die kant op maar zorg dat je over de juiste informatie beschikt. DinTur is de grootste touroperator op het gebied van Noorwegen reizen. Ze hebben werkelijk de meest uiteenlopende stekken in hun uitgebreide progamma staan. Voor meer info kun je terecht op www.dintur.no Uiteraard is er ook een reisburo die de zaken van DinTur hier in Nederland behartigd en dat is P&S visreizen en hengelsport te vinden in de Spaarnwouderstraat 134 in Haarlem tel:023 5333768 of kijk op www.psvisreizen.nl.