**KLAAR**  Megasnoek 15

Op zoek naar Mega-snoek! - (deel 15)

door Co Sielhorst

13 oktober.

Omschakelen is altijd eventjes moeilijk. Net als het begin van het karperseizoen is ook nu het begin van het snoekseizoen nog lastig. Of zit dat nou alleen maar in mijn hoofd?

                       

Met deze hoge temperaturen blijf ik met een aantal vragen zitten. Is de spronglaag al verdwenen? Ik weet het niet. Ik moet het niet te diep zoeken dit weekeinde. Het schijnt ongekend mooi weer te worden. Zonnig en warm. Wat een onzin in oktober. Dat lokt natuurlijk een horde mensen naar buiten.

Ik heb zeven wateren op een rijtje gezet. Alle plussen en minnen erachter gepoot. Even niet de absolute voorkeur maar gewoon de nuchtere feiten. Ik zit tenslotte op de kant en om nou zeshonderd tachtig keer uit te leggen wat ik zit te doen gaat me wat ver. Als alles ligt te druipen heb ik nog steeds niets gevangen. Ik vis helemaal voor mezelf.

Er staat één water op de lijst dat erg hoog scoort. Een zandgat midden in een bos. Er loopt wel een wandelpad omheen maar dat loopt niet overal langs het water. Ik ga lekker even kijken en neem meteen een emmertje vis mee. Het is inderdaad goddelijk rustig. Ik kan zonder bekijks een aantal vissen stuksnijden en voeren. Een paar jaar geleden ving ik hier flink voorn in het najaar. Er moet dus een pickertje mee en wat witvisvoer.

In het donker valt het lange zandpad toch weer tegen. Tweehonderd meter mul zand. Daarna een zwaar naar het water afhellend glibberpad. Zwaar gepakt en gezakt moet ik niet vallen. Op sommige plekken staat er direct vier meter water langs de kant. Er loopt een lange diepe sloot van de plas door het bos. Daar ga ik vlakbij zitten. Ik heb wat baarzen en een paar brasempjes uit de vriezer bij me. De brasems gaan in stukken. Ik parkeer een baars voor de sloot en op vier meter langs de rietkraag zet ik de andere dobber neer. Beide stekken voorzie ik van stukken vis. Hier heb ik gisteren ook gevoerd.

Dan tuig ik de picker op. Maak wat voer aan en probeer een nieuwe techniek uit voor de korf en de onderlijn. Blijft keurig uit de war maar na een uur heb ik nog steeds geen stootje gezien. Als ik bij het slootje ga kijken zie ik dat er heel veel voorntjes in en uit zwemmen. Ik haal de picker. Even proberen. Belachelijk natuurlijk maar ik vang onder de top in zeer korte tijd een aantal visjes. Als de zon hoger komt verdwijnen de visjes naar dieper water.

Het is heerlijk rustig hier. Nog geen mens gezien. Ook hier hoor ik ijsvogels. Plotseling scheert er een langs de rietkraag en suist de smalle doorgang naar de sloot in. Het gaat goed met deze prachtige vogeltjes. Dat voorntjes vangen gaat vandaag niet echt lukken. Ik vervang een baars voor een voorntje en gooi weer richting rietkraag. Na een uurtje wipt de dobber een keer op en schuift weg. Ik heb de hengel al in mijn handen. Draai strak en ram. Een snoek komt kopschuddend omhoog. Hij is niet groot maar gaat tekeer als een dolle. Springt dan heel sierlijk uit het water en schudt woest met zijn kop. Boort nog een keer onhoudbaar de diepte in en komt dan onwillig mijn kant op. Ik zie hem naar links wegduiken. Tegelijkertijd staat er een vis doodstil onder de oppervlakte. Een snoek van ongeveer hetzelfde formaat. Even snap ik er helemaal niets van.

Een tweede snoek komt kijken wat er allemaal aan de hand is. Even zwemmen ze nu gelijk op. Dan lijkt het alsof de tweede snoek mijn gehaakte vis aan gaat vallen. Deze perst er nog een paar panieksprongen uit. Ik ga deze vis zo snel mogelijk pakken. Hij is prettig gehaakt. De tweede snoek zie ik niet meer. Ik zet mijn vis terug in het slootje. Daar kan hij even veilig bij komen. Binnen een minuut meldt de tweede snoek zich op het nieuwe voorntje. Ook nu een pittig stukje drilwerk. Prachtig. Geeft te denken. Kleinere snoeken op vier meter water. Ik ga met één baars naar dieper water en voer nog wat stukken vis bij.

Halverwege de middag probeer ik nog even wat uit met de picker. Terwijl ik zit te knopen ploft de dobber met de baars weg. Ik laat alles meteen vallen. Twee stappen. Lijn loopt strak. Beugel snel open. Lijn suist door de ogen. Niet langer wachten. Slipmoer los. Beugel dicht. Vinger op spoel. Hengel hoog. Wordt naar beneden gerost. Die is op volle snelheid. Buigt af onder de druk. Komt omhoog en enigszins naar me toe. Een machtig lichaam slingert zich spectaculair helemaal het water uit. Ik slik even diep.

Ze maakt meteen goed duidelijk waar ik mee te maken heb. Ik sta te trillen op mijn poten. De slip blijft heel losjes. Wat een verwoestend machtsvertoon. Ik hou de druk erop. Vinger op de molenspoel. Er volgt een slingerende aanzet. Ken ik. Er is een supersprint in de maak. Recht vooruit. Hoelang zal dat gaan duren? Ja hoor, ze gaat naar de sloot. Hoe is de bodem daar? Gelukkig, ze komt weer terug. Wordt trager. Ik zet het net in het water. Na de geweldige sprong is iedere gevaarlijke stunt voorbij gekomen. Adembenemend. Wat beverig geniet ik met volle teugen maar ik wil haar toch wel graag binnen hebben nu. Ze laat het allemaal rustig gebeuren. Blijft keurig overeind in het net. Onthaken gaat soepel. Blijft ook keurig overeind in mijn armen als ik snel een paar plaatjes maak. Als ik haar terugzet tussen het riet staat ze ook direct fier overeind. Met respect kijk ik haar na als ze zich uit mijn handen losmaakt.

Na de overdonderende sprong heb ik alle lichaamstaal van deze prachtvis goed aangevoeld. Iedere uitval voelde ik aankomen. Toch ben ik diep onder de indruk. Misschien komt het daardoor. Ik heb snel een paar platen gemaakt. Maar de cijfertjes ben ik helemaal vergeten. Hoe groot zou deze vis geweest zijn? Boven de één tien, zeker weten. Is het dan echt belangrijk? De eerste twee heb ik ook niet gemeten omdat het me niet interesseerde. Bij de toppertjes vind ik het wel leuk om te weten hoe lang ze zijn maar belangrijk?
Ik heb een heerlijke dag vol actie gehad, dát is belangrijk.