**KLAAR**                Meervaltrip                 (deel 1)

Meervaltrip (deel 1)

door Pim Busker

Het vissen op meerval is voor mij het summum van zomervisserij en zat het afgelopen jaar vol verrassingen.. Ik ben een zeer hartstochtelijke hengelaar die de roofvis, met name de meerval een zeer warm hart toe draagt. Het hele jaar door vis ik op snoek en snoekbaars. In de koude periode van het jaar vis ik ook op forel in het Veerse of Oostvoornse meer.

                       

In de zomer begint het weer te kriebelen

Ineens begint het weer te kriebelen ,de zomer komt er aan. In juni vertrek ik met Els, mijn vrouw, voor een kleine maand naar Spanje om te vissen op de krachtpatser, de ‘Siluris Glanis’. Het is niet verwonderlijk dat deze vis enorme afmetingen kan halen in het Spaanse warme water. Het grote aantal prooivissen die deze wateren bevolken doet de meerval tussen de vijf en tien kilo per jaar aankomen, waardoor deze vissen uitgroeien tot ware monsters. Wij zijn dan ook ‘zwaar bewapend’ als we aan onze meerval trip beginnen. Al zeven jaar kom ik in het gebied waar de Rio Chinca en de Rio Segre uitmonden in het Riba Roja stuwmeer en ken de stekken als mijn broekzak. Waar ik in het verleden met mijn neef aasvis of kunstaas uitwierp, doe ik het de laatste jaren met mijn steeds enthousiaster wordende vrouw. Ook zij heeft sympathie gekregen voor de geheimzinnige gladjanus. Het dobbervissen vanuit een verankerde boot, met aan de haak een paling, heeft ons geen windeieren gelegd. Het heeft vele grote meervallen opgeleverd. Vooral ‘s avonds vissen wij met levend aas vanuit de boot.

                       

Mijn vrouw heeft ook sympathie voor deze visserij


Het drama is compleet

Het is een zeer warme avond als we besluiten de dobbers met paling als aas voor een eilandje met wat boomresten in de rivier te parkeren. We liggen in het midden van de bijna 1 km brede rivier. De hemel is helder en bezaaid met sterren die een zacht licht weerkaatsen. We besluiten de hengels binnen te draaien en een breekstaafje op de dobbers te monteren. Een paar minuten later dansen 20 meter voor de boot twee lichtjes in de stroming. Na ongeveer een half uur in het donker springt de linker lijn strak en begint de ratel van de Penn 320 GTI te werken. De paling, is door de meerval meegenomen. Na een gevecht van ongeveer 15 minuten komt de vis omhoog. Even nadat de meerval de paling heeft gepakt heeft Els het anker op de achtersteven omhoog gehaald, zodat het gestoei rond de boot kan beginnen. Na enkele minuten tillen we samen de reus binnen boord en met een lengte van 208 cm en een gewicht van 121 pond geen slechte start voor de avond. Later volgen er nog twee; een van 170 en een van precies 100 centimeter.

In het weekend wordt de naburige camping veelal bevolkt door dagjes mensen en ‘weekenders’ uit de grote steden als Barcelona, Zaragosa en Lerida om een beetje te vissen en te zwemmen. ‘s Avonds is het dan ook een komen en gaan van meestal jongelui op de terrasjes.

                       

Overdag 35 graden celsius Als ik op zaterdag morgen de steiger oploop naar mijn boot, zie ik tot mijn ontsteltenis dat er alleen nog een los stukje touw in het water drijft. Mijn stalen leefnetje met paling, dat onder de boot verstopt was, is gewoon brutaal losgesneden en meegenomen. Ik verdenk eerst iedereen, maar dan verneem ik van het Duitse viskamp dat veel dagjes mensen ‘s nachts op rooftocht gaan om goedkoop aan aasvis te komen. Geen nood, de plaatselijke hengelsportzaak kan mij gelukkig van nieuwe paling voorzien. Met een levend aas tonnetje van Plano (die drijvende keteltjes), geleend van mijn vriend Garry, stap ik in de auto op weg naar de hengelsportzaak. Na 10 meter rijden drukt een spijker zich vol overgave in mijn rechterachterband. Het drama is compleet als de temperatuur al vroeg in de ochtend naar de
35 ° C schiet en ik de overvolle auto op krik moet zetten.

Zal ik vandaag nog een vis vangen of zijn de goden mij vandaag niet gunstig gezind? Deze dag en avond en ook de volgende dagen blijft het angstig stil op de stekken. Het weer voorspelt niet veel goeds. Al drie dagen geen spoor te bekennen van de Siluris. Al klagend besluit ik naar mijn vriend Garry Allen te gaan. Garry is een visgids bij Bavarian Guiding Service. Door zijn grote ervaring in het gebied en vistechnisch kunnen is deze Engelsman een bekend figuur geworden in de meervalvisserij. Ik krijg van hem (wat later bleek) een goede tip.