**KLAAR**            Marlijn                         Ronald Hartgers stuurde ons het

Marlijn

Ronald Hartgers stuurde ons het verhaal dat hij kreeg toegemaild van zijn vriend Cor Koster, die in Gabon (Afrikaanse Westkust) werkt en woont. Cor had zich ingeschreven voor de wereldkampioenschappen van de IGMA van afgelopen week.
Lees hieronder het enthousiaste en onbevangen verhaal van Cor aan zijn visvrienden . Ronald wilde met de publicatie op Total Fishing zijn vismaat verrassen.

Zo lui,
Zoals jullie misschien al wisten ben ik met een stel maten naar een eiland hier in de buurt gegaan om op Marlijn te vissen. Van die grote jongens met een soort spies als snuit. We zijn eind Juni vertrokken, eerst een paar dagen oefenen om daarna mee te doen aan de wereld IGFA (International Game Fishing Association) kampioenschappen. Leuk toch, kost een paar centen maar dan mag je ook mee doen aan een WERELD KAMPIOENSCHAP.
Ha, wie van jullie kan dat zeggen ?

De 5 oefen dagen waren een drama, hoge golven en weinig vis. We hadden 2 boten, een van onze boten (waar ik niet op zat) ving na 2 dagen een 500 pond marlijn, de rest van de tijd af en toe een klein visje.

Op de grote dag (4 Juli) was ik de gelukkige om dat wanneer er een vis zou bijten ik het geval mocht proberen binnen te brengen. De laatste 3 dagen was ik of nummer 2 of nummer 3, had dus nog niet echt gevist en baalde dus behoorlijk. Totdat de grote dag daar was. De wedstrijd begon om 07:30 en na anderhalf uur goed opletten zag ik een snuit achter een van de azen verschijnen, taaide weer af om een ander stuk aas te checken, taaide weer af om te besluiten dat het derde stuk aas (van de vijf in totaal dat we achter de boot aantrokken) wel een happie waard was. Ik zag het allemaal gebeuren. De vis beet en toen brak pas echt de pleuris uit, boot in volle vaart naar voren (om de haak in z’n bek te zetten), ik met de hengel al ploeterend naar de vechtstoel, anderen de overige 4 hengels binnen halen. En ondertussen het visje vrolijk weg zwemmen met af en toe een forse sprong uit het water.

De kapitein schreeuwde “het is een grote” wij/ik dachten, dan kunnen we misschien wel eens mazzel hebben en 270.000 Amerikaanse dollars binnen slepen (de eerste prijs dus). Na een uur afzien, pijn aan de armen niet te geloven, hadden we het beest aan boord. De kapitein gaf via de radio aan Amerika door dat we een vis hadden gevangen van 300 kilo, zo’n 660 pond dus. Vorig jaar was de zwaarste vis 713 pond, kun je wel na gaan dat we al van plan waren om de eerste 10 jaar gratis mee te doen aan de volgende kampioenschappen.

Vrienden in Gabon volgden via het web de wedstrijd en lazen dat de Ballyhoo (mijn boot) een monster aan de haak hadden en al uren aan het vechten waren. Niet helemaal in lijn met de wat er was gebeurd. Om een lang verhaal kort te maken er zijn op 4 Juli door 75 boten 6 marlijnen gevangen, mijn vis was nummer 4 dus geen 660 pond maar 352. Kapitein had zich vergist in kilo’s en ponden. Ik had geen idee, was gewoon een hele grote vis en als de kenners zeggen dat het een grote is van 300 kilo, dan geloof je dat graag (ook al twijfel je een klein beetje). Maakte allemaal niet uit ik heb mijn Marlijn gevangen en ben er behoorlijk mee in mijn sas, is eigenlijk een soort jongens droom die waarheid is geworden.
Cor



                       


Cor zijn jongensdroom werd werkelijkheid


ANDEREN LAZEN OOK