**KLAAR**            Lauklines en Lyngen, twee Noorse Vis-eldorado’s             (1)

Lauklines en Lyngen, twee Noorse Vis-eldorado’s (1)

door Joop Folkers

We hadden de afgelopen maanden al heel wat “stoere” verhalen gehoord over goede visvangsten, rond de vele riffen gelegen aan de open oceaan nabij het plaatsje Lauklines in noord Noorwegen. Volgens insiders, had je in dit gebied een goede kans op werkelijk zware heilbot, 60+ ponds gullen en niet te vergeten grote koolvissen en lommen. Kortom, had je de mogelijkheid om met met je eigen bootje die grote oceaan op te tuffen, dan was je zondermeer winnaar!

Na een enerverende vliegreis landde de stoere DC9 van de SAS op het relatief kleine vliegveld van Tromso. Onze eerste bestemming was Lyngen een gezellig klein stadje, precies gelegen aan de kruising van de Stor- en de Kafjorden.

                       

Meteen maar vissen
Een uitgebreid verslag van de reis zal ik je besparen. Al moet het wel van mijn hart, dat dit deel van Noorwegen werkelijk super mooi is. Smalle wegen, die zich aan een stuk door tussen de enorme steenmassa’s door kronkelden. Inmens hoge bergtoppen ingepakt door eeuwige sneeuwmassa’s. De vele uitgestrekte natuurlijke bossen die keer op keer werden onderbroken door diepe spiegelende fjorden. Kortom noord Noorwegen ten voeten uit. Maar goed, nadat we onze spullen hadden uitgepakt werd er ter plaatse snel wat informatie ingewonnen.

Volgens insiders was hier vanaf de kant nauwelijks een visje te vangen. Neen, als je hier een visje wilde vangen, moest je met een boot de uitgebreide, diepe fjorden op. Ergens wel grappig, want dit waren de jaarlijks terugkerende verhalen. En geloof me of niet, maar daar in dat mooie Noorwegen, is eigenlijk overal wel een visje vanaf de kant te vangen, mits je de juiste kunstaas soorten maar gebruikt. Dus werden snel de spinhengels visklaar gemaakt, en begaven we ons naar de hoge kademuur, afmeerplaats voor de plaatselijke ferry. Nog voordat mijn 10 grams Stingsilda de bodem had bereikt was het al raak. Oke, het ging niet direct om supervissen, maar koolvisjes van ruim een kilo op de spinlat zorgen zondermeer voor de nodige afleiding. Wat later sneuvelden er ook regelmatig mooie rood-bruin gekleurde gullen, tot ruim 6 pond aan die kleine groen/zilveren loodpilkertjes. Vis plenty dus, zo bleek al snel!

Beroepsvisser
Om het gebied een beetje te leren kennen had onze reisorganisator Din-Tur, een beroepsvisser ingehuurd om de mogelijkheden in dit unieke uitgestrekte gebied te leren kennen. De volgende morgen werden we na een uitgebreid ontbijt aan schipper Oddvar Fagerborg voorgesteld. In een gebrekkige mengelmoes van Noors-Engels vertelde hij ons de vele mogelijkheden in dit volgens hem visrijke gebied. Gelukkig, was het fantastisch weer dus konden ook de beste stekken van het fjord worden bevist. Vissoorten die we konden verwachten waren grove leng, lom, koolvis, gul en met een beetje geluk zelfs dikke “kveite” oftewel heilbot. Onder het genot van een echt (heeeell sterk) noors “bakkie”, tufden we met ons karakteristieke rood-wit gekleurde Noorse scheepje dat immens grote, spiegelgladde Storfjord op, alweer een nieuw visavontuur tegemoet.

                       

Na ruim een uur stomen toverde de Lowrance LCX16 (ja ook hier al!) een uitgebreid rif uit de bekende hoge hoed. Terwijl de diepte ter plaatse ruim 70 meter was, gaf ons kleurenwonder op een diepte van 30 meter enorme wolken vis aan. “Stoere Sei”(koolvis), volgens onze schipper. Snel werd een 300 gram zware pilker richting bodem “gejaagd”. De twee teasers, waarvan de eerste op ruim anderhalve en de tweede op meer dan drie meter boven de pilker zaten, waren echte killers voor grote koolvis zo had de jarenlange ervaring ons geleerd! Lang hoefden we niet te wachten want toen mijn pilker gevoelsmatig door de school vis zoefde was het meteen klaar. Het leek er op dat mijn pilker de bodem had bereikt, maar mijn kunstaas werd door de sterke vissen gewoon naar de oppervlakte gezwommen! Zo snel als ik kon draaide ik mijn lijn strak en kon de dril beginnen. Pompen, draaien, pompen draaien! Zo kwam het spul even een meter of wat naar boven, en zo gingen ze weer van quitte richting bodem.

                       

Al snel stond voor mij vast dat ik minimaal twee grote koolvissen had gefopt. “Mijn hemel, die teasers vliegen er de volgende ronde al af” mompelde mijn vismaat. Zijn rode hoofd leek wel een fluitketel die op uitbarsten stond. Na ruim 15 minuten verschenen de eerste grote vissen van deze vakantie aan de oppervlakte. Prachtige gezonde koolvissen, van rond de tien pond stuk. Zo, die binnen benne, benne binnen nietwaar grapte Peet en knipte meteen twee teasers van zijn lange onderlijn. Dit gebeurt mij niet mee vandaag, ik ben nu al gesloopt!

Mooie gullen
Heel veel koolvissen, en een pijnlijke arm verder besloot Oddvar een andere stek op te zoeken. Hier moest het volgens hem barsten van de grove gul. Nog geen tien minuten later zochten onze relatief zware pilkers de diepte weer op. Maarr..ook nu bereikten deze de bodem niet. Nadat ons kunstaas ergens halverwege op een dikke dreun werd getrakteerd, begon vismans direct te “stompen”. Gul, dat kon niet missen! Gelukkig stond hier “slechts” 50 meter water, dus konden we de vissen lekker relaxed naar de oppervlakte knokken. Het gewicht van de zwaarste gullen lag tussen de 15 en 20 pond. Op een enkele kleine leng na werd er geen andere vis gevangen. Rond 5 uur werd besloten de kant op te zoeken. De eerste topdag was al weer een feit. En we hadden er hier in Lyngen nog 3 te gaan!

                       

Eigen boot
Na een rondleiding door een gloednieuw (vissers-) appartement, direct gelegen aan het fjord, besloten we in onze eigen huurboot te stappen. Het weer was wederom uniek, en na de bestudering van de zeekaart besloten we een stek ergens gelegen aan een uitloper van een gletsjer op te zoeken. Het heldere smeltwater had hier een prachtige diepgroene kleur. Omdat we nog niet wisten wat ons te wachten stond, hadden we maar weer een onderlijn met twee teasers gepakt. Foutje bedankt, want ook nu was het direct weer raak en sleurden enkele grote koolvissen zoveel lijn van de minispoel van mijn Calcutta 400 dat ik hem behoorlijk begon te knijpen. Wat een vis zat hier!

                       

Besloten werd om de vooral zware koolvissen en uiteraard grote gullen, verder alleen nog met de spinlat te bevissen. We plaatsten de boot daarom tot vlak onder de kant waar onze dieptemeter nog ruim 20 meter aangaf. Een mooie diepte voor de spinlat dus. Ook nu was het direct weer raak. Zo beleefden we echt ultieme sport dankzij ons licht materiaal. Het maakte niet uit of je nu met shads, een jig-twister combinatie, een lepel of een klein pilkertje vistte, alles werd direct vol genomen! Ook zware schelvissen tot zeker 6-7 pond lieten zich regelmatig zien. Maar helaas, kwam ook aan deze toch wel heel unieke dag een eind. Vol gas kanjerden we terug over het rimpelloze water van het Storfjord, een verdiende warme maaltijd tegemoet.