5 mei
Ik hoef ze niet te leren dat graan lekker is dus ik voer deze week niet. Vrijdagmiddag kook ik een paar kilo graan. Pan halfvol, een flinke scheut sesamolie erover, alles uit de keuken is bruikbaar, olijfolie, anijsolie, er zijn er nog veel meer. Dan water erbij tot de pan bijna vol is. Na een uur sudderen zijn olie en water opgezogen, de korrels flink opgezwollen en redelijk zacht.
Op de plas is vaak goed te zien of er vis op mijn stek aast. Aan de bellensporen kan ik zien wat voor vis erop zit. Brasem is heel herkenbaar, graskarper en zeelt zijn ook goed te herkennen. Karper wordt moeilijker. Als de hengeldruk toeneemt laten ze zich soms helemaal niet meer zien. Dat is te verklaren.
Ik heb het ze zien doen, hun gedrag verandert. Aas wordt van steeds grotere afstand opgezogen. Als stofzuigers schuiven ze over een stek, zonder de bodem aan te raken ruimen ze de stek helemaal leeg. Daar zie je weinig of geen bellen meer bij ontstaan. Hier komt de olie in het aas van pas. Als de vettige korrels opgezogen en geplet worden verraden ze zich toch, kleine vetvlekjes komen naar de oppervlakte, hoe meer vlekjes hoe meer karper er op de stek zit. Het water moet natuurlijk wel rustig zijn, bij harde wind zie je er niets van.
Laat in de avond, voor ik ga vissen, leg ik even een bodempje. Ik kies voor een paar ondiepe stekken op de windkant en ook een in de luwte. Ik maak alleen de penhengel in orde. Een tweede hengel krijg ik alleen maar ruzie mee, die blijft thuis. De penhengel is een verhaal apart. Geen lichte lijnen hier, hard tegen hard, geen meter teveel geven, sportief vissen is leuk maar vissen verspelen is helemaal niet sportief.
Ik slaap slecht, de hele week al. Bij de takkendril van vorige week heb ik me iets teveel uitgesloofd. Gekneusde rib was de diagnose. Bij het gesjor over de rand van de boot ben ik wat te hard gegaan, als ik lach, hoest, buk of iets onverwachts doe vlamt de pijn door mijn lijf. Als ik toch nog redelijk vroeg over de plas roei heb ik het gevoel dat ik op de reservetank ga. Nog steeds doet alles zeer. Ook het voeren gisteravond was zwaar, ik ben toch blij dat het er in ligt.
Op het pittige windje schuift de boot precies op de juiste plaats tussen de takken voor het slootje. Na een kwartier schuift het rode puntje weg. Een voorn van ruim een kilo heeft zich vergrepen aan de capucijner. Niet lang daarna sta ik een graskarper van de stek te sturen, dat duurt wel even, wil niet teveel herrie hebben. Vrij snel volgt nummer twee, die vindt dat hij de hele stek op zijn kop moet zetten.
Alsof er niets gebeurd is loopt het pennetje rap weer weg, even contact, hevig gezaag op de bodem, kan niet goed gaan, lijn zit vast, geen beweging meer, vis moet eraf zijn, zaak zit muurvast. Jammer, ik moet de lijn kapot trekken, pennetje ook nog kwijt. Ik ga even knutselen, moet niet te vaak gebeuren, voorraad pennetjes is beperkt. Als de boel weer staat komt de derde graskarper langs, pakt even wat takken mee en ik ben weer een pennetje kwijt, dat is mijn eigen schuld, bevestiging niet goed, weer wat geleerd. Ik word hier wat moe van en ga naar de andere hoek ook in de wind, vind onderweg beide pennetjes terug, een klein wonder.
Het waait inmiddels zo hard dat het onbegonnen werk is, waar ik gevoerd heb hangen de takken van een treurwilg woest door het water te zwiepen, ga weer terug naar de vorige stek. De eerste vis is weer een kolossale voorn, alleen al uit respect voor de vis maak ik mijn handen nat voor ik hem voorzichtig onthaak, hij is bijna niet met één hand vast te houden. Dan komen er twee prachtige zeelten langs, wat een krachtpatsers. Zo ben ik vrij vaak in actie, maar ik zou wel eens een karper willen zien.
Ik verkas weer, nu naar de stek in de luwte, leg de boot ver van de stek aan de kant, hier hoef ik niet vanuit de boot te vissen. Als ik mijn aasje laat zakken zie ik binnen een paar minuten beweging, ik sta meteen uit alle macht te sleuren, nu even geen takkendril, voelt goed aan, komt langzaam op gang en flits, los, een schub fladdert in de wind. Stomme pech, het mag vandaag niet lukken Ik blijf nog een paar uur zitten en vang nog een grote zeelt, mooie troostprijs.
|
