**KLAAR**          Canadian Carp Adventures           III, september 1999

Canadian Carp Adventures III, september 1999

door Bob van den Meiracker

                       

’t Is heet, ook vannacht kan ik de slaap maar moeilijk vatten. Om een uur of 3 word ik wakker van een onweersbui, het lijkt wel de zondvloed. Ik lig in de pick-up vannacht en het noodweer maakt slapen onmogelijk, een vreemd geritsel in de achterklep trekt mijn aandacht. Het blijkt een raccoon (wasbeertje) die een droog plekje zoekt. Met zachte hand (eigenlijk met een fles) overtuig ik hem ervan een andere stek te zoeken. Deze is bezet!


Montreal-’t was een prachtige dag , een knalblauwe lucht met hier en daar zo’n spierwit ballonnetje, de lucht vibreerde van het monotone gezang van de sprinkhanen, een meer dan aangename temperatuur en ...veel karpers….. Gelukkig maar, zo heb ik een goede reden 4-5 keer per uur het water in te lopen om af te koelen ....met de katapult blijf ik regelmatig wat cups mais over de stek schieten. Twee grote 20 liter emmers mais staan al klaar, er ligt inmiddels ook aardig wat mais op het strandje. Blijkbaar zijn hier geen ‘raccoons ‘

 

Van een afstandje zit een ‘local’ onder een boom me te observeren, hij zal wel denken….Even later wint zijn nieuwsgierigheid het van zijn terughoudendheid en schuifelt ie mijn richting uit; “Bonjour Monsieur,c’est quoi ?”..hij wijst richting de hengelopstelling, ik neem aan dat hij de beetverklikkers bedoeld, die kennen ze hier niet…. Geduldig leg ik hem e.e.a. uit, karpervisser uit Holland; ”Karper!”...z’n gezicht betrekt..”Die zijn oneetbaar !” Dat iemand voor de lol vist snapt hij kennelijk niet. Wacht maar denk ik nog…dat duurt niet lang .. en een enorme ram op de rechter hengel maakt ingrijpen noodzakelijk; ’t is geen kleintje, ik doe mijn best mijn publiek te vermaken. De karper aan mijn lijn begrijpt het ook en doet zijn uiterste best. Wanneer ik bijna 10 minuten later het net onder het vergulde blok beton schuif, hoor ik kreten van bewondering achter mij.

                       


Aan het eind van de vakantie blijft er nog een 3/4 vuilnisbak geweekte mais over; “Moet ik het weggooien voor ik ga ?”..vraag ik aan Jean waar ik die bak heb staan…”Nee , ik wil mijn neefje meenemen naar die bekende stek, hij wil het toch eens proberen op karper nadat ik hem verteld had over jou !” Na de nodige instructies mijnerzijds, met name over de slip-instelling, brengt Jean me naar Mirabel, de plaatselijke luchthaven (is inmiddels verhuisd naar Dorval).

Een paar maanden later ben ik weer terug en we wisselen de laatste nieuwtjes uit ,de familie en zo…hij schiet in de lach; ”Toen je laatst die mais overhad, ben ik met mijn neef daar naartoe gegaan, een warme dag.. bier in de koelbox ..eerst wat mais gevoerd natuurlijk. Ik heb hem je instructies over de slipinstelling meegedeeld.. dus twee hengels ingegooid ,tussen wat flinke stenen geklemd en wachten maar…Na een klein uurtje werden we wat doezelig van zon en bier;je zit niet de hele tijd naar die hengels te kijken… Toen hij eindelijk beet kreeg zat ie te ver van zijn hengels en was te laat om te verhinderen dat die hengel de rivier inging…die ziet hij nooit meer terug!” Ophouden was geen optie, hij was nu vastbeslotener dan ooit er een te vangen dus bedacht ie’t volgende ; hij huurde een ‘chaloupe’, een paar honderd meter verderop en met twee ankers werd het bootje vlak bij de stek gepositioneerd, zo moest het lukken! Er ging weer ruim een uur voorbij toen, uiteraard zonder waarschuwing, hengel nummer 2 overboord ging. Dat werd dus een duur middagje, 2 hengels kwijt! Of die neef nog vist weet ik niet……

Eerst maar stek 1 gaan voeren, dan breakfast, vervolgens stek 2 van verse maïs voorzien. Het is inmiddels een uur of 10 als ik stek 3 nader. Nu eerst maar eens de stek afromen… Deze trip vis ik alleen en logeer af en toe bij vrienden en gebruik een pick-up truck waardoor ik nog mobieler ben.. Ook overnacht ik in de bus, niet altijd vissend trouwens, want anders krijg je helemaal geen slaap meer. Ik heb zo wel meer visuren dan vanuit een motel waar je na het eten toch eigenlijk alleen maar bent om te douchen en te slapen.

Gelukkig kan ik een paar grote vaten met mais bij mijn vrienden kwijt, anders word het lastig. Een camper is trouwens geschikter voor de lange trips, je kunt er echter maar moeizaam mee bij het water komen en vrij kamperen is niet toegestaan, alhoewel men je vissend al gauw met rust laat. Wel ideaal voor een bezoek aan de parken en reservaten waar Canada rijk aan is.

                       

De auteur met een prachtvis

Tijdens de lunch gaan mijn gedachten terug naar de twaalf 20+ers, die ik gisteren binnen 21/2 uur ving. Wat een keiharde vechtmachines, allemaal zo rond de 90 cm. Ook verspeelde ik er een die ik beduidend groter inschatte toen de haak los schoot net voor het landingsnet! Nou had Shawn ook al een dag of 5 gevoerd dus dat scheelde een berg. Ik voer stek 3 bij en laat de rust weerkeren tot morgen. Teveel runs zouden de vissen alleen maar afschrikken. De lucht kleurt donkerpaars. Zouden we het droog houden?

Stek 1 ligt er vredig bij, geen locals en ook geen boten. Snel wordt alles in gereedheid gebracht. Als ik om een uur of vijf weer inpak kijk ik tevreden terug op 16 runs en 2 lossers. Het gemiddelde ligt voor hier niet zo hoog, maar met 6 vissen tussen de 12 en 14 kg mag ik niet mopperen. Ruim 20 kg maïs wordt bijgevoerd. De voorraad moet weer aangevuld worden dus ga ik naar mijn vriend Shawn waar ik na een verfrissende douche de voorraad weer op peil breng. Ik heb inmiddels al 5 zakken van 100 lb gevoerd! Ik vertel zijn vrouw dat ik vannacht in de auto slaap en waar Shawn me kan vinden als hij eventueel nog puf heeft na zijn werk.

Een pizza moet voldoende zijn om de honger te stillen. Ik wil zo snel mogelijk naar stek 2 waar al 2 dagen voer ligt. Deze stek is overdag te onrustig vandaar dat ik het vannacht wil proberen. Binnen korte tijd is de stek opgebouwd, wordt het al snel donker en uitgeput na een drukke dag besluit ik een uiltje te knappen. Om 00.30 uur wordt ik gewekt door een gillende beetverklikker en korte tijd later sta ik slaapdronken een vis te drillen. Dat voelt heel best en is beslist geen kleintje. Zeventig tot tachtig meter stroomafwaarts weet ik hem te stoppen en te keren . Dat lijkt gunstig maar valt zwaar tegen als de lijn ‘iets’

                       

tegenkomt en het begeeft. Een uur later (ik sliep alweer) volgt de herkansing. Ook deze vis laat zich maar moeilijk afstoppen en het duurt 10 minuten voor hij een eerste glimp laat zien. Wat een bak..maar ik heb ‘m nog niet, na het derde rondje onder de top opeens dat misselijk makende gevoel wanneer de haak lost van een bak die je gezien hebt ! Niets mis met de haak , ik ben bang dat de dril gewoon te lang duurde . Ik lig onrustig te draaien in de bus, balend van die 2 biggen, je vangt ook hier echt geen dertigers aan de lopende band. Om 3 uur weer dezelfde hengel..ook een goeie..maar toch niet zoals die 2 vorige…..Plots hoor ik mijn tweede hengel ook afgaan, oh nee, wat blijkt mijn vis is onder de andere lijn door gezwommen. Met wat krachttermen en vlechtwerk weet ik de situatie te redden. In het flauwe schijnsel van de bijna volle maan zie ik een mooie vis door de oppervlakte breken , kleiner dan mijn vorige, maar behoorlijk lang. Ik pak het net op en moet er een beetje aan trekken ....ook dat nog ...het koord tussen de netarmen is gebroken, de hengel tussen mijn knieen geklemd (met een mooie vis eraan) en in het licht van mijn hoofdlampje slaag ik erin het losse eind achter het topbusje te knopen, waarna de landing slechts een formaliteit is. Ik zie/voel dat de vis zwaarder is dan ik in eerste instantie dacht. Eerst maar eens meten en wegen. Een brede rug en zeer massief, wat een prachtvis. De lengte bedraagt 101,5 cm en het gewicht stokt bij 19 kg en een beetje…een leuke troostprijs.

De laatste week zijn met name door een behoorlijke temperatuurdaling de resultaten behoorlijk wisselvallig. Bizar hoe in een week tijd de water temperatuur daalt van 19 naar 12 graden! Maar ik mag niet mopperen met ruim 250 karpers, . En dat alles na ruim 3 weken vissen . Au revoir Quebec a la prochaine…

Voor vragen en/of informatie betreffende dit artikel kunt u mailen met: bob.vanden.meiracker@12move.nl

ANDEREN LAZEN OOK