**KLAAR**            British Columbia, werkelijk een paradijs.            (2)

British Columbia, werkelijk een paradijs. (2)

door Joop Folkers

Wat er allemaal precies op het programma stond wist ik eigenlijk nog niet eens. Het ging allemaal zo snel dat je nauwelijks tijd had om al die mooie plaatjes in je op te slaan, laat staan te verwerken. Maar goed we vertrokken vanuit Vancouver naar het vliegveld op Bella Bella. Vandaar uit zouden met een watervliegtuig doorvliegen naar Whale Channel. Een groot drijvend hotel aan de noordkust van Canada. Hier had je nog een jaarlijks terugkerende zalmtrek. Ja ho, niet van die lullige beestjes maar vissen tot ver boven de 60(!) pond werden hier jaarlijks in deze periode gevangen.

                       


Zalmen tot ver over de 60 pond….

Super ontvangst
Nadat onze Goose, want dat was de naam van ons watervliegtuig, gebouwd in de begin jaren 40, veilig aan het ponton lag aangemeerd werden we ontvangen door mede eigenaar/manager Ross Coburn. Alles was al precies ingedeeld en voor we het wisten, stonden we de armoedige inhoud van onze koffer uit te pakken. Tja, in verband met de beperkte ruimte van ons vliegtuig hadden alleen het meest noodzakelijke mee kunnen nemen. Maar niet getreurd, want werkelijk alles was hier aanwezig. Zo had ieder zijn eigen verwarmde kast met laarzen, een goed regenpak, handschoenen,etc. etc. Ook stond er een wasdroger voor het geval je snel een trui wilde drogen. Voor iedere kamer, dat waren er 25, was er een boot met een nieuwe 60pk fourstrike Evenrude aanwezig. Of dit nog niet genoeg was had iedere boot zijn eigen gids die 5 dagen lang met je optrok en werkelijk alles van vissen wist! Verse haring, goede hengels, pilkers etc. werkelijk alles was in de boot aanwezig. Op het moment dat je rond het middaguur naar de kant voer om te lunchen werd de boot met een stoomcleaner helemaal schoon gespoten en de haring voorraad weer op peil gebracht. Kortom wat hier gebeurde grensde aan het ongelooflijke!

Eerst dikke zalmen
Na het nuttigen van een welkomstborrel wisten we niet hoe snel we ons om moesten kleden voor onze eerste zalmsessie. Binnen een half uur voeren we onder de bekwame leiding van onze gids, DJ richting zalmgronden. “Vorige week werd er nog een zalm van dik 65 pond gevangen!” zo vertelde DJ. “Een pracht vis”. “Ja het stikt momenteel van de zalm. Veel vissen van boven de 30 pond, maar ook kleinere exemplaren van rond de 20 pond worden dagelijks gevangen!” Hier werd vrijwel uitsluitend met verse haring gevist. Nadat de kop van de haring was afgesneden, werden al draaiend met een scherp mesje, de ingewanden verwijderd. Hierdoor ontstond een holte die tijdens het trollen de nodige commotie onder water gaf. Grote truc van Ross was een cocktailprikker die door het staartgedeelte van de haring werd gestoken en daarna voorzichtig werd geknikt. Hierdoor kreeg het aas een aantrekkelijk schommelend effect, waar vooral grote zalm van onder de indruk bleek te zijn! De eerste dag was het al direct raak en wist Pierre een mooie zalm van dik 30

                       

pond binnen de boot te brengen. Tijdens zo’n dril gaat het er niet echt kinderachtig aan toe. Je vist uitsluitend met een stevige spinlat voorzien van soort grote vliegenreel. In tegenstelling tot Vancouver gebruikte men hier een nylon hoofdlijn. De toplijn hier, was de bekende Big Game lijn van Berkley (lijndikte 40/00mm.) Na een uitgebreid diner was het pas half negen. Dus hadden we nog ruim twee uur om een mooie zalm te vangen. Uiteraard had DJ er zin in en nog geen 10 minuten later stoven we als enige boot een nieuw zalmavontuur tegemoet. Al na enkele minuten trollen was het raak en kon ik beginnen aan een superdril. Werkelijk alles hier in dit mooie ongerepte natuurgebied leek op een sprookje. Links en rechts zag je aan de oppervlakte van het kristalheldere, rimpelloze water kleine dolfijntjes spelen en boven ons hoofd cirkelden twee reusachtige zeearenden. Kortom een stuk natuur dat zijn weerga niet kent. Na ruim een kwartier kon DJ mijn eerste 20+ ponder tailen. Alleen dan kon hij de vis terug zetten in zijn element. Zalm die geschept wordt mag namelijk niet worden teruggezet i.v.m. schimmmelinfecties. Nadat de vis was ontdaan van de weerhaakloze haken, werden er een aantal platen geschoten, en mocht zalmmans verder gaan met zijn trektocht richting paaigronden.

Mijn eerste heilbot.

Tijdens het eerste ochtendgloren werd er de volgende morgen uitgevaren. Tja, voor de meeste vissers was het klaarblijkelijk even wennen om rond 4 uur ’s-morgens op te staan, maar na een bakkie en een boterhammetje kwam de stemming er al snel weer in. Het was een donkere donkere ochtend met veel wind en druilerige regen. “It’s a good tide for halibut” zo liet DJ weten. “Let’s give it a try, oke”. Uiteraard was dit niet tegen dovenmans oren gezegd.

                       


Een droom kwam uit….

Eindelijk eens gericht op heilbot vissen op een van de toplokaties in de wereld. Omdat je heilbot in de regel in diep water moet zoeken (rond de 150 meter) vist men hier uitsluitend met een reel gevuld met een 20/00mm. dyneemalijn. Top zo bleek al snel. Als aas gebruikten we 300 grams pilkers waarvan de dreg was voorzien van een muppet. Om alles nog aantrekkelijker te maken werd er ook nog een strip zalm opgezet. Zo, laat ze nu maar komen bromde ik. DJ zocht een talud op waar ruim 100 meter water stond. Eenmaal op de stek aanwezig lieten we de pilker zo snel mogelijk naar de bodem zakken. Nadat ik de pilker twee keer op en neer had gehaald was het al raak, maar helaas schoot de vis los! Mijn hart bonkte werkelijk in mijn keel. Maar veel tijd om te herstellen had ik niet

                       

want nog geen minuut later was het echt raak. Een doffe dreun deed mijn pilkerhengel doorbuigen tot in het handdeel. “Halibut”gilde DJ. Tja, wat moest het anders zijn. Dit was wel even wat anders dan een zalm uitdrillen. Hier ging het gewoon om pure kracht om dat vliegend tapijt van die bodem af te krijgen en te houden. Zo had ik weer een meter of 20 gewonnen en zo nam onze vriend gewoon weer 10 meter terug. Het deerde hem volgens mij totaal niet wat er daarboven gebeurde! Na een gevecht van pakweg 10 minuten verscheen er een prachtige heilbot aan de oppervlakte, die vakkundig door DJ werd gegaft. Zo mijn vakantie, die toch al niet stuk kon, had nu dat bekende gouden randje gekregen! Een heilbot van ruim 25 pond, een ware droom was werkelijkheid geworden. Of het nog niet genoeg was, ving Pierre nog een skate van ruim 30 pond. “We maken nog één drift en dan gaan we weer op de zalm” zo stelde DJ voor. Ook nu werd mijn beaasde pilker direct weer gepakt. In tegenstelling tot de heilbot begon deze vis meteen van de boot af te zwemmen. Stompend kwam hij na enige tijd toch richting oppervlakte. Ik kon mijn ogen niet geloven het leek om een enorme (Noorse) roodbaars te gaan. Volgens DJ was het echter een uniek grote Yellow Eyed Rockfish met een gewicht dat schommelde rond de 20 pond. Hoezo voldaan?

Zalm, zalm en nog eens zalm.
Hoeveel zalm er rond zwemt daar in Wale Channel durf ik niet te zeggen, maar dat het er heel veel zijn is zeker. Tijdens het trollen zie je dan ook regelmatig vissers met doorgebogen hengels staan. Keer op keer worden supervissen verspeeld, soms door onkunde soms door pure pech. Tijdens onze laatste dag trolde DJ de boot langs een voor ons zo langzamerhand bekend punt. Het was een soort inham, waar zich behoorlijk wat vegitatie bevond. Van deze stek waren de laatste dagen al heel wat kanjers afgekomen. Ineens was het weer raak. Het zetten van de haak was niet nodig want voordat ik de hengel uit de steun kon krijgen, was de vis al vele tientallen meters verder. “Watch him, he’s jumping” gilde een enthousiaste DJ. Een prachtige zilveren kolos kanjerde via zijn staart tot bijna een meter boven water. Mijn hemel, wat een beer, flitste het door mijn hoofd. Keer op keer priemde deze bonk spieren door het oppervlakte water. Keer op keer nam hij tientallen meters lijn en keer op keer kon ik hem terug vechten. Wat een dril, wat een kracht, wat een beauty! Na ruim een half uur kon DJ het schepnet onder deze vis zetten. Man man, wat een power wat een vis!

                       



Zwarte beren.
Na een voorspoedige terugreis werd er vanuit Vancouver weer koers gezet naar een ander gebied. Nu vlogen we met een mini watervliegtuig richting Vancouver Island. Ons doel was het prachtig gelegen Nootka Lodge van eigenaar Tim Cyr. Samen met zijn vrouw runt Tim dit guesthouse dat vrijwel alleen te bereiken is per vliegtuig. Direct na de kennismaking werden we in een boot gezet en kon het vissen volgens ons oude recept weer beginnen. Volgens onze gids Jerry was het eigenlijk net iets te vroeg voor de echt grote koningszalm. Natuurlijk trekken ze deze rivier ook al op, maar meestal komen de echt grote vissen pas eind van de maand langs dit gedeelte van de kust! We vingen dan ook niet echt veel zware vissen. Wel vingen we regelmatig coho zalm. Een kleinere zalmsoort die bekend staat om zijn enorme luchtacrobatiek.“s-Avonds werden we door Tim uitgenodigd voor een echte berensafari. Met een grote platte aluminium boot voeren we langs de mooiste natuurgebieden. Zo nu en dan zag je een grote zwarte beer die zich tegoed deed aan wat mosselen of andere lekkernijen. Werkelijk een uniek gezicht. Of dit allemaal nog niet genoeg was, werd onze boot tijdens deze safari geflankeerd door vele zeehonden en niet te vergeten dolfijnen.

Afscheid
Je hoeft niet echt kinderachtig te zijn om met tranen in je ogen afscheid te nemen van zo’n mooi land. Niet alleen qua visserij maar zeker ook qua natuur en niet op de laatste plaats de fijne gezellige mensen is het een geweldig land. Een waar visparadijs dat zijn weerga niet kent! Zeker de moeite waard om eens een kijkje te nemen. Meer weten, bel dan eens met het Canadees verkeersbureau tel:+31-(0)70 311 1675 (slot)

 

ANDEREN LAZEN OOK