**KLAAR**            British Columbia, werkelijk een paradijs.            (1)

British Columbia, werkelijk een paradijs. (1)

door Joop Folkers

Het is al weer heel wat jaartjes terug, dat ik een Vis-Visie film zat te kijken over de stealhead visserij in dat mooie British Columbia (Canada). Ook van hengelsport winkelier Cees Boog hoorde ik mooie verhalen over grote zalmen en forellen. Mijn droom, het vangen van een heilbot, kon hier in dat mooie British Columbia in vervulling gaan. Dit was op Alaska na, een van de beste gebieden ter wereld waar je gericht op die grote, dikke platvissen kon vissen! Ook de artikelen over de monsterlijke witte steuren op de Columbia rivier kwamen direct weer bij me boven toen ik hoorde dat ik de kans kreeg om een vistrip naar dat mooie land te maken.

                       


Schitterende witte steuren…

Vancouver
Na een vliegreis van bijna 10 uur landden we op het vliegveld van Vancouver. Een echte wereldstad, rond de uitloop van de Fraser river geflankeerd door enorme wolkenkrabbers en bruggen. Tegen de middag vertrokken we per taxi naar Granville Island gelegen in het centrum van Vancouver. Vanuit de vele restaurants en bars gelegen aan de haven had je een schitterend uitzicht over de uitgestrekte jachthavens en de monding van de Fraser river.
Dagelijks vertrokken er vanuit deze grote jachthaven boten met sportvissers, die vanaf een bepaald punt trollend richting oceaan voeren. De vangst bestond in hoofdzaak uit Chinook (koningszalm) en wat kleinere Coho-zalm. Onder een

                       

heerlijk zonnetje voeren we de haven uit en maakte onze schipper de hengels klaar. Er werd getrolled met diverse kunstaassoorten. Lepels van een circa 20 gram waren zondermeer favoriet. Ook de zgn. hootchies (een plastic octopus die we hier meestal als teaser voor de kabeljauw gebruiken) waren volgens onze schipper Eugene dodelijk. Nagenietend van de laatste contouren van Vancouver, zag ik in een reflex mijn linker hengel even vernijnig doorknikken en de lijn uit de downrigger schieten. Zonder twijfel pakte ik de hengel, sloeg aan, en binnen een aantal minuten kon ik mijn eerste zalm van de vakantie onthaken. Oke, voor de begrippen al daar ging het om een mini vis maar het was toch maar effe mijn eerste echte zalm in Brits Columbia.
Hoeveel aanbeten we die middag gehad hebben durf ik niet meer te zeggen maar dat het er meer dan 20 waren is wel zeker. De meeste Chinooks konden terug naar moeder natuur, slechts een vis kreeg het predicaat ”keeper” en verdween dan ook in de koelbox, als avondeten voor onze schipper. Ook de dag er na was het weer raak. We haakten meer dan 10 mooie vissen terwijl er nog een heel stelletje werden gemist. Pierre Bronsgeest ving nog een vis van ruim 85 cm. met een gewicht van 27 lbs. Een jaarrecord, althans voor dat moment.

                       



Witte Steur.
Na een tocht van bijna anderhalf uur arriveerden we op een parkeerplaats ergens aan een uitloper van de Fraser river. We werden verwelkomt door onze schipper-gids Len Ames. Hier in dit gebied, moest het allemaal gaan gebeuren. Hier kon je dus de echte, grote witte steur vangen! Vissen met een gewicht, dat makkelijk kon oplopen tot maar liefst ruim 150 pond!! Waren beauties om te zien!! Echte prehistorische vissen, die over vrijwel de gehele wereld werden belaagd vanwege hun peperdure kaviaar. Maar hier, in Brits Columbia deed men er werkelijk alles aan om deze mooie vissoort te beschermen. Hier, in het land van de zwarte beren, zeearenden en niet te vergeten grote grijze walvissen, kon je volgens onze gids Len nog gewoon een aantal van deze speciale vissen op een dag vangen!

                       



Er werd gevist met een soort korte boot/spinhengel met een lengte van circa 270 cm. ( werpgewicht van 200 gram)In plaats van een molen werd er gekozen voor een reel (Penn 2000) gevuld met met een witte dynema lijn. Omdat een steur geen tanden heeft gebruikte men een korte nylon onderlijn. Als gewicht werd een plat stukje lood van circa 80 gram gebruikt. Dit om het aas (een schijfje) lamprei oftewel rivierprik stijf tegen de bodem aan te bieden. Het was volgens Len belangrijk dat je onderlijn enigszins uptide aan kon bieden. De felle getijdestroom zorgde er zo voor, dat je aas mooi plat tegen de bodem werd gedrukt, waardoor je de beste aaspresentatie had. Het duurde niet echt lang voordat ik de eerste kleine stootjes op mijn hengeltop kon aantekenen. Hierna was het rustig en adviseerde Len mij mijn aas te controleren. Ongelooflijk, maar er zat vis aan. Oke niet groot, maar toch! Volgens Len ging het om een squawfish. Een soort barbeelachtige vis met een ietwat blauw/groene gloed over de rug. Niets bijzonders, ware het niet dat ik ook deze vis nu bij kon schrijven op de steeds weer groeiende lijst van vissoorten. Omdat we ruim anderhalf uur geen beet kregen besloot Len het anker te halen en naar een andere stek te varen. Dat hier wel vis aanwezig was bleek al binnen een kwartier, toen een van de hengels werd getrakteerd op een “droge” doorbuiger gevolgd door een snelle run. Even later stond ik te genieten van een superdril met een echte oervis! Na een behoorlijke dril van zo’n 10 minuten, toonde zich een mooie (circa 40 ponds) witte steur aan het snelstromende oppervlakte water. Enkele minuten later stond ik trots te poseren met een van de oudste vissoorten ter wereld. Mijn God, wat was ik blij, deze trip kon onder geen beding meer stuk! Maar er kwam nog meer, sterker nog er kwam nog veeel.. meer!

Een dikke 80-ponder.
Tegen het eind van de dag wilde Len nog een keer verkassen. Bekwaam voer hij met zijn 22ft.lange aluminiumboot voorzien van jet-motor over de vele ondieptes. Hij deponeerde zijn anker net op de rand van een zandbank, zodat we in een soort slijpgeul konden vissen. Wat een waanzinnig mooie lokatie was het hier!! Langzaam maar zeker zakte de zon weg achter de hoge bergen. Links en rechts zag je met regelmaat van de klok grote zeearenden over het water van Fraser scheren. Een beeld wat je werkelijk heel je leven bij blijft, zeker als je een natuurfreak bent. Toen ineens was er die felle knik op mijn hengel. Ik bedacht me geen moment en zette de haak. Dit was een beste vis. Mijn reel werd even lelijk op de proef gesteld. Keer op keer knalde de vis op de felle stroom richting schuilplaats. “This is a good fish” : mompelde Len.

                       


“This is a good fish” mompelde Len

Mijn adrealine peil werd nog eens stevig opgeschroefd toen mister steur een lange run richting zandbank ondernam. Ik stond gewoon machteloos en kon niet meer doen dan de lijn strak houden. Ineens draaide die ouwe oliebol weer en zwom linea recta richting boot. Ik moest draaien wat ik kon om de lijn strak te houden. Juist op het moment dat de vis de boot had bereikt ging hij weer van quitte!! Een super dril dus waar je normaliter dan ook alleen maar van kunt dromen. Maar na circa 20 spannende minuten, konden we de schoonheid van een dikke 80+ ponder aan de oppervlakte aanschouwen. Trots als de bekende pauw werd de vis voorzichtig door Len aan boord gebracht en in een soort brancard gevuld met water gelegd. Zo kon die de minste schade oplopen aldus een uiterst serieuse Len Ames. Na het onthaken werden er uiteraard wat mooie platen geschoten en had ik de eer om deze toch wel unieke vissoort terug te geven aan moeder natuur! In totaal leverde deze ene dag vissen op de Fraser ons maar liefst 8 mooie steuren op. We hadden dus zeker niet te klagen, onze eerste missies zalm en steur waren al geslaagd.(wordt vervolgd)


ANDEREN LAZEN OOK