TotalFishing

Kingfisher rules West-Afrika

Door Leon van Hagen

Nadat ik vorig jaar op Zanzibar slechts luttele seconden een zeilvis aan de haak had gehad alvorens hij de haak loste, was deze rekening wat mij betreft wel open blijven staan. Zo zou mijn vakantielocatie voor dit jaar in ieder geval een goede spot moeten zijn voor de zeilvis, de snelste vis uit de oceaan.

Een zeilvis haalt de indrukwekkende snelheid van 110 kilometer per uur onder water, buiten het feit dat deze 'billfish' van imponerende schoonheid is. In januari was ik YouTube al aan het uitpluizen en dan kom je al gauw uit op Kenia en wel in de kustplaats Malindi.

Daar is het familiebedrijf gevestigd van Angus Paul, waarschijnlijk ook het oudste familiebedrijf met betrekking tot zeevissen. Al snel raakte ik na een bezoek aan hun website in een e-mailwisseling met Angus, die me gezien de mogelijkheden en behaalde resultaten wist over te halen tot een vakantie naar dit schitterende Afrikaanse land.

Ook de grote biggame toernooien worden daar georganiseerd. We boekten naar het Diamonds Dream of Africa vijfsterrenresort, waar wij op 24 augustus van dit jaar arriveerden.

Ik wist al wel dat het vissen vanaf de kant niet veel zou worden, omdat de omstandigheden dit daar niet toelieten. Voor ons strand lag een wad tot aan een rif, zelfs met hoog water stond hier niet veel water op en het rif hield de grote vissen buiten.

Met eb stond het zo goed als droog en ook van op het rif was het niet aan te gooien over de hoge branding, windkrachtje zeven stond er al snel en het was gewoonweg te ondiep. Wij waren door Angus uitgenodigd in de Malindi Sea Fishing Club, gelegen aan het strand in Malindi.

De club hangt vol met replica's van de mooiste vissen die ze er in de loop der jaren gevangen hebben, zoals een blauwe marlijn van 1247 lbs, het wereldrecord stierhaai van 316 kilo en en geelvintonijn van 98,3 kilo.

Omdat Angus acht boten in zijn beheer heeft, werd op mijn vraag wat het beste strijdplan zou zijn, uit alle kanten antwoord gegeven door de ook aanwezige captains van de onderneming. "Black marlin!", riep een woest uitziende blanke Afrikaan met lang haar er boven uit, eergisteren hadden we er twee op de banken zo'n 20 mijl uit de kust. Mijn hart ging meteen sneller kloppen.

Ze bieden zoveel verschillende soorten visserij aan, dat je eigenlijk teveel keuze hebt. Je kan er vissen op tijgerhaai waar ze een echte hotspot voor weten, speedjiggen op giant trevally, inshore vissen met poppers op barracudas en kingfish, vliegvissen op zeilvis, noem maar op!

De captain met het woeste haar, die overigens zo weggelopen had kunnen zijn uit Pirates of the Caribbean, had met zijn goede verwachtingen op de banks toch het meest mijn interesse gewekt.

Zo werd voor de aanstaande vrijdag een 10 uur durende trip afgesproken naar die spot. Angus adviseerde me bij de lokale apotheek wat zeeziektepillen op te pikken want de oceaan was er ruw in deze tijd van het jaar.

Pas vanaf oktober zou de oceaan erbij liggen als een spiegel zo glad, maar augustus was een goede maand voor variatie aan vissoorten.

Op vrijdag 28 augustus om half 6 's ochtends opgehaald door Angus bij mijn hotel, hij gaf aan dat de bemanning stond te trappelen om te gaan. Ik werd voor de club met een klein bootje naar de boot gebracht en de bemanning stelde zich voor. Al gauw ging het gas open en een van de deckhands begon het kunstaas te prepareren in combinatie met repen vis.

Toen de hengels eenmaal uitgingen en er twee lijnen netjes aan de downrigger gingen begon de spanning op te lopen, de zee lag er immers zo leek aardig rustig bij en dat beviel me prima. Nadat we een uurtje gevaren hadden werd dat wel anders, ik zag toch verontrustende rollers ertussen door lopen en de wind nam ook in een ijltempo toe!

De bemanning ging over tot het klappen in de handen, fluiten en wilde gebaren te maken met hun arm, kostelijk om te zien! Kennelijk waren dit hun rituelen om een vis tot aan aanbeet te verleiden.

Zonder aanbeet bij de banks aangekomen, zag je de meeuwen duiken boven een school kleine bonitos. Het kunstaas werd gedeeltelijk verwisseld voor kleine octopusjes en een haakje vier, al schommelend trollend om de school. De nog groter wordende golven in combinatie met de flink aanwezige dieselrook, begon de eerste zeeziekte bij me te activeren.

Nou kan ik er al niet heel goed tegen, maar de pillen verhinderden enige peristaltische bewegingen van mijn maag. Liever had ik effe gekotst, zal ik maar zeggen.

Al snel haalde ik een bonito binnen die met de snelheid van een pitcrew bij het autoracen, aan een zwaardere hengel, getakeld en al, zo snel mogelijk werd teruggezet. Ineens stress in de tent, aan de hengel met het 'haakje vier octopusje', had zich een klant van een ander kaliber aangediend.

Met de grootst mogelijke voorzichtigheid en verschillende runs de diepte in, lukte het me uiteindelijk na lange tijd, een fantastisch mooie geelvintonijn van 10 kilo naast de boot te krijgen.

Wat een krachtpatser van een vis was dat, snel werd hij gegaft en geschreeuw door de hele tent, zeeziekte even vergeten! Na nog een aantal bonitos gevangen te hebben waar de andere hengels mee beaasd werden, gingen we wat wijder om de school heen trollen.

Na een tijdje zonder aanbeten knalde toch weer het snerpende geluid van de reel tegen de trommelvliezen. In de stoel gezet begon weer een fantastische dril. Een crewmember draaide de stoel vakkundig mee in de richting van een dikke vis, hij schoot werkelijk alle kanten op.

Echt kicken dit! Je voelt gewoon de kracht van de vis en het teruglopen van de kracht bij jezelf, spannende gewaarwording allemaal in een ambiance die me deed denken aan Deadliest Catch, de krabvissers van Discovery Channel, qua hoge golven dan! Eenmaal aan de oppervlakte bleek het een knappe wahoo, de nummer twee snelste vis van de oceaan.

Ziek of niet, euforie compleet, twee mooie vissen in een sessie! Dat heb ik wel eens anders gezien in de loop der jaren op tropische bestemmingen, waar de trip vaak eindigde met een blank.

Daarna bleef het weer een paar uur stil met aanbeten, we besloten om al een koers terug in te zetten, de zee bleef ellende. Ik was zeer tevreden met de vangst, het waren echt mooie vissen!

Na een uurtje gebeurde het voor mij totaal onverwachte! "Big fish!", schreeuwde captain Aboutti, en toen ik me goed en wel in de stoel genesteld had, kreeg ik van bovenaf een dikke pook met nagenoeg lege reel in de handen gedrukt.

Alsof ik zat te vissen vanuit een achtbaan kreeg ik zeer moeizaam lijn terug en het gevoel van tijd viel weg. Met de allerlaatste krachtinspanningen werd mijn droom toch werkelijkheid, echt een pracht van een zeilvis kwam naast de boot, ik werd helemaal gek!

Terug bij de Malindi Sea Fishing Club zat Angus al met een glimlach te wachten, drankjes stonden klaar! Ik vertelde hem dat ik ondanks de zeeziekte echt een supertrip had beleefd! Hij vertelde dat hun beste dag 16 zeilvis had opgeleverd, dit staat op YouTube.

Ook ben ik nog met de zoon van Angus, Arran, inshore gaan vissen en heb nog wat van de kant gevist in de vroege ochtenduren voor het resort. Dit kun je lezen op mijn blog.

Ik kan dit echt een ieder aanraden, naast het vissen echt ook een mooie relaxte vakantie gehad! De Kingfisher weet in elk geval heel goed de vis te vinden, breng eens een bezoek aan de website van Angus!

Leon van Hagen